1412
Γεννιέται η Ζαν Ντ’ Αρκ (Jeanne d’Arc -Ιωάννα της Λορένης), εθνική ηρωίδα της Γαλλίας.

1449
Ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος στέφεται αυτοκράτορας του Βυζαντίου στο Μυστρά.

1492
Οι Φερδινάνδος και Ισαβέλλα μπαίνουν στη Γρανάδα, ολοκληρώνοντας τη χριστιανική ανακατάκτηση της Ιβηρικής χερσονήσου.

1745
Γεννιέται ο πρωτοπόρος Γάλλος αεροναυπηγός Ζακ-Ετιέν Μονγκολφιέ (Jacques-Étienne Montgolfier).

1821
Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης αποβιβάζεται στην Καρδαμύλη της Μάνης, προερχόμενος από τη Ζάκυνθο, στα πλαίσια της προετοιμασίας της Επανάστασης.

1822
Γεννιέται ο Γερμανός αρχαιολόγος Ερρίκος Σλήμαν (Heinrich Schliemann), γνωστός, μεταξύ άλλων, για τις ανασκαφές του στην Τροία και τις Μυκήνες.

1848
Γεννιέται ο Βούλγαρος επαναστάτης και ποιητής Χρίστο Μπότεβ.

Ηγετική φυσιογνωμία του επαναστατικού κινήματος κατά των Οθωμανών κατακτητών και της Βουλγάρικης αστικής τάξης. Χαιρέτησε την προσπάθεια του προλεταριάτου στην Παρισινή Κομμούνα. Ήταν ένας από τους εκπροσώπους του επαναστατικού ρομαντισμού στην βαλκανική ποίηση του 19ου αιώνα. Θεωρείται ως ένας εκ των εθνικών ποιητών της Βουλγαρίας.
1852
Πεθαίνει ο Γάλλος εκπαιδευτικός Λούι Μπράιγ (Louis Braille), εφευρέτης του ομωνύμου συστήματος γραφής και ανάγνωσης των τυφλών.

1872
Γεννιέται ο Ρώσος συνθέτης και πιανίστας Αλεξάντρ Νικολάεβιτς Σκριάμπιν.

Υπήρξε ένας από τους πιο καινοτόμους και αμφιλεγόμενους πρώιμους μοντέρνους συνθέτες.
Ο Λέων Τολστόι περιέγραψε κάποτε τη μουσική του Σκριάμπιν ως γνήσια και ειλικρινή έκφραση ιδιοφυΐας.
1884
Πεθαίνει ο Αυστριακός μοναχός Γκρέγκορ Γιόχαν Μέντελ (Gregor Mendel).

Είναι γνωστός για τις μελέτες που πραγματοποίησε σχετικά με τους μηχανισμούς της κληρονομικότητας χαρακτηριστικών στα φυτά.
1907
Η Μαρία Μοντεσσόρι (Maria Tecla Artemisia Montessori) ανοίγει στη Ρώμη το πρώτο της σχολείο και κέντρο ημερήσιας φροντίδας για τα παιδιά της εργατικής τάξης.

1912
Το Νέο Μεξικό, που οι ΗΠΑ είχαν αποσπάσει από το Μεξικό στον πόλεμο του 1846 – 1848, γίνεται η 47η Πολιτεία των ΗΠΑ.

Είχε προηγηθεί η βίαιη καταστολή των ιθαγενών πληθυσμών των Απάτσι, που επί 3 δεκαετίες και με αρχηγό τον θρυλικό Τζερόνιμο, πρόβαλλαν ηρωική αντίσταση στους νέους εισβολείς.
1919
Στο Μπουένος Άιρες της Αργεντινής, η αστυνομία, που είχε επιστρατευτεί για την προστασία απεργοσπαστών, ανοίγει πυρ κατά απεργών μεταλλεργατών που προσπάθησαν να περιφρουρήσουν την απεργία τους, σκοτώνοντας 5 εξ αυτών.
Κηρύσσεται γενική απεργία, όπου σημειώνονται σφοδρές συγκρούσεις των εργατών με την αστυνομία και τον στρατό («Ματωμένη Εβδομάδα», 9 – 16/1/1919).

