Στις μέρες μας τα βλέμματα όλων είναι στραμμένα στον πόλεμο της Ουκρανίας μετά την εισβολή της Ρωσίας, ενώ την ίδια ώρα κλιμακώνεται η ένταση μεταξύ των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ και της Ρωσίας.
Σήμερα οι διεθνείς εξελίξεις χαρακτηρίζονται από την όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, με κίνδυνο να υπάρξουν αλυσιδωτές επιδράσεις στην περιοχή μας και να μπλέξουν σε μεγάλες περιπέτειες τον ελληνικό λαό, και τους λαούς της περιοχής.
Εδώ και σχεδόν δυο δεκαετίες η Ουκρανία βρίσκεται στο στόχαστρο των ανταγωνισμών Δύσης – Ρωσίας και των μονοπωλιακών ομίλων τους, για τη στρατηγική της θέση, μεταξύ Δύσης – Ανατολής και στη Μαύρη Θάλασσα
Ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι ένας βρώμικος, ιμπεριαλιστικός πόλεμος, όπου τις πραγματικές αιτίες της σύγκρουσης της συναντούμε ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά στρατόπεδα, για το μοίρασμα των αγορών και πηγών ενέργειας στο φόντο της συνολικότερης αντιπαράθεσης για την πρωτοκαθεδρία στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα.
Προκύπτουν όμως ερωτήματα, όπως: κάτω από ποιες συνθήκες είχαμε-και συνεχίζουμε να έχουμε- τις αιματηρές εξελίξεις στην Ουκρανία και τα γεγονότα που ακολουθούν;
Πώς γίνεται και δύο λαοί, ο ρωσικός και ο ουκρανικός, που έζησαν για πολλές δεκαετίες αρμονικά, να βρίσκονται σήμερα σε μια τέτοια αντιπαράθεση, εχθροπραξιών και πολεμικής αιματοχυσίας;
Μήπως η μεγαλομανία του Ρώσου Προέδρου Πούτιν, όπως ισχυρίζονται πολλοί και θέλει να ενσωματώσει κι άλλες περιοχές της πρώην ΕΣΣΔ στη σημερινή Ρωσία; Όχι, όσο και αν προσπαθούν να μας πείσουν τα διάφορα παπαγαλάκια.
Βασικό στόχο έχουν να συσκοτίσουν τις βαθύτερες, κοινωνικό-πολιτικές αιτίες των εξελίξεων, που κυριαρχούν στην οικονομία και στις σχέσεις παραγωγής.
Τι άλλαξε λοιπόν, σε σχέση με πριν από 30 χρόνια, και φτάσαμε στη σημερινή κατάσταση;
Αυτό που άλλαξε βρίσκεται στην εγκατάλειψη του σοσιαλιστικού δρόμου και την επιστροφή στις καπιταλιστικές παραγωγικές σχέσεις, όπου τα μέσα παραγωγής δεν είναι πλέον κοινωνική ιδιοκτησία όπως πρώτα, αλλά ατομική ιδιοκτησία.
Να λοιπόν που βρίσκεται η ρίζα των ιδιαίτερα επικίνδυνων τωρινών εξελίξεων που διαδραματίζονται στην Ουκρανία.
Άρα καταλήγουμε στο συμπέρασμα πως τόσο στην Ουκρανία, όσο και στη Ρωσία, η επιστροφή στο δρόμο της καπιταλιστικής ανάπτυξης συμβάδισε με μια κοινωνική οπισθοδρόμηση.
Η διαπάλη, επομένως, και ο πόλεμος που βρίσκετε σε εξέλιξη είναι γιατί η Ουκρανία βρίσκεται στο επίκεντρο και αποτελεί το πεδίο, όπου εκδηλώνεται ο σκληρός ενδοϊμπεριαλιστικός ανταγωνισμός ανάμεσα στη Ρωσία, την ΕΕ, τις ΗΠΑ.
Μετά την καπιταλιστική παλινόρθωση και τη διάλυση της ΕΣΣΔ το 1990 – ’91 η οικονομική ιστορία της Ουκρανίας είναι μια ιστορία γενικής εξαθλίωσης.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το γεγονός ότι οι παγκόσμιες στατιστικές κατατάσσουν την Ουκρανία στις πέντε πρώτες παγκόσμιες χώρες με το υψηλότερο ποσοστό των φυματικών, την ασθένεια των φτωχών.
Ενώ το βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων της μειώθηκε κατά 10-12 φορές και έγινε αιτία του ξεκληρίσματος του έθνους.
Στην Ουκρανία, που δραστηριοποιούνται μεγάλοι βιομηχανικοί «κολοσσοί», σε όλο το φάσμα της οικονομικής ζωής, από την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, τα καύσιμα, τα μέταλλα, κατασκευή μηχανών τα τρόφιμα και άλλα.
Γιατί όμως «μπλέχτηκαν» στην Ουκρανία; Στην περίπτωση, της Ουκρανίας έπαιξε ρόλο η θέση της: Καθώς κατέχει πλούσιες πλουτοπαραγωγικές πηγές και αποτελεί γεωπολιτικό πέρασμα από τη Ρωσία προς την υπόλοιπη Ευρώπη.
