Ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας, παραχώρησε συνέντευξη στο Φόρουμ του Οικονομικού Ταχυδρόμου (ot.gr) και τις δημοσιογράφους Ελ. Στεργίου και Αλ. Φωτάκη.
Αναφέρθηκε στην Ευρωπαϊκή Κομμουνιστική Συνάντηση που διοργάνωσε το ΚΚΕ και η Ευρωκοινοβουλευτική του Ομάδα, στην στροφή στην πολεμική οικονομία και στην κλιμάκωση του ιμπεριαλιστικού πολέμου, στις διεργασίες στο αστικό πολιτικό σύστημα, στα ελληνοτουρκικά και στην ακρίβεια.
Υπογράμμισε πως μόνο το ΚΚΕ έχει εντελώς διαφορετική πολιτική πρόταση από αυτή που μας έχει οδηγήσει σε αυτή την ασφυκτική κατάσταση και κάνει γνήσια αντιπολίτευση στη Βουλή, προσθέτοντας πως η πραγματική λαϊκή αντιπολίτευση γίνεται από τους αγώνες του λαού, ο οποίος θα πρέπει να κατακτήσει την εξουσία. Όπως εξήγησε, στους δρόμους του αγώνα κρίνονται τα πάντα, καθώς ακόμα και οι παραμικρές κατακτήσεις κερδίζονται, δεν χαρίζονται. Επομένως, μόνο η λαϊκή πάλη μπορεί να ανοίξει ένα φωτεινότερο δρόμο για ριζικές αλλαγές.
Ολόκληρη η συνέντευξη έχει ως εξής:
– Έχουμε έναν εκλεκτό καλεσμένο και θα μεταφερθούμε στις Βρυξέλλες με τον Δημήτρη Κουτσούμπα τον Γενικό Γραμματέα του ΚΚΕ και εδώ μαζί με την Αλεξάνδρα Φωτάκη, τη διπλωματική συντάκτη του ot.gr. Γεια σας.
– Καλησπέρα σας
– Γιατί στις Βρυξέλλες σήμερα;
– Από το πρωί ξεκίνησε η Ευρωπαϊκή Συνάντηση Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων, με θέμα τις εξελίξεις στην ΕΕ των πολέμων, της φτώχειας, των μέτρων και των κανονισμών που στρέφονται ενάντια στους λαούς, και βέβαια εξετάσαμε το ζήτημα υπό το φως ενός πολύ ενδιαφέροντος και διαχρονικά επίκαιρου άρθρου που είχε γράψει ο Λένιν, ο ηγέτης της Οκτωβριανής Επανάστασης, πριν από πάνω από έναν αιώνα για τις Ενωμένες Πολιτείες της Ευρώπης και η σημασία του είναι επίκαιρη και σήμερα. Πάνω σε αυτό περιστράφηκε η συζήτηση, φυσικά κάτω από το φως των νέων εξελίξεων που έχουμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση με τους πολέμους εδώ στη γειτονιά μας και ιδιαίτερα στη γειτονιά της Ελλάδας.
– Επειδή αναφερθήκατε στους πολέμους. Το ΚΚΕ μιλάει για “οικονομία πολέμου” εν μέσω Ουκρανίας και Μέσης Ανατολής. Θα ήθελα να μας το εξηγήσετε λίγο αυτό.
– Οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και οι πόλεμοι προσφέρουν κερδοφόρα διέξοδο στα υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια. Άλλωστε, αυτό δείχνουν και τα κέρδη της πολεμικής βιομηχανίας των ΗΠΑ και των άλλων μεγάλων κατασκευαστών όπλων και ευρωπαϊκών κρατών και της Ρωσίας και άλλων ανά τον κόσμο, ιδιαίτερα μετά την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία, αλλά και τη Μέση Ανατολή στη συνέχεια.
