49 π.Χ.
Ο στρατηγός του Ιουλίου Καίσαρα, Γάιος Σκριμπόνιους Κούριος, ηττάται στον ποταμό Μπαγκράντας από τους Νουμίδες και αυτοκτονεί για να αποφύγει την αιχμαλωσία.
79
Εκρήγνυται ο Βεζούβιος, θάβοντας κάτω από τη λάβα τις πόλεις Πομπηία και Ηράκλεια.
410
Οι Βησιγότθοι υπό τον βασιλιά Αλάριχο Α΄ αρχίζουν να λεηλατούν τη Ρώμη.
1185
Οι Νορμανδοί καταλαμβάνουν τη Θεσσαλονίκη.
1215
Ο Πάπας Ιννοκέντιος Γ΄ κηρύσσει άκυρη τη Μάγκνα Κάρτα.
1349
Πραγματοποιείται πογκρόμ κατά των Εβραίων στην Κολωνία, θεωρώντας τους υπεύθυνους για την πανώλη.
Η εβραϊκή συνοικία καίγεται από τον όχλο και χιλιάδες διώχνονται από την πόλη.
1516
Η Οθωμανική Αυτοκρατορία υπό τον Σελίμ Α΄ νικά το σουλτανάτο των Μαμελούκων στη μάχη του Μαρτζ Νταμπίκ και καταλαμβάνει τη σημερινή Συρία.
1540
Πεθαίνει ο Ιταλός μανιεριστής ζωγράφος και χαράκτης Τζιρόλαμο Φραντσέσκο Μαρία Ματσόλα (Girolamo Francesco Maria Mazzola), γνωστός ως Παρμιτζανίνο (Parmigianino, «ο μικρός από την Πάρμα»).
Δραστηριοποιήθηκε στη Φλωρεντία, τη Ρώμη, τη Μπολόνια και τη γενέτειρά του Πάρμα.
Το έργο του χαρακτηρίζεται από την επιμήκυνση των μορφών και περιλαμβάνει, ανάμεσα σε άλλα, «το όραμα του Αγίου Ιερώνυμου» (1527) και την «Παναγία με τον Μακρύ Λαιμό» (Madonna dal collo lungo, 1534).
1572
Η Νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου.
70.000 Γάλλοι Ουγενότοι (προτεστάντες) σφάζονται κατ’ εντολή των καθολικών αρχών.
1779
Απαγχονίζεται στο χωριό Κολικόντασι της Αλβανίας ο Κοσμάς ο Αιτωλός.
Ήταν λόγιος μοναχός και περιοδεύων ιεραπόστολος.
Με το κήρυγμά του και με τα πολυάριθμα σχολεία που ίδρυσε, συνέβαλε στη διάδοση της ελληνικής γλώσσας.
Στα 1755, πήγε στο Άγιον Όρος και φοίτησε στη φημισμένη Αθωνιάδα Σχολή.
Στη συνέχεια πήγε στην Κωνσταντινούπολη, ενώ αργότερα θα συνεχίσει το κήρυγμά του σε πόλεις και χωριά της Ελλάδας.
Στα είκοσι χρόνια των περιοδειών του σε όλη την Ελλάδα, ίδρυσε 250 σχολεία και δέκα ελληνομουσεία σε Ήπειρο, Μακεδονία και Θεσσαλία. Ο Κοσμάς ο Αιτωλός , είχε καταξιωθεί στη συνείδηση του λαού ως άγιος, ενόσω ακόμη ζούσε.
Επίσημα άγιος της Ορθόδοξης Εκκλησίας ανακηρύχτηκε το 1961.
Για την εποχή του υπήρξε ο μοναδικός λαϊκός ρήτορας και είχε πλατιά απήχηση στις λαϊκές μάζες.
Χιλιάδες συνέρρεαν, στον τόπο που κάθε φορά ήταν να μιλήσει. Αξιοσημείωτο είναι ότι ενέπνεε το σεβασμό και των Αλβανών και των Τούρκων. Τα θέματα των κηρυγμάτων, που συνήθως γίνονταν στην ύπαιθρο, τ’ αντλούσε από την Παλαιά και Καινή Διαθήκη.
