9
Γεννιέται ο Τίτος Φλάβιος Βεσπασιανός (Titus Flavius Vespasianus), γνωστός απλά ως Βεσπασιανός.
Ήταν ο 9ος αυτοκράτορας της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, καθώς και ο ιδρυτής της δυναστείας των Φλαβίων. Ήταν γνωστός για πολλά δημόσια έργα τα οποία δημιούργησε.
375
Πεθαίνει ο Ρωμαίος αυτοκράτορας (364-375) Ουαλεντινιανός ή Βαλεντινιανός Α΄ (Flavius Valentinianus).
Αφού έγινε αυτοκράτορας, έκανε τον αδελφό του, Ουάλη, συναυτοκράτορά του, δίνοντάς του την κυριαρχία των ανατολικών επαρχιών ενώ ο Ουαλεντινιανός κράτησε τη δύση.
1558
Η βασίλισσα Μαρία Α΄ της Αγγλίας πεθαίνει και τη διαδέχεται στο θρόνο η ετεροθαλής αδελφή της, Ελισάβετ Α΄ (Elizabeth I) της Αγγλίας. Θεωρείται η αρχή της Ελισαβετιανής εποχής.
1603
Ο Άγγλος εξερευνητής, συγγραφέας και αυλικός Ουόλτερ Ράλεϊ (Walter Raleigh) δικάζεται για προδοσία.
1821
Ξεκινάει η μάχη της Άρτας κατά την διάρκεια της επανάστασης του 1821.
1839
Ο «Ομπέρτο», η πρώτη όπερα του Τζουζέπε Βέρντι, κάνει πρεμιέρα στη Σκάλα του Μιλάνου.
1852
Διαλύεται η Ένωση των Κομμουνιστών, που αποτέλεσε το πρώτο ουσιαστικά Κομμουνιστικό Κόμμα και την πρώτη οργανωμένη μορφή διεθνούς προλεταριακής ενότητας.
Η Ένωση των Κομμουνιστών ιδρύθηκε το 1847 στο Λονδίνο, ενώ το πρόγραμμά της, το γνωστό Μανιφέστο του Κομμουνιστικού Κόμματος (που συνέταξαν οι Μαρξ και Ένγκελς το 1848), υπήρξε το πρώτο προγραμματικό ντοκουμέντο του επιστημονικού κομμουνισμού. Η Ένωση των Κομμουνιστών ήταν ο προάγγελος της Α’ Διεθνούς, που συγκροτήθηκε το 1864.
1869
Εγκαινιάζεται η διώρυγα του Σουέζ, η κατασκευή της οποίας διήρκεσε πάνω από 10 χρόνια, ενώ στοίχισε τη ζωή σε χιλιάδες εργάτες.
1885
Κατά τον Σερβοβουλγαρικό πόλεμο αρχίζει η μάχη της Σλίβνιτσα.
1895
Ο Β. Ι. Λένιν ιδρύει στην Πετρούπολη την «Ένωση του αγώνα για την απελευθέρωση της εργατικής τάξης», που παρότι στην παρανομία, εξελίχθηκε γρήγορα σε μια από τις πιο σημαντικές μαρξιστικές – επαναστατικές οργανώσεις στη Ρωσία.
1896
Γεννιέται ο Σοβιετικός ψυχολόγος Λεβ Σεμιόνοβιτς Βιγκότσκι. Οι Σοβιετικοί, αρχίζοντας από τον Λ. Σ. Βιγκότσκι, επηρεάστηκαν σημαντικά στον προσανατολισμό τους από την πραγματοποίηση της Μεγάλης Οχτωβριανής Επανάστασης και την προσπάθεια οικοδόμησης του σοσιαλιστικού κράτους.
