Για το διεθνές πολιτικό – στρατιωτικό πλαίσιο του σύγχρονου κόσμου / 9ο μέρος

Το τουρκικό ερευνητικό Oruc Reis συνοδεία πολεμικών πλοίων στην Ανατολική Μεσόγειο

Δημοσιεύουμε το 9ο μέρος του άρθρου του Ελισαίου Βαγενά «Για το διεθνές πολιτικό – στρατιωτικό πλαίσιο του σύγχρονου κόσμου», με τίτλο: «Οι κίνδυνοι πολεμικής αναμέτρησης στο Αιγαίο και η λεγόμενη “ΣΥΝΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ».

Οι σχέσεις των αστικών τάξεων Ελλάδας και Τουρκίας, όπου καθεμία επιδιώκει ν’ αναβαθμίσει τη θέση της, έχει οδηγήσει στην αύξηση του κιν­δύνου μιας πολεμικής αναμέτρησης στο Αιγαίο και στην Ανατολική Με­σόγειο.

Το αστικό κράτος της Τουρκίας έχει ανέλθει μεταξύ των ισχυρότε­ρων 20 καπιταλιστικών κρατών του κόσμου και του ΝΑΤΟ κι επιδιώκει την περαιτέρω αναβάθμιση της θέσης του σε περιφερειακό και παγκό­σμιο επίπεδο. Έχει εισβάλει σήμερα κι έχει στρατεύματα κατοχής σε 3 χώρες, διατηρεί στρατιωτικές βάσεις στα Βαλκάνια και στη Μέση Ανα­τολή, στην Αφρική, εμπλέκεται απροκάλυπτα στον εμφύλιο της Λιβύης, όπως και στη σύγκρουση στο Ναγκόρνο Καραμπάχ. Επιδιώκει να αξιοποιεί στους σχεδιασμούς του σε διάφορες περιοχές (Βαλκάνια, Κριμαία, Κεντρική Ασία, Μέση Ανατολή) το θρησκευτικό δόγμα, τις μειονοτικές ομάδες, τη γλωσσική κοινότητα, τα πολιτιστικά χαρακτηριστικά κ.ά. Η τουρκική αστική τάξη στο σύνολό της έχει στόχο την αναβάθμιση του ρόλου της, ωστόσο προκύπτουν διαφοροποιήσεις στο εσωτερικό της σχετικά με τα μέσα και τις αναγκαίες διεθνείς συμμαχίες της. Στο πλαί­σιο του «νεο-οθωμανικού» πολιτικού «δόγματος», που έχει επιλέξει ως «όχημα» των συμφερόντων της η κυρίαρχη μερίδα της τουρκικής αστι­κής τάξης, εμφανίζεται ως «υπερασπιστής» του λαού της Παλαιστίνης, σε αντιπαράθεση όχι μόνο με το Ισραήλ, αλλά και με τις αστικές τάξεις της Αιγύπτου και της Σαουδικής Αραβίας. Επιδιώκοντας να παζαρέψει από θέσεις ισχύος με ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ, αναπτύσσει πολυσήμαντες σχέ­σεις με την αστική τάξη της Ρωσίας κι εξοπλίστηκε με ρωσικά αντιαεροπορικά-αντιβαλλιστικά συστήματα 8-400, που μπορούν να επιφέρουν σημαντικές αλλαγές στο στρατιωτικό συσχετισμό δύναμης στο Αιγαίο.

Οι σχέσεις των αστικών τάξεων Ελλάδας-Τουρκίας, αναλόγως των καταστάσεων, διακρίνονται από τις επιδιώξεις συνεργασίας και ανταγω­νισμού, ωστόσο οι λαοί των δύο χωρών δεν έχουν σε τίποτα να επωφεληθούν από αυτές τις σχέσεις.

