338 π.χ.
Στη Μάχη της Χαιρώνειας ο Φίλιππος Β’ ο Μακεδών νικά τις ενωμένες δυνάμεις Αθηναίων και Θηβαίων και καθίσταται κυρίαρχος του τότε ελληνικού χώρου.
216 π.χ
Κατά τον Β΄ Καρχηδονιακό Πόλεμο ο στρατηγός των Καρχηδονίων, Αννίβας, συντρίβει τις ρωμαϊκές λεγεώνες στη μάχη των Καννών.
50.000 Ρωμαίοι πέφτουν στο πεδίο της μάχης. «Hannibal ante portas» αναφωνούν οι Ρωμαίοι.
46 π.χ.
Ο Ιούλιος Καίσαρας νικά τον βασιλιά του Πόντου Φαρνάκη Γ’ και αναφωνεί «Veni,Vidi, Vici» («Ήλθον, είδον, ενίκησα») για την ευκολία της επικράτησής του.
1274
Ο Εδουάρδος Α΄ της Αγγλίας επιστρέφει από τις σταυροφορίες και δεκαεπτά ημέρες αργότερα στέφεται βασιλιάς.
1530
Πεθαίνει ο Kανό Μασανόμπου.
Ήταν ο πιο σημαντικός Ιάπωνας ζωγράφος των σογκούν της Ασικάγκας και ο ιδρυτής της Σχολής ζωγραφικής Κανό.
Η Σχολή Κανό κυριάρχησε στην καλλιτεχνική ζωή της Ιαπωνίας για πάνω από 400 χρόνια μέχρι την Περίοδο Μουρομάτσι.
Η σχολή απέκτησε το δικό της διακριτό στυλ μόνο όταν ο γιος του Μασανόμπου Κανό Μοτονόμπου ανέλαβε τη διεύθυνση της σχολής.
1754
Γεννιέται ο Πιερ Λ’ Ανφάν (Pierre Charles L’Enfant), Γάλλος αρχιτέκτονας και μηχανικός.
Το 1777 πήγε στις ΗΠΑ και υπηρέτησε σαν λοχαγός στον απελευθερωτικό αγώνα των ΗΠΑ έναντι της Μεγάλης Βρετανίας. Γνώρισε τον Τζωρτζ Ουάσινγκτον, ο οποίος τον παρακάλεσε να σχεδιάσει τη νέα πρωτεύουσα.
Η δημοσίευση των σχεδίων του τον έκανε διάσημο. Ήρθε σε ρήξη με τον εργοδηγό του το 1792 και σταμάτησε τις εργασίες.
Παρόλα αυτά, η Ουάσινγκτον χτίστηκε κυρίως βάσει των σχεδίων του. Ο Πιερ Λ’ Ανφάν πέθανε φτωχός, παρά τις προσπάθειές του να εξασφαλίσει κάποια σύνταξη. Μετά το θάνατό του το έργο του εκτιμήθηκε και κατασκευάστηκε μνημείο προς τιμήν του.
1798
Κατά τη διάρκεια των Πολέμων της Γαλλικής Επανάστασης, η ναυμαχία του Νείλου καταλήγει σε νίκη των Βρετανών.
1830
Ο Κάρολος Ι΄ της Γαλλίας παραιτείται από το θρόνο υπέρ του εγγονού του, Ερρίκου Ε΄.
1824
Γεννιέται στη Λευκάδα ο Αριστοτέλης Βαλαωρίτης.
Ήταν ποιητής και πολιτικός, από τους μεγαλύτερους της Επτανησιακής Σχολής, με βαθιά επίδραση του ποιητικού του έργου στη νεοελληνική λογοτεχνία.