Οι εκτιμήσεις των ερευνητών για την προσφορά του, ποικίλλουν. Άλλοι τον θεωρούν υπέρμαχο της Ορθοδοξίας, άλλοι κατ’ εξοχήν εκπρόσωπο των ελληνοχριστιανικών ιδεωδών, άλλοι μεταρρυθμιστή και άλλοι τον χαρακτηρίζουν Δάσκαλο του Γένους.
Οι ποικίλες εκτιμήσεις, γίνονται ως ένα σημείο, από τις διαφορές που υπάρχουν στις μέχρι σήμερα γνωστές πηγές. Προς το τέλος της ζωής του, αποτιμώντας ο ίδιος το έργο του σε επιστολή του προς τον αδελφό του Χρύσανθο, εκφράζει την ικανοποίησή του για το ότι «γίνεται αρκετή μετάνοια εις τους αδελφούς» και για το ότι ίδρυσε «δέκα σχολεία ελληνικά και διακόσια διά κοινά γράμματα».
Πηγή: Ριζοσπάστης
1814
Κατά τους τελευταίους μήνες του «Πολέμου του 1812» όπως ονομάστηκε η πολεμική αντιπαράθεση ΗΠΑ-Βρετανίας, οι δυνάμεις των Βρετανών εισβάλουν στην Ουάσιγκτον: Καπιτώλιο και Λευκός Οίκος πυρπολούνται.
1831
Ο Δαρβίνος σαλπάρει με το πλοίο HMS Beagle για ένα πενταετές ταξίδι σε όλο τον κόσμο.
Οι πληροφορίες που θα συλλέξει και οι παρατηρήσεις του θα τον οδηγήσουν στη θεωρία ότι τα είδη εξελίσσονται προσαρμοζόμενα στο περιβάλλον τους.
1832
Πεθαίνει ο Γάλλος φυσικός Νικολά Καρνό (Nicolas Léonard Sadi Carnot ) (δεύτερος νόμος της θερμοδυναμικής – Κύκλος Καρνό).
1891
Ο Αμερικανός εφευρέτης Τόμας Έντισον (Thomas Edison) καταθέτει αιτήσεις ευρεσιτεχνίας για την κινηματογραφική κάμερα και τη μηχανή προβολής.
1899
Γεννιέται ο Αργεντινός ποιητής και λογοτέχνης Χόρχε Λουίς Μπόρχες (Jorge Francisco Isidoro Luis Borges Acevedo). Υπήρξε μια από τις σπουδαιότερες μορφές της Λατινικής Αμερικής του 20ού αιώνα. Τα διηγήματά του, του χάρισαν τη διεθνή αναγνώριση και στα τελευταία χρόνια της ζωής του, παρότι τυφλός, συνέχισε να γράφει ποίηση και πρόζα.
Γεννήθηκε το 1899 στο Μπουένος Άιρες. Παιδί – θαύμα στην κυριολεξία, έγραψε το πρώτο του διήγημα σε ηλικία 6 ετών. Ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος τον βρίσκει στη Γενεύη. Μετά το τέλος του πολέμου, πηγαίνει στην Ισπανία, όπου έρχεται σε επαφή με τους σουρεαλιστές και τους εξπρεσιονιστές. Ήταν γνώστης της ελληνικής μυθολογίας και θαυμαστής του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού. Το 1938 επέστρεψε στο Μπουένος Άιρες και άρχισε να δουλεύει στη Δημοτική Βιβλιοθήκη. Υπογράφει μια επιστολή κατά του Περόν και απολύεται. Επιστρέφει μετά την πτώση του Περόν.
Την αγάπη του για την γενέτειρά του την εκδήλωσε με την ποιητική συλλογή, «Πάθος για το Μπουένος Άιρες», που δημοσίευσε το 1923. Το 1935 γράφει την «Παγκόσμια ιστορία της ατιμίας», «Την ιστορία της αιωνιότητας» και τα διηγήματα «Μυθιστορίες», για να ακολουθήσουν τα δοκίμια: «Η μοίρα», «Οι γειτονιές», «Ο λαϊκός τύπος». Το 1956 που έχασε την όραση, συνεχίζει να γράφει με τη βοήθεια της μητέρας του. Επιστρέφει στην ποίηση και γράφει τα: «Ο πλάστης», «Ο χρυσός των τίγρεων», «Το βιβλίο της άμμου», «Εγκώμιο της σκιάς», κ.ά. Τα λογοτεχνικά έργα του Μπόρχες περιλαμβάνονται σε 300 περίπου τόμους.