Καθόλου τυχαία λοιπόν, η πολεμική οικονομία και η κλιμάκωση του πολέμου πλέον είναι η πρώτη προτεραιότητα του ΝΑΤΟ, είναι η πρώτη προτεραιότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και άλλων ιμπεριαλιστικών κέντρων, και του ευρωατλαντισμού και του υπό διαμόρφωση ευρωασιατικού μπλοκ. Με βάση την έκθεση Ντράγκι η ΕΕ προβλέπει την κατεύθυνση 500 δισ. ευρώ στην πολεμική οικονομία, ενώ σε συνέχεια, με την πρόσφατη έκθεση Νινίστο, προορίζει το 20% του προϋπολογισμού της ΕΕ για την πολεμική οικονομία, προωθώντας ταυτόχρονα και την ψυχολογική προετοιμασία των ανθρώπων, των λαών, των εργαζομένων να ζουν σε συνθήκες πολέμου, κινδύνων, ανασφάλειας. Μάλιστα, σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες μιλάνε για εφοδιασμό των λαϊκών νοικοκυριών με τρόφιμα για αρκετές μέρες, σε τέτοιες συνθήκες. Επιπλέον, οι τεράστιες αυτές καταστροφές που βλέπουμε που γίνονται από έναν πόλεμο, από τις πολεμικές συγκρούσεις, δημιουργούν και νέα πεδία κερδοφόρων επενδύσεων στις διάφορες κατεστραμμένες περιοχές όπου γίνονται οι πόλεμοι, όπως στην Ουκρανία για παράδειγμα ή στις χώρες της Μέσης Ανατολής. Ήδη η ΕΕ, οι ΗΠΑ, η Ρωσία, άλλες δυνάμεις, άλλα κράτη “τρέχουν” επενδυτικά προγράμματα σ’ αυτές τις περιοχές για ανοικοδόμηση, για παράδειγμα στην Ουκρανία. Άρα λοιπόν, βλέπουμε ότι η πολεμική οικονομία, στην οποία έχει συμφωνήσει και η ελληνική κυβέρνηση και την προχωρά με ταχύτατους ρυθμούς, αγκαλιάζει όλους τους τομείς της κοινωνικής, οικονομικής και πολιτικής ζωής.
– Η είσοδος της Ευρώπης σε συνθήκες οικονομίας πολέμου συνδέεται και με την ακρίβεια;
– Οι λαοί ήδη βιώνουν τις οικονομικές επιπτώσεις από την πολεμική οικονομία και απ’ την πολεμική προετοιμασία και κυρίως από την εμπλοκή των χωρών τους, όπως είναι και η Ελλάδα. Η ενίσχυση, για παράδειγμα, των πολεμικών προϋπολογισμών και ο στόχος πάνω από 2% του ΑΕΠ να διατίθεται για ΝΑΤΟϊκές δαπάνες σημαίνει παραπέρα περιορισμό της χρηματοδότησης από το κράτος, τομέων που σχετίζονται με κρίσιμους τομείς των λαϊκών κοινωνικών αναγκών. Για παράδειγμα στην εκπαίδευση έχουμε περιορισμούς χρηματοδότησης, στην υγεία, σε μια σειρά άλλους τομείς, όπως είναι ο περιορισμός των μισθών, η μη επαρκής αύξηση των μισθών, των συντάξεων, που θα μπορούσαν να απαλύνουν τα λαϊκά νοικοκυριά από το μέγεθος της ακρίβειας, απ’ το μεγάλο κόστος που καλούνται να πληρώσουν σε πάρα πολλούς τομείς της οικογενειακής, επαγγελματικής, της προσωπικής τους ζωής, της καθημερινότητας τελοσπάντων.
