Τις προηγούμενες μέρες διαβάσαμε όλα τα πιθανά σενάρια για το τι θα πει ο Τούρκος Πρόεδρος στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ για τα Ελληνοτουρκικά και πώς θα του απαντήσει ο Ελληνας πρωθυπουργός.
Σ’ αυτό το ενδο-ΝΑΤΟικό «μπρα ντε φερ», η ελληνική κυβέρνηση εμφανιζόταν απόλυτα προετοιμασμένη «να απαντήσει σε κάθε πρόκληση» και ειδικά στα ζητήματα της αποστρατιωτικοποίησης, που θέτει με ένταση η Τουρκία τον τελευταίο καιρό.
Τελικά, χτες μεταδιδόταν με ανακούφιση ότι ο Ερντογάν δεν είπε τίποτα για τα Ελληνοτουρκικά και ότι στην ομιλία του στη Μαδρίτη «παρέμεινε πιστός στην ατζέντα της Συνόδου». Επιχειρήθηκε μάλιστα να παρουσιαστεί αυτή η στάση της Τουρκίας ως μια ένδειξη «συνετισμού» και ως επιλογή να «πέσει» η ένταση με την Ελλάδα. Αλλά και ως απόδειξη ότι η ελληνική πλευρά «τάπωσε» την τουρκική κυβέρνηση, που κατάλαβε ότι …«δεν την παίρνει» να θέσει τέτοια ζητήματα στη Σύνοδο.
Τι είχε προηγηθεί;
Η συμφωνία Τουρκίας – ΝΑΤΟ μετά από χοντρό παζάρι, να άρει τα εμπόδια στην είσοδο της Φινλανδίας και της Σουηδίας. Αλλά και η τριμερής συμφωνία να στηριχτεί το αίτημα της Τουρκίας για συμμετοχή στην ευρωπαϊκή πολιτική άμυνας, προσθέτοντας έναν ακόμα μηχανισμό «πίεσης» στα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας, αφού Ελλάδα και Τουρκία θα «συλλειτουργούν» σε κοινό «ευρωπαϊκό επιχειρησιακό χώρο», κατά τα πρότυπα του ΝΑΤΟικού.
Με άλλα λόγια, η Τουρκία βγαίνει ενισχυμένη από τη Σύνοδο Κορυφής, στο όνομα της ΝΑΤΟικής διεύρυνσης και συνοχής. Της στρατηγικής δηλαδή που στηρίζουν η ελληνική κυβέρνηση και όλα τα άλλα αστικά κόμματα και η οποία είναι η μεγαλύτερη πηγή κινδύνων για τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας.
Το σχόλιο από το Ριζοσπάστη