Στο τέλος της «Ματωμένης Εβδομάδας» οι δολοφονημένοι εργάτες υπολογίζονταν σε 700.
1919
Στο θέατρο «Διονύσια» της Αθήνας το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα Ελλάδας (μετέπειτα ΚΚΕ) πραγματοποιεί την πρώτη του δημόσια συγκέντρωση.

Στον «Ριζοσπάστη» της εποχής διαβάζουμε: «Με μεγάλην επιτυχίαν εωρτάσθη χθες το απόγευμα εις τα «Διονύσια» η πανηγυρική εμφάνισις του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος της Ελλάδος. Το θέατρον είχε καταλλήλως διακοσμηθή με εικόνες του Μαρξ, του Ζωρές και του Λίμπκνεχτ και εις την είσοδον είχε αναρτηθή και εκυμάτιζε μια μεγαλοπρεπής και κατακόκκινη σημαία. Από ενωρίς ήρχισεν αθρόα η προσέλευσις του κόσμου. Οι εργάται, οι άνθρωποι του λαού, προσήρχοντο κατά κύματα προς την πλατείαν του Συντάγματος πολύ προ της ωρισμένης ώρας». Η συγκέντρωση άνοιξε με την Διεθνή.

1919
Γεννιέται ο ηθοποιός Ανδρέας Φιλιππίδης. Ήταν απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου και τελειόφοιτος της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Πρωτοβγήκε στη σκηνή το 1943 με τον θίασο της «κυρίας Κατερίνας» στο «Παράξενο Ιντερμέτζο» του Ο’ Νηλ, ενσαρκώνοντας τον ρόλο του Γκόρντον. Έπαιξε κοντά στους Μανωλίδου, Αρώνη, Παππά και Χορν. Εργάστηκε στο Εθνικό Θέατρο (και μάλιστα σε πρωταγωνιστικούς ρόλους από το 1946 μέχρι το 1957), στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος και στο Ελεύθερο Θέατρο, ενώ για μερικά χρόνια διατέλεσε θιασάρχης. Σκηνοθέτησε έργα των Τσέχωφ, Μολιέρου, Ξενόπουλου και άλλων, ενώ για 20 χρόνια διατέλεσε καθηγητής στη Δραματική Σχολή Θεοδοσιάδη.
Έχει εμφανιστεί σε πολλές ελληνικές κινηματογραφικές ταινίες. Έχει επίσης καταγράψει αρκετές συνεργασίες με το ραδιόφωνο και την τηλεόραση. Μεταδικτατορικά εξελέγη αντιπρόεδρος του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών.
1919
Πεθαίνει ο Θεόδωρος «τεντυ» Ρούζβελτ (Theodore Roosevelt), ο 26ος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής.

Κατά τη θητεία του η ιμπεριαλιστική πολιτική των ΗΠΑ αναπτύχθηκε ακόμα περισσότερο με επεμβάσεις σε διάφορα μέρη της Αμερικανικής ηπείρου, απέσπασε τη Χαβά η και τη Διώρυγα του Παναμά. Αν και φέρεται να προσπάθησε να περιορίσει τις μονοπωλιακές πολιτικές των πολυεθνικών, στην πραγματικότητα τις ευνόησε και αντιπαρατέθηκε στην εργατική τάξη με βίαιη καταστολή των εργατικών κινητοποιήσεων της περιόδου.
1929
Ο βασιλιάς Αλέξανδρος της Γιουγκοσλαβίας πραγματοποιεί πραξικόπημα και εγκαθιδρύει δικτατορικό καθεστώς.

