1194
Ενθρονίζεται για δεύτερη φορά βασιλιάς της Αγγλίας ο Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος.
1521
Αφορίζεται ο Μαρτίνος Λούθηρος, ο θεολόγος που 4 χρόνια πριν είχε θυροκολλήσει στην εξώπορτα του Μητροπολιτικού Ναού της Βιτεμβέργης τις περιβόητες 95 θέσεις του, με τις οποίες εναντιώνονταν στον Παπισμό, εισάγοντας τον Προτεσταντισμό.
Για περισσότερες πληροφορίες:
> Για τον Λούθηρο και τους «μεταρρυθμιστές»
> Φρίντριχ Ένγκελς: Ο Πόλεμος των χωρικών – «Σύγχρονη Εποχή»
> Μάξ Βέμπερ: Η Προτεσταντική Ηθική και το πνεύμα του καπιταλισμού – «Gutenberg»
> Παναγιώτης Κανελλόπουλος: Ιστορία του Ευρωπαϊκού Πνεύματος – Από τον Λούθηρο στον Μονταίνιο – τ. 5 – «Το Βήμα/Βιβλιοθήκη»
1790
Πεθαίνει ο Αμερικανός πολιτικός και εφευρέτης Βενιαμίν Φραγκλίνος, ένας από τους συντάκτες της Διακήρυξης της Ελευθερίας της Αμερικανικής αστικής Επανάστασης του 1776
1821
Η Σάμος υψώνει το λάβαρο της Επανάστασης και ξεσηκώνεται κατά του τουρκικού ζυγού.
1861
Οι κάτοικοι της Βιρτζίνια ψηφίζουν σε συνέδριό τους την προσχώρηση της Πολιτείας τους στις ΗΠΑ
1897
Ο Ελληνικός Στρατός σημειώνει στο Βελεστίνο τη μοναδική νίκη του κατά τον ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897 που έληξε με ήττα της Ελλάδας και την υπαγωγή της στον Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο.
1906
Καταστροφικός σεισμός, μεγέθους 7,8 Ρίχτερ, πλήττει το Σαν Φρανσίσκο. Οι νεκροί υπολογίζονται σε 3.000, ενώ οι άστεγοι σε 300.000.
1917
Ο Β. Ι. Λένιν συντάσσει έκθεση πάνω στο θέμα «Τα καθήκοντα του προλεταριάτου στη δοσμένη επανάσταση», οι γνωστές και ως «Θέσεις του Απρίλη».
Οι θέσεις αυτές εγκρίθηκαν στην 7η Πανρωσική Συνδιάσκεψη του Κόμματος στις 29 Απρίλη στην Πετρούπολη δίνοντας στο μπολσεβίκικο κόμμα και στο ρωσικό προλεταριάτο σχέδιο πάλης για τη σοσιαλιστική επανάσταση.
Για περισσότερες πληροφορίες:
> Η επιστροφή του Λένιν και οι «Θέσεις του Απρίλη»
1920
Συνέρχεται το 2ο Συνέδριο του ΣΕΚΕ (18-25/4/1920), που ψηφίζει την οργανική προσχώρηση του Κόμματος στην Κομμουνιστική Διεθνή (Γ’ Διεθνή). Το Κόμμα προσθέτει στον τίτλο του τον όρο «Κομμουνιστικό»: Σοσιαλιστικόν Εργατικόν Κόμμα Ελλάδος (Κομμουνιστικόν).
1923
Συνέρχεται στη Μόσχα το 12ο Συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ρωσίας (Μπολσεβίκοι). Το Συνέδριο καταπιάστηκε με ζητήματα που είχαν να κάνουν με τη στερέωση της σοβιετικής εξουσίας και τα προβλήματα της παραπέρα ανάπτυξης της σοβιετικής οικονομίας.
Εκτιμήθηκε πως η Νέα Οικονομική Πολιτική δημιουργούσε έδαφος για παρεκκλίσεις από τη γραμμή του Κόμματος. Ιδιαίτερα επικίνδυνες ήταν εκείνες που έφερναν το σοβιετικό κράτος αντιμέτωπο με την εργατική τάξη και το κόμμα με το κράτος.