– Απ’ αυτό που ακούω, δεν ήσαστε και πάρα πολύ ικανοποιημένος από τις εξαγγελίες της κυβέρνησης για την ακρίβεια. Έτσι δεν είναι;
– Ε, όχι βέβαια. Αυτό θα έλεγα μόλις τώρα ότι, για παράδειγμα, η εκτίναξη του ενεργειακού κόστους που συμβαίνει και συνδέεται άμεσα με τον ενεργειακό πόλεμο που έχει ξεσπάσει επηρεάζει άμεσα και τη λαϊκή κατανάλωση στη χώρα μας. Για παράδειγμα, έχουμε μεγάλη αύξηση του κόστους παραγωγής των προϊόντων, οι αγρότες αναγκάζονται να πουλάνε με πολύ χαμηλές τιμές οι ίδιοι, με αποτέλεσμα να μην έχουν να συνεχίσουν την παραγωγή τους επαρκώς τον επόμενο χρόνο και βέβαια την ίδια ώρα να κερδοσκοπούν οι μεσάζοντες, οι μεγαλέμποροι κλπ. Ή οι κυρώσεις, για παράδειγμα, προς τη Ρωσία -που συμμετέχει και η Ελλάδα και συνεχίζει, δεν τις έχει σταματήσει- επιβαρύνουν τους εργαζόμενους με την πάρα πολύ μεγάλη αύξηση του κόστους σε είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης, πρώτες ύλες, λιπάσματα έχουν εκτιναχθεί και περιορισμός εξαγωγής προϊόντων υπάρχει.
Άρα, τα ημίμετρα που παίρνονται από την κυβέρνηση δεν μπορούν να εξασφαλίσουν ένα στοιχειωδώς ικανοποιητικό επίπεδο διαβίωσης των εργαζομένων, των λαϊκών οικογενειών. Γιατί όλα αυτά πάνε μαζί, όταν έχεις να πληρώνεις για την περίθαλψη, για τα φάρμακα, όταν έχεις να πληρώνεις για τον τομέα της παιδείας, για το παιδί σου που σπουδάζει, όταν έχει να πληρώνεις μια σειρά άλλους τομείς, υπέρογκους φόρους επίσης. Το 95% των φορολογικών εσόδων προέρχεται όπως όλοι ξέρουμε από τα πλατιά λαϊκά στρώματα, από εργαζόμενους, από απλούς μισθωτούς και όχι βέβαια από τους μεγαλοσχήμονες, από αυτούς που έχουν κι έχουν τεράστια κέρδη, σ’ αυτούς αναλογεί μόνο το 5% των φόρων. Και μια σειρά άλλα τέτοια ζητήματα που επιβαρύνουν το λαϊκό εισόδημα, το ίδιο το κόστος ζωής.
– Μια και μιλάμε για την Ελλάδα του 2030. Εσείς βλέπετε αυτό να αλλάζει; Δηλαδή η πολιτική μπορεί να αλλάξει τα επόμενα πέντε χρόνια και να έχουμε και ρεαλιστικά αποτελέσματα;
– Για να έχουμε πραγματικά αποτελέσματα και για να αλλάξει κάτι σ’ αυτή την κοινωνία στην οποία ζούμε χρειάζονται ριζικές αλλαγές, δεν γίνεται με κάποιες επιμέρους βελτιώσεις, με κάποια επιδοματική πολιτική για παράδειγμα, με ημίμετρα, με αυτούς που έχουν την εξουσία -τους ίδιους εναλλάξ. Πότε αναδεικνύονται φιλελεύθερα κόμματα σε όλη την Ευρώπη, όπως είναι στην Ελλάδα η ΝΔ, είτε εναλλάσσονται με κάποια σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, όπως ήταν πριν το ΠΑΣΟΚ ή ο ΣΥΡΙΖΑ, που τώρα βρίσκονται σε πορεία αναδιαμόρφωσης που θα δούμε που αυτή θα καταλήξει.
