Εδώ και 75 χρόνια υπάρχει πρόβλημα ισραηλινής κατοχής απέναντι στα παλαιστινιακά εδάφη, που χρόνο με τον χρόνο ενισχύεται, τόνισε ο Γιάννης Γκιόκας, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και βουλευτής του Κόμματος μιλώντας το βράδυ της Πέμπτης στον ΑΝΤ1.
Όπως είπε, στη Δυτική Όχθη το 50-60% είναι στον έλεγχο του Ισραήλ μέσω εποικισμών και ξεκαθάρισε ότι υπάρχει πρόβλημα άρνησης του Ισραήλ και των συμμάχων του, ΝΑΤΟ, ΗΠΑ και ΕΕ να αναγνωρίσουν το δικαίωμα στον παλαιστινιακό λαό να έχει τη δική του πατρίδα. Άρα το αίτημα, σημείωσε, είναι είναι αναγνώριση του ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους, στα σύνορα του 1967 με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ.
Αναφερόμενος στα γεγονότα της 7ης Οκτώβρη επισήμανε ότι η ιστορία δεν ξεκίνησε εκείνη την ημέρα, αλλά πως υπάρχει ιστορία ετών και πιο πρόσφατη. Ο Γ. Γκιόκας θύμισε συγκεκριμένα πως μέσα στο 2023 το ΚΚΕ έβγαλε δύο φορές ανακοίνωση για την όξυνση της ισραηλινής επιθετικότητας στη Δυτική Όχθη, λέγοντας ότι είναι ο μεγαλύτερος απολογισμός νεκρών που έχει καταγραφεί στη Δυτική Όχθη από ισραηλινή επιχείρηση εδώ και πολλά χρόνια.
Σχετικά με το «δικαίωμα αυτοάμυνας» του Ισραήλ, σημείωσε ότι πρόκειται για ανιστόρητη θέση γιατί το Ισραήλ δεν ήταν σε άμυνα. Ξεκαθάρισε επίσης ότι το ΚΚΕ δεν θα κρίνει οποιαδήποτε παλαιστινιακή οργάνωση με τα κριτήρια της ΕΕ, του ΝΑΤΟ και του Ισραήλ. Η Χαμάς, είπε είναι μια οργάνωση με την οποία το ΚΚΕ δεν έχει καμία σχέση, αλλά είναι μια οργάνωση που για ιστορικούς λόγους συσπειρώνει ένα πολύ μεγάλο κομμάτι του παλαιστινιακού λαού.
Μιλώντας για την απελευθέρωση των ομήρων, ο Γ. Γκιόκας παρατήρησε ότι πρέπει να απελευθερωθούν όλοι. Συγκεκριμένα, υπάρχουν 200 όμηροι της Χαμάς που πρέπει να απελευθερωθούν, αλλά υπάρχουν και 5.000 όμηροι μεταξύ αυτών και παιδιά που κρατούνται από το Ισραήλ.
Χαρακτήρισε αυταπάτη να πιστεύει κανείς ότι η ισραηλινή βαρβαρότητα και η στάση του Ισραήλ όλα αυτά τα χρόνια δεν θα γεννήσει αντίποινα και οργή και πράξεις αντεκδίκησης.
Υπογράμμισε όμως σχετικά με την συζήτηση περί τρομοκρατίας, ότι η Χαμάς εμφανίστηκε το 1987 και γιγαντώθηκε από το 2000, μετά τη δεύτερη Ιντιφάντα και κυρίως όταν έγινε πρώτο κόμμα στην Παλαιστίνη. Όμως, πριν το 1987, η Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης, ο αγώνας του παλαιστινιακού λαού, ο ίδιος ο Αραφάτ, από το Ισραήλ χαρακτηριζόταν τρομοκρατία.
Αυτή είναι η υποκρισία, είπε, υπογραμμίζοντας ότι το Ισραήλ χαρακτηρίζει διαχρονικά τον αγώνα του παλαιστινιακού λαού ως τρομοκρατία. Μάλιστα θύμισε ότι ο πρώην πρωθυπουργός του Ισραήλ, Αριέλ Σαρόν, όταν πέθανε ο Αραφάτ είπε ότι στόχος του είναι να μη μείνει ο Αραφάτ στην Ιστορία ως ήρωας της ελευθερίας, αλλά ως ηγέτης της τρομοκρατίας. Συνεπώς, ξεκαθάρισε ότι δεν περίμενε την Χαμάς το Ισραήλ για να χαρακτηρίζει τον αγώνα του παλαιστινιακού λαού τρομοκρατία.
