«… Και Μάη μυρωδάτε….», λοιπόν! Μπήκαμε στο μήνα που ξεκινά με την τιμή στους αγώνες των εργατών. Το μήνα που ομορφαίνει η φύση από χρώματα και αρώματα και ψηλώνει το μπόι των ανθρώπων από τους αγώνες όσων έφυγαν για έναν καλύτερο κόσμο.
Με αυτά και με αυτά φτάνω στην πύλη του στρατοπέδου.
Μεγάλωσε η μέρα. Από πολύ νωρίς χαράζει και στις 7 μας κυττάζει ο ήλιος στα μάτια. Μπαίνω στο Διοικητήριο. Μελίσσι κανονικό. Αρκετοί στρατιώτες να πηγαινοέρχονται, έγγραφα, άδειες, παράδοση από την νυχτερινή υπηρεσία. Τελικά, όλα αυτά τα παιδιά που έρχονται να υπηρετήσουν, τα παιδιά μας, όποια ηλικία και αν έχουν, μόλις βρεθούν μαζί νιώθουν να μικραίνουν ηλικιακά!
- Καλημέρα κύριε διοικητά!
- Καλημέρα υπασπιστή! Τι κάνεις;
- Είμαι καλά. Σας άφησα στο γραφείο σας ένα φάκελο με τις άδειες και επίσης σας περιμένει ο ναύτης που παρουσιάστηκε.
- Πότε ήρθε;
- Χτες το απόγευμα.
- Ωραία, να τον δω. Έχουμε κάτι άλλο;
- Όχι κύριε Διοικητά.
- Σε ευχαριστώ.
Κατευθύνομαι προς το γραφείο μου. Χαιρετούρες, καλημέρες και ανοίγω την πόρτα του γραφείου μου.
Όρθιος ο ναύτης με περίμενε.
- Καλημέρα, καλώς ήρθες!
- Ναύτης Παπαδάκης Σταύρος. Καλημέρα κύριε Διοικητά.
- Πώς είσαι; Όλα καλά; Τακτοποιήθηκες;
- Μάλιστα κύριε Διοικητά.
- Ωραία. Γνωρίζεις τη διαδικασία; Μπορούμε να ξεκινήσουμε;
- Μάλιστα, τη γνωρίζω. Να ξεκινήσουμε.
Η θητεία μου ξεκίνησε τον Απρίλιο. Παρουσιαστήκαμε στη Ν/Β «Κανελλόπουλος» και εκεί έγινε και η προπαίδευση. Κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσης θυμάμαι χαρακτηριστικά έγιναν κάποια σεμινάρια που σκοπό είχαν υποτίθεται να μας μάθουν το δίκαιο της θάλασσας, το διεθνές δίκαιο και ούτω καθεξής. Καθώς επίσης και κάποια ιστορικά κομμάτια για τη συνεισφορά του πολεμικού Ναυτικού στις μάχες της αρχαίας και της νέας Ελλάδας.
Όπως ήταν φυσικό όλα όσα λέγανε ήταν μισές αλήθειες. Παραδείγματος χάρη ενώ μίλησαν για το δικαστήριο της Χάγης και λέγανε ότι δήθεν είναι υπεράνω όλων και ότι δεν επηρεάζεται από τις πολιτικές συγκυρίες, όταν κάποιοι ναύτες είπαν πως η Αμερική ούτε καν δικάστηκε για τα εγκλήματά της στην Ιαπωνία, απλά προσπάθησαν να αλλάξουν θέμα. Και στο κομμάτι της ιστορίας ήταν έκδηλη η απουσία του πολεμικού Ναυτικού από τις μάχες του δευτέρου Παγκοσμίου πολέμου ενώ περηφανευόντουσαν για τη συμμετοχή τους σε επιχειρήσεις των Άγγλων κατά τον Δεκέμβρη του 44.
Ένα ακόμη σκηνικό που συνέβη ήταν με τους ΟΥΚαδες που είχαν έρθει για αυτήν την ψευτοεκπαίδευση των δύο ημερών στα όπλα, οι οποίοι θεωρούσαν σκόπιμο με τα ρούχα αγγαρείας και με τα άρβυλα να μας βγάλουνε να κάνουμε γύρους στο προαύλιο. Καθαρό καψόνι. Επειδή ήμασταν κατά ομάδες, τον πρώτο ναύτη που αρνήθηκε μαζί με έναν ακόμη συνάδελφο να συμμετέχει στο καψόνι, τους στείλανε στα μαγειρεία αγγαρεία, ενώ για τους υπόλοιπους προσπάθησαν να βάλουν το θέμα κάτω από το χαλί.