Τα τελευταία χρόνια η τουρκική επιθετικότητα κλιμακώθηκε με την αμφισβήτηση των συνόρων σε Αιγαίο και Έβρο, την αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας δεκάδων νησιών του Αιγαίου, την επιδίωξη ν’ απο­κτήσει τμήμα της ελληνικής υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ, που με βάση το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας δεν της ανήκει. Σε αυτήν την κατεύθυν­ση, είχαμε την ανακήρυξη από μέρους του τουρκικού κράτους της λε­γάμενης «Γαλάζιας Πατρίδας», την υπογραφή του απαράδεκτου Τουρκολιβυκού Συμφώνου με την εγκάθετη ηγεσία της Λιβύης που καταπα­τά τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας, καθώς και την ενίσχυση των υπερπτήσεων πάνω από ελληνικά νησιά, στρατιωτικές ασκήσεις, έρευ­νες ή και γεωτρήσεις στην Ανατολική Μεσόγειο, σε περιοχές της ελληνι­κής υφαλοκρηπίδας και στις ΑΟΖ της Ελλάδας, της Κύπρου, τις συλλή­ψεις στρατιωτικών στον Έβρο, την ανακίνηση μειονοτικών ζητημάτων, την «εργαλειοποίηση» του μεταναστευτικού και προσφυγικού.

Στις συνθήκες αυτές, καιροφυλακτεί η αμερικανονατοϊκή διαμεσολάβηση κι επιδιαιτησία και ήδη έχει επανέλθει η τουρκική θέση για συ­νεκμετάλλευση, συνδιαχείριση του Αιγαίου, για λύση win-win (αμοιβαί­ου οφέλους) που προβάλλουν οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, ενώ εξετάζεται η συνεκμετάλλευση, συνδιαχείριση κυπριακών θαλάσσιων ζωνών με την Τουρκία. Αυτή η συνεκμετάλλευση δεν αφορά την ευημερία των λαών, αλλά την κερδοφορία των μονοπωλίων και «ναρκοθετεί» το μέλλον των δύο λαών, όπως και το περιβάλλον.

Το Κόμμα μας υπερασπίζεται τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας από τη σκοπιά της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, ως ανα­πόσπαστο στοιχείο της πάλης για την ανατροπή της εξουσίας του κεφα­λαίου. Έχει προειδοποιήσει τους εργαζόμενους πως στις σημερινές συν­θήκες αυτά δεν μπορούν να τα εγγυηθούν οι αστικές κυβερνήσεις και οι ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, ενώ, την ώρα που το Διεθνές Δίκαιο ξανα­γράφεται από τους ιμπεριαλιστές, το Δικαστήριο της Χάγης λειτουργεί μέσα σ’ ένα πλέγμα πολιτικών σκοπιμοτήτων. Η ειρήνη, η ασφάλεια των λαών δεν μπορεί να διασφαλιστεί σε αυτό το πλαίσιο. Η πάλη των δύο λαών είναι αναγκαίο να κατευθύνεται στην εξάλειψη της αιτίας που γεν­νά αντιθέσεις, συγκρούσεις, πολεμικές συρράξεις, στην ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου και την αποδέσμευση από τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις.

Το ΚΚΕ, που είναι σταθερά προσανατολισμένο στην ανάπτυξη της φιλίας, της διεθνιστικής αλληλεγγύης ανάμεσα στην εργατική τάξη και στους λαούς των δύο χωρών, έχει οικοδομήσει στενές σχέσεις με το ΚΚ Τουρκίας, με στόχο να δυναμώσει η αντιιμπεριαλιστική πάλη του εργατικού-λαικού κινήματος και στις δύο χώρες, ενάντια στις αστικές τάξεις και τη συμμετοχή-εμπλοκή Ελλάδας-Τουρκίας στα ιμπεριαλιστικά σχέ­δια, για το απαραβίαστο των συνόρων, για την αποδέσμευσή τους από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς κι ενώσεις του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, που αποτελούν μόνιμη πηγή οδυνηρών συνεπειών σε βάρος των λαών.

Αύριο Παρασκευή 19 Μάρτη θα δημοσιευθεί το 10ο μέρος του άρθρου του Ελισαίου Βαγενά: «Για το διεθνές πολιτικό – στρατιωτικό πλαίσιο του σύγχρονου κόσμου», με τίτλο: «Το διεθνές πλαίσιο και εξελίξεις, ως πλευρά της ιδεολογικο – πολιτικής διαπάλης στο Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα».

Δείτε ακόμα...