1902
Γεννιέται ο Γάλλος ιστορικός Φερνάν Μπροντέλ. (Fernand Paul Achille Braudel).
Είναι ο σπουδαιότερος Γάλλος ιστορικός της μεταπολεμικής περιόδου και εξέχουσα μορφή της Σχολής των Annales.
Οργάνωσε την ακαδημαϊκή του πορεία γύρω από τρεις μεγάλες εργασίες, καθεμιά από τις οποίες πήρε δεκαετίες εντατικής μελέτης: «Η Μεσόγειος» (1923-49, έπειτα 1949-66), «Πολιτισμός και Καπιταλισμός» (1955-79), και το ανολοκλήρωτο, «Ταυτότητα της Γαλλίας» (1970-85).
1929
Γεννιέται ο Παλαιστίνιος ηγέτης Γιάσερ Αραφάτ, ηγέτης της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PLO), καθώς και πρώτος Πρόεδρος της Παλαιστινιακής Αρχής.
Σε ηλικία μόλις 19 χρόνων, παίρνει μέρος στις πρώτες μάχες μεταξύ Αράβων και Ισραηλινών, που ακολούθησαν την αποχώρηση των Βρετανών από την περιοχή της Μέσης Ανατολής. Η πολιτική του δράση αρχίζει, όταν είναι φοιτητής Μηχανολογίας στο Πανεπιστήμιο του Καΐρου, το 1952, όπου αναλαμβάνει τα ηνία της Φοιτητικής Ενωσης Παλαιστινίων.
Το 1958, και ενώ εργάζεται ως μηχανικός στο Κουβέιτ, θέτει τα θεμέλια της «Φατάχ», μαζί με μικρό αριθμό Παλαιστινίων. Το 1964 ιδρύεται η Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης. Την 1η Γενάρη του 1965 ανακηρύσσεται επισήμως η ίδρυση της «Φατάχ», υπό την επωνυμία «Ασίφα – Καταιγίδα», και εξαπολύει τις πρώτες αντάρτικες επιθέσεις κατά του Ισραήλ.
Το Μάρτη του 1968, ένα χρόνο μετά την κατάληψη από τον ισραηλινό στρατό της Λωρίδας της Γάζας, της Δυτικής Οχθης, της ανατολικής Ιερουσαλήμ, των υψωμάτων του Σινά, οι Παλαιστίνιοι αντάρτες, με κύρια δύναμη τη «Φατάχ», δίνουν την πρώτη μεγάλη τους μάχη με τον ισραηλινό στρατό στο Καραμέχ της Ιορδανίας. Η υποχώρηση των ισραηλινών δυνάμεων ενισχύει τη θέση του Αραφάτ, ο οποίος εντάσσει τη «Φατάχ» στην Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης. Ενα χρόνο αργότερα, το Φλεβάρη του 1969, ο Αραφάτ εκλέγεται Πρόεδρος της ΟΑΠ.
Το 1970, οι αντάρτες της ΟΑΠ υποχρεώνονται να εγκαταλείψουν την Ιορδανία, κατά τη διάρκεια του γνωστού ως «Μαύρου Σεπτέμβρη», όταν ο ιορδανικός στρατός επιτέθηκε εναντίον τους μετά την εκδήλωση 4 αεροπειρατειών σε εγκαταλειμμένο αεροδιάδρομο της χώρας. Ο μεγαλύτερος αριθμός των ανταρτών εγκαθίσταται στο Λίβανο.
Στις 13 Νοέμβρη του 1974, ο Γιάσερ Αραφάτ , ως αναγνωρισμένος από τη διεθνή κοινότητα, πλέον, ηγέτης της ΟΑΠ και του παλαιστινιακού αγώνα, εμφανίζεται, για πρώτη φορά, ενώπιον της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, φορώντας στρατιωτική στολή και κρατώντας στο ένα χέρι «κλάδο ελαίας» και στο άλλο το όπλο του. «Κρατώ ένα κλαδί ελιάς και ένα όπλο ενός μαχητή της ελευθερίας. Μην αφήσετε να πέσει από τα χέρια μου το κλαδί ελιάς», λέει στους αντιπροσώπους των Ηνωμένων Εθνών, σε μια εμφάνιση που θα καταγραφεί ανάμεσα στις ιστορικότερες στην πορεία του ΟΗΕ.