Ακολούθως απορρίφθηκε το σύνθημα που έριξε ο Τρότσκι για «δικτατορία της βιομηχανίας», που ήταν αντίθετο στη γραμμή του Κόμματος και ουσιαστικά σήμαινε ρήξη στην εργατοαγροτική συμμαχία. Απορρίφθηκαν επίσης οι οπορτουνιστικές απόψεις των Σοκόλνικοφ και Μπουχάριν για τη μερική κατάργηση των μονοπωλίων του εξωτερικού εμπορίου, καθώς και η πρόταση του Κράσιν να γίνουν μεγάλες οικονομικές παραχωρήσεις στα καπιταλιστικά κράτη με αντάλλαγμα πιστώσεις.
1925
Ιδρύεται το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κορέας.
1927
Συνέρχεται το Α’ Συνέδριο των Εργαζόμενων Νέων της Αθήνας και του Πειραιά, με βασικό θέμα την εξέταση των προβλημάτων τους και τη διατύπωση των άμεσων πολιτικών και οικονομικών διεκδικήσεών τους.
Οι «Αρχειομαρξιστές» (τροτσκιστές), επιχειρώντας να διαλύσουν το Συνέδριο, επιτέθηκαν με σουγιάδες τραυματίζοντας αρκετούς συνέδρους. Ωστόσο, οι νέοι εργάτες κατάφεραν να αποκρούσουν την επίθεση πετάγοντας έξω τους «Αρχειομαρξιστές».
1932
Στην Αιθιοπία, ο Χαϊλέ Σελασιέ καταργεί τη δουλεία.
1934
Η γαλλική κυβέρνηση αποφασίζει την απέλαση του Λέον Τρότσκι.
1937
Το καρτούν Ντάφι Ντακ που είναι δημιούργημα του σκιτσογράφου Τεξ Έιβερι, κάνει το ντεμπούτο του στον κινηματογράφο.
1941
Η Γιουγκοσλαβία παραδίδεται στους Ναζί, έπειτα από 11 ημέρες πολιορκίας του Βελιγραδίου.
1944
Ο ΕΛΑΣ διαλύει την αστική στρατιωτική οργάνωση της ΕΚΚΑ («Εθνική και Κοινωνική Απελευθέρωση») του συνταγματάρχη Δ. Ψαρρού.
Η οργάνωση αυτή, που είχε συσπειρώσει στις γραμμές της πλειάδα αντικομμουνιστικών στοιχείων, ανέπτυξε δράση κατά του ΕΛΑΣ (με την υποδαύλιση των Βρετανών και της ντόπιας αστικής τάξης, που έβλεπαν την ΕΚΚΑ ως βασικό αντιστάθμισμα στον ΕΛΑΣ στην περιοχή της Ανατολικής Στερεάς), ενώ στελέχη της συνεργάζονταν και με τις δυνάμεις Κατοχής.
1946
Δολοφονείται από πληρωμένο χίτη του Λαναρά ο Γ. Βουτυράς, πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Νάουσας.
1956
Το Γραφείο Πληροφοριών των Κομμουνιστικών Κομμάτων (Κομινφόρμ) ανακοινώνει την διάλυσή του. Είχε ιδρυθεί το 1947 σε μια προσπάθεια να καλυφθεί το κενό στο συντονισμό του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος που είχε επέλθει με την αυτοδιάλυση της Κομμουνιστικής Διεθνούς το 1943.
1961
Ο Μάνος Χατζιδάκις βραβεύεται με το Όσκαρ πρωτότυπου τραγουδιού για τα «Παιδιά του Πειραιά», που ερμήνευσε η Μελίνα Μερκούρη στην ταινία «Ποτέ την Κυριακή» (1960) σε σκηνοθεσία Ζιλ Ντασέν.
1964
Ξεκινά μυστικά η αποστολή ελληνικών στρατευμάτων στην Κύπρο. Λίγες μέρες αργότερα (23-29/4/1964) ξεσπούν συγκρούσεις μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων.
1982
Η βασίλισσα Ελισάβετ υπογράφει συνταγματική πράξη, που δίνει το δικαίωμα στον Καναδά να ορίζει το Σύνταγμά του.
1993
Πεθαίνει από καρδιακή προσβολή ο Τουργκούτ Οζάλ, Πρόεδρος της Τουρκίας από το 1989. Σήμερα η υπόθεση βρίσκεται υπό διερεύνηση, επειδή υπάρχουν ενδείξεις ότι ίσως δολοφονήθηκε.
2005
Αποχωρεί μετά από εξήντα χρόνια από την ενεργό πολιτική ο ηγέτης των Τουρκοκυπρίων Ραούφ Ντενκτάς.