Η εμφάνιση της μαρξιστικής ψυχολογίας στην ΕΣΣΔ έγινε μέσα από μια σκληρή αντιπαράθεση με τους ιδεαλιστές ψυχολόγους. Καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη και την επικράτηση της σοβιετικής ψυχολογίας έπαιξε ο Λ. Σ. Βιγκότσκι. Δημιούργησε τη μεθοδολογική βάση της μαρξιστικής ψυχολογίας και καθόρισε τα σαφή φιλοσοφικά όρια ανάμεσα στους υλιστές και τους ιδεαλιστές ψυχολόγους.
1902
Βουλευτικές εκλογές στην Ελλάδα. Τα δύο μεγαλύτερα κόμματα (του Θ. Δηλιγιάννη και του Γ. Θεοτόκη) ισοψηφούν στις έδρες, με αποτέλεσμα το ξέσπασμα ταραχών και συγκρούσεων στην πρωτεύουσα (τα λεγόμενα «Σανιδικά»).
1917
Πεθαίνει ο Γάλλος γλύπτης Φρανσουά Ωγκύστ Ρενέ Ροντέν (François-Auguste-René Rodin), διάσημος για το αριστούργημά του «Ο Στοχαστής». Επηρέασε σε μεγάλο βαθμό τη γλυπτική του 20ού αιώνα με τα έργα του. Αρνήθηκε να αγνοήσει τις ανθρώπινες αδυναμίες και τις περιέγραψε όσο καλύτερα μπόρεσε στην τέχνη του, με ρεαλισμό και δύναμη.
Το 1864 απορρίπτεται δύο φoρές στο Σαλόν του Παρισιού το έργο του «Άντρας με Σπασμένη Μύτη», που ο ίδιος ο Ροντέν θεωρεί ως το πρώτο του σημαντικό γλυπτό, αλλά αργότερα, το 1875, γίνεται δεκτό με τον διαφορετικό τίτλο «Πορτρέτο Ρωμαίου» και αποτελεί παράλληλα το πρώτο έργο του Ροντέν που εκτίθεται στο Σαλόν.
Το 1877 εκτίθεται στο Σαλόν ένα έργο του μεγάλων διαστάσεων, το «Εποχή του Χαλκού», το οποίο αν και αναγνωρίζεται η υψηλή αισθητική του, οι κριτικοί αδυνατούν να πιστέψουν πως το έργο αποτελεί δημιουργία του και τον κατηγορούν πως χρησιμοποίησε ένα «καλούπι» ώστε να επιτύχει μια τόσο ρεαλιστική απόδοση.
Το 1880 του ανατίθεται να διακοσμήσει την πύλη του Μουσείου Καλών Τεχνών. Το έργο που ονομάστηκε «Οι Πύλες της Κολάσεως» δεν ολοκληρώθηκε αλλά αναπαραστάσεις και στοιχεία του αποτέλεσαν τη βάση για μερικά από τα δημοφιλέστερα έργα του Ροντέν, όπως ο «Στοχαστής» ή το «Φιλί».
Το 1891 ανέλαβε και την δημιουργία ενός μνημείου για τον Μπαλζάκ. Για το έργο αυτό ο Ροντέν εργάστηκε συνολικά επτά χρόνια. Παρουσιάστηκε δημόσια το 1898 αλλά η υποδοχή που επιφύλαξε το κοινό ήταν αρνητική, γεγονός που οδήγησε τον Ροντέν στην αφαίρεση της προτομής, την οποία τοποθέτησε στο εργαστήριο του απαγορεύοντας την περαιτέρω δημόσια έκθεσή της.
Στις αρχές του 20ού αιώνα, ο Ροντέν είναι αναγνωρισμένος ως ένας από τους σημαντικότερους γλύπτες και στη Διεθνή Έκθεση του Παρισιού, ένα τμήμα αφιερώνεται αποκλειστικά σε έργα του.
