1685
Γεννιέται ο μεγάλος Γερμανός συνθέτης Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ.
Ο Μπαχ , ήταν συνθέτης, διευθυντής ορχήστρας, μουσικοπαιδαγωγός και εκτελεστής (οργανίστας, κλειδοκυμβαλίστας, βιολιστής και βιολονίστας) της περιόδου Μπαρόκ.
Αναμφισβήτητα ο μεγαλύτερος συνθέτης αυτής της περιόδου, καθώς και ένας από τους σπουδαιότερους στην ιστορία της έντεχνης Δυτικής μουσικής.
Τα περισσότερα από 1.000 έργα του που έχουν διασωθεί ως τις μέρες μας, ενσωματώνουν όλα τα χαρακτηριστικά του στυλ Μπαρόκ, το οποίο και απογειώνουν στην τελειότητα. Παρόλο που δεν εισάγει κάποια νέα μουσική φόρμα, εμπλουτίζει το γερμανικό μουσικό στυλ της εποχής με μια δυνατή και εντυπωσιακή αντιστικτική τεχνική, έναν φαινομενικά αβίαστο έλεγχο της αρμονικής και μοτιβικής οργάνωσης, και την προσαρμογή ρυθμών και ύφους από άλλες χώρες, ιδιαίτερα από την Ιταλία και τη Γαλλία. Η μουσική του χαρακτηρίζεται από τεχνική αρτιότητα, αρτιστικό υπόβαθρο και, κυρίως, υψηλή πνευματικότητα.
Τα έργα του καλύπτουν ένα ευρύτατο φάσμα τόσο της οργανικής (έργα για τσέμπαλο, εκκλησιαστικό όργανο, κοντσέρτα), όσο και της φωνητικής μουσικής (ορατόρια, λειτουργίες, πάθη, καντάτες, κ.α.). Ως χαρακτηριστικά έργα του Μπαχ μπορούν να αναφερθούν: η Τοκάτα και Φούγκα σε Ρε Ελάσσονα, η Λειτουργία σε σι ελάσσονα, τα Κατά Ματθαίον Πάθη, τα Βρανδεμβούργια Κοντσέρτα, το Καλοσυγκερασμένο Κλειδοκύμβαλο και η Τέχνη της Φούγκας.
1768
Γεννιέται ο Γάλλος φυσικός και μαθηματικός Ζαν Μπατίστ Ζοζέφ Φουριέ (Jean Batist Joseph Fourier).
Πραγματεύτηκε συστηματικά τις μαθηματικές σειρές που έχουν το όνομά του, βασικές στη μελέτη όλων των περιοδικών φαινομένων.
1790
Γεννιέται ο Μάρκος Μπότσαρης, οπλαρχηγός και στρατηγός της επανάστασης του 1821.
1800
Υπογράφεται ανάμεσα στη Ρωσία και την Οθωμανική Αυτοκρατορία η Συνθήκη της Κωνσταντινούπολης, με την οποία ιδρύεται η Πολιτεία των Επτά Ηνωμένων Νήσων (Επτάνησα). Το νεοσύστατο κράτος θα ήταν αυτόνομο, με εγγυητή της ανεξαρτησίας του τη Ρωσία, αλλά φόρου υποτελές στο σουλτάνο.
1804
Υιοθετείται ο Ναπολεόντειος Κώδικας ως ο γαλλικός αστικός κώδικας.
1872
Η εφημερίδα «Παλιγγενεσία» δημοσιεύει άρθρο εναντίον της Διεθνούς Εταιρείας, δηλαδή της Σοσιαλιστικής Διεθνούς. Το άρθρο καταλήγει ως εξής: «Η καταδίωξις ίσως είναι το προσφορώτερον φάρμακον κατά της επαράτου εταιρείας, ης τα μέλη εστρατολογήθησαν εκ των κατωτάτων στρωμάτων της ευρωπαϊκής κοινωνίας και εκ φιλοταράχων και διεφθαρμένων». Πρόκειται για δήλωση που καταδείκνυε τις προθέσεις της ελληνικής αστικής τάξης απέναντι στις ανερχόμενες σοσιαλιστικές ιδέες.
1910
Ιδρύεται το Εργατικό Κέντρο της Αθήνας (ΕΚΑ).
Η ανάπτυξη του καπιταλισμού στη χώρα μας οδηγεί αντικειμενικά στην αύξηση της εργατικής τάξης.
