392
Με την υποστήριξη του στρατηγού Αρβογάστη, ο Φλάβιος Ευγένιος κηρύσσεται αυτοκράτορας της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
1584
Πεθαίνει ο Γιαν Κοχανόφσκι (Jan Kochanowski), Πολωνός ποιητής και θεατρικός συγγραφέας.
Είναι ο θεμελιωτής της εθνικής πολωνικής λογοτεχνίας και θεωρείται από πολλούς ο σπουδαιότερος σλαβόφωνος ποιητής της Αναγέννησης.
1642
Αρχίζει ο Αγγλικός εμφύλιος πόλεμος μεταξύ βασιλοφρόνων και κοινοβουλευτικών.
1645
Η πόλη των Χανίων παραδίδεται από τους Ενετούς στους Τούρκους, μετά από δίμηνη πολιορκία.
1686
Ο Φραντσέσκο Μοροζίνι καταλαμβάνει από τους Οθωμανούς το Ναύπλιο.
1716
Οι Οθωμανοί Τούρκοι αποτυγχάνουν να καταλάβουν την Κέρκυρα, την οποία υπερασπίζουν βενετικά στρατεύματα υπό τον Σάξονα κόμη Σούλεμπουργκ και λύουν την πολιορκία της.
1770
Ο Τζέιμς Κουκ φτάνει στο Κουίνσλαντ και ονομάζει την ανατολική ακτή της Αυστραλίας, Νέα Νότια Ουαλία, την οποία και διεκδικεί εν ονόματι του βασιλιά Γεώργιου Γ΄.
1791
Ξεσπά επανάσταση στην Αϊτή.
1806
Πεθαίνει ο Ζαν Ονορέ Φραγκονάρ (Jean-Honoré Fragonard), Γάλλος ζωγράφος της εποχής του ροκοκό.
1862
Γεννιέται ο Γάλλος συνθέτης Κλοντ Ντεμπισί (Claude-Achille Debussy).
Θεωρείται ο κύριος εκπρόσωπος του κινήματος του μουσικού ιμπρεσιονισμού, αν και ο ίδιος δεν αποδεχόταν τον χαρακτηρισμό αυτό.
Ο Ντεμπυσσύ δεν είναι μόνο ένας από τους γνωστότερους Γάλλους συνθέτες, αλλά και μία από τις σημαντικότερες προσωπικότητες της δυτικής μουσικής, σηματοδοτώντας το πέρασμα από την ρομαντική εποχή στη μοντέρνα μουσική του 20ού αιώνα.
1864
Υπογράφεται από 12 κράτη η Συνθήκη της Γενεύης, με την οποία συγκροτούνταν ο Διεθνής Ερυθρός Σταυρός.
1882
Γεννιέται στη Σμύρνη ο κομμουνιστής δάσκαλος Δημήτρης Γληνός, ο οποίος άφησε τη σφραγίδα του στο προοδευτικό και κομμουνιστικό κίνημα της χώρας μας. Η πορεία του Δημήτρη Γληνού είναι μια συνεχής πορεία «όλο προς τα αριστερά», όπως έλεγε ο ίδιος, ενώ αυτοβιογραφούμενος τόνιζε ότι η ιδεολογική του διαδρομή ήταν «από τον Μιστριώτη στον Λένιν».
Η μεγάλη φτώχεια χαρακτηρίζει τα παιδικά του χρόνια. Το 1899 έρχεται στην Αθήνα και γράφεται στη Φιλοσοφική Σχολή. Είναι υπέρμαχος της καθαρεύουσας και οπαδός της «Μεγάλης Ιδέας». Οι οικονομικές δυσκολίες τον αναγκάζουν να διακόψει δυο φορές τις σπουδές του, για να εργαστεί ως δάσκαλος.
Οι σκληρές εμπειρίες ενισχύουν τις πολιτικές του ανησυχίες και τον φέρνουν στο στρατόπεδο των δημοτικιστών. Το 1905 παίρνει με άριστα παμψηφεί το δίπλωμά του από το Πανεπιστήμιο. Συνεχίζει τις παιδαγωγικές του σπουδές στη Γερμανία, όπου μεταξύ των άλλων γνωρίζει τον Γιώργο Σκληρό και τον Φώτο Πολίτη και έρχεται σε επαφή με τη σοσιαλιστική ιδεολογία.