Αντίθετα, αυτό που επιχειρείται, είναι να χαρακτηριστεί ως τρομοκρατικός ο αγώνας του παλαιστινιακού λαού, αυτή είναι η στόχευση, τόνισε. Και πρόσθεσε ότι γίνεται προσπάθεια να σπιλωθεί και να στοχοποιηθεί ο αγώνας του παλαιστινιακού λαού, αλλά και να αναγνωριστεί ότι το δικαίωμα στην βία το έχει μονομερώς ο κατακτητής και όχι αυτός που υφίσταται την κατοχή.
Απευθυνόμενος προς τον βουλευτή της ΝΔ και πρώην υπουργό Αγγ. Συρίγο, ο Γ. Γκιόκας τον κάλεσε να πάρει θέση αν τα 1.500 νεκρά παιδιά είναι έγκλημα πολέμου. Αν το διεθνές δίκαιο «που έχει γίνει λάστιχο» καλύπτει αυτά τα εγκλήματα. Αν οι βομβαρδισμοί στο πέρασμα της Ράφα είναι έγκλημα πολέμου. Αν οι εποικισμοί είναι έγκλημα πολέμου.
Ακόμα, τόνισε ότι όλα αυτά τα χρόνια τα εγκλήματα του κράτους του Ισραήλ σε βάρος του παλαιστινιακού λαού έγιναν στο όνομα της αυτοάμυνας. Το καθεστώς απαρτχάιντ, οι εκτοπισμοί, οι δολοφονίες αμάχων, το τείχος της ντροπής, έγιναν στο όνομα της «αυτοάμυνας».
Και σχετικά με τη Γάζα είπε χαρακτηριστικά «ξέρετε τι σημαίνει να ζεις σε ένα σπίτι, το σχολείο του παιδιού σου να είναι στα 50 μέτρα και να πρέπει να μετακινηθείς ορισμένα χιλιόμετρα για να περάσεις από check point προκειμένου να πας στο σχολείο;».
Το ΚΚΕ, ξεκαθάρισε, δεν δέχεται ότι μπορεί μια κρατική οντότητα να εκτοπίζει, να δολοφονεί, να ταπεινώνει, να μην αναγνωρίζει το δικαίωμα ενός λαού να έχει πατρίδα και αυτός ο λαός να μην έχει το δικαίωμα στην αντίσταση, στο αγώνα. Όπως είπε, αυτό που γεννά τις ακρότητες και την βαρβαρότητα είναι η άρνηση του Ισραήλ στο δικαίωμα των Παλαιστινίων να έχουν πατρίδα.
Επίσης πρόσθεσε ότι οι παλαιστινιακές οργανώσεις αποδέχονται τη λύση των δύο κρατών και πώς υπάρχει δυνατότητα το ζήτημα να επιλυθεί διπλωματικά. Θύμισε ότι το 2015 υπήρχε ομόφωνη απόφαση της ελληνικής Βουλής, ίσως η μόνη, για αναγνώριση παλαιστινιακού κράτους, όμως καμία κυβέρνηση, ούτε του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε πολύ περισσότερο της ΝΔ δεν προχώρησαν στην αναγνώριση παλαιστινιακού κράτους. Γιατί αυτό που τέθηκε πάνω από όλα είναι η στρατηγική συνεργασία με το κράτος του Ισραήλ γιατί δήθεν αυτό εξυπηρετεί τα εθνικά συμφέροντα.
Ο Γ. Γκιόκας επισήμανε ότι αυτή η στάση δεν εξυπηρετεί τα εθνικά συμφέροντα, ούτε τα λαϊκά συμφέροντα, ούτε τα κυριαρχικά δικαιώματα. Κι αυτό γιατί δεν μπορείς να λες ότι η Τουρκία είναι μια κατοχική δύναμη, είναι μια αναθεωρητική δύναμη, είναι μια δύναμη η οποία κάνει εποικισμούς στην βόρεια Κύπρο και την ίδια στιγμής να συνάπτεις σχέσεις και να τις αναβαθμίζεις με ένα κράτος που κάνει ακριβώς τα ίδια.
Και επανέλαβε ότι η λύση είναι ένα ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος, στα σύνορα του 1967, με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ, στη βάση των αποφάσεων του ΟΗΕ και ότι πρέπει να εκφραστεί η μέγιστη δυνατή στήριξη στον παλαιστινιακό λαό και τον παλαιστινιακό αγώνα.
Τέλος, κατήγγειλε την απόφαση του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου που αναφέρεται στο «δικαίωμα του Ισραήλ στην αυτοάμυνα», δίνει κάλυψη στις επιχειρήσεις του Ισραήλ, αλλά δεν υπάρχει ούτε καν η λέξη «κατοχή» στο ψήφισμα, το οποία ψήφισαν ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ και περιλαμβάνει ακόμα και προληπτική λογοκρισία στα μέσα ενημέρωσης για να μην υπάρχει παραπληροφόρηση.