Διανύοντας τα πρώτα βήματα της ταξικής της αφύπνισης και συνδικαλιστικής της οργάνωσης, η εργατιά της χώρας μας προχωρά την περίοδο αυτή στην ίδρυση μιας σειράς σωματείων, που ενώνονται σε ομοιοεπαγγελματικές οργανώσεις και Εργατικά Κέντρα.
Καθοριστικός στις εξελίξεις και τις ζυμώσεις αυτές υπήρξε ο ρόλος των σοσιαλιστών.
1919
Μετά τη Ρωσία και τη Γερμανία η επανάσταση ξεσπά και στην Ουγγαρία. Το Σοβιέτ της Βουδαπέστης ανακηρύσσει την Ουγγαρία Σοβιετική Δημοκρατία. Τρεις μέρες αργότερα αρχίζει η οργάνωση του Κόκκινου Στρατού.
Η σοβιετική εξουσία διατηρήθηκε έως την 1η Αυγούστου 1919. Στη σύντομή διάρκειά της κατάφερε να προωθήσει μια σειρά ριζοσπαστικά μέτρα όπως την εθνικοποίηση των βιομηχανικών επιχειρήσεων, των μεταφορών και των τραπεζών, το μονοπώλιο του εξωτερικού εμπορίου, την αύξηση των μεροκάματων των εργατών κατά μέσο όρο 25%, την εφαρμογή του οκτάωρου, τη δήμευση των τσιφλικιών κλπ.
Ωστόσο, η σοβιετική εξουσία σύντομα ανατράπηκε ως αποτέλεσμα του οικονομικού αποκλεισμού και της ένοπλης στρατιωτικής επέμβασης των δυνάμεων της Αντάντ, της όξυνσης της επιθετικότητας της εσωτερικής αντεπανάστασης και της συνθηκολόγησης – προδοσίας από μέρους των σοσιαλδημοκρατών.
Όμως, παρά την ήττα, η ουγγρική επανάσταση και η εγκαθίδρυση της σοβιετικής εξουσίας στη χώρα, είχε τεράστια διεθνή σημασία αφού μεταξύ άλλων απέδειξε ότι η ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου και η εγκαθίδρυση της εξουσίας της εργατικής τάξης και των συμμάχων της, δεν ήταν λάθος της ιστορίας ή ρωσική ιδιαιτερότητα αλλά ιστορική αναγκαιότητα.
1927
Στη Βουλή επιχειρείται προβοκάτσια κατά του ΚΚΕ με πλαστό έγγραφο, δήθεν της Βαλκανικής Κομμουνιστικής Ομοσπονδίας (ΒΚΟ). Οι κομμουνιστές κατηγορούνται για «κατασκοπία».
1934
Μέσα σε κλίμα τρομοκρατίας, πραγματοποιείται στην Θεσσαλονίκη μεγαλειώδες συλλαλητήριο κατά των μεγάλων ξένων εταιρειών.
Παρά τα απαγορευτικά μέτρα, τις περιπολίες του στρατού και της χωροφυλακής και τις πάνω από 40 συλλήψεις, 7.000 εργαζόμενοι συγκεντρώθηκαν στο Πεδίον του Άρεως.
1935
Γεννιέται ο Μπράιαν Κλαφ (Brian Howard Clough), Βρετανός προπονητής και πρώην ποδοσφαιριστής , ίσως ο πλέον εκκεντρικός προπονητής στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο.
Η ειδικότητά του ήταν να αναλαμβάνει ομάδες σε κακή αγωνιστική κατάσταση και να τις στέλνει στην κορυφή. Το 1973 οδήγησε τη Ντέρμπι Κάουντι μέχρι τα ημιτελικά του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, αλλά το μεγαλύτερο επίτευγμά του ήταν το 1975 όταν πήρε τη Νότιγχαμ Φόρεστ από τη δεύτερη κατηγορία και την έκανε πρωταθλήτρια Αγγλίας αρχικά και δυο φορές συνεχόμενες πρωταθλήτρια Ευρώπης το 1979 και το 1980, ενώ παρέμεινε στον πάγκο της ως το 1993. Μάλιστα η Νότιγχαμ κατέχει το ρεκόρ μέχρι σήμερα να έχει περισσότερα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα παρά εγχώρια (1). Αντίθετα, μνημειώδες ήταν το πέρασμα του για μόλις… 44 μέρες από τον πάγκο της Λιντς.
Όσον αφορά την εξωγηπεδική του συμπεριφορά, η άστατη ζωή που έκανε (αλκοόλ), η εκκεντρικότητα και ο παρορμητισμός τον έκαναν να έχει φανατικούς φίλους αλλά και μισητούς εχθρούς. Πάντως στην ιστορία έχουν μείνει αρκετές ατάκες του όταν σχολίαζε πρόσωπα και πράγματα, όχι μόνο από τον χώρο του ποδοσφαίρου.
