Κενό γράμμα η «ισότιμη συμμετοχή» των δύο γονιών, χωρίς μέτρα οικονομικής και κοινωνικής στήριξης

Πηγή: Eurokinissi

Στην ανάγκη στήριξης των διαζευγμένων γονιών και των παιδιών τους εστίασε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας, την ομιλία του στη Βουλή για το νομοσχέδιο του υπουργείου Δικαιοσύνης με τίτλο «Μεταρρυθμίσεις αναφορικά με τις σχέσεις γονέων και τέκνων και άλλα ζητήματα Οικογενειακού Δικαίου». Προς αυτή την κατεύθυνση το ΚΚΕ κατέθεσε τρεις τροπολογίες. 

Υπογράμμισε πως στο σχέδιο νόμου δεν υπάρχει ούτε λέξη για το πώς θα στηριχτούν ολόπλευρα οικονομικά – νομικά, αλλά και κοινωνικά οι γονείς και τα παιδιά τους. Μάλιστα, η κυβέρνηση κάνει ακόμα πιο ασφυκτική τη ζωή των νέων ζευγαριών με το αντεργατικό τερατούργημα.

Ολόκληρη η ομιλία:

Συζητάμε σήμερα ένα ιδιαίτερα ευαίσθητο ζήτημα, όπως είναι οι σχέσεις των γονιών με τα παιδιά τους.

          Το ΚΚΕ έχει μιλήσει ξεκάθαρα για την ανάγκη να προβλεφθεί νομικά η κοινή άσκηση της γονικής μέριμνας και η συνεννόηση των δύο γονέων στο θέμα της επιμέλειας, το οποίο χρειάζεται να έχει στο επίκεντρο τις ανάγκες και το συμφέρον του παιδιού.

          Η ανάγκη αυτή, βέβαια, προκύπτει και από τις ίδιες τις αντικειμενικές αλλαγές στις συνθήκες εργασίας και ζωής των νέων γονιών.

          Για παράδειγμα, όλο και περισσότερες γυναίκες εργάζονται, ως μισθωτές ή αυτοαπασχολούμενες, με τα γνωστά βέβαια ωράρια “λάστιχο”.

          Από τα πράγματα, λοιπόν, επιβάλλεται οι διαζευγμένοι γονείς ή οι γονείς που έχουν αποκτήσει παιδιά εκτός γάμου ή συμφώνου συμβίωσης, να συνεργάζονται καλύτερα μεταξύ τους για τα παιδιά τους.

          Η θέση του ΚΚΕ αφορά στην κοινή ευθύνη των γονιών, στην ουσιαστική συμμετοχή και των δύο, στην ανατροφή και φροντίδα του παιδιού.

          Αυτό σημαίνει, ότι όλες οι αποφάσεις, για όλα τα σοβαρά θέματα του παιδιού, πρέπει να λαμβάνονται από κοινού.

          Κι όταν μιλάμε για το παιδί, μιλάμε για παράδειγμα για τη μόρφωση και την εκπαίδευσή του, τα κρίσιμα ζητήματα της υγείας τους και τόσα άλλα.

          Το παιδί, βέβαια, θα διαμένει κυρίως με τον ένα γονιό και θα έχει, όσο είναι δυνατό, ευρύτερη επικοινωνία με τον άλλον.

          Το ερώτημα όμως είναι: Αρκεί μια νομοθετική ρύθμιση για να στηριχθούν οι δύο γονείς στην προσπάθειά τους να ασκήσουν από κοινού τη γονική μέριμνα; Προφανώς και όχι.

          Μάλιστα η συντριπτική πλειοψηφία των επιστημονικών και κοινωνικών φορέων, που συμμετείχαν στη συζήτηση στις επιτροπές της Βουλής, συμφωνούσαν, και σάς τόνισαν, ότι χρειάζονται “οριζόντια” μέτρα στήριξης των διαζευγμένων γονιών από το ίδιο το κράτος.