2011
Πεθαίνει ο τραγουδιστής, τραγουδοποιός, μουσικός και δισκογραφικός παραγωγός Νίκος Παπάζογλου (γεννημένος στη Θεσσαλονίκη το 1948), ο «ινδιάνος της ελληνικής μουσικής», ο Πους Πουλ, συμπτωματικά λίγο μετά τον θάνατο του φίλου και συνεργάτη του Μανώλη Ρασούλη.
Γεννημένος στις 20/3/1948 από γονείς πρόσφυγες, μεγάλωσε ακούγοντας τους αυτοδίδακτους μουσικούς κι έμαθε ν’ αγαπά τη γνώση και να εκτιμά την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Από νωρίς επέλεξε ν’ ακολουθήσει το μελωδικό μονοπάτι.
Η πρώτη του συστηματική επαφή με τη μουσική ήταν μέσω συγκροτημάτων την περίοδο 1965-1970, ενώ στο στρατό γράφει τα πρώτα του τραγούδια και κατασκευάζει ένα τρίχορδο όργανο, το «οργανάκι» όπως το είχε βαφτίσει.
Το 1972 μπαίνει στο δημιουργικό χώρο της σύνθεσης και φτιάχνει το δικό του «χειροποίητο» στούντιο, το «Αγροτικόν», το οποίο με τα χρόνια έγινε η φιλόξενη, πολύτιμη στέγη για πολλούς νεότερους καλλιτέχνες. Το 1976, τραγουδώντας στους «Αχαρνής» του Διονύση Σαββόπουλου, συναντιέται με τον Μανώλη Ρασούλη και το 1978 δημιουργούν – μαζί και με τον Νίκο Ξυδάκη – την «Εκδίκηση της Γυφτιάς». Ακολουθούν «Τα Δήθεν», το «Χαράτσι», το «Μέσω Νεφών», τα «Σύνεργα», η «Επιτόπιος Ηχογράφησις» στο θέατρο του Λυκαβηττού, το «Όταν Κινδυνεύεις Παίξε την Πουρούδα», η «Μάισσα Σελήνη».
Το ιδιόμορφο ερμηνευτικό ύφος του, που συνδυάζει το ροκ με το λαϊκό, το λυγμό του μπαγλαμά με την κιθάρα, ξεχωρίζει, γοητεύει, συνεπαίρνει… Από τις δημιουργικές συνεργασίες του, ξεχωριστή αυτή το 1988 με τον Μάνο Χατζιδάκι στην μπουάτ «Σείριος» και στο δίσκο «Στο Σείριο Υπάρχουνε Παιδιά»…
Ο Ν. Παπάζογλου επέλεγε να κάνει τις δικές του παραγωγές (με σήμα την ετικέτα «Στρογγυλοί Δίσκοι»), ενώ παραχωρούσε δωρεάν το στούντιο «Αγροτικόν» για ηχογραφήσεις νέων δημιουργών. Με την ορχήστρα του «Λοξή Φάλαγγα», «όργωνε» τη χώρα τα καλοκαίρια δίνοντας συναυλίες, με καταληκτική την καθιερωμένη συναυλία του Σεπτέμβρη στο Λυκαβηττό.
Πηγή: Ριζοσπάστης
2012
“Φεύγει” από τη ζωή μια πηγαία λαϊκή φωνή, με μεγάλη, ουσιαστική κατάθεση στο ελληνικό τραγούδι, ο Δημήτρης Μητροπάνος.
Ο Δημήτρης Μητροπάνος διήνυσε μια 45χρονη διαδρομή στο τραγούδι στεφανωμένη με επιτυχίες, από τότε που τυχαία τον άκουσε να τραγουδά ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης και μέσω εκείνου βρέθηκε στην «Κολούμπια». Έκτοτε ξεκινά μια πορεία στο ελληνικό τραγούδι, με διάρκεια και ερμηνείες-σταθμούς του λαϊκού και έντεχνου τραγουδιού που τον κατέταξαν στους λαϊκούς βάρδους.
Η φωνή του Δημήτρη Μητροπάνου , ειδικά από τη δεκαετία του ’90 και μετά, έγινε ο μελωδικός «τόπος» όπου συναντήθηκε ένα ρεύμα του λαϊκού τραγουδιού με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και με τραγούδια των οποίων οι στίχοι και η μουσική διαφοροποιούνταν από τη θεματολογία του κλασικού λαϊκού τραγουδιού.