1939
Γεννιέται ο κορυφαίος τεχνικός του σοβιετικού ποδοσφαίρου Βαλερί Λομπανόφσκι. Θεωρείται ο άνθρωπος που εφάρμοσε απόλυτα στην πράξη την έννοια του ολοκληρωτικού ποδοσφαίρου πραγματοποιώντας σπουδαίες επιτυχίες με τις δυο αγάπες του. Την Εθνική ΕΣΣΔ και την Ντιναμό Κιέβου. Μάλιστα η Εθνική Σοβιετικής Ένωσης που συμμετείχε το 1986 στο Μουντιάλ του Μεξικού θεωρήθηκε η πιο πλήρης ομάδα και είχε το παρωνύμιο «υπερηχητικά».

Ο Λομπανόφσκι ξεκίνησε την καριέρα του ως ποδοσφαιριστής, επιθετικός της Ντιναμό Κιέβου το 1958 ως το 1964 κατακτώντας ένα πρωτάθλημα (1961). Ξεκίνησε την προπονητική του καριέρα από την Ντνιέπρ (1968 – ’73) και ακολούθησαν τρεις θητείες στην Ντιναμό: από το 1973 ως το 1982, από το 1984 ως το 1990 και από το 1997 μέχρι το 2002. Μαζί της κέρδισε τα πρωταθλήματα 1974, 1975, 1977, 1980, 1981, 1985, 1986 και 1990 και τα Κύπελλα 1974, 1978, 1982, 1985, 1987, 1990 αλλά οι κορυφαίες στιγμές ήταν τα δύο Κύπελλα Κυπελλούχων του 1975 και του 1986 αλλά και το Σούπερ Καπ του 1975, έχοντας αιχμή του δόρατος τον Όλεγκ Μπλαχίν. Με την Εθνική της Σοβιετικής Ένωσης βγήκε δεύτερος στο Ευρωπαϊκό του 1988 αλλά κέρδισε και το χάλκινο μετάλλιο στην Ολυμπιάδα του 1976 στο Μόντρεαλ. Μετά την ανατροπή της ΕΣΣΔ δούλεψε στην Ουκρανία όπου κατέκτησε με την Ντιναμό τον τίτλο πέντε φορές (1997, 1998, 1999, 2000, 2001) και το Κύπελλο τρεις φορές (1998, 1999, 2000).
1946
Γεννιέται ο Ρότζερ Κηθ Μπάρετ (Roger Keith «Syd» Barrett), γνωστός περισσότερο ως Σιντ Μπάρετ (Syd Barrett).

Ήταν Βρετανός τραγουδιστής, κιθαρίστας και συνθέτης. Υπήρξε ένα από τα ιδρυτικά μέλη των Pink Floyd και μέλος του συγκροτήματος την τριετία 1965-1968. Το 1969 εγκατέλειψε τους Pink Floyd λόγω της εξάρτησής του στα ψυχεδελικά ναρκωτικά (με τους οποίους μάλιστα συνεργάστηκε ξανά το 1975 για το αφιερωμένο σε αυτόν τραγούδι «Shine On You Crazy Diamond») και έκανε μια σύντομη σόλο καριέρα έως το 1975 οπότε και σταμάτησε τελείως την ενασχόλησή του με τη μουσική.
1948
Το Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας των ΗΠΑ προτρέπει τον Πρόεδρο Τρούμαν να στείλει στην Ελλάδα στρατεύματα και να αυξήσει την οικονομική βοήθεια για να καταστείλει την «κομμουνιστική εξέγερση» και το Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας.

1948
Τμήματα του Αρχηγείου Ρούμελης του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας μπαίνουν στην Αράχοβα.

1951
Έως και 1.300 άοπλοι πολίτες σφαγιάζονται στην επαρχία Γκάνγουα από τις νοτιοκορεατικές δυνάμεις ως «ύποπτοι» για συνεργασία με τον Κορεατικό Λαϊκό Στρατό (Πόλεμος της Κορέας).
1953
Γεννιέται ο Αυστραλός κιθαρίστας Μάλκολμ Γιανγκ (Malcolm Mitchell Young).

