Τα κόμματα του κεφαλαίου, είτε τα «νεοφιλελεύθερα» είτε τα σοσιαλδημοκρατικά, αποφεύγουν να πουν ότι για να κερδίσει ο λαός και οι εργαζόμενοι πρέπει να χάσουν οι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες, οι μεγαλοξενοδόχοι, γιατί αυτούς υπηρετούν, επισήμανε μεταξύ άλλων ο Πέτρος Αλέπης, υποψήφιος βουλευτής του ΚΚΕ στον Βόρειο Τομέα Αθηνών και μέλος της ΚΕ, μιλώντας στο κανάλι «AtticaTV».
Επικαλέστηκε τον νόμο Αχτσιόγλου – Βρούτση που συνδιαμόρφωσαν τα δύο κόμματα και δίνει τη δυνατότητα στο κράτος να καθορίζει το ύψος του κατώτερου μισθού ανάλογα με τις αντοχές της οικονομίας, για τον οποίο κανένα κόμμα δεν μιλάει για κατάργησή του. Έφερε ως παράδειγμα τον τουρισμό, όπου καταγράφεται φοβερή κερδοφορία για τους μεγαλοξενοδόχους και μισθοί πείνας, με άθλιες συνθήκες εργασίας για τους εργαζόμενους, όπως και τα Ναυπηγεία Σύρου, για τα οποία ανταγωνίζονται ΣΥΡΙΖΑ – ΝΔ, ενώ οι εργαζόμενοι παίρνουν μισθούς πείνας, δεν παίρνουν δώρα Χριστουγέννων και Πάσχα, δεν έχουν ΣΣΕ, υπάρχει ειδική οικονομική ζώνη και είναι φουλ στο ΝΑΤΟικό πρόγραμμα.
Για την επόμενη κυβέρνηση, σημείωσε ότι είναι πιθανό να συνεργαστούν τα αστικά κόμματα μεταξύ τους, γιατί συμφωνούν στον ευρωενωσιακό και ΝΑΤΟικό προσανατολισμό της χώρας, τους πλειστηριασμούς κ.ά. Έχουν συγκυβερνήσει κιόλας, επισήμανε χαρακτηριστικά, υπενθυμίζοντας ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ψήφισε το 50% των νομοσχεδίων που έφερε η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ ψήφισε το 70% αυτών των νομοσχεδίων, ενώ ψήφισαν από κοινού το τρίτο μνημόνιο.
Υπογράμμισε ότι όλο το προηγούμενο διάστημα, έχουμε δει όλων των ειδών τις παραλλαγές με μικρά κόμματα, με συμπληρώματα, με συγκυβερνήσεις, με πολυκομματικές κυβερνήσεις, έχουμε δει τον ΣΥΡΙΖΑ με τους ακροδεξιούς ΑΝΕΛ, το ΠΑΣΟΚ, με τη ΝΔ και τον ΛΑ.Ο.Σ.
Το ΚΚΕ δεν θα δώσει ούτε στήριξη ούτε ανοχή σε καμία αντιλαϊκή κυβέρνηση και αυτό είναι κίνητρο για να το ψηφίσει ο λαός, γιατί το ΚΚΕ δεν θα μπει σε κυβέρνηση που θα πίνει νερό στο όνομα του ΝΑΤΟ, της ΕΕ και όλων όσοι υπηρετούν το κεφάλαιο. Καλεί τον λαό σε συστράτευση μαζί του, τώρα στις εκλογές και αύριο στους λαϊκούς αγώνες για μια πολιτική που θα δεν έχει στο επίκεντρό της το κέρδος, αλλά την κάλυψη των λαϊκών αναγκών.