Αυτό που μου έμεινε σαν απόσταγμα αυτής της προπαίδευσης ήταν πως σκοπός τους δεν ήταν να μας κάνουν αξιόμαχους, αλλά μία προσπάθεια να μας μάθουν τυφλή υποταγή μέσω της άγνοιας. Σε ολόκληρη την προπαίδευση το μόνο που κάναμε ήτανε βήμα και από γνώσεις, τίποτα.
Μετά από την προπαίδευση πήρα φύλλο πορείας για τη Φρεγάτα «Ναβαρίνο». Εκεί, μόλις φτάσαμε, μας ανακοινώνεται ότι φεύγουμε για ένα μήνα στην Κύπρο. Κατά την περίοδο της επιχείρησης ήταν ξεκάθαρο πως και εδώ δεν πρόκειται να αποκομίσουμε καμία ουσιαστική γνώση. Όταν ήμασταν στη θάλασσα κάναμε βάρδιες οι ναύτες ως καμαρότοι, χωρίς να μαθαίνουμε τίποτα ουσιαστικό για τη λειτουργία του πλοίου, για τις επιχειρησιακές του ικανότητες αλλά και προσωπικά εμένα που είμαι μηχανικός και θα μπορούσα να συνεισφέρω στις δουλειές συντήρησης των μηχανοστασίων με κρατούσαν ως καμαρότο.
Γενική εντύπωση που είχε το πλήρωμα ήταν πως αυτή η επιχείρηση είναι ευκαιρία για να βγάλουν χρήματα. Δεν καταλάβαιναν σε μεγάλο μέρος το ότι βρισκόντουσαν στην πρώτη γραμμή ακόμη και σε καιρό Ειρήνης. Μιας Ειρήνης η οποία στην πραγματικότητα είναι με το πιστόλι στον κρόταφο.
Ο καιρός πέρασε ανιαρά. Όταν κατά τη διάρκεια της επιχείρησης ζήτησα να είμαι βάρδια στο μηχανοστάσιο για να μπορέσω να αποκομίσω όσα περισσότερα μπορώ, μου απάντησαν ότι οι ανάγκες του πλοίου είναι να είμαι καμαρότος και όταν είπα πως σε περίπτωση πολέμου θα κληθούμε να καλύψουμε πραγματικές οργανικές θέσεις που το πλοίο για να τις καλύψει εν καιρώ Ειρήνης παίρνει πληρώματα από άλλα πλοία τότε τι θα γίνει; Η απάντηση ήταν πως το μόνο που χρειάζεται να γνωρίζω είναι η θέση μου στα γυμνάσια.
Γυρίσαμε από την επιχείρηση και μπήκαμε σε μία ρουτίνα περιμένοντας τον «Παρμενίωνα». Έγινε και ο «Παρμενίων» και ξαναγυρίσαμε στο ναύσταθμο της Σαλαμίνας. Κάπου εκεί ήταν που είχαν ξεκινήσει οι συζητήσεις και οι προτάσεις της Ελληνικής κυβέρνησης προς την αμερικάνικη να μετατρέψουν την Ελλάδα σε ένα ορμητήριο που θα ματώνει τους λαούς.
Βλέποντας αυτή την κατάσταση ζήτησα ακρόαση Υπάρχου στην οποία κατήγγειλα τους σκοπούς της Ελληνικής κυβέρνησης και ζήτησα ακρόαση κυβερνήτη γιατί ήθελα και επιδίωκα η διαμαρτυρία μου να φτάσει όσο πιο ψηλά γινόταν και να μου απαντήσουν για ποιο λόγο κάνουν στόχο την χώρα μας και μας εμπλέκουν σε πολεμικές αιματοβαμμένες επιχειρήσεις. Όταν είδα πως δεν θα πάρω καμιά απάντηση αποφάσισα να στείλω επιστολή στον Ριζοσπάστη. Την επόμενη της δημοσίευσης και αφού είχα γυρίσει μετά από πενθήμερη έξοδο μου ανακοινώνουν οι υπαξιωματικοί υπεύθυνοι βάρδιας ότι μου απαγορεύεται η είσοδος στα μηχανοστάσια.