Σπούδασε στην Ιόνιο Ακαδημία και ύστερα παρακολούθησε νομικά στη Γενεύη και την Πίζα. Επηρεάστηκε βαθύτατα από το γαριβαλδινό κίνημα στην Ιταλία. Συμμετείχε στα αστικοδημοκρατικά επαναστατικά κινήματα της Ιταλίας και στη συνέχεια της Ουγγαρίας. Το 1851 επέστρεψε στη Λευκάδα και μετά το θάνατο του πατέρα του πήρε τη θέση του στην Ιόνιο Βουλή μεταπηδώντας στους Ριζοσπάστες.
Ορισμένα από τα σημαντικότερα έργα του είναι ο «Καλόγιαννος», όπου υμνεί την αγροτιά, η «Πρωτομαρτιά» και, το πιο σπουδαίο, ο «Φωτεινός», το θέμα του οποίου είναι από μια παλιά εξέγερση κατά των Φράγκων στη Λευκάδα. Ενα πολύ γνωστό επίσης ποίημα του Βαλαωρίτη είναι και ο «Αστραπόγιαννος» (1866).
1899
Γεννιέται ο Τσαρλς Μπένετ (Charles Bennett), Άγγλος δραματουργός, σκηνοθέτης, ηθοποιός και, κυρίως, σεναριογράφος.
Περισσότερο γνωστός είναι για τη συνεργασία του με τον Άλφρεντ Χίτσκοκ. Μερικές από τις πιο γνωστές ταινίες στις οποίες έγραψε το σενάριο (είτε μόνος είτε συνεργαζόμενος) είναι «Ο άνθρωπος που ήξερε πολλά» (1934), το «Τα 39 Σκαλοπάτια» (1935) και το «Μυστικός πράκτωρ» (1936).
Συνεργάστηκε επίσης με τον Σέσιλ Ντε Μιλ και τον Ντέιβιντ Ο. Σέλζνικ. Κατά την περίοδο του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, έγραψε και μερικά φιλμ προπαγάνδας το βρετανικό Ministry of Information.
1903
Επαναστατούν οι βουλγαρόφωνοι πληθυσμοί στη Μακεδονία, ανήμερα της γιορτής του προφήτη Ηλία (Παλαιό Ημερολόγιο).
Στην εξέγερση πρωτοστάτησε το σλαβικό στοιχείο, κυρίως φτωχοί αγρότες και άλλα μικροαστικά στρώματα των πόλεων.
Συμμετείχαν επίσης και Έλληνες, Βλάχοι, ενώ έγινε προσπάθεια να τραβηχτούν και μουσουλμανικοί πληθυσμοί, Αλβανοί και Τούρκοι.
Οργανωτής ήταν η Εσωτερική Επαναστατική Μακεδονική Αδριανουπολίτικη Οργάνωση, που είχε ιδρυθεί το 1893 στη Θεσσαλονίκη και είχε ως σκοπό την απελευθέρωση της Μακεδονίας και της περιοχής της Θράκης από τον οθωμανικό ζυγό και την αυτονομία της από όλα τα εθνικά κράτη της περιοχής, με δεδομένο τον πολυεθνικό χαρακτήρα αυτών των περιοχών.
Ο στόχος αυτός συνδεόταν με τον στόχο μιας Βαλκανικής Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας. Ο προσδιορισμός άλλωστε – Μακεδονικός και Ανδριανουπολίτικος – δεν αναφερόταν σε κάποια συγκεκριμένη εθνότητα ή έθνος, αλλά είχε γεωγραφικό χαρακτήρα, προσδιόριζε την περιοχή και τον πληθυσμό που στις διακηρύξεις αναγνωριζόταν ότι αποτελείται από διάφορες εθνότητες: Βούλγαρους, Σέρβους, Αλβανούς, Βλάχους, Τούρκους, Εβραίους κ.λπ.
Η εξέγερση του Ίλιντεν αποτέλεσε κορύφωση της δράσης της ΕΜΑΟ και ουσιαστικά το κύκνειο άσμα της.