1937
Αντιδικτατορικές εκδηλώσεις πραγματοποιούνται στα Χανιά της Κρήτης με την ευκαιρία του μνημόσυνου του Ελευθέριου Βενιζέλου. Στέλεχος του Αντιδικτατορικού Μετώπου (ΚΚΕ) μίλησε στο συγκεντρωμένο πλήθος που ξέσπασε σε ζητωκραυγές και συνθήματα κατά της δικτατορίας Μεταξά.
1942
Γεννιέται ο Κώστας Πολίτης, παίκτης και προπονητής μπάσκετ.
Ως τεχνικός της Εθνικής ανδρών συνδέθηκε με τη μεγάλη επιτυχία της κατάκτησης του Ευρωμπάσκετ 1987 στην Αθήνα, που θεωρείται κομβικό σημείο για την πορεία του αθλήματος στην Ελλάδα.
Είχε αναλάβει Ομοσπονδιακός από το 1982, φτάνοντας να κλείσει την καριέρα του στην Εθνική με το χρυσό ευρωπαϊκό μετάλλιο. Διετέλεσε επίσης προπονητής στον Παναθηναϊκό – όπου είχε περάσει όλη του την καριέρα ως παίκτης – κατακτώντας τρία πρωταθλήματα και δύο Κύπελλα, αλλά και σε ΠΑΟΚ, ΑΕΚ και Νήαρ Ηστ.
1945
Βούλγαροι αντάρτες και ο Κόκκινος Στρατός ολοκληρώνουν με επιτυχία την αντεπίθεσή τους κατά των ναζιστικών στρατευμάτων στη βόρεια όχθη του ποταμού Δράβου.
1960
Η Σφαγή του Σάρπβιλ: Η αστυνομία της ρατσιστικής Νοτίου Αφρικής, του απαρτχάιντ και των φυλετικών διακρίσεων, πνίγει στο αίμα ειρηνική διαδήλωση μαύρων φοιτητών.
Από τα πυρά των αστυνομικών σκοτώνονται 69 διαδηλωτές και τραυματίζονται 180.
Με αφορμή το τραγικό αυτό γεγονός, ο ΟΗΕ ανακήρυξε την 21η Μαρτίου ως Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη των Φυλετικών Διακρίσεων.
1996
Πεθαίνει ο σπουδαίος κομμουνιστής συγγραφέας και ποιητής, ο Δημήτρης Ραβάνης – Ρεντής.
Το έργο του είναι πλούσιο και πολυεδρικό.
Τη νεανική του περίοδο 1940-1944 βιώνει το μεγαλείο την ΕΑΜικής αντίστασης, Κυριαρχεί στο έργο του η ποίηση και το ηρωικό στοιχείο, τα θούρια, και στο θεατρικό σκετς και “επιθεώρηση”. Ανάμεσα σ’ αυτά κι η επιθεώρηση “Η φαλάκρα του Μουσολίνι”, που παιζόταν στους συνοικισμούς από ερασιτεχνικό θίασο.
Την περίοδο του εμφύλιου πολέμου, ο Ρεντής πολεμά με το ντουφέκι και την πένα. Το Γενικό Αρχηγείο του ΔΣΕ συγκροτεί έναν περιοδεύοντα θίασο, με επικεφαλής τον αείμνηστο Αντώνη Γιαννίδη. Ο Μίμης είναι το δεξί του χέρι. Γράφει εργάκια και παίζει ταυτόχρονα. Κυριαρχεί στα έργα του το ποίημα, το τραγούδι, το σκετς, ή τα σατιρικά μονόπρακτα. Το όπλο της ειρωνείας και του γέλιου ήταν τις στιγμές εκείνες στα χαρακώματα το πιο ενδεδειγμένο. Εκείνη την εποχή έγραψε και τα τραγούδια “Βροντάει ο Ολυμπος και πάλι”, “Είμαστε εμείς θεμελιωτές”, “Ο Μπελογιάννης ζει” και άλλα.