1918
Στις 17-23 του Νοέμβρη συνέρχεται στον Πειραιά, στα γραφεία του Συνδέσμου Μηχανικών Ατμόπλοιων, το Α’ Πανελλαδικό Σοσιαλιστικό Συνέδριο, ιδρυτικό του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος Ελλάδας (ΣΕΚΕ), που το 1924 μετονομάστηκε σε ΚΚΕ. Η ίδρυση του ΣΕΚΕ δεν ήταν τυχαίο γεγονός. Ηταν συνέπεια μιας μακρόχρονης πορείας που ακολούθησε το εργατικό και το σοσιαλιστικό κίνημα στη χώρα μας. Ηταν το νομοτελειακό αποτέλεσμα της κοινωνικής εξέλιξης, ο ώριμος καρπός της ανάπτυξης του εργατικού κινήματος και της συνένωσής του με τις ιδέες του σοσιαλισμού.
Το Συνέδριο ενέκρινε με πλειοψηφία το Ιδρυτικό Ψήφισμα του ΣΕΚΕ, τις Αρχές και το Πρόγραμμά του, υπόμνημα για τα εξωτερικά ζητήματα, ψήφισμα για την ίδρυση Βαλκανικής Δημοκρατικής Ομοσπονδίας, το Καταστατικό του Κόμματος, ενώ εκδόθηκε χαιρετιστήριο ψήφισμα προς τη νεαρή Σοβιετική Ρωσία αλλά και «διαμαρτυρίαν διά την μελετωμένην επέμβασιν των συμμάχων κατά της νεαράς Σοβιετικής Δημοκρατίας».
Στο Ιδρυτικό Ψήφισμα σημειώνεται ότι το Κόμμα βασίζεται πάνω σε δύο θεμελιώδεις αρχές: Στην «πολιτική και οικονομική οργάνωση του προλεταριάτου σε ξεχωριστό κόμμα τάξεως διά την κατάκτησιν της πολιτικής εξουσίας και την δημοσιοποίησιν των μέσων της παραγωγής και ανταλλαγής, δηλ. την μεταβολήν της κεφαλαιοκρατικής κοινωνίας εις κοινωνίαν κολλεχτιβικήν ή κομμουνιστικήν». Επίσης, στη «διεθνή συνεννόηση και δράση των εργατών».
Στις Αρχές και στο Πρόγραμμα του Κόμματος τονίζεται η αναγκαιότητα της κοινωνικής επανάστασης για «την απελευθέρωσιν όχι μόνο των προλεταρίων, αλλά και ολοκλήρου της ανθρωπότητος που υποφέρει σήμερον». Προστίθεται δε ότι ο αγώνας της εργατικής τάξης «είναι αναγκαστικώς και πολιτικός αγών, (επειδή) δεν δύναται να πραγματοποιήση την ιστορικήν της αποστολήν χωρίς να γίνη κάτοχος της πολιτικής εξουσίας, όπερ δύναται να κατορθώση μόνον δι’ ενιαίας επαναστατικής δράσεως της παγκοσμίου εργατιάς, οργανωμένης σε ξεχωριστό εργατικό κόμμα».