Μετά την εξέγερση η οργάνωση διαλύθηκε. Ένα κομμάτι της, οι «φεντεραλιστές», συνέχισαν να παλεύουν για την ενιαία Μακεδονία και Θράκη στο πλαίσιο της Βαλκανικής Ομοσπονδίας, όμως κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων η πλειοψηφία των ηγετών τους υποστήριξαν τη Βουλγαρία. Ένα άλλο μέρος, αργότερα, συνδέθηκε με το σοσιαλιστικό και το κομμουνιστικό κίνημα της Βουλγαρίας και της Γιουγκοσλαβίας.
Το άλλο κομμάτι, οι «σεντραλιστές», εξελίχθηκαν σε ακραίο εθνικιστικό κόμμα που δρούσε στη Βουλγαρία αλλά και στο πλαίσιο της σημερινής ΠΓΔΜ και προπαγάνδιζε θέσεις του βουλγαρικού αλυτρωτισμού. Αποτέλεσε βασικό στήριγμα της φασιστικής Βουλγαρίας τις δεκαετίες 1920 και 1930, με σημαντική αντικομμουνιστική δράση, δολοφονίες στελεχών του ΚΚ κ.λπ. Άλλωστε, από την αρχή ίδρυσης της ΕΜΑΟ, σε αυτήν παρέμβαιναν διάφορα αστικά κράτη και ιδιαίτερα η Βουλγαρία, με στόχο να την αξιοποιήσουν στα δικά τους σχέδια.
Η εξέγερση του Ίλιντεν, έγινε προσπάθεια να αξιοποιηθεί πριν τη Συμφωνία των Πρεσπών προκειμένου να κρυφτούν τα ευρωΝΑΤΟικά σχέδια που σπονσόραρε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ στα Δυτικά Βαλκάνια, αλλά και ο συμβιβασμός σε αυτό το πλαίσιο με αλυτρωτικές θέσεις της ΠΓΔΜ.
1916
Κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, αυστριακές δυνάμεις προχωρούν σε σαμποτάζ που προκαλεί τη βύθιση του ιταλικού θωρηκτού “Λεονάρντο ντα Βίντσι” στον Τάραντα.
1918
Η Ιαπωνία ανακοινώνει την ανάπτυξη στρατευμάτων στη Σιβηρία.
1921
Πεθαίνει ο Ιταλός τενόρος της Όπερας Ενρίκο Καρούζο (Enrico Caruso).
Τραγούδησε με μεγάλη επιτυχία στις μεγάλες όπερες της Ευρώπης και της Αμερικής, ερμηνεύοντας ευρεία ποικιλία ρόλων από ιταλικές και γαλλικές όπερες, ρεπερτόριο που κυμαινόταν από λυρικό ως δραματικό.
Ο Καρούζο πραγματοποίησε επίσης περίπου 290 ηχογραφήσεις από το 1902 έως το 1920.
1922
Πεθαίνει ο Βρετανός (Σκοτσέζος) εφευρέτης του τηλεφώνου, Αλεξάντερ Γκράχαμ Μπελ ((Alexander Graham Bell).
1932
Ο Καρλ Ντέιβιντ Άντερσον (Carl David Anderson) ανακαλύπτει το ποζιτρόνιο, ανακάλυψη για την οποία βραβεύθηκε με το Νόμπελ Φυσικής το 1936.
1932
Γεννιέται ο ηθοποιός Πίτερ Ο’ Τουλ (Peter Seamus Lorcan O’Toole).
Πρωταγωνίστησε στην κλασική ταινία «Λόρενς της Αραβίας» το 1962, χάρη στην οποία έγινε διάσημος, αλλά και σε σειρά άλλων σπουδαίων κινηματογραφικών και θεατρικών έργων.
Ήταν υποψήφιος οκτώ φορές για βραβείο Όσκαρ αλλά δεν κέρδισε ποτέ, λαμβάνοντας τελικά τιμητικό «χρυσό αγαλματίδιο» το 2003 για τη συνολική του προσφορά στην Εβδόμη Τέχνη.
