Την αντίθεση του ΚΚΕ στο σχέδιο νόμου του υπουργείου Μεταφορών – Υποδομών, το οποίο δεν αγγίζει καν τα θέματα ασφάλειας στις σιδηροροδρομικές και αεροπορικές μεταφορές, εξέφρασε ο ειδικός αγορητής του ΚΚΕ, Χρήστος Κατσώτης, μιλώντας επί του νομοσχεδίου που εισήχθη σήμερα στην Ολομέλεια της Βουλής.
Ξεκινώντας την ομιλία του, τόνισε πως «οι τελευταίες εξελίξεις αποδεικνύουν ότι η πολιτική της απελευθέρωσης των μεταφορών, της ιδιωτικοποίησης και της κυριαρχίας των επιχειρηματικών ομίλων, θυσιάζει την ασφάλεια του λαού για τα κέρδη των ομίλων. Ο λαός μας με τις συγκλονιστικές διαδηλώσεις του για τα Τέμπη απαίτησε μέτρα ασφάλειας και καμία συγκάλυψη των ευθυνών. Το ΚΚΕ θα συνεχίσει ν’ αγωνίζεται και θα κάνει ό,τι περνάει από το χέρι για να μην μείνουν ατιμώρητοι, οι πραγματικοί υπαίτιοι της τραγωδίας» και για να δυναμώσει ο αγώνας των εργαζομένων στο σιδηρόδρομο, στις μεταφορές, ο αγώνας του ελληνικού λαού για σύγχρονη, ασφαλή, τακτική και φθηνή σιδηροδρομική συγκοινωνία μακριά από τις ράγες του κέρδους.
Το σχέδιο νόμου δεν αγγίζει καν την ασφάλεια των μεταφορών, είπε, ενώ η επίκληση της σχετικής ευρωπαϊκής οδηγίας (1998) από κυβέρνηση, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ που την έχουν ψηφίσει, δεν αφορά την ασφάλεια αλλά το 4ο πακέτο παρεμβάσεων, που στην πραγματικότητα ολοκληρώνει την απελευθέρωση του τομέα μεταφορών και την παράδοσή του στους επιχειρηματικούς ομίλους.
Οι σοβαρές ελλείψεις στα μέτρα ασφάλειας παραμένουν και οξύνονται, τόνισε, προσθέτοντας ότι η «η πολιτική του πάμε κι όπου βγει, είναι εδώ και προετοιμάζει τα επόμενα Τέμπη». Αυτό δείχνουν άλλωστε τα νέα περιστατικά, όπως στον Κορινό Πιερίας, στον προαστιακό όπου μέσα στην Αττική, βρέθηκαν στην ίδια μονή τροχιά δύο συρμοί, η σύγκρουση τρένου με δέντρο στη Λιβαδειά, ο μουτζούρης στο Πήλιο και η ακινητοποίηση του συρμού του Μετρό στη Θεσσαλονίκη με την επακόλουθη εκκένωσή του από τους επιβάτες που περπάτησαν μέσα στο τούνελ για να φθάσουν στον επόμενο σταθμό.
Ο Χρήστος Κατσώτης σημείωσε πως παραμένουν τα προβλήματα όπως η έλλειψη φωτοσήμανσης και τηλεδιοίκησης, η έλλειψη αξιόπιστης τηλεπικοινωνίας, η μη εγκατάσταση συστημάτων ασφαλείας στην κυκλοφορία, με άγνωστο πότε τελικά θα λειτουργήσουν, οι τραγικές ελλείψεις προσωπικού, οι απαρχαιωμένες εγκαταστάσεις, το γερασμένο τροχαίο υλικό, η υποτίμηση της ανάγκης εκπαίδευσης και εξειδίκευσης.
Ειδικότερα για τις ελλείψεις προσωπικού, υπογράμμισε ότι τα στοιχεία είναι τρομακτικά: Από 3.926 σιδηροδρομικοί που υπήρχαν το 2010, σήμερα υπάρχουν μόνο 568 μόνιμοι υπάλληλοι, ενώ το σημερινό οργανόγραμμα προβλέπει 2.198. Οι σταθμάρχες ήταν 596 σήμερα μόλις 107. Οι κλειδούχοι ήταν 519, σήμερα 55, ενώ 600 εργαζομενοι στον ΟΣΕ είναι με μπλοκάκι.
Ο Χρ. Κατσώτης επεσήμανε ότι η συγχώνευση των εταιρειών (θα μετονομαστούν σε Σιδηρόδρομοι Μ.Α.Ε.) στόχο έχει την επίτευξη μικρότερου κόστους λειτουργίας και την εφαρμογή αποτελεσματικότερης διοικητικής οργάνωσης, προσθέτοντας ότι «μικρότερο κόστος λειτουργίας, σημαίνει λιγότερο προσωπικό με χαμηλότερους μισθούς».
Κατήγγειλε την πολιτική της κυβέρνησης που τα βάζει όλα στο ζύγι κόστους – οφέλους, ενώ η παραδοχή του υπουργού για διαχρονικά προβλήματα, αναδεικνύει τις ευθύνες όλων των κυβερνήσεων, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ για αυτή την κατάσταση στις μεταφορές, ευθύνες και ποινικές, που οδηγούν σε εγκλήματα όπως των Τεμπών.
Ο Χρ. Κατσώτης αναφερόμενος στο β’ μέρος του νομοσχεδίου που αφορά ζητήματα σιδηροδρομικών και αεροπορικών ατυχημάτων, σημείωσε ότι επίσης δεν προβλέπει την εφαρμογή μέτρων ασφάλειας, και μάλιστα στις συμβάσεις που έχουν υπογραφεί, με βάση κανονισμούς της ΕΕ, οι εταιρείες δεν έχουν υποχρέωση ν’ αποζημιώσουν για τα θύματα ατυχημάτων.
Επίσης, δεν αναγνωρίζονται ευθύνες στις εταιρείες σε περίπτωση ατυχήματος, καθώς «οι συστάσεις ασφαλείας δεν συνιστούν τεκμήριο υπαιτιότητας ή ευθύνης σε περίπτωση ατυχήματος ή σοβαρού συμβάντος», ρίχνοντας την ευθύνη στο ανθρώπινο λάθος, απαλλάσσοντας τις εταιρείες αλλά και τις πολιτικές ευθύνες των κυβερνήσεων και των κρατών, όπως εξήγησε.
Υπογράμμισε ότι το θέμα της ασφάλειας έχει άλλο περιεχόμενο για τις εταιρείες και άλλο για τον λαό. Για τους καπιταλιστές, τα κριτήρια ασφάλειας είναι να κερδοφορούν, να προσαρμόζουν το κόστος για τις υποδομές, να απαλλάσσονται από επιβαρύνσεις, να έχουν δρομολόγια με υψηλή πυκνότητα και αριθμό επιβατών / εμπορευμάτων, να μην έχουν καθυστερήσεις και ακυρώσεις, γιατί τους κοστίζουν.
Για τον λαό, σημείωσε, η ασφάλεια δεν μπορεί να κάνει έκπτωση στην προστασία της ζωής του, που επιβάλλει κυνικά η επικίνδυνη αντίληψη κράτους – ιδιωτών ότι δεν αναλαμβάνουν κόστος χωρίς όφελος. Προέχει οι επιβάτες να φθάνουν με ασφάλεια και φθηνά στο προορισμό τους, χωρίς να μεσολαβεί το κέρδος και η εκμετάλλευση.
