1778
Γεννιέται ο Γάλλος χημικός και φυσικός Ζόζεφ Λουί Γκέι – Λουσάκ (Joseph Louis Gay-Lussac).
1797
Ο Ρήγας Φεραίος συλλαμβάνεται στην Τεργέστη από την αυστριακή αστυνομία. Στη συνέχεια θα παραδοθεί μαζί με άλλους συντρόφους του – οπαδούς της επανάστασης στις οθωμανικές αρχές, όπου θα βρουν τραγικό θάνατο.
1865
Ψηφίζεται από το Κογκρέσο η 13η Τροποποίηση του Αμερικανικού Συντάγματος, που προβλέπει την κατάργηση της δουλείας.
1878
Πεθαίνει ο ζωγράφος Θεόδωρος Βρυζάκης. Σε ηλικία 18 ετών, το 1832, με την ενθάρρυνση ενός Γερμανού φιλόλογου, μετανάστευσε στο Μόναχο της Βαυαρίας, όπου έζησε μέχρι τον θάνατό του.
Στο Μόναχο άρχισε να ασχολείται με τη ζωγραφική, απεικονίζοντας σχεδόν αποκλειστικά θέματα από την Επανάσταση του 1821. Το 1844 έγινε δεκτός στην Ακαδημία του Μονάχου, λαμβάνοντας για τα επόμενα έντεκα χρόνια, μέχρι το 1855, την υποτροφία της ελληνικής παροικίας της πόλης. Δάσκαλοι και φίλοι του υπήρξαν ορισμένοι εξαίρετοι καλλιτέχνες φιλελληνικών θεμάτων της εποχής του ρομαντισμού: ο Carl Wilhelm von Heideck, ο Πέτερ φον Ες, ο Heinrich von Mayer, και άλλοι. Κατά την δεκαετία 1845–1855, ταξίδεψε και έζησε σε διάφορες πόλεις της Δυτικής Ευρώπης για καλλιτεχνική ενημέρωση, με εξαίρεση τη διετία 1848–1850, όταν και επέστρεψε προσωρινά στην Ελλάδα.
Το 1855 συμμετείχε στην Διεθνή Έκθεση του Παρισιού με το έργο του «Η Έξοδος του Μεσολογγίου». Τον πίνακα αυτόν, ο ίδιος ο Βρυζάκης τον αντέγραψε τουλάχιστον δύο φορές. Δύο από τους πρωτότυπους πίνακες καταστράφηκαν στην μεγάλη πυρκαγιά του Μεσολογγίου το 1929. Το τρίτο πρωτότυπο διασώζεται στην Εθνική Πινακοθήκη, αλλά ο ίδιος πίνακας κυκλοφόρησε και σε λιθογραφίες ήδη από το 1856.
Κατά τη διετία 1861–1863, ταξίδεψε στην Αγγλία και αγιογράφησε την ελληνική εκκλησία του Ευαγγελισμού στο Μάντσεστερ. Το 1867 πήρε μέρος στην έκθεση του Del Vecchio στην Λειψία με τους πίνακες «Η Έξοδος του Μεσολογγίου», «Γιωργάκης Ολύμπιος», «Ο Λόρδος Βύρωνας στο Μεσολόγγι» και «Ο Όρκος της Αγίας Λαύρας».
1912
Το βράδυ της 6 προς 7 Δεκεμβρίου ο ελληνικός στρατός απελευθερώνει την Κορυτσά (Α’ Βαλκανικός Πόλεμος).
1915
Διεξάγονται στην Ελλάδα βουλευτικές εκλογές. Το κόμμα των Φιλελευθέρων του Ε. Βενιζέλου απέχει.
Πρωθυπουργός επανεκλέγεται ο Στέφανος Σκουλούδης του Κόμματος των Εθνικοφρόνων. Την ίδια μέρα οι βενιζελικοί Αλέξανδρος Ζάννας, Περικλής Αργυρόπουλος και Παμίκος Ζυμβρακάκης συγκροτούν στη Θεσσαλονίκη την Επιτροπή Εθνικής Άμυνας.
1917
Λίγες μέρες μετά την διακήρυξη περί αυτοδιάθεσης των λαών από τη μεριά της επαναστατικής σοβιετικής εξουσίας, η Φινλανδία (η οποία έως τότε αποτελούσε τμήμα της Ρωσικής αυτοκρατορίας) ανακηρύσσει την ανεξαρτησία της.
Στις 31 Δεκεμβρίου, η Σοβιετική κυβέρνηση θα αναγνωρίσει την ανεξάρτητη Φινλανδία.
1917
Έκρηξη στο Χάλιφαξ: Έκρηξη πυρομαχικών κοντά στο Χάλιφαξ, στη Νέα Σκωτία, σκοτώνει περίπου 2.000 άτομα.
