«Ο πόλεμος…είναι μια απλή συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα», έγραφε ο Πρώσος στρατηγός Καρλ φον Κλάουζεβιτς στις αρχές του 19ου αιώνα στο έργο του «Περί Πολέμου – On War». Τι σχέση θα μπορούσε να έχει όμως μια ρήση του 1800 με τις εξελίξεις στην Ουκρανία και επί παντός γης, θα αναρωτιόταν κανείς; Η απάντηση στο ερώτημα αυτό δεν μπορεί παρά να είναι μία: «Όπου υπάρχει καπνός υπάρχει και φωτιά» ή ακόμα καλύτερα «Όπου κυριαρχεί ο ανταγωνισμός καραδοκεί και ο πόλεμος».
Οι μεγαλύτερες οικονομικές δυσχέρειες που γνώρισε η παγκόσμια οικονομία και οι ανταγωνισμοί για το μοίρασμα και το ξαναμοίρασμα του κόσμου βρήκαν τη βίαιη επίλυση τους σε δύο παγκόσμιους πολέμους, σε τοπικές συρράξεις, σε ξένες επεμβάσεις, σε πραξικοπήματα, σε αλλαγές συνόρων. Το ερώτημα είναι τι κέρδισε η ανθρωπότητα από αυτά; Η απάντηση και σε αυτό το ερώτημα είναι απλή και μας την προσφέρει αυτή τη φορά ο Γερμανός ποιητής Μπέρτολτ Μπρεχτ :
«Τούτος ο πόλεμος που έρχεται
Δεν είναι ο πρώτος
Πριν απ’ αυτόν γίνανε κι άλλοι πόλεμοι
Όταν ετέλειωσε ο τελευταίος
Υπήρχαν νικητές και νικημένοι
Στους νικημένους ο φτωχός λαός
Πέθαινε απ’ την πείνα
Στους νικητές ο φτωχός λαός
Πέθαινε το ίδιο»
Το σκηνικό λοιπόν που παρακολουθούμε σήμερα στη γειτονική μας χώρα στήνεται εδώ και πολλά χρόνια και οι παράγοντες, οι οποίοι οδήγησαν στη συγκεκριμένη και εν δυνάμει ακόμη χειρότερη εξέλιξη, είναι συγκεκριμένοι. Η γεωγραφική θέση της Ουκρανίας μεταξύ υπερδυνάμεων ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΈΕ και Ρωσίας και η ιδιότητά της ως διαμετακομιστικό ενεργειακό κέντρο φυσικού αερίου και πετρελαίου την τοποθετούν στο επίκεντρο των διεθνών πολιτικών εξελίξεων και των οικονομικών ανταγωνισμών μεταξύ επιχειρηματικών ομίλων και ιμπεριαλιστικών συμμαχιών.
Την ευθύνη για τις εξελίξεις και τα δεινά του Ουκρανικού λαού την έχουν από κοινού τόσο η Ρωσία όσο και η ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Από το μοίρασμα των σφαιρών επιρροής και των πλουτοπαραγωγικών πηγών κέρδος δε θα έχει κανέναν λαός, είτε λέγεται Ρωσικός, είτε Αμερικάνικος, είτε Ουκρανικός. Τους πολέμους τους διεξάγουν οι ισχυροί και τις συνέπειες τις πληρώνουν πάντα οι λαοί. Και όπως παραστατικά τραγούδαγε ο μεγάλος εκ των Ελλήνων καλλιτεχνών, Νίκος Ξυλούρης:
«Μες στον κόσμο κάποια μέρα
σε ένα τόρνο για φαντάσου
ετοιμάσανε μια σφαίρα
για να φτάσει στην καρδιά σου.
Μες στον κόσμο κάποια σφαίρα
σε ένα όπλο την κοιμίζουν
για να φτάσει στην καρδιά σου
άλλα χέρια την γυαλίζουν»
Τα άλλα χέρια που γυαλίζουν τις σφαίρες που διαρκώς ματοκυλίζουν τους λαούς δεν ανήκουν σε κανέναν άλλο πέρα από αυτούς που έχουν άμεσα οικονομικά συμφέροντα στην περιοχή της Ουκρανίας, των Βαλκανίων, της Μέση Ανατολή.
Η χώρα μας και ο λαός της δεν έχουν κανένα συμφέρον από τη συμμετοχή τους σε έναν ακόμα πόλεμο ακολουθώντας τις κατευθυντήριες γραμμές τους ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Η αποστολή στρατιωτικού υλικού και η συσσώρευση στρατιωτικών δυνάμεων στην περιοχή του Αιγαίου και της Κρήτης, με ορμητήρια τις βάσεις της Σούδας και της Αλεξανδρούπολης, εμπλέκουν όλο και περισσότερο την Ελλάδα στο κουβάρι του πολέμου. Ταυτόχρονα, η αναβάθμιση της χώρας μας, όπως και της Ουκρανίας παλαιότερα, ως διαμετακομιστικό ενεργειακό κέντρο τη θέτει ακόμα πιο έντονα στο στόχαστρο των διεθνών ενεργειακών ανταγωνισμών.
Είτε ως πολίτες, είτε ως στρατιώτες κανένας από εμάς δεν πρέπει να μένει παρατηρητής. Οφείλουμε εδώ και τώρα να πάρουμε θέση και να διεκδικήσουμε:
- Την άμεση λήξη του πολέμου στην περιοχή της Ουκρανίας.
- Κανένας Έλληνας στρατιώτης ή αξιωματικός σε επιχειρήσεις έξω από τα σύνορα της χώρας.
- Απεμπλοκή εδώ και τώρα από τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.
- Να κλείσουν οι ξένες βάσεις στη χώρα μας, όχι μόνο γιατί δεν αποτελούν ασπίδα προστασίας αλλά διότι συμβάλλουν και ως παράγοντες αποσταθεροποίησης και μαγνήτες μελλοντικών πολεμικών συρράξεων.
- Κουμάντο στον τόπο μας να κάνουμε εμείς και κανένας άλλος, με κυρίαρχο τον Ελληνικό λαό.
ΣΤΡ (ΥΓ) Α.Τ.
Αθήνα