Στο «Πρόγραμμα των σημερινών απαιτήσεων», που ψήφισε το Συνέδριο, διατυπώθηκαν και πολλά άλλα σημαντικά και πρωτοποριακά πολιτικά αιτήματα, όπως το δικαίωμα ψήφου και εκλογής σε άντρες και γυναίκες, η εισαγωγή του θεσμού του δημοψηφίσματος, η κατάργηση του στρατιωτικού νόμου, η αποκέντρωση της διοίκησης, η πολιτική ειρήνης, συνεννόησης και ειλικρινούς συνεργασίας με όλα τα κράτη, η κατάργηση της μυστικής διπλωματίας και των μυστικών συνθηκών και προϋπολογισμών, η υποχρεωτική διαιτησία για όλες τις μεταξύ των κρατών διαφορές, η πλήρης ελευθερία των συνεταιρισμών, συνδικάτων και άλλων οργανώσεων, η πλήρης ελευθερία του Τύπου, η πλήρης εξασφάλιση της προσωπικής ελευθερίας, η ελευθερία θρησκεύματος, η αναγνώριση της θρησκείας ως ιδιωτικής υπόθεσης και της Εκκλησίας ως ιδιωτικού ιδρύματος, η καθιέρωση και του πολιτικού γάμου, η πλήρης αστική, πολιτική, οικονομική και κοινωνική εξίσωση των γυναικών με τους άντρες, η απονομή της δικαιοσύνης από δικαστές που θα εκλέγονται από το λαό, η σύσταση ιδιαίτερων δικαστηρίων για τους ανηλίκους, η κατάργηση των στρατοδικείων και των ναυτοδικείων, η μετατροπή του συστήματος των φυλακών σε μορφωτικά ιδρύματα και η βελτίωση των συνθηκών υγιεινής, η ίδρυση χωριστών φυλακών για γυναίκες και για ανηλίκους, καθώς και για τα πολιτικά αδικήματα, η δωρεάν παροχή ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, η εκλαΐκευση και υποχρεωτική λειτουργία της εκπαίδευσης, η παροχή τροφής και μέσων διδασκαλίας στα παιδιά από τους δήμους και τις κοινότητες, η εισαγωγή της δημοτικής γλώσσας σε όλη την εκπαίδευση και εισαγωγή στα σχολεία της γλώσσας διαφόρων εθνοτήτων, η ανοικοδόμηση και ο πολλαπλασιασμός των σχολείων. Κατάργηση των έμμεσων φόρων και κάθε φόρου στα είδη πρώτης ανάγκης, προοδευτική φορολογία στα εισοδήματα και στα κεφάλαια. Συμμετοχή του κράτους στα κέρδη των μεγάλων μονοπωλίων, των εταιριών και επιχειρήσεων, εθνικοποίηση των ατμόπλοιων και σιδηροδρόμων, μεταλλείων, τραπεζών, καθώς και των μεγάλων επιχειρήσεων και συμμετοχή στη διοίκηση των εργατών, χρησιμοποίηση των πόρων του κράτους πρωτίστως για παραγωγικούς σκοπούς, εθνικοποίηση των τσιφλικιών και των μοναστηριακών κτημάτων και παραχώρησή τους στις κοινότητες των καλλιεργητών.
Το Συνέδριο κατέληξε με την εκλογή πενταμελούς Κεντρικής Επιτροπής αποτελούμενης από τους Αρίστο Αρβανίτη, Δημοσθένη Λιγδόπουλο, Σταμάτη Κόκκινο, Μιχαήλ Σιδέρη και Νίκο Δημητράτο. Και τριμελή Εξελεγκτική Επιτροπή, από τους Γιώργη Πισπινή, Σπύρο Κομιώτη και Αβραάμ Μπεναρόγια. Διευθυντής της εφημερίδας «Εργατικός Αγών», που ήταν το επίσημο δημοσιογραφικό όργανο του Κόμματος, εκλέχτηκε ο Δημοσθένης Λιγδόπουλος.
1922
Μετά την επικράτηση των αστικών δυνάμεων υπό την ηγεσία του Κεμάλ Ατατούρκ στην Τουρκία, ο τελευταίος Οθωμανός σουλτάνος Μωάμεθ ΣΤ΄ καταφεύγει στη Μάλτα.
1934
Φασίστες της εθνικοσοσιαλιστικής οργάνωσης «Τρίαινα», εκδικούμενοι την ματαίωση του φασιστικού συνεδρίου τους, επιτίθενται ενάντια στα γραφεία του Ριζοσπάστη, μα αποκρούονται ηρωικά από την εργατική φρουρά των γραφείων. Τελικά σπεύδει η αστυνομία σε ενίσχυση των φασιστών, σπάζει τις πόρτες και τραυματίζει με σφαίρες τριάντα υπερασπιστές του Ριζοσπάστη.
Σε απάντηση, στις 23 Νοεμβρίου η εργατιά της Αθήνας πραγματοποιεί 24ωρη απεργία.
1935
Γεννιέται ο Αμερικανός μουσικός και συνθέτης της τζαζ Ρόζγουελ Ραντ (Roswell Hopkins Rudd Jr).