1934
Μετά το θάνατο του Χίντεμπουργκ, ο Αδόλφος Χίτλερ ανακηρύσσεται φίρερ (πρόεδρος και πρωθυπουργός ταυτοχρόνως).
1935
Ένοπλοι σταφιδοπαραγωγοί συγκρούονται με τις δυνάμεις καταστολής και γίνονται προσωρινά κύριοι της Πύλου.
Ένας αγρότης και ένας μαθητής σκοτώνονται.
1940
Δημιουργείται η Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μολδαβίας.
1940
Ιταλικό αεροπλάνο βομβαρδίζει ελληνικό περιπολικό σκάφος, ανάμεσα στα νησιά της Αίγινας και της Σαλαμίνας.
1944
Ανακοινώνεται απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ, σχετικά με την τρέχουσα πολιτική κατάσταση και τα καθήκοντα του Κόμματος.
Η απόφαση καταλήγει στο σύνθημα: «Όλο το Κόμμα σε συναγερμό. Όλοι επί ποδός πολέμου!».
1945
Πεθαίνει ο Ιταλός συνθέτης Πιέτρο Μασκάνι (Pietro Antonio Stefano Mascagni).
Σπούδασε στο Ωδείο του Μιλάνου και ήταν μαθητής των Α. Πονκιέλι και Μ. Σαλαντίνο. Από το 1885 άρχισε να διευθύνει όπερες και οπερέτες.
Το 1895 – 1902 ήταν διευθυντής του Μουσικού Λυκείου του Πεζάρο.
Η όπερα «Καβαλερία Ρουστικάνα» από το θεατρικό έργο του Τζ. Βέργκα του 1890, που ανέβηκε στο θέατρο Κοστάντσι της Ρώμης, τον έκανε παγκόσμια διάσημο.
Αυτό το έργο, μαζί με την όπερα «Παλιάτσοι» του Λεονκαβάλο, ήταν αφετηρία της σχολής του βερισμού. Ο Μασκάνι έγραψε, επίσης, την όπερα «Ιρις» που ανέβηκε στη Ρώμη, «Παριζίνα» στο Μιλάνο, «Ο μικρός Μαρά» στη Ρώμη κ.ά. Συνέθεσε, επίσης, οπερέτες, έργα για ορχήστρα και μουσική για κινηματογράφο.
1945
Λήγει στο Πότσδαμ της Γερμανίας η πρώτη μετά το τέλος του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου Διάσκεψη στην οποία συμμετείχαν οι ηγέτες της Σοβιετικής Ένωσης (Ι. Στάλιν), των ΗΠΑ (Χ. Τρούμαν) και της Βρετανίας (Ου. Τσόρτσιλ).
Στη Διάσκεψη αποφασίστηκε η σύσταση Συμβουλίου από τους υπουργούς Εξωτερικών των πέντε μεγάλων δυνάμεων (ΗΠΑ, Σοβιετική Ένωση, Βρετανία, Γαλλία και Κίνα) για την κατάρτιση των συνθηκών ειρήνης.
Για τη Γερμανία αποφασίστηκε η διατήρηση της στρατιωτικής της κατοχής από τις συμμαχικές δυνάμεις, ο αφοπλισμός της, η τιμωρία των εγκληματιών πολέμου, ο έλεγχος της οικονομίας και η προσωρινή κατοχή από την Πολωνία των ανατολικών εδαφών της γραμμής Οντερ – Νάισε.
1950
Δημοσιεύεται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως η απόφαση για τη δημιουργία της Δημόσιας Επιχείρησης Ηλεκτρισμού (ΔΕΗ).
1969
Το διαστημόπλοιο Μάρινερ 7 περνάει από τον πλανήτη Άρη και τον φωτογραφίζει.