Το 1911 επιστρέφει στην Αθήνα και αργότερα μαζί με τον Δελμούζο και τον Τριανταφυλλίδη αποτελούν την καρδιά του «Εκπαιδευτικού Ομίλου» που στάθηκε στην πρωτοπορία των προοδευτικών αναζητήσεων. Κατόπιν, ορίζεται βασικός υπεύθυνος και σχεδιαστής της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης της κυβέρνησης Βενιζέλου. Ωστόσο, η εισήγησή του απορρίπτεται το 1914 ως ανατρεπτική. Τη δεκαετία του 1920 ο Γληνός περνάει στην περίοδο της αμφισβήτησης του Βενιζέλου και της μοναρχίας. Αρχίζει η πρώτη περίοδος των διωγμών του.
Η διαρκής αναζήτηση τον οδηγεί το 1927 στη διαπίστωση πως το εκπαιδευτικό πρόβλημα της χώρας θα λυθεί οριστικά μέσα από την πάλη των τάξεων. Στη συνέχεια συνεργάζεται με εκδοτικούς οίκους και αρθρογραφεί σε περιοδικά, ενώ το 1934 μαζί με τον Βάρναλη επισκέπτεται τη Σοβιετική Ένωση, ένα ταξίδι που έπαιξε σημαντικό ρόλο στις μετέπειτα επιλογές του. Το 1935 εξορίζεται από τη δικτατορία του Κονδύλη και το Γενάρη του 1936 εκλέγεται βουλευτής του Λαϊκού Μετώπου.
Εξορίζεται από τη μεταξική δικτατορία και φυλακίζεται στην Ακροναυπλία. Το 1941 συλλαμβάνεται από τους Ιταλούς και το 1942 απολύεται, βαριά άρρωστος. Είναι πλέον μέλος του Πολιτικού Γραφείου της ΚΕ του ΚΚΕ. Γράφει τη μπροσούρα «Τι είναι και τι θέλει το ΕΑΜ». Το 1943 αποφασίζει να ανέβει στα βουνά της Ελεύθερης Ελλάδας. Εξάλλου, τα αρχικά σχέδια προέβλεπαν να τεθεί επικεφαλής της ΠΕΕΑ. Λίγο πριν την αναχώρησή του κατά τη διάρκεια μιας εγχείρησης, ο ταλαιπωρημένος οργανισμός του δεν άντεξε.
1891
Πεθαίνει ο Γιαν Νερούντα (Jan Nepomuc Neruda), Τσέχος συγγραφέας, ποιητής και δημοσιογράφος, μια από τις εξέχουσες μορφές του τσέχικου ρεαλισμού στη λογοτεχνία και μέλος της «Σχολής του Μαΐου», που κυριάρχησε στην τσέχικη λογοτεχνία στις δεκαετίες 1860 – 1870.
Το επώνυμο του Τσέχου συγγραφέα χρησιμοποίησε ως ψευδώνυμο ο Πάμπλο Νερούδα.
1908
Γεννιέται ο Ανρί Καρτιέ Μπρεσόν (Henri Cartier-Bresson), Γάλλος φωτογράφος.
Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους φωτογράφους του 20ού αιώνα και ειδικότερα ένας από τους «πατέρες» της φωτοδημοσιογραφίας. Το έργο του έχει κερδίσει καθολική αναγνώριση σε παγκόσμιο επίπεδο.
1909
Γεννιέται ο Τζούλιους Έπσταϊν (Julius J. Epstein), Αμερικανός σεναριογράφος, με μακρόχρονη καριέρα, και κυρίως γνωστός με τη συνεργασία που είχε με τον δίδυμο αδελφό του αλλά και τον Χάουαρντ Κοκ, στην ταινία «Καζαμπλάνκα», το 1942.
Μέσα από αυτή τη συνεργασία βραβεύθηκε και με Όσκαρ Καλύτερου Διασκευασμένου Σεναρίου.
