«Σιγοκαίει ο θυμός του κόσμου», τη στιγμή που οι καμένες εκτάσεις σε όλη τη χώρα ήταν περίπου 1.800.000 στρέμματα το περασμένο καλοκαίρι και σημειώνονται πλημμυρικά φαινόμενα σε αυτές τις περιοχές, ενώ υπάρχει συνεχιζόμενη πίεση αλλαγής χρήσης των δασών, τόνισε η βουλευτής του ΚΚΕ, Διαμάντω Μανωλάκου, στο πλαίσιο της συζήτησης στην κοινή συνεδρίαση των Ειδικών Μόνιμων Επιτροπών Περιφερειών και Προστασίας Περιβάλλοντος της Βουλής για την επικαιροποίηση του Εθνικού Σχεδίου Αναδάσωσης για τις πυρόπληκτες περιοχές.
Σημείωσε ότι η πρόληψη θα έπρεπε να στοχεύει στη μείωση σε αριθμό και σε έκταση των πυρκαγιών, αλλά για άλλη μία χρονιά απουσιάζουν ουσιαστικά μέτρα αντιπυρικής προστασίας και αντιπυρικού σχεδιασμού, λόγω και της αντιεπιστημονικής πολιτικής του διαχωρισμού της πρόληψης από την κατάσβεση. Επίσης, εξακολουθεί να μην υπάρχει επαρκές προσωπικό στις Δασικές Υπηρεσίες και στην Πυροσβεστική.
Όπως είπε, το ΚΚΕ εκτιμάει ότι η κυβέρνηση συνεχίζει να διαπράττει το διαχρονικό έγκλημα των προηγούμενων, διευρύνοντας τις άνευ όρων αδειοδοτήσεις για επενδύσεις και την εκμετάλλευση δασών από επιχειρηματικούς ομίλους που δραστηριοποιούνται σε τομείς όπως η Ενέργεια, ο Τουρισμός και οι ΑΠΕ.
Επισήμανε ότι στόχος του σχεδίου ανασυγκρότησης είναι η μετατροπή των δασών σε πεδίο βιομηχανικής και τουριστικής αξιοποίησης από επιχειρηματικά κοράκια-αναδόχους εις βάρος των κατοίκων και του φυσικού περιβάλλοντος των περιοχών, ενώ επιβεβαιώνεται και η στρατηγική σύμπλευση με τις κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την «πράσινη συμφωνία».
Υπογράμμισε ότι το ΚΚΕ δεν θα σταματήσει να αναδεικνύει ότι η αιτία που οξύνει τα προβλήματα για τα δασικά οικοσυστήματα και τους φυσικούς πόρους δεν είναι άλλη από τον ίδιο τον καπιταλιστικό τρόπο της παραγωγής και να παλεύει για την κατάργηση του αντιδραστικού πλαισίου για τα δάση και για τις χρήσεις γης, ενάντια στην «πράσινη» εκμετάλλευσή τους από την ΕΕ και τις κυβερνήσεις της.
Τέλος, αναφέρθηκε στην πρόταση του ΚΚΕ για ολοκληρωμένη προστασία και διαχείριση των δασών που θα επιτευχθεί με κοινωνική ιδιοκτησία όλων των μέσων παραγωγής, των δασών, της γης, των φυσικών πόρων, με επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό και με εργατικό έλεγχο, ώστε να διασφαλίζεται η ισόρροπη επίδραση του ανθρώπου στη φύση και η ανάπτυξη της παραγωγής με κριτήριο τη λαϊκή ευημερία.