Ήταν γνωστός ως κιθαρίστας και βασικός συνθέτης των AC/DC από την ίδρυση τους.
Απείχε από το συγκρότημα το 1988 και το 2014 για λόγους υγείας και είναι αδελφός του Άνγκους Γιανγκ.
1986
Κύλινδρος πυρηνικού υλικού εκρήγνυται σε εγκαταστάσεις της Οκλαχόμα στις ΗΠΑ. Ένας εργάτης έχασε τη ζωή του κι άλλοι εκατό τραυματίστηκαν.

1993
Πεθαίνει ο Αμερικανός μουσικός της τζαζ Ντίζι Γκιλέσπι (πραγματικό όνομα, Τζον Μπερκς Γκιλέσπι -John Birks «Dizzy» Gillespie). Τα πρώτα του μαθήματα στη μουσική τα πήρε από τον πατέρα του, ερασιτέχνη μουσικό.

Συνεργάστηκε με τα συγκροτήματα των Φρανκ Φέρφαξ, Τέντι Χιλ με το οποίο και ηχογράφησε τους πρώτους του δίσκους, Καμπ Κάλογουέι και Μπίλι Εκστάιν.
Το 1950 θ’ αρχίσει περιοδείες στην Ευρώπη μ’ ένα κουιντέτο. Αργότερα θα οργανώσει ένα μεγάλο συγκρότημα με το οποίο θα περιοδεύσει στη Μέση Ανατολή και τη Νότια Αμερική. Οι περιοδείες θα συνεχιστούν και τις δεκαετίες ’60 και ’70 στην Ευρώπη, στη Νότια Αμερική και την Αφρική. Πολύ σύντομα ο Γκιλέσπι αναδείχθηκε ως ένας σημαντικός, καινοτόμος της τζαζ. Ήταν από τους πρώτους που «δίδαξαν» το ύφος που είναι γνωστό ως «μπιμπότ» και «μποτ».
Την ονομασία Ντίζι που σημαίνει ζαλισμένος, την πήρε επειδή έπαιζε με «άγριο» τρόπο, μορφάζοντας και χειρονομώντας. Έπαιζε τρομπέτα με απίστευτη ταχύτητα και επιδεξιότητα, που στην ουσία έβαζε καινούρια όρια στο ίδιο το όργανο. Μαζί με τον Τσάρλι Πάρκερ, την πιο ισχυρή γλώσσα της τζαζ.
Θεωρείται ο σημαντικότερος τρομπετίστας στην ιστορία της τζαζ μετά τον Λούις Άρμστρονγκ. Με τη δεξιοτεχνία του απλώνει την έκταση της τρομπέτας πέρα από τα φυσιολογικά της όρια και αυτοσχεδιάζει σε «τέμπο» ιλιγγιώδη.
1993
Πεθαίνει ο διάσημος Ρώσος χορευτής και χορογράφος, Ρούντολφ Νουρέγιεφ. Ήδη φτασμένος καλλιτέχνης μετέδωσε τη σοβιετική δεξιοτεχνία και αθλητική παρουσία στη Δύση (όπου έφυγε το 1961) όντας διάσημος χορευτής της χώρας του, γνωστός και από την σκηνική του παρουσία.

