41
Δολοφονείται από δυσαρεστημένους Πραιτωριανούς φρουρούς ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Καλιγούλας. Νέος αυτοκράτορας ανακηρύσσεται ο θείος του Κλαύδιος.
76
Γεννιέται ο Πόπλιος Αίλιος Τραϊανός Αδριανός, που θα γίνει ο 14ος Ρωμαίος αυτοκράτορας.
Έμεινε γνωστός στην Ιστορία από τα έργα που άφησε στην Αθήνα (Πύλη του Αδριανού, Ναός του Ολυμπίου Διός, Αδριάνειο Υδραγωγείο).
1776
Γεννιέται ο Γερμανός συγγραφέας Ερνστ Θέοντορ Αμαντέους Χόφμαν (Ernst Theodor Amadeus Hoffmann).
Οι ιστορίες του αποτελούν τη βάση της όπερας του Ζακ Όφενμπαχ, «Τα Παραμύθια του Χόφμαν», στην οποία ο Χόφμαν εμφανίζεται ως ο ήρωας. Είναι, επίσης, ο συγγραφέας της νουβέλας «Ο Καρυοθραύστης», στην οποία βασίζεται το μπαλέτο «Ο Καρυοθραύστης» του Πιοτρ Τσαϊκόφσκι.
Το μπαλέτο «Coppélia» βασίζεται σε δύο άλλες ιστορίες που έγραψε ο Χόφμαν, ενώ η «Kreisleriana» του Σούμαν βασίζεται στον χαρακτήρα Γιοχάνες Κράισλερ του Χόφμαν.
1835
Εξεγείρονται οι σκλάβοι στο Σαλβαδόρ της Βραζιλίας. Η εξέγερση πυροδοτεί αλυσιδωτές αντιδράσεις που οδηγήσουν στον τερματισμό της δουλείας 50 χρόνια αργότερα.
1862
Το Βουκουρέστι ανακηρύσσεται πρωτεύουσα της Ρουμανίας. Θα γίνει γνωστό και ως «μικρό Παρίσι».
1915
Ο βρετανικός στόλος νικά τον γερμανικό στη ναυμαχία του Ντόγγερ Μπανκ.
1930
Κατά τη διάρκεια μιας απεργίας στη Νέα Υόρκη, την περίοδο της οικονομικής κρίσης του ’30, συλλαμβάνεται και δολοφονείται ο Έλληνας εργάτης και συνδικαλιστής Σταύρος Κουτόβας. Καταγόταν από την Καρδίτσα της Θεσσαλίας και μετανάστευσε στις ΗΠΑ.
Εκεί έγινε γνωστός ως «κόκκινος Στηβ». Με δική του πρωτοβουλία οργανώθηκε νέο συνδικάτο ταξιτζήδων του Λος Άντζελες, η εργατική Λέσχη «Σπάρτακος», αρθρογραφούσε στην ελληνοαμερικανική εφημερίδα «Εμπρός» της Νέας Υόρκης και συμμετείχε ενεργά στην οργάνωση «Διεθνής Άμυνα».
1937
Η Γαλλία συμφωνεί να παραδώσει την Αλεξανδρέττα στην Τουρκία, αν και ανήκε στη Συρία.
Η περιοχή ανακηρύσσεται αυτόνομη το 1938 και εκχωρείται τελικά στην Τουρκία το 1939.
1939
Ισχυρός σεισμός 8,3 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ πλήττει την Χιλή σκορπώντας το θάνατο σε 28.000 ανθρώπους.
1942
Μια ειδική προεδρική επιτροπή των ΗΠΑ αποδίδει ευθύνες σε υψηλόβαθμους Αμερικανούς αξιωματικούς, λέγοντας ότι απέτυχαν να πάρουν τα κατάλληλα μέτρα για την υπεράσπιση του Περλ Χάρμπορ.