Σε αυτή τη «συνάντηση» η φωνή του διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο γιατί προσέλκυσε στιχουργούς και συνθέτες να γράψουν με διαφορετικό τρόπο απ’ ό,τι μέχρι τότε, αλλά και μπόλιασε νέες μορφές στιχουργίας και σύνθεσης με τη δωρική λιτότητα του κλασικού λαϊκού τραγουδιού, το οποίο είχε επηρεάσει τον Μητροπάνο.
Συμμεριζόμενος την άποψη ότι ο καλλιτέχνης, αλλά και κάθε άνθρωπος έχει χρέος και ανάγκη να αφουγκράζεται, να μιλά, να αγωνίζεται για τα ζωτικά προβλήματα της εποχής μας, ο Δημήτρης Μητροπάνος σφράγισε με την απαράμιλλη ερμηνεία του τραγούδια χαραγμένα στη συνείδηση του λαού μας, των Μίκη Θεοδωράκη («Τραγούδι του Νεκρού αδερφού», «Αξιον Εστί», «Ρωμιοσύνη» κ.ά.), Χρήστου Λεοντή (το δοξαστικό της Ειρήνης από την «Καταχνιά») κ.ά.
Γεννημένος στις 2/4/1948, στην Αγία Mονή, μια συνοικία έξω από τα Τρίκαλα – από την οποία καταγόταν η μητέρα του – μεγάλωσε χωρίς τον πατέρα του, τον οποίο γνώρισε στα 29 του χρόνια. Μέχρι τα 16 του νόμιζε πως ο πατέρας του σκοτώθηκε στο βουνό (ήταν αντάρτης του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας), οπότε έλαβε ένα γράμμα του πατέρα του που έλεγε πως ζει στη Ρουμανία. Από μικρός δούλευε τα καλοκαίρια για να βοηθήσει οικονομικά την οικογένεια. Πρώτα ως σερβιτόρος στην ταβέρνα του θείου του και ύστερα σε ξυλουργεία. Μετά την Γ’ Γυμνασίου, το 1964, ήρθε στην Αθήνα να ζήσει με το θείο του. Προτού τελειώσει το Γυμνάσιο άρχισε να δουλεύει ως τραγουδιστής. Το 1967, ο Μητροπάνος ηχογραφεί τον πρώτο του 45άρη δίσκο, με το τραγούδι «Θεσσαλονίκη». Είχε προηγηθεί η ηχογράφηση του τραγουδιού «Χαμένη Πασχαλιά», που λογοκρίθηκε από τη χούντα και δεν κυκλοφόρησε ποτέ.
Στη μακρόχρονη πορεία του στο τραγούδι, ο Δημήτρης Μητροπάνος συνεργάστηκε με τους μεγαλύτερους δημιουργούς του λαϊκού και έντεχνου τραγουδιού: Γιώργος Ζαμπέτας, Μίκης Θεοδωράκης, Δήμος Μούτσης, Απόστολος Καλδάρας, Τάκης Μουσαφίρης, Χρήστος Νικολόπουλος, Γιάννης Σπανός, Μάριος Τόκας. Η πολύ σημαντική συνεργασία με τον Θάνο Μικρούτσικο στο δίσκο «Στου αιώνα την παράγκα», αποτελεί στροφή του ερμηνευτή σε πιο «έντεχνες» διαδρομές, διατηρώντας και πάλι την ταυτότητα του λαϊκού. Ο Μητροπάνος συνεχίζει στα ίδια μονοπάτια, με τραγούδια των Μικρούτσικου, Κορακάκη, Μουκίδη, Παπαδημητρίου κ.ά.
Τελευταίες δισκογραφικές δουλειές του ήταν η ζωντανή ηχογράφηση της συναυλίας του στο Ηρώδειο (Σεπτέμβρης 2009), αποτελούμενη από 2 CD, με τίτλο «Τα τραγούδια της ζωής μου» και ο δίσκος «Εδώ είμαστε» με τραγούδια του Σταμάτη Κραουνάκη.
Για περισσότερες πληροφορίες:
Στου αιώνα την παράγκα… (Μέρος 1ο)
Στου αιώνα την παράγκα… (Μέρος 2ο)
2014
“Φεύγει” από τη ζωή ο μεγάλος Κολομβιανός της παγκόσμιας λογοτεχνίας Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες σε ηλικία 87 ετών.