Χάρη σε πρόσκληση της σπουδαίας Αγγλίδας πρώτης μπαλαρίνας Μαργκότ Φοντέιν, να συμμετάσχει σε Γκαλά προς τιμήν της Βασιλικής Ακαδημίας Χορού στις 2-Νοε-1961 ξεκίνησε μια από τις ιστορικότερες χορευτικές συμπράξεις: η «Ζιζέλ» το 1962 στο Κόβεντ Γκάρντεν, κατέληξε σε θρίαμβο με τους δυο χορευτές να επιστρέφουν 23 φορές στη σκηνή από το μπιζάρισμα!
Πιθανολογείται ότι κόλλησε AIDS στις αρχές του ’80που τον οδήγησε στο θάνατό του, αφήνοντας παρακαταθήκη την τέχνη του αλλά και την αλαζονεία και τους άξεστους τρόπους του.
2002
Πεθαίνει ένας από τους σημαντικότερους μεταπολεμικούς συγγραφείς, δημοσιογράφος και αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης, ο Ανδρέας Φραγκιάς.
Ο Α. Φραγκιάς γεννήθηκε στην Αθήνα το 1921. Το 1939 εισήχθη στην Ανωτάτη Εμπορική. Για την ΕΑΜική του δράση και τις ιδέες του εξορίστηκε στην Ικαρία (Μάρτης – Οκτώβρης 1947) και τη Μακρόνησο (1950-’52).
Η δημοσιογραφική του σταδιοδρομία άρχισε το 1945, από την εφημερίδα όργανο του ΕΑΜ «Ελεύθερη Ελλάδα». Μέχρι την αποχώρησή του από την ενεργό δημοσιογραφία, εργάστηκε στις εφημερίδες «Εμπρός», «Αυγή», «Αλλαγή», «Ανεξάρτητος Τύπος», «Ώρα», «Ελεύθερος Τύπος» (του Χρ. Καβαφάκη), «Καθημερινή», «Μεσημβρινή», «Χρήμα», κ.ά. Παράλληλα με την απασχόλησή του στον ημερήσιο Τύπο, συνεργάστηκε σε διάφορα περιοδικά ποικίλης ύλης («Εικόνες» κ.α.), σε άλλα έντυπα.

Τιμήθηκε το 2000 για το σύνολο του συγγραφικού έργου του με το Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας. Την επόμενη χρονιά (22/1/2001), το Μορφωτικό Ίδρυμα της ΕΣΗΕΑ με εκδήλωσή του τίμησε τη συνολική προσφορά του στη λογοτεχνία και στη δημοσιογραφία, ενώ το ΥΠΠΟ τον συμπεριλάμβανε μεταξύ των 55 τιμώμενων συγγραφέων στη Διεθνή Έκθεση Βιβλίου Φρανκφούρτης.
Αξίζει να σημειωθεί ότι είχε αρνηθεί το βραβείο του Ιδρύματος «Φορντ», ενώ είχε αποχωρήσει από την «Καθημερινή» την περίοδο Κοσκωτά.
Στη λογοτεχνία ο Α. Φραγκιάς εμφανίστηκε το 1955, με το μυθιστόρημα «Άνθρωποι και σπίτια». Ακολούθησαν τα μυθιστορήματα: «Καγκελόπορτα» (1962), «Λοιμός» (1967 πρώτη έκδοση, δεύτερη το 1972) και το δίτομο «Το πλήθος» (1985 α’ τόμος) και το 1986 ο β’ τόμος απέσπασε το Α’ Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος). Τα βιβλία του μεταφράστηκαν στις ρωσική, γερμανική, αγγλική, γαλλική και σε άλλες ευρωπαϊκές γλώσσες.
2022
Φεύγει” από τη ζωή ο ηθοποιός Σίντνεϊ Πουατιέ (Sidney Poitier), ο πρώτος Αφροαμερικανός που τιμήθηκε με Όσκαρ πρώτου ανδρικού ρόλου για την ταινία «Κάτω από το βλέμμα του Θεού» το 1963.