          Γιατί πέρα από το επίπεδο συμφωνίας, δεν αντιμετωπίζουν όλα τα ζευγάρια, τις ίδιες δυσκολίες στη φροντίδα των παιδιών, ιδιαίτερα μετά από ένα διαζύγιο.

          Επιδρούν σε αυτό καθοριστικά μια σειρά οικονομικοί και κοινωνικοί παράγοντες.

          Πρακτικά, οι εργαζόμενοι και άνεργοι γονείς, συναντούν πρόσθετα εμπόδια στην κατανομή και άσκηση της γονικής μέριμνας:

          Από το πώς θα συντηρήσουν δύο σπίτια, μέχρι το πώς θα συνεννοηθούν μεταξύ τους για το πρόγραμμα του παιδιού.

          Και όλα αυτά τα προβλήματα φυσικά, παραμένουν ακόμα και στην περίπτωση που οι δύο γονείς συμφωνούν πλήρως, για το πώς θα αναθρέψουν το παιδί τους .

          Εσείς όμως, τι κάνετε με αυτό το νομοσχέδιο; Προσπαθείτε να λύσετε αυτό το το σύνθετο ζήτημα με τυπικό – διοικητικό ή δικαστικό τρόπο. Όπως άλλωστε έκαναν και οι προηγούμενες κυβερνήσεις από εσάς.

          Ακούμε τα “μεγάλα” λόγια του Υπουργού για “μια πραγματικά γενναία μεταρρύθμιση που χρειάζεται η ελληνική κοινωνία”.

          Ούτε λέξη όμως για το πώς θα στηριχτούν ολόπλευρα οικονομικά – νομικά, αλλά και κοινωνικά, οι γονείς και τα παιδιά τους. Ούτε ένα νομοθετικό μέτρο δεν προβλέπεται που να συνιστά τέτοιου είδους πραγματική στήριξη. Ούτε ένα, έστω για τα μάτια του κόσμου.

          Κι όχι μόνο αυτό. Εδώ κάνετε ακόμα πιο ασφυκτική τη ζωή των νέων ζευγαριών, με το αντεργατικό τερατούργημα που φέρνετε ως κυβέρνηση -όχι το υπουργείο σας, άλλο υπουργείο, αλλά η κυβέρνηση- το οποίο έρχεται να προστεθεί στους προηγούμενους νόμους της εργασιακής ζούγκλας, που δυστυχώς ψηφίσατε κι εσείς ως κυβερνήσεις, κύριοι και κυρίες του ΣΥΡΙΖΑ, του ΚΙΝΑΛ.

          Αλήθεια, πώς θα ασκούν από κοινού κι “εξίσου” τη γονική μέριμνα των παιδιών μετά το διαζύγιο, μια εργαζόμενη μητέρα σε super market και ένας εργαζόμενος πατέρας στον επισιτισμό – τουρισμό ή στις τηλεπικοινωνίες; Όταν δουλεύουν σπαστά ωράρια, πρωί – απόγευμα, όταν δουλεύουν ακόμα και τις Κυριακές;

          Ακούμε μάλιστα, να λέτε με θράσος, για να παρουσιάσετε ως δήθεν “φιλεργατικό” το αντεργατικό σας νομοσχέδιο και να υπερασπιστείτε τη 10ώρη δουλειά, πως:

          “Θα δουλεύει μια μητέρα 4 μέρες 10 ώρες, για να βλέπει το παιδί της τις υπόλοιπες τρεις!”

          Η μητρότητα, κύριοι και κυρίες της κυβέρνησης, δεν είναι εκ περιτροπής απασχόληση! Δε γίνεται να είμαι τρεις μέρες γονιός και τις άλλες τέσσερις να μην είμαι.

