Ποιος να το ‘λεγε πριν από έναν χρόνο, ότι ΝΑΤΟικά «Leopard» θα κατευθύνονταν στις πεδιάδες της Ουκρανίας, απογειώνοντας την εμπλοκή με τη Ρωσία και φέρνοντας ακόμα πιο κοντά το ενδεχόμενο γενίκευσης της σύγκρουσης. Σίγουρα όχι η κυβέρνηση της ΝΔ και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα, που επιστράτευαν γελοιότητες περί «ασφάλειας» και «σταθερότητας» από τη συμμετοχή στα ΝΑΤΟικά σχέδια.
Κι όμως, το ΚΚΕ προειδοποιούσε πολύ καιρό πριν ότι οι ιμπεριαλιστικές αντιπαραθέσεις δεν έχουν πάτο. Οτι τα ΝΑΤΟικά σχέδια ρίχνουν «λάδι στη φωτιά» και η εμπλοκή της χώρας βάζει τον λαό στο στόχαστρο μεγάλων κινδύνων. Και δεν τα έλεγε μόνο, αλλά έμπαινε μπροστά για να οργανωθεί η πάλη ενάντια στα σχέδια αυτά, για να ξεκουμπιστούν οι ΝΑΤΟικές βάσεις, να σταματήσει η συμμετοχή των Ενόπλων Δυνάμεων στα επικίνδυνα σχέδια, να μη διαλέξει ο λαός στρατόπεδο ληστών.
Εναν χρόνο μετά, η σύγκρουση κλιμακώνεται ολοένα και περισσότερο, το «κάδρο» των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών ανοίγει κι άλλο, από τα Βαλκάνια έως τον Ειρηνικό, η κυβέρνηση είναι «μέσα σ’ όλα» τα βρώμικα σχέδια των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ αξιοποιώντας την «κληρονομιά» του ΣΥΡΙΖΑ, όπως τον «Στρατηγικό Διάλογο» με τις ΗΠΑ.
Ενώ ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ και λοιποί «επαυξάνουν» στην εμπλοκή, μουρμουρίζοντας περί «ανταλλαγμάτων» και παίζοντας τον δικό τους ρόλο στα άθλια ψευτοδιλήμματα, για να αποδεχτεί ο λαός ως μονόδρομο την πολιτική της εμπλοκής.
Να λοιπόν το πραγματικό δίλημμα και μπροστά στην κάλπη των εκλογών: Με την πολιτική της εμπλοκής, που κάνει τον λαό στόχο των ανταγωνισμών ή με ισχυρό ΚΚΕ, για να δυναμώσει η πάλη ενάντια στα επικίνδυνα σχέδια;
Το σχόλιο από τον Ριζοσπάστη