Θεωρείται το νέο «σύνορο» όχι μόνο της ΕΕ, αλλά και της ευρωατλαντικής συμμαχίας, του ιμπεριαλιστικού οργανισμού του ΝΑΤΟ, με τη Ρωσία, έτσι βρέθηκε στο στόχαστρο των παραπάνω δυνάμεων.
Η σύγκρουση ήταν αναπόφευκτη καθώς όλες αυτές οι τεράστιες επιχειρήσεις κυνηγούν, σ’ όλα τα μήκη και τα πλάτη της οικουμένης, το κέρδος.
Επίσης σημαντικό στοιχείο αποτελεί η αντίθεση μεταξύ των τμημάτων της αστικής τάξης της Ουκρανίας και την προσπάθεια σύνδεσης τους είτε με την ΕΕ, είτε με τη ρωσική αγορά, επιδιώκοντας στενότερες σχέσεις με τη Ρωσία.
Σ’ αυτήν την ενδοαστική αντίθεση ανάμεσα στους καπιταλιστές της Ουκρανίας παρενέβησαν ΕΕ και ΗΠΑ σε ανταγωνισμό με τη Ρωσία με τα γνωστά μέχρι σήμερα αποτελέσματα.
Στο πλαίσιο αυτής της αντιπαράθεσης, οι ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ υποστήριξαν και οργάνωσαν μαζί με τμήματα της ουκρανικής αστικής τάξης την «πορτοκαλί επανάσταση» το 2004 και το αιματηρό πραξικόπημα το 2014.
Σε σύνδεση μάλιστα με διάφορα ναζιστικά τάγματα, όπως το Αζόφ, αλλά και άλλων ακροδεξιών οργανώσεων, από τον «Πατριώτη της Ουκρανίας» και την «Εθνικοκοινωνική Συνέλευση» ως τον παραστρατιωτικό «Pravy Sector» (Δεξιός Τομέας) και το κόμμα «Svoboda» (Ελευθερία) που πρωταγωνίστησαν στις διαδηλώσεις της πλατείας Μαϊντάν στο Κίεβο.
Στις μέρες μας οι διάφορες «ατζέντες» του ΝΑΤΟ όπως η «Στρατιωτική Στρατηγική Σκέψη» και ειδικότερα το «Προεξάρχον Κείμενο Διεξαγωγής Πολέμου ΝΑΤΟ» («NATO Warfighting Capstone Consept» – NWCC), αποτελούν το «μπούσουλα» των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων για τα επόμενα χρόνια.
Η Ελλάδα δεν είναι αμέτοχη στις εξελίξεις. Η κυβέρνηση της Ν.Δ., με τη συνδρομή της ελληνικής σοσιαλδημοκρατίας των ΣΥΡΙΖΑ – ΚΙΝΑΛ, και τα άλλα κόμματα του ευρωατλαντικού τόξου έχουν καταστήσει τη χώρα σε «κόμβο» μεταφοράς αμερικανικών στρατιωτικών δυνάμεων, και νατοϊκό «εφαλτήριο» για νέους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, όπως αυτός στην Ουκρανία.
Ενεργά συμμετέχει στη νατοϊκή περικύκλωση της Ρωσίας. Με αυτόν τον τρόπο η Ελλάδα γίνεται «θύτης» άλλων λαών και η ίδια μπορεί να αποτελέσει θύμα αυτών των ιμπεριαλιστικών πολέμων, μια και είναι στο στόχαστρο πιθανών απαντητικών μέτρων.
Οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί, αποτελούν την κοινή αιτία της ακρίβειας, της ενεργειακής φτώχειας και του πολέμου.
Το ΚΚΕ είναι το μοναδικό κόμμα που επανειλημμένα έχει προειδοποιήσει τον ελληνικό λαό και τους λαούς της περιοχής ότι στην περιοχή μας (Βαλκάνια, Ανατολική Μεσόγειος, Β. Αφρική, Καύκασος) εκτυλίσσονται επικίνδυνες εξελίξεις.
Σ αυτό το πλαίσιο αναδεικνύετε σήμερα, η αξία και η σημασία της θέσης του ΚΚΕ όπως διαμορφώθηκε και στο σύνθημα «δεν διαλέγουμε στρατόπεδα ληστών, μόνη μας ελπίδα η πάλη των λαών», δίνοντας και το πραγματικό νόημα της αλληλεγγύης στους λαούς της Ουκρανίας και όλου του κόσμου.
Γι’ αυτό καλούμε τους συναδέλφους απόστρατους όπως και κάθε καλοπροαίρετο άνθρωπο που νοιάζεται για την ειρήνη να συναντηθούμε στο συλλαλητήριο του ΚΚΕ την Παρασκευή 1 Απρίλη, στις 20.00 στο Σύνταγμα για να ακουστεί δυνατά το σύνθημα:
- Όχι στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο – Να σταματήσει η εμπλοκή της χώρας μας- ΝΑΙ στην Ειρήνη και τη Φιλία των Λαών
- Να μην αφήσουμε να χρησιμοποιούνται ελληνικά εδάφη, υποδομές και μέσα ως στρατιωτικά – πολεμικά προγεφυρώματα, με οποιονδήποτε τρόπο και οποιοδήποτε πρόσχημα.
Τριαντάφυλλος Φωτιάδης
Αντιπλοίαρχος ΠΝ εα
