Η γονική μέριμνα και η σχέση γονιού – παιδιού για το ΚΚΕ είναι ένα σύνθετο κοινωνικό ζήτημα, επισήμανε η ειδική αγορήτρια του ΚΚΕ Μαρία Κομνηνάκα, μιλώντας στην Επιτροπή της Βουλής επί του νομοσχεδίου του υπουργείου Δικαιοσύνης με τίτλο «Μεταρρυθμίσεις αναφορικά με τις σχέσεις γονέων και τέκνων και άλλα ζητήματα οικογενειακού δικαίου».
Επισήμανε ότι «γεννάται ένα βασικό ερώτημα: Παρόλο που οι γονείς έχουν την ευθύνη της καθημερινής φροντίδας του παιδιού, όμως η συνολική ανάπτυξη και διαπαιδαγώγηση εξαρτάται μόνο και κυρίως από την οικογένεια;». Όπως είπε, «στην ανάπτυξη του παιδιού δεν μπορεί παρά να είναι καθοριστικός παράγοντας το σε ποιες οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες αναπτύσσεται η γονική ευθύνη και σχέση».
Επισήμανε ότι τις τελευταίες δεκαετίες διαπιστώνονται σημαντικές αλλαγές στο θεσμό της οικογένειας, αλλά αυτές δεν έχουν αποτυπωθεί στις διατάξεις του οικογενειακού δικαίου. Αυτό προϋποθέτει τη διεξαγωγή αντίστοιχων ερευνών, πρόσθεσε, κάτι που δεν έκανε η κυβέρνηση που εισηγείται το νομοσχέδιο.
Σημείωσε χαρακτηριστικά πως «η όλη στάση της κυβέρνησης και ο τρόπος που επέλεξε να φωτίσει συγκεκριμένες δυσκολίες στις γονικές σχέσεις, διαμορφώνει το έδαφος για απαράδεκτη στοχοποίηση δικαστικών λειτουργών με στόχο να εκβιάζεται η συγκεκριμένη κατεύθυνση που θα λάβει η νομολογία. Αποκρύπτεται ότι τα όποια προβλήματα παρουσιάζονται σε δικαστικές αποφάσεις οφείλονται στην ίδια τη διαδικασία, την έλλειψη των κατάλληλων υποστηρικτικών δομών που θα συνέβαλλαν στην επίλυση των οικογενειακών διαφορών. Σήμερα, απουσιάζει παντελώς η οποιαδήποτε κοινωνική κρατική υπηρεσία με ρόλο έστω γνωμοδοτικό και η δικαστική απόφαση βασίζεται αποκλειστικά σε μαρτυρικές καταθέσεις και έγγραφα των γονέων».
Η Μαρία Κομνηνάκα επισήμανε ότι το ΚΚΕ διεκδικεί τις κατάλληλες οικονομικές και κοινωνικές προϋποθέσεις από το κράτος ώστε να στηρίζονται πραγματικά τα νέα ζευγάρια, οι νέοι γονείς, αλλά και οι διαζευγμένοι που επιχειρούν να ρυθμίσουν τη γονική επιμέλεια. «Η άσκηση της γονικής μέριμνας συνδέεται άμεσα με τις διεκδικήσεις για δωρεάν κοινωνικές υπηρεσίες πρόληψης σε θέματα οικογενειακού προγραμματισμού, σεξουαλικής αγωγής, προγράμματα θεραπείας οικογένειας και ζεύγους, τη συμβουλευτική γονέων, κοινωνικές υπηρεσίες στελεχωμένες με κατάλληλο επιστημονικό προσωπικό, ψυχολόγους, κοινωνικούς λειτουργούς, παιδαγωγούς που θα παρακολουθούν τη διαδικασία ενός διαζυγίου και την πορεία του παιδιού μέσα σε αυτή τη διαδικασία», υπογράμμισε.
Ανέδειξε ακόμα την ανάγκη της λειτουργίας οικογενειακών δικαστηρίων που θα στηρίζονται σε γνωμοδοτήσεις επιστημόνων, ψυχολόγων και κοινωνικών υπηρεσιών για να αντιμετωπίζουν τις διαφορές μεταξύ των γονέων.
Τέλος, επισήμανε την ανάγκη να ληφθούν προστατευτικά μέτρα για τους γονείς, μέτρα που θα διευκόλυναν τις μεταξύ τους σχέσεις, όπως επίδομα ανεργίας χωρίς προϋποθέσεις, μέτρα στήριξης της λαϊκής κατοικίας, μέτρα ελάφρυνσης από χρέη και μέτρα στήριξης των διαζευγμένων γονιών με επιδόματα και φορολογικές ελαφρύνσεις. «Οι ισότιμες σχέσεις μεταξύ των γονέων», συμπλήρωσε, «μπορούν να αναπτυχθούν μόνο όταν διασφαλίζονται καθολικά τα σύγχρονα δικαιώματα ανδρών και γυναικών, στη σταθερή εργασία, με σταθερό ωράριο εργασίας και αξιοπρεπείς μισθούς, με μέτρα προστασίας της μητρότητας και ολόπλευρη κρατική στήριξη της οικογένειας, προστασίας των παιδιών μέσω αποκλειστικά δημόσιου δωρεάν συστήματος Παιδείας, Υγείας, Αθλητισμού κλπ.».