Το 1982, ο ισραηλινός στρατός εισβάλλει στο Λίβανο, διακηρύσσοντας ότι στοχεύει να εκδιώξει από εκεί τους Παλαιστίνιους μαχητές. Τα ισραηλινά στρατεύματα φτάνουν στη Βηρυτό και η ΟΑΠ απομακρύνει τους αντάρτες της. Ενα χρόνο αργότερα, ορισμένα στελέχη της «Φατάχ», μαζί με συριακά στρατεύματα που βρίσκονται στο Λίβανο, εξεγείρονται ενάντια στην ηγεσία της ΟΑΠ και του Αραφάτ, που μεταβαίνει στην Τυνησία.
Τον Οκτώβρη του 1985, ισραηλινά μαχητικά βομβαρδίζουν την έδρα της ΟΑΠ στην Τύνιδα. Ο Γιάσερ Αραφάτ βγαίνει ζωντανός.
Το 1987, ξεσπά η πρώτη εξέγερση – Ιντιφάντα των Παλαιστινίων, που ζουν στη Δυτική Οχθη και στη Λωρίδα της Γάζας. Ο Αραφάτ, εκπροσωπώντας την ΟΑΠ, τάσσεται στο πλευρό τους και επιτείνει το διπλωματικό του αγώνα για την απελευθέρωση της Παλαιστίνης. Το Δεκέμβρη του 1988, μετά από έντονο διπλωματικό παρασκήνιο και ισχυρές αμερικανικές πιέσεις, διακηρύττει την ανεξαρτησία της Παλαιστίνης και με δημόσια δήλωσή του «απορρίπτει κάθε μορφή τρομοκρατίας» και δηλώνει ότι αποδέχεται το δικαίωμα ύπαρξης του Ισραήλ, προχωρώντας σε ένα αδιανόητο, μέχρι εκείνη τη στιγμή, βήμα για το σύνολο της παλαιστινιακής πολιτικής σκηνής.
Οι εξελίξεις σε διεθνές επίπεδο και κυρίως στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, καθώς και η δημόσια υποστήριξή του προς τον Σαντάμ Χουσεΐν, στον πόλεμο του Κόλπου, εντείνουν τις αμερικανικές πιέσεις προς την ΟΑΠ και τον ίδιο, και έτσι ο Γιάσερ Αραφάτ συμμετέχει στην πρώτη «ειρηνευτική σύνοδο» για τη Μέση Ανατολή, στη Μαδρίτη, το 1991 (παρά το γεγονός ότι δεν είναι ξεκάθαρο το αν η όποια απόφαση θα βασίζεται στην υλοποίηση των σχετικών, με το Παλαιστινιακό, ψηφισμάτων του ΟΗΕ).
Το 1992 επιβιώνει από ένα σφοδρό αεροπορικό δυστύχημα στην έρημο της Λιβύης, κατά το οποίο σκοτώθηκαν 3 μέλη του πληρώματος. Ένα χρόνο μετά, το Σεπτέμβρη του 1993, μετά από μήνες συνομιλιών στο Οσλο, υπογράφει στο Λευκό Οίκο μαζί με τον Ισραηλινό πρωθυπουργό Γιτζάκ Ράμπιν, την πρώτη ισραηλινο-παλαιστινιακή «ειρηνευτική» συμφωνία.
Το 1994, τον Ιούλη, επιστρέφει για πρώτη φορά στη Λωρίδα της Γάζας και θέτει τα θεμέλια της Παλαιστινιακής Αρχής, ενώ το Δεκέμβρη της ίδιας χρονιάς, τιμάται με το βραβείο Νόμπελ, για την ειρήνη, το οποίο μοιράζεται με τον Γιτζάκ Ράμπιν και τον τότε Ισραηλινό ΥΠΕΞ, Σιμόν Πέρες.