Συγγραφέας πολυγραφότατος και πολιτικοποιημένος, ένθερμος υποστηρικτής της Κουβανικής Επανάστασης, γεννήθηκε στις 6 Μάρτη 1928 στο χωριό Αρακατάκα της Κολομβίας. Το 1947 ξεκίνησε να σπουδάζει Νομική και Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο της Μπογκοτά. Την ίδια χρονιά δημοσίευσε σε εφημερίδα το πρώτο του διήγημα, «Η Τρίτη Παραίτηση». Το 1948 μετακόμισε στην Καρταχένα των Δυτικών Ινδιών και ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία σε εφημερίδες και περιοδικά. Στη συνέχεια, συνεργάστηκε με πολλά περιοδικά και εφημερίδες στην Αμερική και την Ευρώπη.
Το 1960 ζητά πολιτικό άσυλο στο Μεξικό όπου κι έμεινε. Επί μία δεκαπενταετία (την περίοδο 1967 – 1986), όπως αποκαλύφθηκε αργότερα, είχε γίνει στόχος των μυστικών υπηρεσιών της χώρας. Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας «Ελ Ουνιβερσάλ», οι πράκτορες έδιναν αναφορές για τις συναντήσεις του συγγραφέα με ηγέτες λατινοαμερικανικών και ευρωπαϊκών κρατών. Κύριο «ενδιαφέρον» τους ήταν οι σχέσεις του Μάρκες με κομμουνιστές και ιδιαίτερα η φιλία του με τον Φιντέλ Κάστρο, ο οποίος είχε γράψει για τον Μάρκες: «Ενας άνθρωπος με απέραντο ταλέντο και τη γενναιοδωρία ενός παιδιού, ένας άνθρωπος για το αύριο. Η λογοτεχνία του είναι απόδειξη της ευαισθησίας του και του γεγονότος ότι ποτέ δεν εγκατέλειψε τις ρίζες του, τη λατινοαμερικάνικη έμπνευσή του, την πίστη του στην αλήθεια».
Οι ΗΠΑ είχαν απαγορεύσει στον Μάρκες την είσοδό του στη χώρα για μια δεκαετία, γιατί δεν του συγχωρούσαν το ότι συνέβαλε να ιδρυθεί το γραφείο του επίσημου πρακτορείου ειδήσεων της Κούβας στη Νέα Υόρκη, ενώ η Ουάσιγκτον τον κατηγορούσε πως χρηματοδοτούσε αριστερούς αντάρτες στην πατρίδα του.
Μάλιστα, το 1982, όταν ο Μάρκες πήρε το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας, οι χαφιέδες σε αναφορά τους τον χαρακτήρισαν «πράκτορα της κουβανικής προπαγάνδας», επειδή πρόσφερε τα δικαιώματα του έργου του «Το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου» στην κυβέρνηση της Κούβας.
Το 1967 κυκλοφόρησε το έργο «Εκατό Χρόνια Μοναξιά», μυθιστόρημα που αποκόμισε αμέσως τις θετικότερες κριτικές και κέρδισε το αναγνωστικό κοινό, καθιερώνοντας, έτσι, τον Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες ως έναν από τους μεγαλύτερους συγγραφείς της εποχής μας.
Στο τεράστιο έργο του, που το 1982 τού χάρισε το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας, συμπεριλαμβάνονται και τα μυθιστορήματα: «Το Φθινόπωρο του Πατριάρχη», «Χρονικό Ενός Προαναγγελθέντος Θανάτου», «Ο Ερωτας στα Χρόνια της Χολέρας», «Δώδεκα Διηγήματα Περιπλανώμενα» και «Περί Ερωτος και Αλλων Δαιμονίων». Επίσης, έγραψε άρθρα σε περιοδικά, βιβλία με διηγήματα και κινηματογραφικά σενάρια.
Οι δυο του πατρίδες, Κολομβία και Μεξικό, τον αποχαιρέτησαν με μία κοινή τελετή στο Μέγαρο των Καλών Τεχνών στην πόλη του Μεξικού, παρουσία της οικογένειάς του, των Προέδρων των δύο χωρών και μεγάλου πλήθους που είχε παρελάσει τις προηγούμενες τέσσερις ώρες μπροστά από το βάθρο όπου είχε τοποθετηθεί η τεφροδόχος στολισμένη με κίτρινα τριαντάφυλλα.
Πηγή: Ριζοσπάστης