1944
Ο κατοχικός υπουργός Εργασίας Νικόλαος Καλύβας εκτελείται στην Αθήνα από την Οργάνωση Προστασίας Λαϊκού Αγώνα (ΟΠΛΑ).
1946
Με απόφαση του ΟΗΕ συγκροτείται η Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας του Οργανισμού.
1965
Πεθαίνει ο Βρετανός πολιτικός Ουίνστον Τσόρτσιλ (Winston Leonard Spencer-Churchill), πρωθυπουργός της Βρετανίας την περίοδο 1940-1945 και 1951-1955.
Υπήρξε φανατικός αντικομμουνιστής, παρά την πρόσκαιρη συμμαχία της Αγγλίας με την ΕΣΣΔ κατά τον Β’ΠΠ. Ήταν καθοριστικός ο αντιδραστικός ρόλος του στην εισβολή των βρετανικών στρατευμάτων στην Ελλάδα και στη δολοφονία των διαδηλωτών του ΕΑΜ τον Δεκέμβρη του 1944.
1986
Το διαστημόπλοιο Βόγιατζερ 2 διέρχεται από τον πλανήτη Ουρανό.
1990
Η Ιαπωνία εκτοξεύει το πρώτο της σεληνιακό ρομποτικό εξερευνητικό σκάφος (το «Χίτεν»), που ήταν και το πρώτο αντίστοιχο σκάφος μετά το σοβιετικό «Λούνα-24», 24 ολόκληρα χρόνια πριν.
1991
Το Κοινοβούλιο της ΠΓΔΜ ψηφίζει τη διακήρυξη ανεξαρτησίας της από την Γιουγκοσλαβία.
1994
H «17 Nοέμβρη» δολοφονεί τον πρώην διοικητή της Εθνικής Τραπέζης Μιχάλη Βρανόπουλο και τραυματίζει τον οδηγό του Νικόλαο Γρίσπο.
2005
Μπροστά σ’ ένα νέο αγροτικό ξεσηκωμό βρίσκεται η ελληνική ύπαιθρος, καθώς χιλιάδες τρακτέρ βρίσκονται ήδη σε δρόμους διαφόρων περιοχών.
Τις κινητοποιήσεις πυροδοτεί η εφαρμοζόμενη αντιαγροτική πολιτική της κυβέρνησης και της ΕΕ.
2012
«Φεύγει» από τη ζωή ο μεγάλος σκηνοθέτης του κινηματογράφου Θεόδωρος Αγγελόπουλος.
Τον παρασέρνει μοτοσικλέτα που οδηγούσε ειδικός φρουρός στον περιφερειακό δρόμο της Δραπετσώνας και ενώ διέσχιζε το οδόστρωμα. Βρισκόταν στο χώρο για το γύρισμα της τελευταίας του ταινίας.
Ο Θόδωρος Αγγελόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα στις 27 Απρίλη 1935. Το 1953 εισάγεται στη Νομική Σχολή Αθηνών, την οποία εγκαταλείπει στο πτυχίο. Το 1961 φεύγει για τη Γαλλία και γράφεται στη Σορβόνη, όπου παρακολουθεί μαθήματα γαλλικής φιλολογίας και φιλμολογίας, με καθηγητές τον Ζορζ Σαντούλ και τον Μιτρί, τους οποίους ξανασυνάντησε αργότερα στην IDHEC.
Παράλληλα παρακολουθεί μαθήματα εθνολογίας με τον Λεβί Στρος. Για να ανταπεξέλθει στα έξοδα των σπουδών δουλεύει στη ρεσεψιόν της Σιτέ Ουνιβερσιτέρ (με την ώρα) μαζί με τον γλύπτη Γεράσιμο Σκλάβο.