          Ποια μάνα και ποιος πατέρας μπορεί να έχει ποιοτικό χρόνο με τα παιδιά του, όταν για 4 μέρες θα δουλεύει 10ωρα, θα ξεθεώνεται, βάλε επιπλέον και το πήγαινε – έλα για τη δουλειά και θα γυρνά στο σπίτι όταν το παιδί πλέον θα κοιμάται;

          Και από την Κυριακή που θα το έχει δει τελευταία φορά, θα το ξαναδεί την επόμενη Παρασκευή το μεσημέρι;

          Γιατί την Παρασκευή το πρωί θα πάει τα παιδιά στο σχολείο ή στον παιδικό σταθμό κι αυτό με την ψυχή στο στόμα, γιατί στο μεταξύ θα πρέπει να πάει σούπερ μάρκετ, να πληρώσει λογαριασμούς, να μαγειρέψει για το Σαββατοκύριακο, αλλά και να ετοιμάσει φαγητό για τις επόμενες μέρες και δεν θα προλαβαίνει…

          Αυτή η ζωή, μόνιμο τρεχαλητό, κόλαση, με τα “ωράρια λάστιχο” στους τόπους δουλειάς, δεν αποτελούν επιλογές των ίδιων των εργαζομένων. Είναι το αποτέλεσμα των αντεργατικών νόμων, σύμφωνα με τις απαιτήσεις των επιχειρηματικών ομίλων, που τελικά κομματιάζουν την προσωπική, οικογενειακή, κοινωνική ζωή, εξαφανίζουν τον όποιο ελεύθερο χρόνο.

          Όμως, η ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή του παιδιού υποβαθμίζεται, όχι μόνο με τη σημερινή βαρβαρότητα, αλλά και με διατάξεις του συγκεκριμένου νομοσχεδίου.

          Προσπαθείτε να λύσετε μια υπαρκτή ανάγκη, όπως είναι ο χρόνος επικοινωνίας του παιδιού με τον γονέα που δεν μένει μαζί του, με μαθηματικούς τύπους!

          Μα, γίνονται αυτά τα πράγματα; Δηλαδή, πώς θα συμμετέχει ο γονιός που δεν έχει την επιμέλεια, στην καθημερινότητα του παιδιού; Πώς θα ρυθμίζεται ένα τόσο σύνθετο και ευαίσθητο ζήτημα σε τακτή χρονική βάση, όταν υπάρχουν αυτές οι εργασιακές συνθήκες, αυτά τα ωράρια, όταν υπάρχουν αυτές οι συνθήκες ζωής για τους νέους γονείς; Με το κομπιουτεράκι;

          Ισχυρίζεστε ότι με το παρόν νομοσχέδιο υπερασπίζεστε το “συμφέρον των παιδιών”, γιατί εξασφαλίζετε την ενεργή παρουσία και των δύο γονιών στην καθημερινή ζωή του παιδιού. Ανεξάρτητα, αν οι γονείς είναι σε γάμο, σε συμβίωση ή όχι.

          Όντως, η συμβολή και των δύο γονιών στην ανατροφή του παιδιού μπορεί να λειτουργήσει προς το συμφέρον του.

          Αλήθεια, όμως, πώς προστατεύεται το συμφέρον του παιδιού με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο;

          – Όταν η προσπάθεια των δύο γονιών να “ρυθμίσουν” τις σχέσεις τους με το παιδί αποτελεί ατομική τους υπόθεση, χωρίς καμιά κρατική στήριξη;

          – Όταν φορτώνεται όλα τα βάρη της φροντίδας των παιδιών στη γονική μέριμνα;

          – Όταν ο δικαστής δεν έχει στη διάθεσή του τη γνωμοδότηση από ειδικούς επιστήμονες, ψυχολόγους, κοινωνικούς λειτουργούς, παιδοψυχίατρους, από δημόσιες κοινωνικές υπηρεσίες; Οι οποίες θα μπορούσαν όχι μόνο να συμβάλουν στην απόφαση του δικαστή, αλλά και να παρακολουθούν την εφαρμογή των αποφάσεων κατά τη διάρκειά τους. Με αυτό το πλαίσιο θα μπορούσαν να λειτουργήσουν και τα Οικογενειακά Δικαστήρια.