1910
Υπογράφεται η ιαπωνοκορεατική συνθήκη με την οποία ο ιαπωνικός ιμπεριαλισμός προσαρτά την Κορέα.
1891
Γεννιέται ο Ζακ Λιπσίτζ (Jacques Lipchitz), Λιθουανός γλύπτης του κυβισμού.
Σπούδασε μηχανολογία, αλλά από το 1909 μετακόμισε στο Παρίσι οπότε και ασχολήθηκε με τη γλυπτική. Εισχώρησε στους εκεί καλλιτεχνικούς κύκλους και γνωρίστηκε με τον Πικάσο και άλλους μεγάλους καλλιτέχνες.
Όταν κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο οι Γερμανοί ναζί εισέβαλαν στη Γαλλία, για να γλυτώσει τα στρατόπεδα συγκέντρωσης λόγω της εβραϊκής καταγωγής του, έφυγε στις ΗΠΑ.
Πολλά από τα έργα του συμμετείχαν σε μεγάλες εκθέσεις, ενώ αρκετά από αυτά κοσμούν διάφορα μουσεία.
1917
Γεννιέται ο Τζον Λι Χούκερ (John Lee Hooker), Αμερικανός τραγουδιστής και κιθαρίστας, από τους σημαντικότερους μουσικούς του ηλεκτρικό μπλουζ.
Στα πιο δημοφιλή κομμάτια του ανήκουν τα «Boogie Chillen» (1948) και «Boom Boom» (1962).
Πολλά από τα κομμάτια του έχουν διασκευαστεί από σημαντικούς καλλιτέχνες κυρίως της ροκ μουσικής, όπως οι Yardbirds, Cream, Led Zeppelin, The Doors.
Επηρέασε πολλούς γνωστούς καλλιτέχνες και συγκροτήματα, όπως οι Animals και οι Rollind Stones.
1920
Πεθαίνει ο Σουηδός καλλιτέχνης Άντερς Λέοναρντ Ζορν (Anders Leonard Zorn).
Απέκτησε παγκόσμια φήμη ως ζωγράφος, γλύπτης και χαράκτης στη γραμμική οξυγραφία.
1921
Γεννιέται η τραγουδίστρια Σωτηρία Μπέλλου.
Σφράγισε με τη μοναδική φωνή της δεκάδες μουσικές δημιουργίες. Οι ερμηνείες της δυνατές, συγκλονιστικές, δεν περιορίστηκαν στο να ψυχαγωγήσουν, αλλά κατάφεραν να συνεπάρουν, αγγίζοντας πολύ συχνά ευρύτερες κοινωνικές καταστάσεις.
Ασυμβίβαστη, με αγωνιστική διάθεση, δέθηκε με το λαό, όχι μόνο μέσα από τα τραγούδια της αλλά και με κοινούς αγώνες. Με αγωνιστική συνεισφορά στα χρόνια της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης, διακινούσε τον παράνομο «Ριζοσπάστη».
Η Σωτηρία Μπέλλου γεννήθηκε στα Χάλια (Δροσιά) Χαλκίδας. Το πρώτο ερέθισμα ν’ ασχοληθεί με το τραγούδι τής δόθηκε σε ηλικία δέκα χρόνων. Μια μέρα μετά την κήρυξη του πολέμου θα βρεθεί στην Αθήνα, αντιμετωπίζοντας προβλήματα επιβίωσης. Αναγκάζεται να κάνει πολλές δουλειές. Παράλληλα, παίζει κιθάρα και τραγουδά σε ταβέρνες. Συλλαμβάνεται, γιατί έκλεψε μια κουραμάνα. Αργότερα συμμετέχει στα Δεκεμβριανά και τραυματισμένη στο χέρι ξανασυλλαμβάνεται. Αποφυλακίζεται μέσω του Ερυθρού Σταυρού.