Το 1962-63 γίνεται δεκτός, ύστερα από εξετάσεις, στην περίφημη σχολή κινηματογράφου IDHEC. Η διαφωνία και σύγκρουσή του με τον καθηγητή της σκηνοθεσίας οδηγεί σε πρόωρη λήξη τις σπουδές του. Το 1963-64, συνεχίζει τη φοιτητική του διαδρομή στο Musee de l’ homme κοντά στον εθνολόγο – σκηνοθέτη Ζαν Ρους, όπου διδάσκεται το σινεμά – ντιρέκτ. Το 1964 επιστρέφει στην Ελλάδα. Η επάνοδος συνοδεύεται από αναίτιο ξυλοδαρμό του από την αστυνομία καθώς βάδιζε ανύποπτος. Επεισόδιο που τον επηρέασε και άλλαξε τη διάθεση και τα σχέδιά του. Τότε η σκηνοθέτιδα Τώνια Μαρκετάκη του προτείνει να συνεργαστεί με την εφημερίδα «Δημοκρατική Αλλαγή» ως κριτικός.
Προς μεγάλη έκπληξη όλων – και του ιδίου – αντί να γυρίσει στη Γαλλία, όπως ήταν και το αναμενόμενο, έμεινε στην Ελλάδα. Και εργάστηκε ως κριτικός. Με τον κινηματογράφο άρχισε να ασχολείται το 1965 και το 1968 παρουσίασε την πρώτη του μικρού μήκους ταινία, «Εκπομπή», στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Το 1970, η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του, «Αναπαράσταση», κέρδισε το πρώτο βραβείο στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, καθώς και άλλες διακρίσεις στο εξωτερικό, και σηματοδότησε την αυγή του σύγχρονου ελληνικού κινηματογράφου. Έκτοτε, οι ταινίες του έχουν συμμετάσχει σε πολλά διεθνή φεστιβάλ και έχει κερδίσει πολλά βραβεία, τα οποία τον καθιέρωσαν παγκοσμίως ως έναν από τους σπουδαιότερους σκηνοθέτες του σύγχρονου κινηματογράφου.
Πολλά αφιερώματα που τιμούν τη δουλειά του Θόδωρου Αγγελόπουλου έχουν πραγματοποιηθεί σ’ όλο τον κόσμο. Είχε αναγορευθεί επίτιμος διδάκτορας του Πανεπιστημίου των Βρυξελλών, του Πανεπιστημίου X Ναντέρ (Nanterre) στο Παρίσι και του Πανεπιστημίου του Έσεξ (Essex). Το έργο του περιλαμβάνει τις ταινίες «Αναπαράσταση» (1970), «Μέρες του ’36» (1972), «Ο θίασος» (1975), «Οι Κυνηγοί» (1977), «Ο Μεγαλέξανδρος» (1980), «Αθήνα, επιστροφή στην Ακρόπολη» (1983), «Ταξίδι στα Κύθηρα» (1984), «Ο Μελισσοκόμος» (1986), «Τοπίο στην ομίχλη» (1988), «Το μετέωρο βήμα του πελαργού» (1991), «Το βλέμμα του Οδυσσέα» (1995), «Μια αιωνιότητα και μια μέρα» (1998), «Τριλογία – Ι. Το λιβάδι που δακρύζει» (2003), «Τριλογία – ΙΙ. H σκόνη του χρόνου» (2008).
2017
Πεθαίνει ο σκηνοθέτης του θεάτρου και ακαδημαϊκός Σπύρος Ευαγγελάτος. Είναι ο σκηνοθέτης άνω των 220 έργων στα ελληνικά κρατικά θέατρα, στα Φεστιβάλ Αθηνών, Επιδαύρου, και σε όλα τα γνωστά ελληνικά φεστιβάλ, σε ιδιωτικούς αθηναϊκούς θιάσους και στο εξωτερικό (Bιέννη, Zυρίχη, Σάλτσμπουργκ, Kάσελ, Λουκέρνη, Πρίνστον – HΠA, Mαδρίτη κ.α.), μέσα στην 55χρονη και πλέον πορεία του στο χώρο του θεάτρου. Ο σκηνοθέτης που περισσότερες φορές από κάθε άλλον συνάδελφό του έχει μετάσχει στα «Επιδαύρια».