Το 1995, μετά από νέο κύκλο διαβουλεύσεων, υπογράφει νέα «ενδιάμεση» συμφωνία για αναδίπλωση των ισραηλινών στρατευμάτων από ορισμένα σημεία των παλαιστινιακών εδαφών, με τον Γιτζάκ Ράμπιν, που δολοφονείται το Νοέμβρη από ακροδεξιό εβραίο. Το Γενάρη του 1996, ο Αραφάτ αναδεικνύεται, μετά από γενικές εκλογές, Πρόεδρος της Παλαιστινιακής Αρχής. Η τελμάτωση στην «ειρηνευτική διαδικασία» οδηγεί σε μια ακόμη «ενδιάμεση» συμφωνία, που υπογράφεται από τον Αραφάτ και τον νέο πρωθυπουργό του Ισραήλ, Μπέντζαμιν Νετανιάχου, στο Ουάι Πλαντέισον, των ΗΠΑ, τον Οκτώβρη του 1998.
Το 1999, ο Γιάσερ Αραφάτ υπογράφει μία ακόμη «ενδιάμεση» συμφωνία, που προβλέπει χρονοδιάγραμμα για την ολοκλήρωση της «ειρηνευτικής διαδικασίας» με τον νεοεκλεγέντα Ισραηλινό πρωθυπουργό Εχούντ Μπάρακ. Οι αλλεπάλληλες χρονοτριβές και αναβολές εκ μέρους του Ισραήλ, φέρνουν, τον Ιούλη του 2000, τους δύο άνδρες επί 9 μέρες στο Καμπ Ντέιβιντ των ΗΠΑ, όπου ο Πρόεδρος Μπιλ Κλίντον ασκεί πιέσεις στον Γιάσερ Αραφάτ να αποδεχτεί μια τελική συμφωνία, που, όπως αποδεικνύουν πλέον τα στοιχεία, δεν προσέφερε τίποτε συγκεκριμένο στους Παλαιστινίους. Ο Αραφάτ αρνείται, οι συνομιλίες καταρρέουν.
Το Σεπτέμβρη του 2000 ξεσπά η δεύτερη παλαιστινιακή εξέγερση – Ιντιφάντα. Ο ισραηλινός στρατός σαρώνει τα παλαιστινιακά εδάφη με μεθοδικότητα και σχέδιο, κλιμακώνει τη βία και, ουσιαστικά, προχωρεί σταδιακά σε ανακατάληψη της Δυτικής Όχθης. Το 2002, ο Αριέλ Σαρόν, ως πρωθυπουργός, ανακηρύσσει τον Αραφάτ «εχθρό του Ισραήλ», παγώνει κάθε διαπραγμάτευση και ουσιαστικά τον περιορίζει στο αρχηγείο του στη Ραμάλα, αφού ισραηλινά μαχητικά καταστρέφουν όλα του τα ελικόπτερα.
1944
Κηρύσσεται παλλαϊκή απεργία Εθνικής Σωτηρίας από το ΚΚΕ, το ΕΑΜ και την ΕΠΟΝ, στην οποία μετέχουν πάνω από 200.000 εργαζόμενοι.
1945
Μεγάλη συγκέντρωση του ΕΑΜ πραγματοποιείται στο γήπεδο του Ηρακλή στην Θεσσαλονίκη.
1952
Εκδίδεται το πρώτο φύλλο της εφημερίδας της ΕΔΑ «Η Αυγή».
Πρώτος διευθυντής της ήταν ο Βασίλης Εφραιμίδης.
1956
Πεθαίνει ο Ιάπωνας σκηνοθέτης του κινηματογράφου Κένζι Μιζογκούτσι.
Η ταινία του «Ουγκέτσου Μονογκατάρι» (1953) έστρεψε πάνω του τη διεθνή προσοχή και εμφανίστηκε στο Top Ten Poll των κριτικών του Sight & Sound, το 1962 και το 1972.
Άλλες επιτυχημένες ταινίες του περιλαμβάνουν την «Ιστορία του τελευταίου χρυσάνθεμου» (1939), τη «Ζωή της Οχάρου» (1952) και τον «Επιστάτη Σάνσο» (1954).
1960
Η Μαρία Κάλλας εμφανίζεται για πρώτη φορά στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου, ερμηνεύοντας τον ομώνυμο ρόλο από τη «Νόρμα» του Μπελίνι.