Θεωρείται μάστερ του τρομπονιού που πέρασε από όλα τα είδη της τζαζ και έβαλε τη σφραγίδα του με το ιδιαίτερο του παίξιμο. Ο Ραντ διερεύνησε τις φυσικές δυνατότητες και ροπές του τρομπονιού σε μέγιστο βαθμό και τα τελευταία 30 χρόνια μας πρόσφερε μουσική που χαρακτηρίζεται από φυσική δύναμη, ιδιομορφία και καθολικότητα χωρίς να μπορεί να καταταχθεί εύκολα στους κόλπους κάποιου κινήματος.
1936
Κάτω από περίεργες συνθήκες πεθαίνει ο Αλέξανδρος Παπαναστασίου, αρχηγός του Εργατοαγροτικού Κόμματος και δύο φορές πρωθυπουργός της Ελλάδας (το 1924 και το 1932).
1941
Ύστερα από απόφαση της πανσπουδαστικής συγκέντρωσης, που έγινε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών με πρωτοβουλία των φοιτητών του Πολυτεχνείου, κηρύσσεται παμφοιτητική απεργία. Η απεργία, όπου πήραν μέρος πάνω από 4.000 φοιτητές του Πολυτεχνείου, του Πανεπιστημίου Αθηνών και της Παντείου, έληξε με νίκη: με την αποφυλάκιση των συναδέλφων τους που είχαν συλληφθεί και την αύξηση του αριθμού των σιτιζομένων φοιτητών.
1944
Ο Εθνικός Απελευθερωτικός Στρατός της Αλβανίας απελευθερώνει την πρωτεύουσα Τίρανα.
1949
Ολοκληρώνεται η μεταφορά με σοβιετικά πλοία όλων των μαχητών του Δημοκρατικού Στρατού από την Λ. Δ. της Αλβανίας στη Σοβιετική Ένωση.
1962
Πεθαίνει η κομμουνίστρια συγγραφέας Γαλάτεια Καζαντζάκη, που συνέδεσε τη ζωή και το έργο της με τα κομμουνιστικά ιδανικά και το ΚΚΕ. Η Γαλάτεια Καζαντζάκη μεγάλωσε στο Ηράκλειο της Κρήτης, όταν το νησί βρισκόταν ακόμα υπό τουρκική κατοχή.
Η οικογένειά της ήταν μια από τις λογιότερες του τόπου. Η ίδια η Γαλάτεια είχε τα εφόδια να αναπτυχθεί σε μια από τις πρώτες γυναίκες διανοούμενες και συγγραφείς στην Ελλάδα. Όσο έμενε ακόμα στο Ηράκλειο, κατάφερε να ξεσηκώσει εναντίον της την τοπική κοινωνία, καθώς δημοσίευσε σε αθηναϊκό περιοδικό, στην «Πινακοθήκη», μια σειρά από κείμενα κοινωνικής κριτικής που έθιγαν τους Ηρακλειώτες. Η πρώτη νουβέλα της, το «Ridi Pagliazzo». Η σχέση της Γαλάτειας με τον Νίκο Καζαντζάκη έχει τροφοδοτήσει δυο εκτενή αφηγήματα. Το ένα, της ίδιας, είναι το αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα «Άνθρωποι και Υπεράνθρωποι» (1957).
1968
Ο Αλέκος Παναγούλης καταδικάζεται δις εις θάνατον για την απόπειρα εναντίον του δικτάτορα Παπαδόπουλου. Αρνήθηκε να ζητήσει χάρη.
1970
Η Σοβιετική Ένωση, στα πλαίσια του «Πρόγραμμα Λούνα», προσεδαφίζει το Λουνοχόντ 1 στη «Θάλασσα των Βροχών» στη Σελήνη. Πρόκειται για το πρώτο περιπλανώμενο τηλεχειριζόμενο ρομπότ που προσεδαφίζεται σε άλλον ουράνιο σώμα. Απελευθερώθηκε από το εν τροχιά διαστημικό σκάφος Λούνα 17.