Ακολουθεί τον δρόμο του πολιτικού πρόσφυγα, βρίσκει ζεστή αγκαλιά στη Σοσιαλιστική Ρουμανία. Την μετεμφυλιακή περίοδο μέχρι το 1968, ο Ρεντής απογειώνει τη δημιουργικότητά του. Γράφτηκε στο Πανεπιστήμιο, αλλά γρήγορα το εγκατέλειψε για να εκτονωθεί από τα βιώματά του με το γράψιμο. Δημοσίευσε πάνω από 25 έργα: Τρία μυθιστορήματα, δυο νουβέλες, δυο συλλογές διηγημάτων, πέντε θεατρικά, εννιά ποιητικές συλλογές και τα άλλα ήταν παιδικά βιβλία. Δεν άφησε κανένα είδος τέχνης ανεκμετάλλευτο. Έγραψε σενάρια, έγινε κινηματογραφικός καλλιτεχνικός διευθυντής, γύρισε δική του ταινία, που είχε μεγάλη επιτυχία.
Το 1965 τέλειωσε το θεατρικό έργο “Νεκρή γραμμή”. Τότε διάβασε στον αθηναϊκό Τύπο ότι υποβάλλονται στον ετήσιο κρατικό διαγωνισμό θεατρικά έργα και αποφάσισε να συμμετέχει στο διαγωνισμό. Ετοιμάζει ένα αντίγραφο, γράφει σε κλειστό φάκελο τ’ όνομά του όπως όριζε ο κανονισμός, και το στέλνει στην Αθήνα, στη μητέρα του, για να το υποβάλει στον διαγωνισμό. Η κριτική επιτροπή επέλεξε για το πρώτο βραβείο τη “Νεκρή γραμμή” και για το δεύτερο το “Λεωφορείο” του Ν. Ζακόπουλου. Όταν όμως οι αρμόδιοι άνοιξαν το φάκελο και είδαν ότι ο Ραβάνης ήταν πολιτικός πρόσφυγας, κουμπώθηκαν. Βραβείο, βέβαια, δεν του απονεμήθηκε. Έγινε, όμως, ντόρος. Έγραψε ο Τύπος. Έγινε συζήτηση ότι δεν επιτρέπεται τέτοια ταλέντα να χάνονται στα ξένα κλπ. Η ευκαιρία δεν έμεινε ανεκμετάλλευτη. Έτρεξαν οι δικοί του και πέτυχαν τον επαναπατρισμό του. Μια ακόμη απόδειξη είναι η βράβευση, αργότερα, του θεατρικού έργου του “Κυρίαρχος”.
Αυτό ήταν το έργο που φάνηκε. Υπήρχε, όμως, και τεράστιο αδημοσίευτο υλικό στα συρτάρια του. Το έργο του αυτό περιλάβαινε εκατοντάδες ποιήματα, διηγήματα, μονόπρακτα, θεατρικά, μυθιστορήματα. Δυστυχώς με τον επαναπατρισμό του, που έγινε σε συνθήκες δύσκολες, δεν μπόρεσε να το μεταφέρει μαζί του. Εμεινε στη Ρουμανία και τελικά χάθηκε.
Μετά τον επαναπατρισμό του έως το 1974 δε δημοσίευσε τίποτα. Κι όμως έγραφε, αλλά τα κρατούσε στα συρτάρια. Ήταν η χούντα, η καινούρια του προσφυγιά, το νέο σκληρό κι αφιλόξενο για πνευματικούς δημιουργούς περιβάλλον, οι πιεστικές ανάγκες επιβίωσης. Με τη μεταπολίτευση αρχίζει νέα περίοδος δημοσιεύσεων έργων του.
Τις μέρες της εξέγερσης, πριν σβήσει ο απόηχος των δολοφονικών πυροβολισμών, με νωπό το αίμα στα πεζοδρόμια, έγραφε για την εξέγερση στο Πολυτεχνείο. Έδρασε άμεσα, σαν ρεπόρτερ. Με τη φρίκη και τον πόνο του αυτόπτη μάρτυρα. Με την οργή του μαχητή. Γι’ αυτό κι ο τίτλος της συλλογής 16 ποιημάτων “Ρεπορτάζ για ένα ζεστό Νοέμβρη”.
Το Πολυτεχνείο δεν ήταν εξαίρεση. Ήταν ο κανόνας αντίδρασης του ποιητή στα μηνύματα των καιρών. Το ίδιο έγινε και με το θάνατο του Μπελογιάννη. Μόλις έφτασε ή είδηση, την Κυριακή εκείνη, στο Βουκουρέστι, κλείστηκε στο σπίτι του κι έγραψε την ίδια νύχτα το τραγούδι “Ο Μπελογιάννης ζει”. Και την ίδια νύχτα ένας άλλος πολιτικός πρόσφυγας, ο Λάκης Χατζής, έγραφε τη μουσική του τραγουδιού. Και την άλλη Κυριακή έγινε κιόλας μια καλλιτεχνική εκδήλωση με το τραγούδι εκείνο, με απαγγελίες, αποσπάσματα από τη δίκη και την απολογία του Μπελογιάννη».