1976
Πεθαίνει ο μεγάλος Αυστριακός σκηνοθέτης Φριτς Λανγκ (Friedrich Anton Christian Lang).
«Οι ταινίες μου δείχνουν τη μάχη του ατόμου ενάντια στις συνθήκες – αυτόν τον αιώνιο προβληματισμό των αρχαίων Ελλήνων – τη μάχη ενάντια στους θεούς, τη μάχη του Προμηθέα. Με τον ίδιο τρόπο σήμερα μαχόμαστε νόμους, πολεμάμε τα πρέπει που δε μας φαίνονται ούτε καλά ούτε δίκαια για την εποχή μας. Πάντα αγωνιζόμαστε»
Μεστά νοημάτων και πάντα επίκαιρα τα λόγια του μεγάλου αντιφασίστα Γερμανού σκηνοθέτη Φριτς Λανγκ. Του ουμανιστή διανοούμενου που αρνήθηκε να προσφέρει το σπουδαίο ταλέντο του στην υπηρεσία του ναζισμού και αυτοεξορίστηκε. Του πρωτοπόρου καλλιτέχνη που θαύμαζαν μεγάλοι σκηνοθέτες, όπως ο Μπουνιουέλ που είπε: «Βλέποντας το «Θλιμμένο Θάνατο» συνειδητοποίησα ξαφνικά την ποιητική εκφραστικότητα του σινεμά». ‘Η ο Τριφό: «Στο έργο του Λανγκ, τα πάντα διαδραματίζονται και διαμορφώνονται σε ένα σύμπαν άκρως ηθικό. Η συμβατική ηθική δεν έχει καμία θέση στο σύμπαν αυτό και δυνάμεις σαν αυτή (αστυνομία, στρατός, άμυνα) αποτυπώνονται πάντα εκφυλισμένες, ηττημένες, αδύναμες. Οι ήρωες του Λανγκ είναι, στην πραγματικότητα, στο πλευρό της κοινωνίας».
Ξεχωρίζουν οι ταινίες «Η Χίλντε Γουόρεν και ο Θάνατος» (1919), «Χαρακίρι» (1919), «Τα 1.000 Μάτια του δρ Μαμπούζε» (1960), η θρυλική του εμφάνιση στην «Περιφρόνηση» (1963) του Γκοντάρ και πάνω απ’ όλα το αριστούργημά του «Μητρόπολις» (1926).
Πηγή: Ριζοσπάστης
1980
Βομβιστική επίθεση στο σιδηροδρομικό σταθμό της Μπολόνια στην Ιταλία έχει ως αποτέλεσμα το θάνατο 85 ατόμων και τον τραυματισμό πάνω από 200.
Την επίθεση έκανε η φασιστική οργάνωση «Nuclei Armati Rivoluzionari».
1985
Συντρίβεται αεροσκάφος στο Διεθνές Αεροδρόμιο του Ντάλας με αποτέλεσμα το θάνατο 137 επιβατών.
1990
Το Ιράκ εισβάλλει και προσαρτά το Κουβέιτ.
Λίγους μήνες αργότερα (τον Ιανουάριο του 1991) οι ΗΠΑ θα ηγούνταν διεθνούς στρατιωτικής επέμβασης για την «απελευθέρωση» του Κουβέιτ (ουσιαστικά για τον έλεγχο των πετρελαίων της περιοχής), η οποία έμεινε στην Ιστορία ως «Πόλεμος του Κόλπου».
1997
Πεθαίνει ο συγγραφέας Γουίλιαμ Μπάροουζ (William Seward Burroughs II), τελευταίος εκπρόσωπος της αμερικανικής γενιάς των «μπίτνικ».