Αν θέλουμε να μιλήσουμε ρεαλιστικά, ριζικές αλλαγές και πολιτική πρόταση εντελώς διαφορετική απ’ αυτήν που έχει μας οδηγήσει σε όλη αυτή την ασφυκτική κατάσταση, τα αδιέξοδα που βιώνει ο εργαζόμενος λαός, έχει μόνο το ΚΚΕ. Γνήσια αντιπολίτευση, ουσιαστικά, μέσα στη Βουλή κάνει το ΚΚΕ. Και βεβαίως, θα μας έχετε ακούσει να λέμε -όχι τυχαία- ότι πραγματική λαϊκή αντιπολίτευση γίνεται από τον ίδιο τον λαό με τους αγώνες του, γιατί εκεί διαμορφώνονται και οι συνθήκες και για να αλλάξει συσχετισμούς και για να βγει ο ίδιος ο λαός στο προσκήνιο και τελικά, γιατί όχι, να κατακτήσει ο ίδιος ο λαός την εξουσία, και την κυβερνητική και την πραγματική εξουσία, κι όχι να βρίσκεται σε κάποιους μονοπωλιακούς ομίλους, ή σε κάποιο πολιτικό προσωπικό από κόμματα που υπηρετούν αυτές τις ανάγκες του κεφαλαίου το οποίο συσσωρεύει συνεχώς νέα κέρδη. Είτε με ανάπτυξη είτε με κρίση βλέπουμε τα μεγάλα μονοπώλια να κερδίζουν και οι λαοί συνεχώς να χάνουν.
– Με την κρίση στον ΣΥΡΙΖΑ βλέπουμε να επιχειρείται η επιστροφή στον παλιό δικομματισμό, στο παλιό μοντέλο ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Πώς βλέπεται αυτές τις εξελίξεις;
– Καλά κι αυτό έχει να φάει πολλά ψωμιά ακόμα για να καταληχθεί. Είναι σε πορεία διαμόρφωσης το αστικό πολιτικό σύστημα, υπάρχουν πάρα πολλά προβλήματα. Εμείς βλέπουμε προβλήματα, φαντάζομαι τα βλέπει κι ο ελληνικός λαός, τα βλέπετε κι εσείς άλλωστε, και στο κυβερνητικό κόμμα. Η ΝΔ έχει αναταράξεις, μπορεί μερικές φορές να μην φαίνονται τόσο μεγάλες αλλά είναι ουσιαστικές στο εσωτερικό της, εκφράζουν αντιθέσεις. Επίσης, ο άλλος πόλος, το ΠΑΣΟΚ για παράδειγμα που πήγε να διαμορφωθεί και μάλιστα με “σπρώξιμο” -να το πω έτσι- από το υπόλοιπο πολιτικό σύστημα και το οικονομικό σύστημα, από συμφέροντα διάφορα, φαίνεται να χωλαίνει, γιατί έχει πολλές “αμαρτίες” και βέβαια αυτές τις “αμαρτίες” δεν μπορεί να τις ξεπλύνει εύκολα, ούτε φεύγει αυτό από το μυαλό του ελληνικού λαού, γιατί πρόσφατη ήταν η συγκυβέρνηση του με την ΝΔ, σε αλλεπάλληλες κυβερνήσεις τα τελευταία 10 χρόνια. Ήταν η πολιτική που οδήγησε σε τρία μνημόνια. Το μοναδικό κόμμα στην Ελλάδα που έχει ψηφίσει και τα τρία μνημόνια, τα οποία είναι σε πλήρη ισχύ, και μάλιστα αναπτύσσονται παραπέρα με δεκάδες αντεργατικούς και αντιλαϊκούς νόμους. Και βέβαια, η ανασυγκρότηση του δεν νομίζω ότι προχωράει όπως το θέλανε οι εμπνευστές αυτής της αναμόρφωσης και της δημιουργίας του νέου δίπολου. Μένει βέβαια να το παρακολουθήσουμε, θα εξελιχθεί οπωσδήποτε, δεν μένει στάσιμο.