Μετά την Απελευθέρωση κι αφού έχει γνωρίσει την αγριότητα και τις εμφυλιοπολεμικές διώξεις, γνωρίζεται με τον Βασίλη Τσιτσάνη. Ηχογραφούν μαζί δύο τραγούδια (τα πρώτα της), «Οταν πίνεις στην ταβέρνα» και «Το παιδί που είχες φίλο». Η επιτυχία μεγάλη, την καθιερώνει ως λαϊκή τραγουδίστρια. Μετά τη φυγή της από του «Τζίμη του Χοντρού», πηγαίνει στου «Παναγάκη», στην οδό Αλκαμένους, με τον Μάρκο Βαμβακάρη. Εκεί τους συναντά ο νεαρός τότε Μάνος Χατζιδάκις και τους ζητά να εμφανιστούν στο «Μουσούρη», όπου αποθεώνονται…
Το ημερολόγιο έδειχνε 1960 όταν η Σωτηρία Μπέλλου ηχογραφούσε το τελευταίο λαϊκό της τραγούδι, το αριστουργηματικό «Σαν πεθάνω στο καράβι», του Μπάμπη Μπακάλη. Εκτοτε θα απέχει για χρόνια από τη δισκογραφία και το πάλκο, γεγονός που πλήρωσε ακριβά με σοβαρές περιπέτειες στην υγεία της.
Το 1964 έπιασε δουλιά στο κέντρο «Ωραία Νήσος Υδρα», στο Περιστέρι, ενώ δύο χρόνια αργότερα δέχτηκε πρόταση του Αλ. Πατσιφά της Lyra και το 1966 κυκλοφόρησαν «Τα Ρεμπέτικα της Σωτηρίας Μπέλλου». Ηταν η αρχή μιας σειράς δίσκων που κυκλοφόρησαν τα επόμενα χρόνια.
Το 1973 η Σωτηρία Μπέλλου άρχισε να δουλεύει μαζί με τον Βασίλη Τσιτσάνη στο «Χάραμα» και την ίδια χρονιά συμμετέχει στον δίσκο «Δεν περισσεύει υπομονή» του Αργύρη Κουνάδη με στίχους Βαγγέλη Γκούφα. Το 1974 τραγούδησε με αξεπέραστο τρόπο το «Ζεϊμπέκικο», του Διονύση Σαββόπουλου. Το 1976 συμμετείχε στον δίσκο «Σεργιάνι στον Παράδεισο», των Βασίλη Δημητρίου και Μάνου Ελευθερίου. Το 1980 η φωνή της κάνει τα «Λαϊκά Προάστια» των Ηλία Ανδριόπουλου – Μιχάλη Μπουρμπούλη, κλασικά.
«Δε λες κουβέντα» τραγούδησε το 1981 η Σωτηρία Μπέλλου , ερμηνεύοντας Δήμο Μούτση και Κώστα Τριπολίτη στο δίσκο «Φράγμα». Το 1983 ερμήνευσε Δημήτρη Λάγιο και Μιχάλη Μπουρμπούλη στο δίσκο «Αλ Λαός». Τη σεζόν 1984 – 1985 δούλεψε στο «Χάραμα» πρώτη φορά μετά από δέκα χρόνια χωρίς τον Βασίλη Τσιτσάνη που είχε «φύγει» το 1984.
Τραγουδάει Βασίλη Βαμβακάρη «Ανοιξα πόρτα στη ζωή» και Ηλία Ανδριόπουλο «Ξένες πόρτες». Το διάστημα 1986 – 1989 εμφανίστηκε στο κέντρο «Δίας». Συμμετείχε στο δίσκο του Λίνου Κόκοτου «Το ποτάμι».
Τελευταίο της τραγούδι ήταν ένα ντουέτο με τον Γιάννη Πετρόπουλο το 1991.
Τελευταίο πάλκο, το κέντρο «Ρεπορτάζ» στου Μακρυγιάννη.
Τελευταία συναυλία, τον Φλεβάρη του 1994 στο «Παλλάς».
Σε μια από τις τελευταίες της συνεντεύξεις στον «Ριζοσπάστη» (27/2/94), θυμόταν: «Και «Ριζοσπάστη» διακινούσα… Ήμουν, είμαι και θα είμαι αριστερή. Το λέω και το φωνάζω… Πέρασα πολλά. Και ξύλο και φυλακές».
1921
Γεννιέται στο Πάλαιρο της Αρτας ο Ντίνος Δημόπουλος.
Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Γιαννούλη Σαραντίδη, από την οποία αποφοίτησε το 1942.
