Κάτω από τις αντιδράσεις αποσύρθηκε η διάταξη στο νομοσχέδιο του υπουργείου Εθνικής Άμυνας με τίτλο «Ίδρυση Ελληνικού Κέντρου Αμυντικής Καινοτομίας, Εκσυγχρονισμός Θεσμικού Πλαισίου των Ανωτάτων Στρατιωτικών Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων, Σύσταση Κοινού Σώματος Πληροφορικής στις Ένοπλες Δυνάμεις και λοιπές διατάξεις» και το οποίο προέβλεπε την κατάργηση του αμετάθετου του προσωπικού των Ενόπλων Δυνάμεων που έχει παιδί – μέλος στην οικογένεια με αναπηρία ή χρόνια πάθηση.
Σε ανακοίνωσή της η Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα Αναπήρων (ΣΕΑΑΝ), η οποία ζητούσε την άμεση απόσυρση της διάταξης, αναφέρεται στην «έλλειψη δημόσιων δομών υγείας, πρόνοιας, ειδικής αγωγής και αποκατάστασης, ιδιαίτερα στην περιφέρεια, στην επαρχεία, στα νησιά με απομονωμένες φρουρές κλπ» ενώ υπογραμμίζει την «τεράστια σημασία της σχέσης που αναπτύσσει ένα παιδί με αναπηρία, χρόνια πάθηση, νοητική στέρηση, αυτισμό, εγκεφαλική παράλυση με τους θεραπευτές του.
Σχέση που χτίζεται με τον χρόνο και σε περίπτωση αλλαγής χώρου ή προσώπων πέραν της αναστάτωσης που προκαλεί στο παιδί, απαιτείται χρόνος για να χτιστεί εκείνο το επίπεδο σχέσης με τα νέα πρόσωπα και τον χώρο του παιδιού για να μπορέσουν να αποδώσουν οι όποιες θεραπείες, αν δεν έχει υποτροπιάσει βέβαια το παιδί. Ακόμα, είναι κατανοητό απ’ όλους ότι ένας βαριά πάσχων, καρδιοπαθής, καρκινοπαθής, παιδί με μεσογειακή αναιμία, σκλήρυνση κατά πλάκας, πρέπει να είναι κοντά στο νοσοκομείο, στο τμήμα που τον παρακολουθούν, ξέρουν το ιστορικό του, κάνει τις θεραπείες του κοντά στον γιατρό του».
