Λιμενικός που υπηρετεί στα Δωδεκάνησα διαμαρτύρεται με δημόσια επιστολή του για τις αδικίες στο σώμα. Ιδιαίτερα καταγγέλλει τις διακρίσεις, ανάμεσα στους συναδέλφους του, στις διαδικασίες των μεταθέσεων. Παραθέτουμε ολόκληρη την επιστολή – διαμαρτυρία του:
Προς συνδικαλιστικές ενώσεις και υπευθύνους
“Καλησπέρα σας, είμαι λιμενικός και υπηρετώ στα Δωδεκάνησα. Για ευνόητους λόγους δεν θα ήθελα να αναφέρω το όνομα μου και ζητάω την κατανόηση σας.
Θα ήθελα να σας μιλήσω για τις μεταθέσεις του λιμενικού. Έχουν δημιουργηθεί σοβαρά οικογενειακά και οικονομικά προβλήματα, για τον λόγο ότι δεν μπορούμε να μετατεθούμε στον τόπο επιλογής μας μετά από τόσα χρόνια υπηρεσίας σε νησιά της παραμεθορίου και έχοντας τα μόρια από τα χρόνια υπηρεσίας μας ώστε να μετατεθούμε, σύμφωνα πάντα με το νέο Π.Δ. μεταθέσεων του λιμενικού, (εδώ θα βρείτε και το νέο π.δ. https://www.e-nomothesia.gr/kat-naytilia-nausiploia/limeniko-soma/proedriko-diatagma-11-2021-phek-21a-10-2-2021.html) .
Δεν θα ήθελα να αναφέρω μόνο την δική μου περίπτωση γιατί θα ήταν άδικο και για τους υπόλοιπους συναδέλφους. Δυστυχώς όμως, όσα χρόνια και αν περάσουν οι διακρίσεις ανάμεσα στους συναδέλφους θα είναι σε αυτούς που έχουν ΄΄βύσμα΄΄ και σε εμάς που είμαστε τα κορόϊδα ώστε να καλύπτουν τρύπες και ας έχουμε τα μόρια να μετατεθούμε. Και δεν μιλάμε για λίγα χρόνια αλλά για 10-12 χρόνια και πάνω.
Η ηγεσία μας γιατί δεν έχει προβεί σε σχετικές ενέργειες για την εφαρμογή της νομοθεσίας; Με τι κριτήριο αποφασίζουν για τις ζωές μας αφήνοντας μας στο έλεος της παραμεθορίου και άλλους αφήνοντας στο σπιτάκι τους μια ζωή; Γιατί προφανώς δεν θέλουν να ‘’κουνήσουν’’ αυτούς που έχουν κάποιον ‘’γνωστό’’ κάπου, και που είναι τοποθετημένοι τοοοοοσα χρόνια σπίτι τους, άλλοι από την σχολή και άλλοι με μετάθεση, κάνοντας την παραμεθόριο τους έως και 50χλμ μακριά από το σπίτι τους και τις οικογένειες τους υποχρεώνοντας εμάς που δεν έχουμε ‘’βύσμα’’ μακριά από τα σπίτια μας και στην άλλη άκρη της Ελλάδας (αχ Ελλάδα…) υποχρεώνοντας μας σε παραμονή στην παραμεθόριο τοοοοοοοσα χρόνια. Κάνοντας εμάς τα κορόιδα να χρυσοπληρώνουμε τις αεροπορικές για να πάμε λίγες μέρες σπίτι μας να δούμε τους γονείς μας, τα αδέρφια μας και γενικότερα τους δικούς μας ανθρώπους. Άλλοι κάνουν περιουσίες επειδή είναι μια ζωή σπιτάκι τους και άλλοι μια ζωή πληρώνουν ενοίκια και αεροπορικές. Κάποιοι να χαίρονται τα εγγονάκια τους (γεροί να είναι να τα χαίρονται….) και άλλοι δεν τα γνωρίζουν τα εγγονάκια τους. Αλλά είπαμε…’’εμείς δεν έχουμε το βύσμα, ωχ συγνώμη τα μόρια ήθελα να πω…..’’
Δεν πάει άλλο, δεν έχουμε άλλη υπομονή και αντοχή ώστε να προσφέρουμε στην υπηρεσία. Η ψυχολογία μας έχει πατώσει, τα νεύρα μας είναι ‘’τσατάλια’’ (ας μου επιτραπεί η έκφραση), έχουμε να κάνουμε με τόσο κόσμο και πολλές φορές είναι πολύ εύκολο να ‘’σπάσει’’ κάποιος συνάδελφος διότι δεν έχει τα αποθέματα να κάνει αυτό που πρέπει.
Μπορώ να γράψω σελίδες ολόκληρες με αδικίες για το σώμα, κατανοώντας πάντα και κάποιες δυσκολίες υπηρεσιακές, αλλά δεν θα ήθελα ούτε να γίνω γραφικός αλλά και ούτε και κουραστικός. Και όλα αυτά κυρίως για υπηρεσίες της βορείου Ελλάδος.
Σας παρακαλώ πολύ, επειδή δεν έχουμε την δύναμη να ακουστούμε βοηθήστε μας ώστε το πρόβλημα μας, τουλάχιστον, να βγει προς τα έξω αν και ξέρουμε ότι δεν θα ιδρώσει το αυτί κανενός γιατί όλοι τον ‘’ποπό’’ τους κοιτάνε, και κάποιοι την καριέρα τους.”
Σας ευχαριστώ…..
Πηγή: limenikanea.gr