Σπουδαστής της Σχολής εντάσσεται στο ΕΑΜ. Λόγω της κατοχικής πείνας προσβάλλεται από φυματίωση και νοσηλεύεται δυο περίπου χρόνια. Ως ηθοποιός πρωτοεμφανίστηκε το 1946 στο θέατρο «Κοτοπούλη», στο έργο «Οι Γερμανοί ξανάρχονται», και στην ομώνυμη ταινία (1947).
Τον ίδιο χρόνο έγινε μέλος του ΣΕΗ.
Στη συνέχεια έπαιξε με πολλούς γνωστούς θιάσους και στο Εθνικό Θέατρο από το 1950 μέχρι το 1958, όπου παράλληλα συνεργάστηκε με τον Αλέξη Μινωτή ως βοηθός σκηνοθέτη. Από τους δύο γάμους του, με τις ηθοποιούς Βεατρίκη Δεληγιάννη και Φλωρέτα Ζάννα, απέκτησε ένα γιο και μια κόρη, αντίστοιχα.
Παράλληλα με τη δουλιά του ως ηθοποιού άρχισε να ασχολείται με τον κινηματογράφο, τον οποίο «κάρπισε», σχεδόν σαράντα χρόνια, με πληθώρα σεναρίων και σκηνοθεσιών. «Κάρπισμα» που συνέβαλε στην ταχύτατη παραγωγική αλλά και καλλιτεχνική ανάπτυξη του Ελληνικού Κινηματογράφου.
Η πλουσιότατη (52 ταινίες) φιλμογραφία του Ντίνου Δημόπουλου αρχίζει με την ταινία «Οι ουρανοί είναι δικοί μας» (1953). Μεταξύ των ταινιών του είναι και οι εξής: «Το αμαξάκι» (1957), που αντιπροσώπευσε την Ελλάδα στο Φεστιβάλ του Κάρλοβι Βάρι (1958). «Αστέρω» (1959), η οποία περιλαμβάνεται στις 100 αντιπροσωπευτικές ταινίες του Ελληνικού Κινηματογράφου. «Μανταλένα» (1960), η οποία προβλήθηκε στο Φεστιβάλ Καννών (1961) και πήρε πολλά βραβεία στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης (1960). «Πυρετός στην άσφαλτο» (1967), η οποία απέσπασε πολλά βραβεία στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. «Η Ελλάδα και η θάλασσα» (1976, Α΄ Βραβείο Πανευρωπαϊκού Φεστιβάλ Τορίνο). «Ο ήλιος του θανάτου» (1970, βραβείο στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης). «Τα δελφινάκια του Αμβρακικού» (1993, βραβεία στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, Κρατικό Βραβείο Ποιότητας, Χρυσό Βραβείο της κριτικής επιτροπής του Φεστιβάλ Καΐρου. Α΄ Βραβείο Φεστιβάλ Βιέννης, Τζοφόνι, Παιδικού Κινηματογράφου Νέας Αγγλίας, κ.ά.).
Και μόνον η αναφορά των τίτλων της σκηνοθετικής δουλιάς του Ντ. Δημόπουλου, από το 1958 έως το 1992, η οποία αριθμεί μερικές δεκάδες παραστάσεις, της δουλιάς του στο ραδιόφωνο (με θεατρικά έργα) και στην τηλεόραση (στο «Θέατρο της Δευτέρας» και σε σίριαλ), η προσφορά του ως δασκάλου (μέχρι το 2001 δίδασκε στη Σχολή του Εθνικού Θεάτρου) θα απαιτούσε πολύ χώρο. Σπάνια υπάρχουν τόσο πολύ παραγωγικοί, τόσο πολύτροποι καλλιτέχνες και, ταυτόχρονα, αληθινά ποιοτικοί.