Και φυσικά, βρήκε τη δυνατότητα, μετά απ’ αυτή την τεράστια εκφυλιστική διαδικασία του ΣΥΡΙΖΑ, που σε μεγάλο βαθμό όσον αφορά τις εκτιμήσεις μας, ήταν αναμενόμενη. Γιατί όλο το προηγούμενο διάστημα οι πολιτικές που ακολούθησε οδήγησαν με μαθηματική ακρίβεια σ’ αυτόν τον εκφυλισμό. Όχι βέβαια μόνο εξαιτίας του κου Κασσελάκη, αυτός ήταν το σύμπτωμα, βρήκε την ευκαιρία, βρήκαν και κάποιοι άλλοι, να δημιουργηθεί αυτή η κατάσταση. Ήταν ο καταλύτης, ας το πούμε έτσι. Όμως ο χώρος του ΣΥΡΙΖΑ είναι πλέον διασκορπισμένος όπως όλοι βλέπουμε σε πάρα πολλά κόμματα, και μάλιστα με ίδιες ή παραπλήσιες πολιτικές, με ελάχιστες διαφορές, με καμία ουσιαστική αυτοκριτική για όλα αυτά που έκαναν για ψευδαισθήσεις, αυταπάτες που καλλιέργησαν στον ελληνικό λαό, και ιδιαίτερα σε ένα ριζοσπαστικό κίνημα που είχε αρχίσει να δημιουργείται στη χώρα μας. Και βεβαίως όλα αυτά, συνεχίζουν και σήμερα με αντίστοιχες πολιτικές, ξαναλέω με τις επιμέρους διαφορές τους, και αυτοί που φεύγουν, και αυτοί που μένουν, και αυτοί που διασπούνται, και αυτοί που ξαναγυρνάνε και πάει λέγοντας.
– Βλέπετε καθόλου πολιτικές εξελίξεις, το άμεσο χρονικό διάστημα το 2025, το λέω και με ορόσημο την Προεδρία της Δημοκρατίας. Βλέπετε καθόλου τριγμούς στο κυβερνητικό μέτωπο, γιατί αναφερθήκατε πάρα πολύ στην αντιπολίτευση.
– Παρακολουθούμε τις εξελίξεις, φυσικά δεν μπορούμε να γίνουμε μάντεις, υπάρχουν σοβαρά προβλήματα. Ανέφερα πριν ότι και στο κυβερνητικό στρατόπεδο υπάρχουν σοβαρά προβλήματα, μέσα στη ΝΔ, μεγάλες αντιθέσεις που νομίζω εκφράζουν και αντιθέσεις και της άρχουσας τάξης της χώρας μας, αν θέλετε και διαφορετικά οικονομικά συμφέροντα. Και για τη στάση που θα κρατήσει η Ελλάδα στο πλαίσιο των διεθνών ανταγωνισμών στο πόλεμο της Ουκρανίας, ΝΑΤΟ – ΕΕ από τη μια μεριά, Ρωσία – Κίνα από την άλλη, αλλά και για τη Μέση Ανατολή με το κράτος του Ισραήλ ακούγονται διαφορετικές φωνές. Και βεβαίως έχουμε και δίπλα, μην ξεχνάμε, την Τουρκία, μια ισχυρή περιφερειακή δύναμη, που έχει τις δικές της στοχεύσεις, τις δικές της απαράδεκτες διεκδικήσεις, που δεν υποχωρεί όσο και αν οι κυβερνώντες, η ΝΔ, η κυβέρνηση, μιλάει για “ήρεμα νερά”, ότι προωθείται ο διάλογος κι όλα αυτά που ακούμε κάθε μέρα. Αντίθετα, πυκνώνουν οι φωνές και οι κυβερνητικές απ’ την απέναντι μεριά του Αιγαίου, που ουσιαστικά οξύνουν τα προβλήματα και δεν ξέρουμε τελικά που θα καταλήξουν. Γιατί κι ένας επώδυνος συμβιβασμός, με βάση τον οδικό χάρτη του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ που προωθείται για το Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, δεν είναι εύκολο να χωνευτεί από τους λαούς, από τα κινήματά τους, αλλά και τα πολιτικά κόμματα, ακόμα λέω και τα αστικά πολιτικά κόμματα που κυβερνούν εδώ στη χώρα μας ή στην περιοχή ευρύτερα. Άρα, ο κίνδυνος πολεμικής εμπλοκής, γενικότερα, ταραγμένων νερών και όχι ήρεμων νερών, επίσης είναι μέσα στις σκέψεις μας, στις ανησυχίες μας και στους προβληματισμούς μας, και από αυτή την σκοπιά παρακολουθούμε πάρα πολύ στενά όλες αυτές τις εξελίξεις.