Γεννήθηκε στο Μαϊάμι της Φλόριντα το 1927, ενώ η οικογένειά του καταγόταν από τις Μπαχάμες. Η καριέρα του ξεκίνησε στα μέσα της δεκαετίας του ’40 και έγινε ο πρώτος Αφροαμερικανός ηθοποιός που κέρδισε διεθνές βραβείο κινηματογράφου στο Φεστιβάλ Βενετίας το 1957. Ο Πουατιέ έγραψε ιστορία το 1963, όταν κέρδισε το Όσκαρ πρώτου ανδρικού ρόλου για την ερμηνεία του στο «Κάτω από το βλέμμα του Θεού» («Lilies of the Field») όπου υποδυόταν έναν εργάτη ο οποίος βοηθά Γερμανίδες μοναχές να χτίσουν ένα παρεκκλήσι στην έρημο. Πέντε χρόνια νωρίτερα είχε γίνει ο πρώτος Αφροαμερικανός που κέρδισε υποψηφιότητα για Όσκαρ ανδρικού ρόλου, για την ταινία «Όταν σπάσαμε τις αλυσίδες».
Ο Σίντνει Πουατιέ, με την καριέρα του έσπευσε να σπάσει τα ρατσιστικά πρότυπα που υπήρχαν και στη βιομηχανία του κινηματογράφου στις ΗΠΑ: Πρωταγωνίστησε στην κομεντί «Guess Who’s Coming to Dinner» το 1967 και έγινε ο πρώτος Αφροαμερικανός πρωταγωνιστής σε ταινία. Στην «Ιστορία ενός εγκλήματος» υποδύθηκε τον Βέρτζιλ Τιμπς, έναν μαύρο αστυνομικό που έρχεται αντιμέτωπος με τον ρατσισμό ερευνώντας μια δολοφονία. Έπαιξε επίσης έναν καθηγητή σε ένα σκληρό σχολείο του Λονδίνου, στην ταινία «Στον κύριό μας με αγάπη». Το 1969, για να συμμετάσχει στην ταινία «The Lost Man» απαίτησε τουλάχιστον το μισό από το κινηματογραφικό συνεργείο να αποτελείται από Αφροαμερικανούς κάτι που συνέβη για πρώτη φορά στην ιστορία του αμερικανικού κινηματογράφου. Το 1975 εμφανίστηκε στην πρώτη ταινία που πήρε θέση κατά του απαρτχάιντ, «The Wilby Conspiracy». Αξιομνημόνευτες ταινίες ήταν επίσης το «Ένα σταφύλι στον ήλιο», ο «Τυφλός άγγελος» και «Η ζούγκλα του μαυροπίνακα».
Σαν σκηνοθέτης, ο Πουατιέ συνεργάστηκε με τον Χάρι Μπελαφόντε και τον Μπιλ Κόσμπι στο «Uptown Saturday Night» και με τους Ρίτσαρντ Πράιορ και Τζιν Γουάιλντερ στο «Τώρα δεν μας σταματάει τίποτα».
Ο Πουατιέ γεννήθηκε στο Μαϊάμι στις 20 Φεβρουαρίου 1927 αλλά μεγάλωσε στο χωριουδάκι Κατ Άιλαντ και στο Νασάου των Μπαχαμών. Στα 16 του έφυγε για τη Νέα Υόρκη, αφού είπε ψέματα για την ηλικία του για να καταταγεί στον στρατό. Στη συνέχεια έκανε διάφορες δουλειές του ποδαριού -μεταξύ άλλων, ήταν και λαντζέρης- ενώ ταυτόχρονα παρακολουθούσε μαθήματα υποκριτικής. Ο νεαρός ηθοποιός γνώρισε την πρώτη επιτυχία του όταν χρειάστηκε να αντικαταστήσει τον πρωταγωνιστή Μπελαφόντε, επειδή αρρώστησε, σε μια παραγωγή του Αμερικανικού Θεάτρου Νέγρων. Συνέχισε τις εμφανίσεις του στο Μπρόντγουεϊ και το 1950 κέρδισε τον πρώτο του ρόλο στον κινηματογράφο.
Συνολικά, έπαιξε σε περισσότερες από 50 ταινίες και σκηνοθέτησε 9. Το 1992 τιμήθηκε για το σύνολο του έργου του (Life Achievement Award) από το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου, το πιο περίβλεπτο βραβείο μετά τα Όσκαρ, μπαίνοντας σε ένα «κλειστό κλαμπ» με μέλη όπως ο Άλφρεντ Χίτσκοκ, ο Όρσον Ουέλες, η Μπέτι Ντέιβις, ο Φρεντ Αστέρ και ο Τζέιμς Κάγκνεϊ.
Πληροφορίες από: 902.gr, ΑΠΕ-ΜΠΕ, AFP, «Reuters», «Wikipedia»