Ο Ντ. Δημόπουλος, «διχασμένος» ανάμεσα σε τρεις αγάπες, το θέατρο, τον κινηματογράφο και το γράψιμο (από τα νιάτα του είχε έφεση και στη ζωγραφική), εκτός από σενάρια που έγραψε για ταινίες άλλων σκηνοθετών, έγραψε και θέατρο: «Ο επόμενος» (1974, Κρατικό Βραβείο). «Ο εισαγγελέας», «Βασίλειος Πρώτος, ο δούλος» και «Υάκινθος και Ιουλιέτα» (και τα δύο απέσπασαν το Βραβείο Καλοκαιρίνειου Θεατρικού Διαγωνισμού). «Το παιδί που κυνηγούσε τα αγριολούλουδα» (βραβείο Εταιρείας θεατρικών Συγγραφέων).
Η συγγραφική δουλιά του επεκτάθηκε και στην πεζογραφία: «Ο μαστρο-Πολύξερος και η παρέα του» (1985). «Αν όλα τα πιτσιρίκια του κόσμου» (1987, Βραβείο Ακαδημίας Αθηνών). «Η μεσαία όχθη» (1989). «Τα δελφινάκια του Αμβρακικού» (1989, Βραβείο Διεθνούς Κριτικής Επιτροπής Πανεπιστημίου Πάντοβα). «Οι ερωτύλοι» (1995). «Το γειτονόπουλο του καλοκαιριού» (1996). «Τέσσερα χριστουγεννιάτικα διηγήματα» (1996). «Ένας σκηνοθέτης θυμάται» (1998, αυτοβιογραφία). «Οι εραστές της Μύρινθας», «Ο Βάνκα και τ’ αδέσποτα» (2000), «Γράμμα στο θεό» (2001).
1922
Δολοφονείται ο ηγέτης του ιρλανδικού εθνικοαπελευθερωτικού κινήματος Μάικλ Κόλινς (Michael James Collins), πρώτος Πρόεδρος της ανεξάρτητης Ιρλανδίας.
1925
Ξεκινά τις εργασίες του το συνέδριο της Σοσιαλιστικής Εργατικής Διεθνούς στη Μασσαλία (22/8-27/8/1925).
Μεταξύ άλλων, το συνέδριο διακήρυξε πως η συμμετοχή των σοσιαλιστών σε αστικές κυβερνήσεις και σε συνασπισμούς με αστικά κόμματα, δεν αποτελούσε παρά το «φυσικό» δρόμο προς το σοσιαλισμό. Ταυτόχρονα καλούσε τους εργάτες να στηρίξουν τα διάφορα μέτρα, πολιτικά και οικονομικά, σταθεροποίησης του καπιταλισμού που λαμβάνονταν (συχνά με την ενεργό –και πολλές φορές ηγετική- συμμετοχή των σοσιαλδημοκρατών) για τη σταθεροποίηση του καπιταλισμού.
Το συνέδριο πρόβαλε επίσης το ζήτημα της «ορθολογικής» ρύθμισης και διαχείρισης της παγκόσμιας καπιταλιστικής οικονομίας, των διεθνών συναλλαγών, κλπ., καθώς και της δίκαιης κατανομής των φυσικών πόρων και των πρώτων υλών. Οι σοσιαλδημοκράτες ισχυρίζονταν πως ο καπιταλισμός ήταν δυνατό να απορροφηθεί σταδιακά και με ειρηνικό τρόπο από το «σοσιαλισμό» (αξιοποιώντας συν τοις άλλοις και διεθνείς ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, όπως π.χ. η Κοινωνία των Εθνών).
1926
Στρατιωτικό κίνημα με επικεφαλής τον Γ. Κονδύλη ανατρέπει τη δικτατορία του Πάγκαλου.
Απολύονται οι πολιτικοί κρατούμενοι και εξόριστοι. Επανέρχεται στη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας ο ναύαρχος Κουντουριώτης.
1927
Τα μεσάνυχτα της 22 προς 23 Αυγούστου 1927 οι Ιταλοί μετανάστες εργάτες Νίκολα Σάκο και Μπαρτολομέο Βαντσέτι, που είχαν κατηγορηθεί ότι σκότωσαν δύο υπαλλήλους, κατά τη διάρκεια ληστείας ενός καταστήματος υποδημάτων στη Μασαχουσέτη, δολοφονούνται στην ηλεκτρική καρέκλα. Η κατηγορία που τους οδήγησε στον θάνατο ήταν σκηνοθετημένη και στόχο είχε να πλήξει το εργατικό κίνημα των ΗΠΑ, στο οποίο οι δύο πρωτοστατούσαν.