– Μια τελευταία ερώτηση. Βλέπουμε στις δημοσκοπήσεις ότι τα κουκιά δεν βγαίνουν, μάλλον, για τις επόμενες εκλογές να μπορέσει ένα κόμμα να έχει πάλι την αυτοδυναμία και βλέπουν, και οι πολίτες, ότι μπορεί να υπάρχουν συνεργασίες. Εσείς μπορείτε να δείτε στο μέλλον συνεργασία, είτε κάποιων κομμάτων της αντιπολίτευσης, είτε -να πούμε ξανά- ΝΔ – ΠΑΣΟΚ. Βλέπετε συνεργασίες εσείς;
– Όσον αφορά τις θέσεις τους, για τα κομβικά, τα στρατηγικά ζητήματα -δε λέω για επιμέρους διαφορές ή διαφορετικές προσεγγίσεις και απόψεις ή προτάσεις, λέω για τα συνολικά ζητήματα- βρίσκονται στην ίδια κατεύθυνση. Δηλαδή, αντικειμενικά υπάρχει δυνατότητα συνεργασίας τους και κυβερνητικής. Και βέβαια, αν ανατρέξουμε στην ιστορία, και τη πιο πρόσφατη αλλά και την απώτερη, δεν υπήρχαν αδιέξοδα, έβρισκε λύσεις η άρχουσα τάξη για να προωθήσει τα συμφέροντα της, γιατί πάνω απ’ όλα βάζει το ταξικό της συμφέρον, τη σταθερότητα του αστικού πολιτικού συστήματος, έτσι ώστε να μην διακινδυνεύσει η πορεία των καπιταλιστικών κερδών των επιχειρηματιών.
– Από ανάγκη λοιπόν…
– Επομένως, το ραντεβού θα είναι στους δρόμους
– Μα στους δρόμους του αγώνα κρίνονται τα πάντα. Ακόμα και οι παραμικρές κατακτήσεις, οι παραμικρές ανάσες ζωής επιβάλλονται, δε χαρίζονται από τις κυβερνήσεις. Αν ήταν στο χέρι τους, δε θα προχωρούσαν ούτε καν σε κάποιες ανάσες ανακούφισης, οι οποίες βέβαια εξανεμίζονται την άλλη ώρα, αλλά τελοσπάντων δίνουν μια ανάσα σε φτωχά λαϊκά στρώματα. Μόνο η λαϊκή πάλη, ο αγώνας, η διεκδίκηση, η ενότητα των εργαζομένων, η συμμετοχή στα σωματεία τους, η συμπόρευση με το ΚΚΕ που σταθερά βρίσκεται στο πλευρό τους, χωρίς ναι μεν αλλά, δίνουν και άμεσες κατακτήσεις, κυρίως όμως δημιουργούν τις προϋποθέσεις για να ανοίξει ένα φωτεινότερο μέλλον, για να πάνε επιτέλους -και σε αυτή τη χώρα και σε άλλες χώρες τις Ευρώπης, μιας και είχαμε την ευρωπαϊκή συνάντηση που αφορούσε όλη την ΕΕ και τους λαούς της ΕΕ- σε ριζικές αλλαγές.
– Ευχαριστούμε πάρα πολύ, που ήρθατε εδώ στο Μικρό Χρηματιστήριο, έστω και από τις Βρυξέλλες. Σας ευχαριστούμε πάρα πολύ, για την ωραία αυτή κουβέντα.
– Εγώ σας ευχαριστώ, να είστε καλά. Καλή συνέχεια.