1973
Κατά τη 1 τα ξημερώματα τα τανκς έχουν ζώσει το Πολυτεχνείο. Τα μεγάφωνα και ο ραδιοσταθμός μεταδίδουν: «Μη φοβάστε τα τανκς», «Κάτω ο φασισμός», «Φαντάροι είμαστε αδέρφια σας. Μη γίνετε δολοφόνοι». Οι φοιτητές τοποθετούν ένα αυτοκίνητο πίσω από την κεντρική πύλη για να εμποδίσει την είσοδο των τανκς, ενώ ανεβασμένοι στα κάγκελα, τραγουδούν τον εθνικό ύμνο και φωνάζουν στους φαντάρους: «Είμαστε αδέρφια», «Λαός και στρατός ενωμένοι». Η Συντονιστική Επιτροπή προσπαθεί να διαπραγματευτεί την ασφαλή έξοδο του κόσμου.
Πριν εκπνεύσει η διορία για την έξοδο των φοιτητών, ένα τανκ σπάει την κεντρική πύλη του Πολυτεχνείου και μαζί του εισβάλλουν ασφαλίτες και άντρες των ΛΟΚ, οι οποίοι επιτίθενται με λύσσα στους φοιτητές. Πέφτουν πυροβολισμοί. Υπάρχουν φαντάροι που βοηθούν τους φοιτητές να γλυτώσουν, αλλά στις εξόδους τούς περιμένουν ασφαλίτες. Ορισμένοι θα καταφέρουν να ξεφύγουν. Η μετάδοση του σταθμού θα συνεχίσει για λίγη ώρα ακόμη, ωσότου τελικά σιγήσει και αυτός.
Οι συγκεντρώσεις, διαδηλώσεις και συγκρούσεις με τα όργανα της Χούντας συνεχίζονται από τις πρώτες πρωινές ώρες καθ’ όλη τη διάρκεια της μέρας. Οι οικοδόμοι δεν πάνε στα γιαπιά, πολλά εργοστάσια αδειάζουν, τα γραφεία κλείνουν και οι μαθητές από τα σχολεία κατεβαίνουν στους δρόμους.
Στις 10 το πρωί διαδηλώσεις ξεφυτρώνουν παντού: Στην πλατεία Κοτζιά, στην Ομόνοια, στην Πειραιώς, στην Πατησίων μπροστά στον ΟΤΕ, στη Βικτώρια, στην πλατεία Αμερικής, στα Χαυτεία, στη Σταδίου και λίγο αργότερα στη Βάθη, στη Μητρόπολη, στην Ακαδημίας, στου Φιξ, στο Σύνταγμα. Στο Αιγάλεω, οι μαθητές καταλαμβάνουν πρόσκαιρα το Δημαρχείο. Στη Ριζούπολη ένας παράνομος πομπός καλεί το λαό να ξεσηκωθεί. Σε λίγο, τα ραδιογωνιόμετρα της Ασφάλειας θα τον ανακαλύψουν.
Απέναντι στον άοπλο λαό τα όργανα του καθεστώτος δε θα διστάσουν να πυροβολήσουν στο ψαχνό, με αποτέλεσμα να υπάρξουν πολλοί νεκροί και τραυματίες. Όμως, ο λαός δε γονατίζει.
Νέο κύμα διαδηλώσεων θα ξεχυθεί στους δρόμους της στρατοκρατούμενης πρωτεύουσας έως αργά το βράδυ. Δύο μέρες αργότερα, το καθεστώς θα παραδεχτεί τη σύλληψη 866 προσώπων (στην πραγματικότητα, οι συλλήψεις ήταν πολλαπλάσιες) και δίνει στοιχεία για την κοινωνική τους ταυτότητα: 475 εργάτες (κυρίως οικοδόμοι), 268 φοιτητές, 74 μαθητές και 49 σπουδαστές του Πολυτεχνείου. Η Χούντα θα παραδεχθεί επίσης επίσημα 11 νεκρούς και 100-110 τραυματίες. Στο πόρισμα του εισαγγελέα Δ. Τσεβά, που συντάχθηκε αμέσως μετά την πτώση της δικτατορίας (14 Οκτώβρη 1974), καταγράφονται 18 νεκροί «πλήρως βεβαιωθέντες», 16 -τουλάχιστον- νεκροί «βασίμως προκύπτοντες», 1.103 τραυματίες πολίτες και 61 τραυματίες αστυνομικοί.
