Η πυρκαγιά σε δάσος στα Γλυκά Νερά Αττικής, μετά την πτώση drone στρατιωτικού τύπου την ώρα που – σύμφωνα με την επίσημη εκδοχή – η κατασκευάστρια (πολεμική) βιομηχανία, δηλαδή μια ιδιωτική επιχείρηση, εκτελούσε δοκιμαστική πτήση, εξακολουθεί να προκαλεί ανησυχία και ερωτηματικά.
Ενα συμβάν σε απόσταση μόλις 16 χιλιομέτρων από το κέντρο της Αθήνας, δίπλα σε κατοικημένες περιοχές. Ενα ακόμα «καμπανάκι» κινδύνου για την άλλη όψη της οργιώδους ανάπτυξης της λεγόμενης «πολεμικής οικονομίας» και της στρατιωτικής δραστηριότητας, η οποία θα απογειωθεί τα επόμενα χρόνια στο πλαίσιο της γενικευμένης προετοιμασίας ΝΑΤΟ και ΕΕ.
Δεν είναι όμως το πρώτο συμβάν. Θυμίζουμε μόνο δύο περιστατικά από πέρυσι το καλοκαίρι και ένα πιο πρόσφατο:
Τέλη Ιούλη του 2023, οι αποθήκες πυρομαχικών της Πολεμικής Αεροπορίας, στη Νέα Αγχίαλο Μαγνησίας, περικυκλωμένες από τις φλόγες τινάζονταν στον αέρα. Οι εκρήξεις σε μια περιοχή που το ΝΑΤΟ ξεχωρίζει για τους σχεδιασμούς του, ακούγονταν και τράνταζαν το έδαφος χιλιόμετρα μακριά, ενώ έντρομοι οι κάτοικοι έφευγαν όπως – όπως για να σωθούν.
Τις ίδιες μέρες, οι φλόγες έφταναν στη βιομηχανική ζώνη του Βόλου και άλλες κρίσιμες υποδομές, με τους κατοίκους να αναλογίζονται με τρόμο τους νέους κινδύνους που θα κουβαλήσει η εγκατάσταση δεξαμενής LNG η οποία σχεδιάζεται στην περιοχή, μια ανάσα από κατοικίες, σχολεία κ.ά.
Δεν πέρασε πάνω από ένας μήνας από τότε και ξέσπασε άλλη μεγάλη πυρκαγιά σε στρατηγική περιοχή για το ΝΑΤΟ, και πιο συγκεκριμένα στην Αλεξανδρούπολη, σχεδόν μέσα στον αστικό ιστό. Στις φλόγες παραδόθηκε και το δάσος της Δαδιάς στον Εβρο, το οποίο καταστράφηκε μετά από κάμποσες βδομάδες που καιγόταν ανεξέλεγκτα. Για αυτές τις δύο πυρκαγιές, πριν λίγες μέρες, δηλαδή σχεδόν έναν χρόνο μετά, ο αρμόδιος υπουργός Βασίλης Κικίλιας δήλωνε ότι υπάρχουν «πολλά ερωτήματα», αφού πρόκειται για περιοχή με «τεράστια συμφέροντα, ενεργειακά και ΝΑΤΟικά». Μια έμμεση δηλαδή παραδοχή ότι η περιοχή είναι «στοχοποιημένη», επομένως όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοιχτά.
Τέλος, την περασμένη βδομάδα έγινε γνωστό ότι τέθηκε σε «συναγερμό» για «αντιτρομοκρατική ενέργεια» η αμερικανική βάση της Σούδας στα Χανιά, σε μια ακόμα ένδειξη της «ασφάλειας» και της «σταθερότητας» που απολαμβάνει η Κρήτη.
Τα παραπάνω είναι μια καλή …«πρόγευση» για το τι σημαίνει στην πράξη η στροφή στην «πολεμική οικονομία», η λειτουργία στο «φουλ» των ΝΑΤΟικών βάσεων, οι «υπερωρίες» στα στρατιωτικά αεροδρόμια, το πηγαινέλα πολεμικών πλοίων των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ σε κάθε λιμάνι της χώρας, τα φορτωμένα με όπλα και πυρομαχικά τρένα σε ένα δίκτυο γεμάτο «Τέμπη».
Ας σκεφτούμε: Αν μια βιομηχανία μέσα στο μεγαλύτερο αστικό κέντρο της χώρας σηκώνει στρατιωτικό drone – το οποίο δύναται μάλιστα να «φορέσει» και ρουκέτες – τι έχει να γίνει όταν εισρεύσουν τα δεκάδες δισ. ευρώ που προβλέπονται από την πολεμική εκδοχή του Ταμείου Ανάκαμψης σε τέτοιες επιχειρηματικές δράσεις;
Πόσους κινδύνους φέρνει στον λαό η απόφαση της πρόσφατης Συνόδου της ΕΕ για ενίσχυση με κάθε τρόπο, με δάνεια και επιχορηγήσεις, της «συνολικής αμυντικής ετοιμότητας και ικανότητας της ΕΕ»;
Τι έχει να γίνει πάνω από τα κεφάλια του λαού, δίπλα στα σπίτια του, στα δάση και στα χωράφια του, με το «νέο αμυντικό ταμείο για ευρωπαϊκά έργα», που με 100 δισ. θα σπείρει σε όλη την Ευρώπη και στη χώρα μας εξοπλισμούς και υποδομές θανάτου;
Οι ευθύνες που αναλαμβάνουν η κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα του ευρωΝΑΤΟικού τόξου για τη στήριξη αυτών των σχεδιασμών, για τον κατήφορο της εμπλοκής και των κάθε φορά πρωτόγνωρων κινδύνων που φορτώνουν στον λαό, αποδεικνύονται τεράστιες.
Το σύνθημα για «καμία εμπλοκή – καμιά συμμετοχή» παίρνει όλο και πιο ζωτικό για τον λαό περιεχόμενο.
Αφορά την τσέπη του, αφού ο πακτωλός των εκατομμυρίων για τις πολεμικές βιομηχανίες και τους εξοπλισμούς στραγγίζει το εισόδημά του μαζί με όλα τα άλλα μέτρα στήριξης των επιχειρηματικών ομίλων.
Αφορά και την ασφάλειά του, αφού αποδεικνύεται ότι καμιά «εστία σταθερότητας» δεν υπάρχει εκεί που αναπτύσσονται οι μπίζνες του θανάτου, εκεί που απογειώνεται η πολεμική εμπλοκή, όταν η χώρα μετατρέπεται σε προμαχώνα των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ και πρωτοστατεί στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς στην περιοχή.
Γι’ αυτό και οι εργαζόμενοι, όλος ο λαός έχουν κάθε λόγο να αναμετρηθούν με αυτούς τους σχεδιασμούς, να βάλουν στο στόχαστρο τη στρατηγική κυβέρνησης – κεφαλαίου, της στήριξης και της συμμετοχής στις πολεμικές συγκρούσεις.
Το άρθρο αναδημοσιεύεται από τη στήλη “Αποκαλυπτικά” του Ριζοσπάστη