Αμέσως ζήτησα ακρόαση Υπάρχου για να μάθω τον λόγο. Ο ύπαρχος έπεσε από τα σύννεφα. Μου είπε πως δεν είχε δώσει καμία τέτοια εντολή και πως πρόκειται περί παρεξήγησης. Ενημερώθηκαν όλοι οι εμπλεκόμενοι και έτσι συνέχισα να κάνω βάρδια όταν ήμασταν στο λιμάνι στην μηχανή.
Πολλοί αξιωματικοί και υπαξιωματικοί με χτύπησαν στην πλάτη και άνοιξε συζήτηση για τον λόγο που το έκανα αλλά και για την ουσία του θέματος. Προβληματίστηκαν και μπήκε μέσα τους ο σπόρος της αμφισβήτησης.
Ύστερα από λίγες μέρες μας ενημερώνουν ότι το πλοίο θα συμμετέχει στην επιχείρηση Sea Guardian του ΝΑΤΟ. Αυτήν την φορά το θέμα είχε να κάνει άμεσα με το πλοίο. Όπως ήταν φυσικό ζήτησα ακρόαση Υπάρχου, στην συνέχεια ακρόαση Κυβερνήτου και αφού και εκεί εξέθεσα την αντίθεση μου στην συμμετοχή του πλοίου σε αυτήν την προπόνηση πολέμου, ζήτησα να καταθέσω γραπτή αναφορά προς την διοίκηση του στόλου και να προωθηθεί όσο πιο ψηλά γίνεται.
Δεν μου επετράπη η γραπτή αναφορά και εφόσον είδα ότι δεν άλλαζαν ρότα έστειλα επιστολή στον Ριζοσπάστη για δεύτερη φορά. Στην συνέχεια έδωσα συνέντευξη σε ραδιοφωνική εκπομπή.
Όταν δημοσιεύτηκε η επιστολή και μια ημέρα πριν να φύγει το πλοίο με ενημερώνουν ότι με στέλνουν απόσπαση σε άλλο πλοίο. Αμέσως ζήτησα ακρόαση Υπάρχου και διαμαρτυρήθηκα για την τιμωρητική και πολιτική απόφαση της απόσπασης μου. Προσπάθησαν να με πείσουν ότι δεν σχετιζόταν το ένα με το άλλο γεγονός.
Όταν τελικά έφτασα στην απόσπαση μου, ανακάλυψα ότι πρόκειται για ένα αποβατικό βάσης με πλήρωμα 7 άτομα. Έγινε ξεκάθαρο πλέον πως πρόκειται για πολιτική απόφαση φίμωσής μου. Με έδιωξαν από ένα πλοίο 100+ ατόμων πλήρωμα, σε ένα με 7 για να μην ανοίξει η συζήτηση.
Οι ημέρες στο Α/Β «Ηρακλειά» περνούσαν ήρεμα. Όταν η φρεγάτα γύρισε, επίσης όλως τυχαίως, έληξε και η απόσπαση μου και επέστρεψα στην θέση μου. Είχαμε μπει πλέον στον Δεκέμβριο και έβγαινα σε άδεια στις 26 του Δεκέμβρη μέχρι την απόλυση μου.
Με το που φτάνω στο πλοίο, μου ανακοινώνεται ότι με έχουν γράψει ποινολόγιο και με καλούν σε γραπτή απολογία.
5 μέρες στέρηση εξόδου 20 με 24 Δεκέμβρη (25 είχα βάρδια). Η αιτιολογία; Πως έδωσα συνεντεύξεις χωρίς άδεια από το ΓΕΝ.
Η αλήθεια είναι πως εάν σε αυτές τις συνεντεύξεις έλεγα «ζήτω το ΝΑΤΟ» θα έπαιρνα και τιμητικές άδειες. Αλλά η αλήθεια πληγώνει. Στην απολογία μου έγραψα πως δεν μετανιώνω για τίποτα και εάν χρειαστεί θα το ξανακάνω.
Θα ήθελα να ευχαριστήσω τα σωματεία και τους φορείς που με στήριξαν όταν με τιμωρούσαν και με φίμωναν.
Μια κρίσιμη κίνηση ήταν οι ανακοινώσεις του ΚΚΕ που μοιραζόντουσαν στις πύλες του ναυστάθμου και στο πορθμείο της Σαλαμίνας. Βοήθησε να ανοίξει η συζήτηση και όλα όσα γινόντουσαν να φτάσουν σε περισσότερα άτομα.
Χαρακτηριστικό ήταν πως όταν έφτασα στην απόσπαση μου οι ναύτες εκεί είχαν ακούσει τι γίνεται από τις ανακοινώσεις του ΚΚΕ.