Μέσα σε έντεκα χρόνια μετά τη μεταπολίτευση δημοσίευσε 16 έργα του. Κάποια πρωτοδημοσιευμένα και άλλα επανέκδοση έργων του από τα χρόνια στο Βουκουρέστι – “Ο δρομάκος με την πιπεριά” κυκλοφόρησε σε 6η έκδοση, “Οι Αργοναύτες” σε 2η, “Τα παιδιά της Αθήνας”, παιδικό μυθιστόρημα, σε δύο εκδόσεις (1981 και 1985) και άλλα. Να σημειωθεί ότι ζει, πράγμα σπάνιο στην Ελλάδα, από τη συγγραφική του δουλιά – συνεργασίες σε εφημερίδες, περιοδικά, ραδιόφωνο, τηλεόραση, για την οποία γράφει κυρίως παιδικές εκπομπές.
Παρά την τεράστια ποικιλία του γραπτού έργου του, παρά τις χρονικές αποστάσεις μεταξύ των έργων του, όλα έχουν ένα κοινό γνώρισμα. Φέρουν τη σφραγίδα της φιλοσοφίας του δημιουργού τους, έχουν στόχο την κοινωνική δικαιοσύνη, τη λευτεριά και την πρόοδο. Όλα διέπονται από την ίδια ουμανιστική ευαισθησία και την ίδια συγκινησιακή ένταση. Ο Ραβάνης είναι μαχητής μιας ιδέας. Η τέχνη του φοράει άρματα. Είναι στρατευμένη στην υπόθεση του λαού του. Έχει νεύρο, αποπνέει δυναμισμό, βάθος, κινείται σε υψηλά επίπεδα».
Εκδήλωση – αφιέρωμα στον κομμουνιστή και σπουδαίο δημιουργό Δημήτρη Ραβάνη – Ρεντή διοργάνωσαν το στο δημοτικό θέατρο Καλλιθέας οι Κομματικές Οργανώσεις Καλλιθέας του ΚΚΕ. Στην εκδήλωση παραβρέθηκε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας. Ακόμα, χαιρέτισε η Αλεξάνδρα Κρέμου, σύζυγος του Δημήτρη Ραβάνη – Ρεντή.
Ομιλητής στην εκδήλωση ήταν ο Γιώργος Μηλιώνης, μέλος του Τμήματος Πολιτισμού της ΚΕ του ΚΚΕ.
2012
Πεθαίνει ο Ιταλός ποιητής, συγγραφέας και σεναριογράφος Αντόνιο («Τονίνο») Γκουέρα (Tonino Guerra).
Για περισσότερα από 50 χρόνια συνεργάστηκε με εμβληματικούς και παγκόσμια αναγνωρισμένους σκηνοθέτες, όπως οι Μικελάντζελο Αντονιόνι, Φεντερίκο Φελίνι, Αντρέι Ταρκόφσκι και Θεόδωρος Αγγελόπουλος.
2013
“Φεύγει” από τη ζωή ένας από τους καλύτερους σπρίντερ όλων των εποχών, ο Ιταλός Πιέτρο Μενέα.
Ο αποκαλούμενος «Βέλος του Νότου», είχε κατακτήσει 19 Χρυσά μετάλλια, 8 ασημένια και 7 χάλκινα.
Το παγκόσμιο ρεκόρ (19.72) που έκανε στα 200 μέτρα το 1979 στο Μεξικό, κράτησε 17 ολόκληρα χρόνια.
Ως το 1996 που το κατέρριψε (στα αμερικανικά τράιαλς) ο Μάικλ Τζόνσον (19.66). Παραμένει πάντως ρεκόρ Ευρώπης και 9η καλύτερη επίδοση όλων των εποχών.
Ήταν χρυσός Ολυμπιονίκης του αγωνίσματος και τρίτος στη σκυταλοδορμία 4×400 μ. στη Μόσχα (1980) και χάλκινος στα 200 στο Μόναχο (1972).
Εκλέχθηκε ευρωβουλευτής το 1999 και παρέμεινε ως το 2004. Μαζί με τον Ρώσο Βαλερί Μπορζόφ θεωρούνται οι κορυφαίοι Ευρωπαίοι σπρίντερ σε αγωνίσματα που παραδοσιακά οι επιτυχίες άνηκαν στους αθλητές από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού (ΗΠΑ, Τζαμάικα).