Την παράσταση, την οποία παρακολουθούν 12.000 θεατές, σκηνοθέτησε ο Αλέξης Μινωτής, ενώ τα σκηνικά σχεδίασε ο Γιάννης Τσαρούχης.
Ο Τούλιο Σεραφίν διευθύνει την Ορχήστρα της Εθνικής Λυρικής Σκηνής.
1971
Πεθαίνει ο Αμερικανός αρχαιολόγος Καρλ Μπλέγκεν (Carl William Blegen).
Διηύθυνε τις νεότερες ανασκαφές της Τροίας και κατόρθωσε να χρονολογήσει την Ομηρική Τροία της Ιλιάδας στο 1250 π.Χ.
Ανακάλυψε επίσης το παλάτι του Νέστορα στην Πύλο.
1975
Τελειώνει η δίκη των πρωταιτίων του στρατιωτικού πραξικοπήματος της 21ης Απρίλη 1967. Το Δικαστήριο επιβάλλει την ποινή του θανάτου στους τρεις αρχιπραξικοπηματίες Γ. Παπαδόπουλο, Γ. Μακαρέζο και Στ. Παττακό.
Στις 25 Αυγούστου ο Κ. Καραμανλής συγκαλεί εκτάκτως το Υπουργικό Συμβούλιο, το οποίο αποφασίζει ομόφωνα μετατροπή της θανατικής καταδίκης των τριών σε ισόβια δεσμά.
1994
Μονογραφείται η Συμφωνία του Όσλο μεταξύ Ισραήλ και της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης.
1995
Η Microsoft λανσάρει τα Windows 95, υπό τους ήχους του τραγουδιού των Rolling Stones «Start Me Up».
Πρόκειται για ένα λειτουργικό σύστημα που έπαιξε ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο στην ιστορία των PC, καθώς σήμανε την οριστική μετάβαση από το περιβάλλον του MS-DOS στο περιβάλλον των Windows ως βασικού λειτουργικού των συστημάτων στα οποία ήταν εγκατεστημένα.
2006
Πεθαίνει ο Τζέημς Τέννι (James Tenney), σύγχρονος αμερικανικός συνθέτης και σημαντικός θεωρητικός μουσικής.
Ανάμεσα στις μουσικές συνθέσεις του ήταν οι πρώτες συνθέσεις ηλεκτρονικής μουσικής υπολογιστών.
Σημαντικοί μαθητές του Τέννι ήταν οι John Luther Adams, Larry Polansky και Peter Garland. Συνεργάστηκε με τον John Cage, καθώς επίσης και με τα συγκροτήματα των Harry Partch, Steve Reich και Philip Glass.
2021
Πεθαίνει ο γνωστός ηθοποιός του κινηματογράφου και του θεάτρου, Ανέστης Βλάχος.
Γεννήθηκε στην Προσοτσάνη Δράμας στις 7 Φεβρουαρίου 1934. Εγκαταστάθηκε στην Καλλιθέα το 1946 και σπούδασε στην Ανωτέρα Σχολή Κινηματογράφου-Θεάτρου Σταυράκου. Παράλληλα με τις σπουδές του δούλευε σε οικοδομή όπου χτύπησε σε ένα καρφί, με αποτέλεσμα να χάσει το μάτι του.
Τη χρονιά της αποφοίτησής του, ο Ανέστης Βλάχος ξεκίνησε την καριέρα στον κινηματογράφο παίρνοντας μέρος στην πρώτη ταινία του Ν. Κούνδουρου «Μαγική Πόλις». Το 1956 συμμετείχε σε δύο ακόμα από τις σημαντικότερες ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου, «To Κορίτσι με τα Μαύρα» του Μ. Κακογιάννη και στο «Δράκο» του Ν. Κούνδουρου.
Είχε λάβει μέρος σε περισσότερες από 90 ταινίες. Είχε κερδίσει τιμητικές διακρίσεις στο ΦΕΚΘ το 1966 και το 1974, για τις ερμηνείες στις ταινίες «Με τη Λάμψη στα Μάτια» και «Κιέριον» αντίστοιχα. Επίσης κέρδισε τιμητική διάκριση για την ερμηνεία στην ταινία του Κ. Μανουσάκη «Ο Φόβος» στο Φεστιβάλ Τυνησίας το 1966.