Γόνος αριστοκρατικής οικογένειας, γεννήθηκε στο Σαν Λουί του Μιζούρι, το 1914. Προσωπικότητα αντιφατική και ακραία, σημάδεψε το νέο ρεύμα της αμερικανικής κουλτούρας, το ρεύμα κριτικής και απόρριψης του αμερικανικού ονείρου, μαζί με τους Τζακ Κέρουακ, Νιλ Κάσαντι, Χέρμπερντ Χανκ, Λόρενς Φερλινγκέτι και Γκρέγκορι Κόρσο.Από το 1943 μια βαθιά φιλία τον συνέδεσε με τον Αλεν Γκίνσμπεργκ.
Το πρώτο του βιβλίο εκδόθηκε το 1953 με τίτλο «Τζάνκι»,ενώ το 1959 έγραψε το «Γυμνό Γεύμα» με το οποίο προκάλεσε σάλο στη λογοτεχνική οικογένεια, λόγω της τολμηρής γλώσσας του. Άλλωστε ο ίδιος σε όλη τη διάρκεια της ζωής του είχε αναγάγει σε θεωρία την αναζήτηση ναρκωτικών ουσιών. Χρειάστηκαν τρία χρόνια για να πάρει το «Γυμνό Γεύμα» άδεια έκδοσης στις ΗΠΑ, ενώ πριν λίγα χρόνια έγινε ταινία από τον Ντέιβιντ Κρόνεμπεργκ.
Άλλα έργα του είναι: «Νόβα Εξπρές», «Εισιτήριο που εξερράγη», «Πόλεις της κατακόκκινης νύχτας», «Εξολοθρευτής» κ. ά.
1999
Πεθαίνει η μεγάλη χορεύτρια Λίντα Άλμα.
Ήταν πολύ σεμνή, παρά τη μεγάλη διεθνή καριέρα της. Ξεκίνησε από πολύ μικρή το χορό καθώς η μητέρα της, βλέποντας την αγάπη που έτρεφε για το χορό, την έγραψε, στα οκτώ της χρόνια, σε μια σχολή.
Παρά τις μεγάλες οικονομικές δυσκολίες της οικογένειας, που είχε χάσει την πατρική φροντίδα (ο πατέρας της πέθανε όταν ήταν πολύ μικρή), η Λ. Άλμα κατάφερε να σπουδάσει, χάρη στις ακούραστες προσπάθειες της μητέρας της.
Στη Γαλλία ήταν από τις πρώτες μαθήτριες της Μπροβρεζένσκα, ενώ στην Αμερική έκανε χορό με τον Κίβιτον, ένα σπουδαίο δάσκαλο.
Το 1943 γνωρίστηκε με τον Γιάννη Φλερύ, με τον οποίο χόρεψε στη σκηνή για σχεδόν 30 χρόνια.
Το 1946 η Λ. Αλμα και ο Γ. Φλερύ έφυγαν από την Ελλάδα και μετά από πρόταση της Εντίθ Πιαφ συμμετείχαν σε παραστάσεις της, στο «Ετουάλ», στο Παρίσι και αργότερα σε μεγάλα θέατρα του κόσμου.
Το 1955 η Λ. Άλμα επέστρεψε στην Ελλάδα, γιατί ήταν η μητέρα της άρρωστη.
Ήρθε για λίγο, γιατί μετά ακολουθούσαν πολλά συμβόλαια και πολύ σημαντικά. Όμως γνώρισε τον Μ. Κατράκη και δεν ξανάφυγε ποτέ.
Με τον Γ. Φλερύ συνέχισαν πλέον στην Ελλάδα τις εμφανίσεις με μεγάλη πάντα επιτυχία.
Εκτός από το θέατρο και τα κέντρα, το δίδυμο Φλερύ – Άλμα συμμετείχε και σε αρκετές ταινίες. Στο θέατρο η Λίντα Άλμα δούλεψε μέχρι το 1979, χρονιά που παντρεύτηκε με τον Μ. Κατράκη.
Η Λίντα Άλμα έφυγε πικραμένη, με ανεκπλήρωτο ένα μεγάλο όνειρο ζωής, την ίδρυση του Μουσείου Μάνου Κατράκη.
