Σα να μην πέρασε μια μέρα εκεί στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας. Υπουργοί πάνε κι έρχονται. Αλληλοσυγχαίρονται κατά την αποχώρησή τους, για το έργο που έκαμαν (τι έκαμαν δηλαδή;), αλλά το προσωπικό (στρατιωτικό και πολιτικό) του Υπουργείου στενάζει να βγάλει τη μέρα του και τον μήνα του. Ακρίβεια παντού. Ακρίβεια στα τρόφιμα, στην ενέργεια, στα καύσιμα, στα ενοίκια, στην ένδυση, στην υπόδηση, στα σχολικά είδη (ενόψει της αρχής της σχολικής χρονιάς). Ακρίβεια. Ακρίβεια.
Σε ερώτηση που κατέθεσε το ΚΚΕ, με αφορμή τη μείωση υπηρεσιακών δρομολογίων για τη μετακίνηση του προσωπικού του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας από τις οικίες τους προς τις Μονάδες τους και αντίστροφα (ειδικότερα για τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων που τελούν σε ειδικό καθεστώς 24ωρης ετοιμότητας και επαγρύπνησης και υπό ένα αυστηρό ποινικό και πειθαρχικό δίκαιο), είτε λόγω μη ύπαρξης λεωφορείων είτε λόγω μη ύπαρξης οδηγών, ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας της κυβέρνησης της ΝΔ απάντησε, κατά την προσφιλή τακτική και όμοια λεκτική διατύπωση προκατόχων του, ότι η διάθεση μέσων μεταφοράς δεν αποτελεί υποχρέωση της Υπηρεσίας, της κυβέρνησης δηλαδή. Μη μου πείτε κε Υπουργέ μου ότι η κυβέρνηση θέλει, ότι εσείς πιέζετε, αλλά η στρατιωτική Υπηρεσία βάζει τα στήθη της μπροστά και δίνει μάχη για να μην υπάρξει μέριμνα για τη μετακίνηση του προσωπικού; Μη μου πείτε. Δηλαδή είναι υποχρέωση της κυβέρνησης να διαθέτει προσωπικό για να το «παίζουν» κομπάρσοι σε χολιγουντιανές ταινίες εκατομμυρίων δολαρίων ή να εκχιονίζει οδό (Αττική) που τα κέρδη της τα καρπώνεται ιδιωτική εταιρία και δεν είναι υποχρέωση η μέριμνα του προσωπικού των Ενόπλων Δυνάμεων; Εντάξει λοιπόν. Το καταλάβαμε.
Το πρόβλημα για το θέμα διάθεσης υπηρεσιακών οχημάτων δεν είναι τα πρόσωπα που εναλλάσσονται στη θέση του Υπουργού, του Αναπληρωτή ή του Υφυπουργού Εθνικής Άμυνας, αλλά η πολιτική που ακολουθούν τα πρόσωπα αυτά. Μια πολιτική που θέλει κάθε μέριμνα υπέρ εργαζομένων (στην περίπτωσή μας του προσωπικού του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας) να αντιμετωπίζεται ως κόστος για τον εργοδότη δημόσιο. Και γιατί είναι κόστος; Γιατί διαχρονικά αφέθηκε ο στόλος των υπηρεσιακών οχημάτων μεταφοράς προσωπικού στην τύχη του, χωρίς τη διάθεση των αναγκαίων κονδυλίων. Παλαιά οχήματα και χωρίς ανταλλακτικά, έτοιμα να αποσυρθούν μόλις καταστούν μη λειτουργικά. Λειτουργούν με νύχια και με δόντια, με πατέντες και με το φιλότιμο του προσωπικού και μόλις καθίστανται μη λειτουργικά αποσύρονται και δεν αντικαθίστανται. Αυτό είναι το κόστος. Η αγορά ανταλλακτικών και η αντικατάσταση των πεπαλαιωμένων λεωφορείων μεταφοράς προσωπικού με νέα, είναι κόστος και αυτό το κόστος δεν θέλει να το επιβαρυνθεί η κάθε κυβέρνηση που διαχρονικά κυβέρνησε (ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ).
Προτιμούν οι κυβερνήσεις να αφήνουν το προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων να μισθώνει από την τσέπη του λεωφορεία για τη μετακίνησή του, οποτεδήποτε, οπουδήποτε και για οποιοδήποτε λόγο και επειδή δεν αντέχει το κόστος της βενζίνης για την καθημερινή χρήση με ΙΧ οχήματα, παρά να αγοράσει και να αυξήσει τον στόλο των λεωφορείων. Εάν αυτό είναι μέριμνα προσωπικού, τότε μάλλον κάποιοι ζουν στον κόσμο τους.
Ανέστης ΤΣΟΥΚΑΡΑΚΗΣ, Συνταγματάρχης (ΣΔΓ) ε.α.
Επίτιμος Πρόεδρος της Πανελλαδικής Ομοσπονδίας Ενώσεων Στρατιωτικών (Π.Ο.Ε.Σ.), υποψήφιος περιφερειακός σύμβουλος στην Περιφέρεια Αττικής (Περιφερειακή Ενότητα Πειραιά) με τη «Λαϊκή Συσπείρωση»
