Μ’ ένα εκτενές προκλητικό δημοσίευμα το πρακτορείο Bloomberg συγχρονίζεται με τις ανακοινώσεις του Αμερικανικού ΥΠΕΞ και του ΝΑΤΟ που έχουν αναδειχθεί σε Πόντιους Πιλάτους κάνοντας στην ουσία πλάτη στην τουρκική προκλητικότητα.
Σύμφωνα με το Bloomberg ,το διεθνές δίκαιο δεν μπορεί να λύσει το πρόβλημα των ελληνοτουρκικών νησιών. Απαράδεκτο, καταρχήν, να γράφεται ότι υπάρχει πρόβλημα “ελληνοτουρκικών νησιών” κλείνοντας το μάτι στην Άγκυρα και τις ανιστόρητες διεκδικήσεις της επί ελληνικών νησιών του Αιγαίου. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει:
“Το Δίκαιο της Θάλασσας δεν ταιριάζει με τη γεωγραφία, την ιστορία και την πολιτική. Το Καστελόριζο είναι ένα από αυτά τα μέρη που μπορεί να αποτελέσουν αιτία πολέμου, παρόλο που οι περισσότεροι άνθρωποι δεν μπορούν να το βρουν σε χάρτη“. Πρόκειται για ξεκάθαρη ταύτιση με την τουρκική θέση ότι δεν μπορεί ένα τόσο μικρό νησί να έχει υφαλοκρηπίδα και να καλύπτει τόσο μεγάλη θαλάσσια έκταση.
Και συνεχίζει: “Οι αντιμαχόμενοι θα είναι η Ελλάδα και η Τουρκία, επίσημα «σύμμαχοι» του ΝΑΤΟ, αλλά στην πραγματικότητα εχθροί αιώνων, από την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Και ο πόλεμος τους θα είναι λιγότερο για το νησί από ό,τι για τα νερά της Μεσογείου που λέγεται ότι ανήκουν σε αυτό. Αυτό συμβαίνει επειδή κάτω από τον πυθμένα της θάλασσας, μπορεί να υπάρχει πολύ πετρέλαιο και φυσικό αέριο”.
Ενώ αναπαράγει το τουρκικό επιχείρημα περί εγγύτητας του Καστελόριζου στις ακτές τους Τουρκίας, “Το Καστελόριζο είναι πολύ μακριά από την ηπειρωτική Ελλάδα και επίσης πολύ μακριά από τα νησιά του Αιγαίου, αλλά κυριολεκτικά είναι σε απόσταση αναπνοής από την τουρκική ακτή. Αυτή η κατάσταση δεν ήταν τόσο άσχημη παλιότερα, τώρα όμως που ανακαλύπτονται υδρογονάνθρακες σε όλη την ανατολική Μεσόγειο, το ερώτημα είναι: Ποιος θα ερευνήσει αυτό το μέρος της θάλασσας, η Ελλάδα ή η Τουρκία;”.
“Εδώ είναι το περίπλοκο διεθνές δίκαιο. Η Ελλάδα διεκδικεί πολλά από αυτά τα ύδατα, επικαλούμενη τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας, η οποία ισχύει από το 1994. Η UNCLOS προβλέπει γενικά χώρες που διεκδικούν την κυριαρχία τους πάνω από 12 ναυτικά μίλια από τις ακτές τους. Πέρα από αυτά τα «χωρικά ύδατα», παίρνουν άλλα 12 ναυτικά μίλια ως «συνεχόμενη ζώνη» ελέγχου. Και μπορούν να δημιουργήσουν μια «αποκλειστική οικονομική ζώνη» για 200 ναυτικά μίλια από την ακτή. Αυτό περιλαμβάνει επίσης την «υφαλοκρηπίδα» – δηλαδή, τον βυθό και ό, τι μπορεί να υπάρχουν σε αυτό. Οι Έλληνες, οι οποίοι έχουν υπογράψει την UNCLOS, υποστηρίζουν, συνεπώς, ότι το Καστελόριζο πρέπει να προβάλλει τα δικά του 200 ναυτικά μίλια νότια. Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι η Τουρκία δεν είναι ικανοποιημένη για αυτό, διότι όπως και οι ΗΠΑ, παρεμπιπτόντως, δεν υπέγραψε ποτέ την UNCLOS, αλλά δεν μπορεί να συρθεί σε διεθνές δικαστήριο ενάντια στη θέλησή της”, σημειώνει.
“Η ανατολική Μεσόγειος είναι μια δύσκολη περίπτωση, διότι η UNCLOS, που ονομάστηκε επίσης «σύνταγμα για τους ωκεανούς», αντιμετωπίζει περιορισμούς σε μια τόσο πολυσύχναστη θάλασσα, καθώς όλες οι υφαλοκρηπίδες των γύρω χωρών αλληλεπικαλύπτονται. Όπως είναι παράλογος και επιθετικός ο Ερντογάν. Για να αποφευχθεί ο πόλεμος, η Δύση πρέπει να κάνει μια προσφορά στον Ερντογάν. Στη δεκαετία του 1950, οι παλιοί εχθροί Γαλλία και Γερμανία έθεσαν τον άνθρακα και τον χάλυβα, υπό μια κοινή αρχή που εγγυάται την κοινή πρόσβαση και τα οφέλη, γνωστό ως «σχέδιο Schuman», αυτό που είναι σήμερα η ΕΕ. Και τι ήταν ο άνθρακας και ο χάλυβας τότε; Ότι είναι το πετρέλαιο και το αέριο τώρα. Κάτι παρόμοιο θα μπορούσε να λειτουργήσει στην ανατολική Μεσόγειο, αν θα μπορούσαν να ξεπεράσουν τη διαμάχη τους και να καταλάβουν την ευθύνη τους για την αποτροπή του πολέμου. Με λίγη τύχη, η Ευρώπη θα μεταβεί από καφέ σε πράσινη ενέργεια αρκετά γρήγορα, ώστε να μην χρειαστεί αυτή η βρώμικη ενέργεια“, καταλήγει το άρθρο.
