Πικρός είναι ως τώρα απολογισμός για τις καταστροφές σε δασικές εκτάσεις, χλωρίδα και πανίδα, εγκαταστάσεις και υποδομές για τον μήνα Ιούλιο, που καταγράφει μαύρο ρεκόρ.
Πάνω από 500.000 στρέμματα έχουν καεί μόνο τον Ιούλη στη χώρα μας, σύμφωνα με την υπηρεσία Copernicus, με το νησί της Ρόδου να μετρά πάνω από 175.000 καμένα στρέμματα, ενώ μεγάλο πλήγμα δέχτηκε και η Δυτική Αττική αλλά και η Μαγνησία. Σύμφωνα με το EFFIS, τα στρέμματα καμένης έκτασης ανέρχονται σε 550.000 στρέμματα (τα περισσότερα χάθηκαν το 12ήμερο του καύσωνα με τις μεγάλες καταστροφικές πυρκαγιές). Ο μέσος όρος για την περίοδο του Ιούλη είναι 110.000 στρέμματα, δηλαδή 5 φορές πάνω από τον μέσο όρο, σύμφωνα με τα στοιχεία των τελευταίων χρόνων.
Σύμφωνα δε με στοιχεία που προέρχονται από το Κοινό Κέντρο Ερευνών (Joint Research Centre – JRC) που παρακολουθεί τις πυρκαγιές μέσω του Ευρωπαϊκού Συστήματος Πληροφοριών για τις Δασικές Πυρκαγιές στην Υπηρεσία Διαχείρισης Εκτακτης Ανάγκης Copernicus της ΕΕ, μέχρι τις 15/7, η συνολική έκταση που κάηκε στην Ελλάδα από την αρχή του έτους ήταν κάτω από 1.000 εκτάρια (10.000 στρ.). Μόλις 12 μέρες αργότερα, στις 27/7, ο αριθμός αυτός είχε αυξηθεί σε πάνω από 50.000 εκτάρια (500.000 στρ.), ένας αριθμός που αντιστοιχεί περίπου σε 95.000 γήπεδα ποδοσφαίρου. Το JRC υπογραμμίζει ότι πρόκειται για μια αξιοσημείωτη αύξηση σε σύγκριση με τη μέση αύξηση της καμένης έκτασης κατά περίπου 7.000 εκτάρια για την ίδια περίοδο μεταξύ 2006 και 2022.
Σύμφωνα με το JRC, πάνω από 120.000 άνθρωποι έχουν πληγεί μέχρι στιγμής από τις πυρκαγιές στην Ελλάδα, στην Ιταλία, στην Αλγερία και την Τυνησία. Μόνο κατά τον μήνα Ιούλη, 3,5 εκατομμύρια τόνοι CO2 εκπέμφθηκαν στην Ελλάδα ως αποτέλεσμα των πυρκαγιών.
Τα παραπάνω αποτελέσματα οφείλονται στις μεγάλες ελλείψεις και τα κενά στην Πυροσβεστική και τη Δασική Υπηρεσία, στην απουσία μέτρων πρόληψης και τον αντιεπιστημονικό διαχωρισμό πρόληψης – κατάσβεσης, στον χωροταξικό σχεδιασμό που διαμορφώνει επικίνδυνες «μεικτές ζώνες» δασικών, οικιστικών, αγροτικών και βιομηχανικών περιοχών, στην απουσία αποτελεσματικών μέτρων πυρασφάλειας σε κρίσιμες υποδομές, ακόμη και σε στρατόπεδα με επικίνδυνα πυρομαχικά. Ηταν η συνέπεια της κυβερνητικής πολιτικής που αντιμετωπίζει τις λαϊκές ανάγκες και την προστασία του περιβάλλοντος ως περιττό κόστος και θυσιάζει τα πάντα στον βωμό του κέρδους.
