Από Ελλάδα και Τουρκία, ο Πάιατ έδωσε τη «μεγάλη εικόνα» των ενεργειακών σχεδίων που απεργάζονται οι ΗΠΑ και οι ΝΑΤΟικοί τους σύμμαχοι στην περιοχή, αποκαλύπτοντας παράλληλα τα χίλια νήματα που δένουν τη χώρα μας με αυτόν τον επικίνδυνο για τους λαούς σχεδιασμό.
Τα ευρωατλαντικά σχέδια είναι στην πραγματικότητα πολεμικά. Γιατί στο επίκεντρο βρίσκεται η σύγκρουση ΝΑΤΟ – Ρωσίας και η προσπάθεια των ΑμερικανοΝΑΤΟικών να αποκόψουν ενεργειακά τη Ρωσία από την Ευρώπη και την ευρύτερη περιοχή.
Σχεδιάζοντας τους νέους δρόμους της Ενέργειας σε Ανατολική Μεσόγειο και Ευρώπη, ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ χαράσσουν επί της ουσίας αμυντικά χαρακώματα και νέα επιθετικά ορμητήρια απέναντι στο υπό διαμόρφωση ευρασιατικό στρατόπεδο, με αιχμή τη Ρωσία, που μέχρι πριν τον πόλεμο ήταν βασικός προμηθευτής της ΕΕ.
Το σχέδιο είναι γνωστό: Να αποτελέσει ο ενεργειακός πλούτος της Ανατ. Μεσογείου τον νέο τροφοδότη της Ευρώπης, σε συνδυασμό με άλλες πηγές, όπως το πανάκριβο αμερικανικό LNG, που η αύξηση των εξαγωγών του στην ΕΕ έχει απογειώσει τις πωλήσεις και τα κέρδη για τα μονοπώλια των ΗΠΑ!
Η ελληνική αστική τάξη διεκδικεί αναβαθμισμένο ρόλο σ’ αυτά τα σχέδια, ως ενεργειακός κόμβος, κυρίως σε ό,τι αφορά τον κάθετο άξονα προς την Κεντρική Ευρώπη και την Ουκρανία. Γι’ αυτό ο Πάιατ στάθηκε ιδιαίτερα σ’ αυτήν τη χάραξη, που συνδέει ενεργειακά την Ανατολική Μεσόγειο με μεγάλες αγορές της Ευρώπης.
Υπό το φως των εξελίξεων, φαίνεται τώρα πιο καθαρά τι πραγματικά εξυπηρετούν οι «πολυμερείς συνεργασίες» που στήθηκαν τα προηγούμενα χρόνια με αμερικανοΝΑΤΟική πρωτοβουλία, ανάμεσα στην Ελλάδα, το Ισραήλ, την Κύπρο και την Αίγυπτο. Χώρες που εμπλέκονται πρωταγωνιστικά στην εκμετάλλευση ενεργειακών κοιτασμάτων και κυρίως στα σχέδια εξαγωγής τους στην ευρωπαϊκή αγορά, για την πλήρη αντικατάσταση του ρωσικού φυσικού αερίου.
Ο ρόλος της χώρας μας δεν εξαντλείται εδώ. Συμμετέχει ενεργά και στα σχέδια ηλεκτρικής διασύνδεσης της Ευρώπης με την Κύπρο και το Ισραήλ, αλλά και με την Αίγυπτο, ανοίγοντας κι άλλα πεδία δράσης και κερδοφορίας για τα ευρωατλαντικά μονοπώλια. Και βέβαια, «έχει λόγο» στα ενεργειακά κοιτάσματα της Ανατ. Μεσογείου, που βρίσκονται στην αμφισβητούμενη από την Τουρκία ελληνική ΑΟΖ.
Γι’ αυτό, όσο ξεδιπλώνεται το κουβάρι αυτών των σχεδιασμών, τόσο αναδύονται οι ανταγωνισμοί που κρύβονται από κάτω. Η διαμόρφωση του νέου χάρτη της Ενέργειας στην περιοχή είναι μέρος του πολυδιάστατου παζαριού που διεξάγουν οι ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ με την Τουρκία και τον ρόλο της στην περιοχή, με τη «ΝΑΤΟική συνοχή» να δεσπόζει στη μαρκίζα και του «ελληνοτουρκικού διαλόγου».
Το τυράκι που πέταξαν στον λαό, για φτηνότερο τάχα ρεύμα, σάπισε πριν πέσει στο τραπέζι. Ο πόλεμος με τη Ρωσία, η ενεργειακή διασύνδεση, η παραπέρα «απελευθέρωση» της αγοράς, οι εισαγωγές από τις ΗΠΑ, η «πράσινη μετάβαση», όλα αυτά δηλαδή που απαρτίζουν την ευρωατλαντική ενεργειακή στρατηγική σε συνθήκες πολεμικής προπαρασκευής, κάνουν την Ενέργεια ακόμα πιο ακριβό εμπόρευμα για τον λαό.
Και δεν είναι μόνο αυτό: Η ανάδειξη της Ελλάδας σε κόμβο των σχεδιασμών για την Ενέργεια και με αυτόν τον σκοπό η ενεργότερη εμπλοκή της στον πόλεμο καθιστούν τη χώρα και τον λαό μαγνήτη κινδύνων, με πολλαπλούς μάλιστα στόχους: Και στρατιωτικούς, όπως είναι οι ΝΑΤΟικές υποδομές σε όλη τη χώρα, και ενεργειακούς, που αναβαθμίζονται πλέον σε στρατηγικής σημασίας για τις ΗΠΑ και την ΕΕ.
Πέρα από τους κινδύνους της πολεμικής εμπλοκής, άμεσος είναι ο κίνδυνος επώδυνων διευθετήσεων, σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας, που στέκονται εμπόδιο στο να «τρέξουν» τα ενεργειακά και άλλα σχέδια στην περιοχή, από τα οποία η ελληνική αστική τάξη προσδοκάει πολλά οφέλη και κέρδη.
Η επίσκεψη Πάιατ σηματοδοτεί την επιτάχυνση όλων αυτών των σχεδιασμών, που «κουμπώνουν» με τη νέα φάση στην οποία περνάει η ελληνοτουρκική διαπραγμάτευση μετά την τελευταία συνάντηση Μητσοτάκη – Ερντογάν. Κανένας εφησυχασμός λοιπόν για τον λαό. Επαγρύπνηση και αγωνιστική εγρήγορση μπροστά στις εξελίξεις, που προμηνύονται καταιγιστικές και επικίνδυνες.
Το άρθρο αυτό αναδημοσιεύεται από τη στήλη «Η Άποψή μας» του Ριζοσπάστη της Παρασκευής 11 Οκτώβρη 2024.