Ερμήνευσε χαρακτηριστικούς δεύτερους ρόλους, ενσαρκώνοντας συνήθως τον τύπο του «σκληρού» και του «κακού». Στο θέατρο, πρωτοεμφανίστηκε με το έργο «Θάψτε τους νεκρούς» (Κυκλικό θέατρο του Τριβιζά) και συνέχισε παίζοντας σε όλα τα είδη, ενώ εμφανίστηκε και στην τηλεόραση. Το 1994, ύστερα από απουσία πολλών χρόνων, πρωταγωνίστησε στην ταινία «Αυτόπτης μάρτυρας». Ήταν παντρεμένος με την ηθοποιό Μαρία Γαρίτση.
Πηγή: 902.gr
2021
Φεύγει από τη ζωή ο ντράμερ των θρυλικών Rolling Stones Τσάρλι Γουάτς (Charlie Watts).
Ο Τσάρλι Γουάτς εντάχθηκε σε ηλικία 22 ετών στους Rolling Stones και υπήρξε μόνιμο μέλος έκτοτε.
Γεννήθηκε στο Λονδίνο κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και ξεκίνησε να ακούει τζαζ μουσική από τα παιδικά του χρόνια, με κύριες επιρροές τους Μάιλς Ντέιβις και Τζον Κολτρέιν.
Το 1960, ξεκίνησε να εργάζεται σε διαφημιστική εταιρεία του Λονδίνου, ενώ εξέδωσε και το παιδικό βιβλίο «Ode to a High-Flying Bird», το οποίο αναφερόταν στον τζαζ μουσικό Τσάρλι Πάρκερ. Παράλληλα, έπαιζε τύμπανα για τους Alexis Korner’s Blues Incorporated, όπου συνεργάστηκε με μουσικούς όπως ο Μπράιαν Τζόουνς, ο Μικ Τζάγκερ και ο Έρικ Κλάπτον. Μη θέλοντας όμως να παραιτηθεί από την καθημερινή του εργασία, αποχώρησε από το συγκρότημα.
Ο Γουάτς εντάχθηκε στους Rolling Stones τον Ιανουάριο του 1963 χωρίς να αντιμετωπίσει με ιδιαίτερη σοβαρότητα το συγκρότημα, αλλά άλλαξε γνώμη όταν το σινγκλ «It’s All Over Now» έφθασε στην τρίτη θέση των βρετανικών τσαρτ το 1964. Την ίδια χρονιά παντρεύτηκε την Σίρλεϊ Ανν Σέπαρντ και τέσσερα χρόνια αργότερα γεννήθηκε η κόρη του Σεραφίνα.
Από τη δεκαετία του ’80, ο Γουάτς ασχολήθηκε με την πρώτη του μουσική αγάπη, την τζαζ, σχηματίζοντας διάφορες μπάντες, συμπεριλαμβανομένης και μίας ορχήστρας 32 ατόμων με την ονομασία Charlie Watts Orchestra. Την ίδια περίοδο, συμμετείχε στους Rocket 88 μαζί με τον Ίαν Στιούαρτ.
Στις αρχές της δεκαετίας του ’90 κυκλοφόρησε μερικούς δίσκους με τους Charlie Watts Quintet, ενώ αργότερα συνεργάστηκε με τον Τζιμ Κέλτνερ στους Charlie Watts/Jim Keltner Project. Το 2004 κυκλοφόρησε ένα άλμπουμ με τους Charlie Watts and the Tentet, ενώ ταυτόχρονα διαγνώστηκε με καρκίνο του φάρυγγα από τον οποίο απέδρασε εντελώς υγιής μετά από ένα μεγάλο διάστημα θεραπειών. Μετά το 2010 ηχογραφεί και παίζει ζωντανά με τους A B C & D of Boogie Woogie, μία σουίνγκ μπάντα, ενώ το 2016 ανακοινώθηκε η επιστροφή των Rolling Stones στην δισκογραφία μετά από έντεκα χρόνια με το μπλουζ άλμπουμ «Blue & Lonesome».
Πηγή: 902.gr
