Τέτοιες γιορτινές μέρες συνηθίζεται τα παιδιά όλου του κόσμου να γράφουν το καθιερωμένο τους γράμμα στον Αϊ Βασίλη, ζητώντας τα δώρα τους. Τέτοιες μέρες λοιπόν μου ξύπνησε και εμένα ένα τέτοιο συναίσθημα.
Σαν νέος στρατευμένος που έχω την τιμή να υπηρετώ την θητεία μου στο Σουφλί του Έβρου, μακριά από τους δικούς μου ανθρώπους, νιώθω την ανάγκη να γράψω το δικό μου ιδιαίτερο γράμμα.
Μέσα στο ευχάριστο και ζεστό κλίμα των ημερών, δυστυχώς οι εξελίξεις τρέχουν. Τα σύννεφα του πολέμου έχουν αρχίσει απειλητικά να επισκιάζουν και την δική μας καθημερινότητα. Η εμπλοκή της χώρας μας στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, με ευθύνη της τωρινής άλλα και των προηγούμενων κυβερνήσεων κάνει τον Έλληνα στρατιώτη που υπηρετεί την θητεία του καθημερινά να αγωνιά για το πως και αν θα ξημερώσει, ενώ ταυτόχρονα καλείται να δώσει την δική του μάχη στο κομμάτι της διαβίωσης, μέσα σε στρατόπεδα υποστελεχωμένα, τα έξοδα να τρέχουν, ενώ την ίδια ώρα ετησίως τα δισεκατομμύρια ευρώ, για την εξυπηρέτηση των πολεμικών σχεδιασμών των συμμαχιών που ανήκει η χώρα μας , ρέουν ασταμάτητα.
Μέσα στο εορταστικό αυτό κλίμα, με την παιδική αθωότητα να εκδηλώνεται σε όλο της το μεγαλείο, η συνέχεια της γενοκτονίας από το κράτος δολοφόνο του Ισραήλ προς τον Παλαιστινιακό λαό συνεχίζεται. Χιλιάδες είναι τα παιδιά που δεν πρόλαβαν ή δεν θα προλάβουν να κρατήσουν ένα παιχνίδι στα χέρια τους, να δουν τα χαρούμενα φωτάκια, να φάνε ένα ζαχαρωτό, να ζήσουν την στιγμή αγκαλιά με τις οικογένειες τους.
Το γράμμα μου δεν απευθύνεται σε κάποιον φανταστικό σωτήρα που ελπίζω να κάνει το θαύμα. Το δικό μου γράμμα φέτος απευθύνεται στον μαχόμενο ελληνικό λαό που όλο το προηγούμενο διάστημα έδειξε αγωνιστικά ότι βρίσκεται στη σωστή πλευρά της ιστορίας. Σε όλους εκείνους τους νέους, μαθητές και φοιτητές που δίνουν τόπο και τρόπο στην οργή τους, κόντρα στην πολιτική που τους θέλει πελάτες μέχρι και στην μόρφωση τους. Στους εργάτες, τους εργαζομένους, που μέσα από τα ταξικά τους σωματεία δεν έσκυψαν το κεφάλι μπροστά στην τρομοκρατία που εφαρμόζει από κοινού το αστικό κράτος χέρι χέρι με τα αφεντικά για να τσακίσει μέχρι και το τελευταίο δικαίωμα στη δουλειά, στην υγεία, στην ζωή. Στους συναδέλφους μου στρατιώτες, που το προηγούμενο διάστημα μας έκαναν περήφανους και μας έδωσαν ώθηση και δύναμη για μια αγωνιστική θητεία , που εν μέσω τρομοκρατίας και απαράδεκτων διώξεων συνεχίζουν με το κεφάλι ψηλά, δηλώνοντας στην πράξη τις αντιπολεμικές και φιλειρηνικές τους θέσεις. Στα μέλη και τους φίλους της ΚΝΕ και του ΚΚΕ, που βγαίνουν πάντα μπροστά στην οργάνωση του αγώνα για τις καθημερινές εξελίξεις. Σε όλους όσους βρεθήκαμε στον δρόμο και έμπρακτα καταδικάσαμε το αιματοκύλισμα των λαών για τα κέρδη των λίγων, που βάλαμε τα κορμιά μας μπροστά από φορτηγά και τρένα για να μπλοκάρουμε τα φορτία του θανάτου.
Το γράμμα μου αυτό απευθύνεται στον μόνο και πραγματικό σωτήρα, τον λαό, που μόνο ο ίδιος μπορεί να σώσει τον εαυτό του και να ξεμπερδέψει μια και καλή από την σήψη του καπιταλιστικού συστήματος, του συστήματος της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο και των πολέμων για τα κέρδη των λίγων και να γίνει αφέντης στον τόπο του. Στέλνω σε όλους σας μέσα από αυτές τις γραμμές τους πιο θερμούς αγωνιστικούς χαιρετισμούς και εύχομαι υγεία, δύναμη και πίστη στον σκοπό μας.Όλοι μας έχουμε κάνει την πιο όμορφη επιλογή που μπορεί να κάνει κάποιος που θέλει να λέγεται άνθρωπος, να αλλάξουμε το ρου της ιστορίας με τον λαό στην εξουσία.
Χρονια πολλά στους συναδέλφους μου στρατιώτες σε όλα τα μήκη και πλάτη της χώρας μας, εύχομαι να έχουμε όλοι μας μια ευχάριστη και πάνω απ όλα αγωνιστική θητεία , να μην ξεχνάμε ποτέ τα δικαιώματα μας και να υψώνουμε συλλογικά ανάστημα σε κάθε αδικία είτε προς το πρόσωπό μας, είτε προς τον συνάδελφο μας, είτε προς τον λαό μας. Είναι χρέος όλων μας να συνεχίσουμε στον δρόμο του αγώνα για μια ακόμη πιο αγωνιστική χρονιά!
Το κεφάλι ψηλά και η γροθιά σφιγμένη ακόμα ψηλότερα! Οι μέρες που ονειρευόμαστε θα έρθουν, θα τις φέρουμε!
Ζαχαράκης Κωνσταντίνος, Στρατιώτης (ΠΖ) 640 ΜΚ/ΤΠ, Σουφλί Έβρου