Ο Νίκος Ντερτιλής, ένας από τους δολοφόνους της Χούντας (τρίτος από αριστερά), λίγο μετά τη δολοφονία του φοιτητή Μιχάλη Μυρογιάννη 
Μετά την εισβολή στο Πολυτεχνείο
1974
Πραγματοποιούνται οι πρώτες μετά τη Χούντα βουλευτικές εκλογές. Η Νέα Δημοκρατία έρχεται πρώτο κόμμα με 54,37% και 220 έδρες. Δεύτερο κόμμα η Ένωση Κέντρου – Νέες Δυνάμεις (20,42%) και τρίτο το ΠΑΣΟΚ (13,58%). Η Ενωμένη Αριστερά (ΚΚΕ, «ΚΚΕ εσ.» και ΕΔΑ) πήρε το 9,47% των ψήφων.
1985
Δολοφονείται πισώπλατα ο 16χρονος Μιχάλης Καλτεζάς από αστυνομικό, κατά τη διάρκεια των επεισοδίων που ξέσπασαν μετά την πορεία για την επέτειο του Πολυτεχνείου.
Ο αστυνομικός Αθανάσιος Μελίστας πυροβολεί τον Καλτεζά στο πίσω μέρος του κεφαλιού, καθώς ο νεαρός τρέχει μαζί με άλλους διαδηλωτές προς την πλατεία Εξαρχείων. Ο Μελίστας θα αθωωθεί…
1993
Πεθαίνει ο λαϊκός συνθέτης και στιχουργός Γιώργος Μητσάκης.
Ο Μητσάκης εμφανίστηκε στο λαϊκό τραγούδι σε εποχές άγριας λογοκρισίας, από τη μια, και «παντοκρατορίας» του Βασίλη Τσιτσάνη από την άλλη. Μέσα από μια σειρά τραγούδια του κατάφερε και μας έδωσε ανάγλυφα το ζοφερό κλίμα της εποχής, ενώ από την άλλη γρήγορα διαφοροποίησε τον ήχο του, βάζοντας την προσωπική του σφραγίδα στο λαϊκό τραγούδι.
Επίσης, σε εξαιρετικά δύσκολες κοινωνικές συνθήκες, κατάφερε με τα τραγούδια του, να στάξει μια στάλα χαρά στην ψυχή το βασανισμένου λαού μας, μια στάλα χαρά με μέτρο και σεμνότητα.
Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1919 και ήρθε στην Ελλάδα με την οικογένειά του μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή και έμειναν αρχικά στην Καβάλα και ύστερα στο Βόλο.
Εκεί πρωτάκουσε τον Στέφανο Μιλάνο και μαγεύτηκε από τη μουσική, ενώ σε πολύ νεαρή ηλικία πήγε στη Θεσσαλονίκη, όπου γνωρίστηκε με την «παλιά φρουρά» του ρεμπέτικου τραγουδιού που εμφανιζόταν εκεί. Με το πρώτο του μπουζούκι, δώρο του Στέλιου Κερομύτη, και αρχικά φιλοξενούμενος του Απόστολου Χατζηχρήστου, ο Γιώργος Μητσάκης κατέβηκε στην Αθήνα και πραγματοποίησε τις πρώτες του εμφανίσεις. Τα χρόνια της Κατοχής, αλλά, ιδιαίτερα, μετά ήταν τα πιο παραγωγικά για τον Γιώργο Μητσάκη που μας κληροδότησε 500 περίπου τραγούδια, μεγάλης ομορφιάς, πολλά εκ των οποίων είναι κλασικά.