Ανήμερα της εκτέλεσής τους, το πρωτοσέλιδο του Ριζοσπάστη έγραφε: «ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΥΝΕΤΕΛΕΣΘΗ – Ο ΣΑΚΚΟ ΚΑΙ Ο ΒΑΝΖΕΤΤΙ ΕΔΟΛΟΦΟΝΗΘΗΣΑΝ ΧΘΕΣ ΕΠΙ ΤΗΣ ΗΛΕΚΤΡΙΚΗΣ ΚΑΡΕΚΛΑΣ – ΑΝΤΙΚΡΥΣΑΝ ΜΕ ΚΑΤΑΠΛΗΣΣΟΥΣΑΝ ΨΥΧΡΑΙΜΙΑΝ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟΝ – ΕΞΕΓΕΡΣΙΣ ΕΙΣ ΟΛΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟΝ – ΚΟΛΟΣΣΙΑΙΑΙ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ».
1932
Γεννιέται στο Χαρτούμ του Σουδάν ο Ανδρέας Βουτσινάς.
Σπούδασε υποκριτική και ενδυματολογία στη σχολή του λονδρέζικου θεάτρου «Old Vic», στη σχολή δραματικής τέχνης και τραγουδιού του Βέμπερ Ντούγκλας και στην περίφημη σχολή «Actors Studio» της Ν. Υόρκης.
Εργάστηκε ως ηθοποιός και σκηνοθέτης στο Μπροντγουέι, σε ταινίες των Ηλία Καζάν, Ζιλ Ντασέν, Λικ Μπεσόν. Μελ Μπρουκς. Συνεργάστηκε με διάσημους ηθοποιούς (Τζέιν Φόντα, Φέι Νταναγουέι, Γουόρεν Μπίτι, Αν Μπάνκροφτ, Μελ Μπρουκς, Μελίνα Μερκούρη, Ειρήνη Παππά, Φανί Αρντάν, κ.ά.). Σκηνοθέτησε θεατρικές παραστάσεις στο εξωτερικό και την Ελλάδα ΚΘΒΕ, Εθνικό Θέατρο, την Πειραματική Σκηνή της Τέχνης, με δημοτικά θέατρα και ελεύθερους θιάσου.
Συνεργάστηκε με πολλούς πρωταγωνιστές (Αλεξανδράκη, Κούρκουλο, Βουγιουκλάκη, Λάσκαρη, κ.ά.). Σκηνοθέτησε παραστάσεις αρχαίου δράματος στα Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου. Επίσης σκηνοθέτησε «Το επάγγελμα της κυρίας Γουόρεν» του Μπέρναρ Σο, στο θέατρο «Ορφέας» που πήρε το όνομά του. Συμμετείχε επίσης στην τηλεοπτική σειρά του Κώστα Κουτσομύτη «Πρόβα νυφικού».
1936
Πεθαίνει ο ναύαρχος και πολιτικός Παύλος Κουντουριώτης, δύο φορές Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
1941
Η κατοχική Σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση της Δανίας ψηφίζει νόμο για την απαγόρευση της δράσης των κομμουνιστών.
1943
Τριήμερη απεργία των τροχιοδρομικών πραγματοποιείται στην Αθήνα και τον Πειραιά με αίτημα να μη σταλούν εργάτες στη Γερμανία, να καταργηθούν οι μαύροι πίνακες και να αποφυλακιστούν οι φυλακισθέντες συνάδελφοί τους, να παρθούν μέτρα κατά των μαυραγοριτών, κ.α. Κανένα τραμ δεν κινείται.
1943
Συνέρχεται στο Καρπενήσι το Α’ Περιφερειακό Συνέδριο του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ Φθιώτιδας – Φωκίδας – Ευρυτανίας, με τη συμμετοχή 700 περίπου αντιπροσώπων.
1962
Αποτυγχάνει απόπειρα δολοφονίας του Γάλλου προέδρου Σαρλ ντε Γκωλ.
1964
Ξεκινά τις εργασίες της η Α’ Πανελλαδική Συνδιάσκεψη της συνδικαλιστικής κίνησης «115 ΣΕΟ».