Ο θάνατός της ανέδειξε το σοβαρό πρόβλημα συνταξιοδότησης των ηθοποιών – χορευτών. Η Λίντα Άλμα πέθανε, περιμένοντας χρόνια την τιμητική σύνταξη, που το ΥΠΠΟ είχε υποσχεθεί και ποτέ δεν της έδωσε.
2015
Πεθαίνει ο πεζογράφος, ποιητής, αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης και μέλος του ΚΚΕ Μιχάλης Λιαρούτσος.
Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας.
Στη γερμανική κατοχή ήταν στέλεχος της ΕΠΟΝ, διατέλεσε Γραμματέας στις ανατολικές συνοικίες της Αθήνας, και στη συνέχεια Γραμματέας της ΕΠΟΝ Αιγαίου.
Τον Ιούλη του 1946 βγήκε στην παρανομία, και το 1947 αντάρτης στο Δημοκρατικό Στρατό στα βουνά της Μυτιλήνης. Τραυματίστηκε δύο φορές αλλά κατάφερε να σωθεί.
Πιάστηκε το 1950, καταδικάστηκε από έκτακτο στρατοδικείο σε θάνατο το 1951, ποινή που αργότερα μετατράπηκε σε ισόβια και μετά σε 15 χρόνια. Αποφυλακίστηκε για λόγους υγείας το 1956, και εργάστηκε ως ιδιωτικός υπάλληλος.
Το 1957 παντρεύεται την Ελευθερία Παρασκευαΐδου, η οποία ήταν η γυναίκα που τον στήριξε και τον προστάτεψε στα χρόνια της παρανομίας στη Μυτιλήνη, στο σπίτι της οποίας κρύφτηκε και αποθεραπεύτηκε μετά τους τραυματισμούς του και η οποία κατά την περίοδο της φυλάκισής του στάθηκε στο πλευρό της μάνας του και τον περίμενε.
Έζησε στην Καισαριανή, όπου εκλέχτηκε δημοτικός σύμβουλος και αντιπρόεδρος του Δημοτικού της Συμβουλίου την περίοδο 1978 – 1982, επί δημαρχίας Παναγιώτη Μακρή. Ήταν ιδρυτικό μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Αγωνιστών και Φίλων της ΕΠΟΝ (ΠΕΑΦΕ), της οποίας διατέλεσε γενικός γραμματέας και αντιπρόεδρος του ΔΣ, καθώς και του Συνδέσμου Φίλων του Μουσείου της ΕΠΟΝ, του οποίου διατέλεσε αντιπρόεδρος του ΔΣ.
Ήταν μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών και συγγραφέας επτά πεζογραφημάτων και δύο ποιητικών συλλογών. Τα βιβλία του έγιναν τα αγαπημένα αναγνώσματα της νέας γενιάς και φώτισαν άγνωστες πτυχές της ιστορίας του λεσβιακού επαναστατικού κινήματος, που για δεκαετίες η άρχουσα τάξη και η αστική προπαγάνδα φρόντιζαν να σκεπάζουν με το μαύρο πέπλο της ιστορικής λήθης.
Πέρα όμως από τη δική του μεγάλη και σημαντική γραπτή κατάθεση, έστερξε υλικά και ηθικά την εκδοτική προσπάθεια της λεσβιακής εφημερίδας «Νέο ΕΜΠΡΟΣ» και χρηματοδότησε εξολοκλήρου το βιβλίο «Δημοκρατικός Στρατός Λέσβου. Συνοπτική ιστορία. Μαρτυρολόγιο. Τόποι Μαρτυρίου». Επίσης, χρηματοδότησε εν μέρει το κόστος της Α΄ έκδοσης του βιβλίου «Γιώργος Αθ. Σκούφος. Σελίδες του Αγώνα», που εκδόθηκε το 2007.