Ο Γιώργος Μητσάκης ηχογράφησε, συνεργάστηκε τόσο με την παλιά, όσο και με τη νέα γενιά του ελληνικού τραγουδιού, ενώ ο κύκλος των εμφανίσεών του στα νυχτερινά κέντρα έκλεισε το 1970.
Το 1981 σώθηκε, ως εκ θαύματος, από αυτοκινητιστικό δυστύχημα, αποσύρθηκε στο σπίτι του στο Πόρτο Ράφτη, συνεχίζοντας, ωστόσο, να γράφει, ενώ το σημαντικότερο γεγονός των τελευταίων χρόνων της ζωής του ήταν η συναυλία προς τιμήν του στο «Βεάκειο», από το Δήμο Πειραιά, στις 31 Ιούλη 1993.
1997
Επίθεση φανατικών ισλαμιστών κατά τουριστών σημειώνεται στο Λούξορ της Αιγύπτου. Σκοτώνονται 69 τουρίστες, τρεις αστυνομικοί και έξι μέλη της οργάνωσης «Γκαμά αλ Ισλαμίγια».
2006
Πεθαίνει μία από τις μεγαλύτερες μορφές του ουγγρικού και του παγκόσμιου ποδοσφαίρου γενικότερα, ο Φέρεντς Πούσκας.
Ο «καλπάζων συνταγματάρχης», όπως έγινε περισσότερο γνωστός ο Πούσκας, ήταν μέλος της σπουδαίας Εθνικής Ουγγαρίας που κυριάρχησε στο ποδοσφαιρικό στερέωμα στις αρχές του ’50, ενώ έκανε καριέρα αρχικά στην ομάδα της χώρας του Χόνβεντ, από την οποία ξεκίνησε και μετέπειτα στη Ρεάλ Μαδρίτης με την οποία κατάφερε να κατακτήσει τρία Κύπελλα Πρωταθλητριών. Από την ενεργό δράση αποχώρησε το 1967. Ακολούθησε προπονητική καριέρα από την οποία ξεχωρίζει η πορεία του με τον Παναθηναϊκό στον τελικό Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος στο «Γουέμπλεϊ», όπου γνωρίζει την ήττα από το μεγάλο Αγιαξ με 2-0.
2013
Πλήρης ημερών «φεύγει» από τη ζωή η βρετανικής καταγωγής συγγραφέας Ντόρις Λέσινγκ (Doris Lessing) που τιμήθηκε το 2008 με το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Κόρη Βρετανού αναπήρου από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, αναγκαστικού μετανάστη στην Περσία, η Ντ. Λέσινγκ γεννήθηκε στην Περσία το 1919.
Το 1924 η οικογένεια μεταναστεύει στη Νότια Ροδεσία (αγγλική αποικία). Εκεί γνώρισε το ρατσιστικό μίσος και την άγρια εκμετάλλευση των μαύρων από τους λευκούς. Δεκατεσσάρων ετών φεύγει από το σπίτι της, σταματά το σχολείο, αγωνίζεται βιοποριστικά, εντάσσεται σε αριστερή οργάνωση και μετέχει στο λαϊκό – εργατικό κίνημα. Αυτοδίδακτη η Λέσινγκ, με τα μυθιστορήματά της καταγγέλλει το απαρτχάιντ, την απάνθρωπη εκμετάλλευση των εργατών – μαύρων και λευκών, και περιγράφει τα πολλαπλάσια βάσανα των γυναικών στις απανταχού ταξικές κοινωνίες. Η Λέσινγκ το 1950 εγκαταστάθηκε στην Αγγλία και εντάχθηκε στο ΚΚ Βρετανίας, από το οποίο αποχώρησε το 1956, αλλά δεν έπαψε να γράφει για τα βάσανα των φτωχών ανθρώπων.
