Την ίδια μέρα που η κυβέρνηση καλλιεργούσε ψευδαισθήσεις ανακούφισης στα λαϊκά νοικοκυριά, ανακυκλώνοντας κατασκευασμένες «ειδήσεις» για μειώσεις φόρων το 2025, οι πάροχοι ηλεκτρικής ενέργειας ανακοίνωναν τιμές στα ύψη για το ρεύμα τον Γενάρη και οι δήμοι ετοίμαζαν μπιλιετάκια για αυξήσεις στο «πράσινο» χαράτσι του «τέλους ταφής».
Ειδικά το τελευταίο φέρει ανεξίτηλο το αποτύπωμα της στρατηγική της «πράσινης μετάβασης», στην οποία συγχρονίζονται η κυβέρνηση και όλα τα άλλα κόμματα της ΕΕ, μαζί και οι εκλεγμένοι τους στην Τοπική Διοίκηση. Γι’ αυτό οι αντιδράσεις τους στο χαράτσι είναι υποκριτικές, την ίδια ώρα μάλιστα που οι δήμοι αποφασίζουν αυξήσεις στα δημοτικά τέλη με το «έμπα» της νέας χρονιάς.
Η «πράσινη μετάβαση», που χρηματοδοτείται αδρά από το υπερμνημόνιο του Ταμείου Ανάκαμψης και είναι χρυσωρυχείο για τα μονοπώλια, δεν πάει πακέτο μόνο με ακριβότερα προϊόντα για τα λαϊκά στρώματα αλλά τα επιβαρύνει και με παλιά και νέα χαράτσια, με πρόσχημα την προστασία του περιβάλλοντος αλλά στην πραγματικότητα για την επιτάχυνση στρατηγικών κατευθύνσεων που υπηρετούν την κερδοφορία των ομίλων.
Είναι χαρακτηριστικό ότι το «τέλος ταφής» προβλεπόταν σε νόμο του 2012. Το 2015, με το Εθνικό Σχέδιο Διαχείρισης Αποβλήτων, ο ΣΥΡΙΖΑ το βάφτισε «περιβαλλοντική εισφορά για την ενίσχυση δράσεων κυκλικής οικονομίας», προβλέποντας την είσπραξή του από 1/1/2020. Μετά από προσωρινή αναστολή η ΝΔ επανέφερε το «τέλος ταφής», επιπρόσθετα στην είσπραξη της περιβαλλοντικής εισφοράς του ΣΥΡΙΖΑ!
Δηλαδή ο ένας κόβει και ο άλλος ράβει στην πλάτη του λαού, υλοποιώντας αντιδραστικές αλλαγές στο πλαίσιο της λεγόμενης «κυκλικής οικονομίας». Η στρατηγική αυτή της ΕΕ αντιμετωπίζει τα σκουπίδια ως χρυσοφόρο εμπόρευμα για τους ομίλους, ακόμα και για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από την καύση τους. Αυτές τις επικίνδυνες για τον λαό και το περιβάλλον πρακτικές χρηματοδοτούν τα τεράστια κονδύλια της «πράσινης μετάβασης».
Εξίσου αποκαλυπτική είναι και η πορεία των τιμών της ηλεκτρικής ενέργειας, που παγιώνονται στα ύψη, επιβαρύνοντας αφόρητα τους προϋπολογισμούς των νοικοκυριών. Δίπλα στις συνέπειες της «πράσινης μετάβασης», που φέρνει ακριβότερο ρεύμα, ο λαός έχει να αντιμετωπίσει και τις συνέπειες της σύγκρουσης ΝΑΤΟ – Ρωσίας στην Ουκρανία, δηλαδή την αύξηση της τιμής του φυσικού αερίου, που αποτελεί «μεταβατικό καύσιμο» και στην ηλεκτροπαραγωγή.
Ειδικά μετά τον τερματισμό της προμήθειας ρωσικού αερίου στην Ευρώπη από τον ουκρανικό διάδρομο, ενισχύονται οι προβλέψεις για νέες αυξήσεις στην αγορά, αφού το εισαγόμενο LNG, για την αύξηση του οποίου πιέζουν κυρίως οι ΗΠΑ, στοιχίζει ακριβότερα, με άμεση επίδραση και στην τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος που πληρώνουν τα νοικοκυριά.
Οι μύθοι όλων των αστικών κομμάτων ότι η ηλεκτρική ενέργεια θα γίνει φτηνότερη στο πλαίσιο της «πράσινης μετάβασης», της ανάπτυξης των ΑΠΕ και της αναβάθμισης της χώρας μας σε ενεργειακό κόμβο, κυρίως σε πύλη εισόδου του αμερικανικού LNG προς την Ευρώπη, καταρρέουν με πάταγο. Αποκαλύπτονται οι τεράστιες ευθύνες της κυβέρνησης, του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ και των άλλων για τα τιμολόγια – φωτιά και την εκτόξευση της ενεργειακής φτώχειας.
Αν κάτι επιβεβαιώνεται, είναι ότι δεν υπάρχει στρατηγική για τα κέρδη του κεφαλαίου που να μην έχει στον παρονομαστή νέες θυσίες για τον λαό, νέους φόρους και χαράτσια για τα νοικοκυριά. Αυτό κάνει και η «πράσινη μετάβαση»: Στο όνομα της προστασίας δήθεν του περιβάλλοντος, ανοίγει νέα πεδία κερδοφόρων επενδύσεων για κεφάλαια που λιμνάζουν και από την άλλη καταδικάζει τον λαό σε ακριβότερη ενέργεια, ακριβότερα εμπορεύματα και μεγαλύτερους «πράσινους» φόρους.
Αυτοί που ευθύνονται για την καταστροφή του περιβάλλοντος, οι μονοπωλιακοί όμιλοι, οι κυβερνήσεις και οι ιμπεριαλιστικές οργανώσεις τους, είναι προκλητικό να παρουσιάζονται ως σωτήρες του, κουνώντας το δάχτυλο στα λαϊκά νοικοκυριά.
Καμία άλλη ανοχή να μη δείξει ο λαός στην ακρίβεια και στα «πράσινα» χαράτσια! Καμία άλλη θυσία για τα κέρδη των μονοπωλίων! Ο αγώνας για φτηνή Ενέργεια, με αξιοποίηση όλων των πηγών και πραγματική προστασία του περιβάλλοντος, μπορεί να ανοίξει ελπιδοφόρο δρόμο, σε σύγκρουση με το κέρδος ως κριτήριο στην οργάνωση της παραγωγής.
Το άρθρο αυτό αναδημοσιεύεται από την στήλη «Η Άποψή μας» του Ριζοσπάστη της Παρασκευής 3 Γενάρη 2025.