Ο Σπύρος Ευαγγελάτος , που, ως γνωστόν, προερχόταν από μουσική οικογένεια (ο πατέρας του ήταν ο μουσουργός και αρχιμουσικός Αντίοχος Ευαγγελάτος, η μητέρα του αρπίστρια και η αδελφή του Δάφνη είναι μεσόφωνος), κινούνταν με την ίδια μαεστρία σκηνοθετώντας τόσο όπερα και τραγωδία, αλλά και έργα από το κλασικό παγκόσμιο ρεπερτόριο.
«Βεβαίως, μεγάλη σημασία έχει η απήχηση της δουλειάς σου στον κόσμο, αλλά και μεγάλη σημασία έχει η αυτοκριτική που ασκείς στον εαυτό σου», είχε πει σε συνέντευξή του στον «Ριζοσπάστη». «Εχει πει μια μεγάλη κουβέντα ο Πικάσο: «Αδύνατον ένας καλλιτέχνης να μη μιμείται κάτι, αλίμονο στον καλλιτέχνη που μιμείται τον εαυτό του». Η δική μου προσπάθεια, στο μέτρο που το πέτυχα, ήταν όσο μπορώ να ξεπεράσω λύσεις που έχω δώσει και να προσπαθήσω να προσεγγίσω την ιδιαιτερότητα του κάθε έργου. Κι αυτό που λένε «το πρόβλημα του αρχαίου δράματος»… Δεν είναι ένα το πρόβλημα. Είναι εντελώς άλλη η κατεύθυνση των προβλημάτων στα έργα του Αισχύλου, του Ευριπίδη ή του Σοφοκλή, αλλά και μεταξύ των έργων του ίδιου συγγραφέα. Δηλαδή, τι σχέση έχει η «Εκάβη» με τον «Ιωνα» – ένα ηρωικό δράμα – ή με την «Ελένη»; Τι σχέση έχει η «Ιφιγένεια εν Ταύροις» με τις «Βάκχες»; Για μένα ο αγώνας είναι με τέτοια έργα του αρχαιοελληνικού δραματολογίου, ή και με άλλα κλασικά, όπως είναι ο Σαίξπηρ, πώς μπορείς – κατά την κρίση σου βέβαια – να μεταφέρεις με μια σύγχρονη αισθητική, μεγαλύτερο μέρος των νοημάτων των έργων στο σύγχρονο κοινό».
Ο Σπύρος Ευαγγελάτος , φοιτητής ακόμη της Φιλοσοφικής και ενώ είχε τελειώσει τη Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, εργάστηκε ως ηθοποιός σε τέσσερις παραστάσεις, ενώ είχε οργανώσει τη θεατρική ομάδα «Νεοελληνική Σκηνή» και το 1961 έκανε την πρώτη του σκηνοθεσία με το άπαικτο τότε έργο «Φορτουνάτος» του Μάρκου Αντωνίου Φώσκολου, έργο με το οποίο, σε άλλη βέβαια σκηνοθετική εκδοχή, εγκαινίασε το «Αμφι-Θέατρο», στην Πλάκα. Για να σπουδάσει ηθοποιός, τον επηρέασε ο Σωκράτης Καραντινός, για να επιμείνει στη σκηνοθεσία τον στήριξε ο πατέρας του. Συνέχισε τις σπουδές του στη Βιέννη, ενώ το 1972 τον καλεί το Εθνικό να σκηνοθετήσει την «Ηλέκτρα» στην Επίδαυρο. Είχε, βέβαια, προηγηθεί η επιτυχία της παράστασης «Ονειρο καλοκαιρινής νύχτας», που σκηνοθέτησε στο ΚΘΒΕ και με την οποία πήρε το χρίσμα του πολλά υποσχόμενου σκηνοθέτη στην Αθήνα.
Στις 12 Γενάρη 2012 ανακηρύχθηκε αντιπρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών και πρόεδρος το 2013.