1966
Το Κυπριακό θεωρεί ως το πλέον περίπλοκο και επικίνδυνο πρόβλημα του ΟΗΕ ο Γενικός Γραμματέας του Οργανισμού Ου Θαντ στην ετήσια έκθεσή του προς τη Γενική Συνέλευση, η οποία δίνεται στη δημοσιότητα.
1968
Ο Πάπας Παύλος ΣΤ΄ φτάνει στην Μπογκοτά, Κολομβία.
Είναι η πρώτη επίσκεψη Πάπα στη Λατινική Αμερική.
1971
Πραξικόπημα ανατρέπει τον Πρόεδρο της Βολιβίας Χουάν Χοσέ Τόρες και επιβάλει στρατιωτική Χούντα.
1975
Αποτυχημένη απόπειρα δολοφονίας κατά του Προέδρου των ΗΠΑ Τζέραλντ Φορντ.
1976
Πεθαίνει η μεγάλη πιανίστρια Τζίνα Μπαχάουερ.
Ο πατέρας ήταν αυστριακής καταγωγής και μητέρα της Ιταλίδα.
Ξεκίνησε να μαθαίνει πιάνο από πολύ μικρή, ολοκλήρωσε τις σπουδές της στο Παρίσι και μαθήτευσε δίπλα στον Σεργκέι Ραχμάνινοφ.
Το 1933 κέρδισε το πρώτο βραβείο του Διεθνούς Διαγωνισμού Πιάνου της Βιέννης και δυο χρόνια αργότερα εμφανίστηκε δίπλα στον Δημήτρη Μητρόπουλο.
Από τότε ξεκίνησε μια λαμπρή καριέρα, στη διάρκεια της οποίας συνεργάστηκε με τις σπουδαιότερες ορχήστρες και τους διασημότερους αρχιμουσικούς του κόσμου.
1978
Πεθαίνει σε ηλικία 86 χρόνων ο Γιόμο Κενιάτα, ηγέτης της Κένυας από την απελευθέρωσή της το 1963 και από τους πρωτεργάτες των κινημάτων που οδήγησαν στην κατάλυση του αποικιοκρατικού συστήματος στην Αφρική.
Η πολιτική του δράση άρχισε από το 1920, ενώ από το 1931 ως το 1946 σπούδασε και εργάστηκε στη Βρετανία.
Με την επιστροφή του στην Κένυα τίθεται επικεφαλής της «Ενωσης των Αφρικανών». Συνελήφθη και εξορίστηκε δυο φορές από τους Βρετανούς αποικιοκράτες. Συνέχισε, όμως, τη δράση και το 1961 επέστρεψε στην Κένυα. Ο Κενιάτα έγραψε σειρά έργων που ξεσκεπάζουν τη βρετανική αποικιοκρατία.
1985
Αεροσκάφος που εκτελεί πτήση τσάρτερ αναφλέγεται κατά την απογείωσή του στο αεροδρόμιο του Μάντσεστερ, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν 55 άτομα και να τραυματιστούν 82.
1989
Ανακαλύπτεται ο πρώτος ολοκληρωμένος δακτύλιος γύρω από τον Ποσειδώνα.
1996
Φρίκη στο Βέλγιο από την αποκάλυψη της δολοφονίας 16 παιδιών (και σεξουαλικής κακοποίησής τους) από κύκλωμα παιδεραστών, με επικεφαλής τον Μαρκ Ντιτρού και κάλυψη από ανώτερες αρχές.
2004
Ένα ιστορικό ρεκόρ ισοφαρίζει η Άρσεναλ, νικώντας τη Μίντλεσμπρο με 5-3.
Οι «κανονιέρηδες» συμπλήρωσαν 42 αγώνες αήττητοι, όσες και η ομάδα της Νότιγχαμ Φόρεστ από τον Νοέμβριο του 1977 έως το Δεκέμβριο του 1978.
2004
Άγνωστοι εισβάλλουν στο Μουσείο του Όσλο και αφαιρούν δύο πίνακες του Έντβαρτ Μουνκ, ανάμεσά τους τον πασίγνωστο πίνακα «Η Κραυγή».