Στην πάγια και σταθερή θέση του ΚΚΕ σχετικά με το ζήτημα τόσο του προέδρου της Βουλής, όσο και αυτό του Προέδρου της Δημοκρατίας, στάθηκε ο Γιάννης Δελής, βουλευτής του ΚΚΕ, μιλώντας στον τηλεοπτικό σταθμό Kontra, χθες, το βράδυ της Τετάρτης 23 Γενάρη.
Ο Γ. Δελής, πιο συγκεκριμένα, ανέδειξε τον κομβικό ρόλο που παίζουν και οι δύο θεσμοί στο αστικό πολιτικό σύστημα, με τον οποιοδήποτε ΠτΔ, ως πρώτο πολιτειακό παράγοντα, να επικυρώνει την αντιλαϊκή πολιτική της εκάστοτε κυβέρνησης και με τον πρόεδρο της Βουλής, τον τρίτο τη τάξει πολίτη, να αποτελεί σημαντικό κρίκο στην εφαρμογή αυτής της πολιτικής. Ο βουλευτής του ΚΚΕ μίλησε και για τη συναίνεση μεταξύ των αστικών κομμάτων που εκφράστηκε κατά την εκλογή του νέου προέδρου της Βουλής Νικήτα Κακλαμάνη, κάτι που είχε συμβεί και στην περίπτωση του απερχόμενου Κωνσταντίνου Τασούλα και μάλιστα, για δύο συνεχόμενες χρονιές.
Ο βουλευτής του ΚΚΕ επισήμανε, ακόμα, σχετικά με το «σήριαλ της προεδρολογίας» ότι αν και συντηρείται από τα αστικά κόμματα, στην πραγματικότητα δεν πρόκειται για ένα θέμα που αφορά τα καθημερινά προβλήματα που ταλανίζουν τον εργαζόμενο λαό. Σημείωσε, ακόμα, ότι τα αστικά κόμματα μπορεί να διαφωνούν αυτή τη στιγμή, λόγω και μικροκομματικών επιδώξεων, για το ποιο πρόσωπο θα αναλάβει την ΠτΔ, ωστόσο, συνεχίζουν να συμφωνούν στα «βασικά», όπως, μεταξύ άλλων, η επικίνδυνη για τον λαό εμπλοκή της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους.
Σχετικά με τη συζήτηση που ξεκίνησε για τις τελευταίες επιχορηγήσεις Τασούλα, ο Γ. Δελής εξήγησε ότι αυτό που χρήζει εξέτασης δεν είναι το πότε έγιναν, αλλά αν υπάρχουν σχετικές αποφάσεις της Βουλής για την υλοποίησή τους, τονίζοντας ότι ο προϋπολογισμός της Βουλής είναι ξεχωριστός από αυτόν του κράτους και ότι για τη διαχείρισή του απαιτούνται συλλογικές αποφάσεις.
Ο Γ. Δελής σχολίασε, ακόμα, ότι η ίδια η πραγματικότητα έχει διαψεύσει τους «όρκους άρνησης συνεργασιών» που δίνονται τώρα από κόμματα του συστήματος ενώ στο παρελθόν έχουν συγκυβερνήσει με διάφορες παραλλαγές και ανέδειξε, σε αυτό το σημείο, την πολιτική πρόταση του ΚΚΕ, καλώντας τον λαό να μην περιμένει κυβερνήσεις και «σωτήρες» να του λύσουν τα προβλήματα, αλλά να τα λύσει ο ίδιος «σε συμπαράταξη με όλους τους άλλους τους εργαζόμενους μέσα από ένα γερό λαϊκό μαζικό κίνημα» που θα διεκδικεί και θα βάζει φραγμούς σε αντιλαϊκά μέτρα που έχουν υλοποιήσει και στηρίξει όλα τα αστικά κόμματα.