          – Πώς προστατεύεται το συμφέρον του παιδιού, όταν στο όνομα της αποσυμφόρησης των δικαστηρίων σπρώχνετε τους γονείς σε ιδιώτες διαμεσολαβητές, αντί να προχωρήσετε σε προσλήψεις δικαστών και δικαστικών υπαλλήλων;

          Έχουμε ήδη, ως Κόμμα, καταθέσει συγκεκριμένες προτάσεις και τροπολογίες, για την ουσιαστική στήριξη των διαζευγμένων γονιών, ώστε να ρυθμίσουν αυτά τα σύνθετα ζητήματα για το συμφέρον των παιδιών τους.

          – Πρώτα από όλα μιλάμε για δωρεάν συμβουλευτικές και άλλες κοινωνικές υπηρεσίες, όπως προγράμματα θεραπείας οικογένειας και ζεύγους, συμβουλευτικής γονιών και παιδιών, που θα στηρίζουν τους γονείς στην κοινή άσκηση της γονικής μέριμνας. Θα εξομαλύνουν τις συγκρούσεις μεταξύ των γονιών και θα περιορίζουν τις περιπτώσεις διαζυγίων που οδηγούνται στις δικαστικές αίθουσες.

          – Ταυτόχρονα, σας καταθέσαμε συγκεκριμένες προτάσεις για την οικονομική στήριξη των διαζευγμένων γονιών, με φοροελαφρύνσεις, με επιδόματα.

          Με αφορμή και τη σημερινή συζήτηση, θα θέλαμε να απευθυνθούμε ιδιαίτερα στους εργαζόμενους και άνεργους γονείς, που παρακολούθησαν με μεγάλο ενδιαφέρον και ανησυχία τη συζήτηση για την τροποποίηση των διατάξεων του Οικογενειακού Δικαίου, όλους αυτούς τους μήνες.

          Για να αποκτήσει, όμως, ουσιαστικό περιεχόμενο η ισότιμη συμμετοχή και των δύο γονιών στη φροντίδα των παιδιών τους, απαιτείται να πληρούνται συγκεκριμένες οικονομικές και κοινωνικές προϋποθέσεις, για να στηριχθεί αυτό που λέμε: “η κοινή άσκηση της γονικής μέριμνας”.

          Κι αυτό για να γίνει χρειάζεται οι ίδιοι να διεκδικήσουν τέτοια μέτρα στήριξης.  Γιατί οι όποιες αλλαγές στο νομικό πλαίσιο ρύθμισης των σχέσεων γονιών – παιδιών, ιδιαίτερα μετά από ένα διαζύγιο, παραμένουν κενό γράμμα, όταν απουσιάζουν μέτρα οικονομικής και κοινωνικής στήριξης των διαζευγμένων γονιών. Όταν στερούνται και οι δύο γονείς το δικαίωμα στη σταθερή εργασία, στο σταθερό ωράριο με αξιοπρεπές εισόδημα με βάση τις σύγχρονες ανάγκες.

          Βέβαια, είμαστε 100% σίγουροι, ότι το πραγματικό συμφέρον των παιδιών μας και η ουσιαστική συμβολή μας στη φροντίδα τους, μπορούν να εξασφαλιστούν στα πλαίσια μιας κοινωνίας που η ανάπτυξη έχει κριτήριο το σύνολο των κοινωνικών αναγκών των πολλών και όχι τα ασφυκτικά δεσμά του κέρδους των λίγων.

          Οι αγωνίες των νέων γονιών μπορούν να βρουν διέξοδο στο συλλογικό αγώνα, για να ξεριζωθεί το αγκάθι της εκμετάλλευσης, της καταπίεσης. Γιατί αυτό είναι το αγκάθι που ξεσκίζει τις σύγχρονες δυνατότητες, να μπορούμε να ζήσουμε, όπως μας αξίζει τον 21ο αιώνα, κι εμείς και τα παιδιά μας.

Ετικέτες: ,

Δείτε ακόμα...