1920
Γεννιέται ο Αμερικανός μουσικός της τζαζ Ντέιβιντ Μπρούμπεκ (David Warren “Dave” Brubeck).
Το 1951 δημιούργησε το κουαρτέτο Dave Brubeck Quartet, με το οποίο γνώρισε μεγάλη επιτυχία.
Το πρώτο του άλμπουμ είχε τίτλο «Jazz Goes to College» (1954) και αμέσως καθιερώθηκε στο αμερικάνικο κοινό. Ταυτόχρονα γίνεται ο δεύτερος τζαζίστας που το περιοδικό TIME τον βάζει στο εξώφυλλο του (ο πρώτος ήταν ο Λούις Άρμστρονγκ το 1949). Ο Μπρούμπεκ αντέδρασε, θεωρώντας πως πίσω από την επιλογή του υπήρχαν φυλετικά κίνητρα επειδή ήταν λευκός -πίστευε ότι υπήρχαν απείρως καλύτεροι από αυτόν αφροαμερικανοί τζαζίστες, που θα μπορούσαν να είναι στο εξώφυλλο.
Ιστορικό για τη μουσική της τζαζ ήταν το άλμπουμ «Time Out», λόγω των πρωτότυπων συνθέσεών του, που κυκλοφόρησε στα τέλη του 1959. Γνώρισε τεράστια επιτυχία, με συνθέσεις, όπως τα «Take Five», «Blue Rondo A La Turk» και «Three to Get Ready». Υπήρξε το πρώτο άλμπουμ της τζαζ που ξεπέρασε σε πωλήσεις το ένα εκατομμύριο αντίτυπα και έγινε πλατινένιο. Ακολούθησε μια ιδιαίτερα παραγωγική περίοδος στη δεκαετία του ’60 με αλλεπάλληλες κυκλοφορίες νέων άλμπουμ.
Ανάμεσά τους ξεχωρίζει το «At Carnegie Hall» (1963), που θεωρείται ως ένα από τα καλύτερα «ζωντανά» άλμπουμ της τζαζ μουσικής.
Από τα τέλη της δεκαετίας του ’60 αφοσιώθηκε στη σύνθεση ορχηστρικών και χορωδιακών έργων («The Light in the Wilderness», «Mass to Hope», «Τhe Gates of Justice» κ.ά.).
1923
Βουλευτικές εκλογές στη Βρετανία. Το κυβερνόν Συντηρητικό Κόμμα δεν καταφέρνει να συγκεντρώσει την κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Έτσι, το Εργατικό Κόμμα, με την ανοχή-στήριξη των Φιλελεύθερων, κατάφερε να σχηματίσει την πρώτη του κυβέρνηση (μειοψηφίας). Πρωθυπουργός ορκίστηκε ο ηγέτης του Εργατικού Κόμματος Ράμσεϊ Μακντόναλντ.
Παρά τη σύντομη διάρκεια της διακυβέρνησής του (10 μήνες), το Εργατικό Κόμμα έδωσε σαφή δείγματα γραφής, αφού όχι μόνο «ξέχασε» κάθε προεκλογική διακήρυξη περί εθνικοποίησης βασικών κλάδων της οικονομίας και φορολογίας του κεφαλαίου, αλλά και στήριξε συστηματικά την εργοδοσία σε μια σειρά βιομηχανικές διαφορές (π.χ. στις απεργίες των σιδηροδρομικών, των λιμενεργατών, κ.α.). Απέρριψαν ακόμη και την πρόταση που υπέβαλαν ορισμένοι βουλευτές του για την απαγόρευση της χρήσης του στρατού εναντίον απεργών εργατών.
Σε διεθνές επίπεδο, η Εργατική κυβέρνηση δεν διέφερε σε τίποτα από τις προηγούμενες, είτε «συντηρητικές» είτε «φιλελεύθερες» κυβερνήσεις, προασπίζοντας και προωθώντας με συνέπεια τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα της Βρετανίας ανά τον κόσμο (με βομβαρδισμούς εναντίον του άμαχου πληθυσμού στο Ιράκ, με την καταστολή των εθνικοαπελευθερωτικών κινημάτων σε Αίγυπτο, Ινδία, κοκ.).
1940
Μαχόμενος τους Ιταλούς, που συνεχώς υποχωρούσαν, ο ελληνικός στρατός μπαίνει στους Αγίους Σαράντα.
1944
Τα ξημερώματα, οι εγχώριες αστικές και βρετανικές δυνάμεις (4 και 8 τάγματα αντίστοιχα) ξεκίνησαν στοχευμένες αντεπιθέσεις. Ωστόσο, παρά την κινητοποίηση ισχυρής δύναμης αρμάτων μάχης και αλεξιπτωτιστών, τα αποτελέσματα ήταν πενιχρά και περιορίστηκαν στην κατάληψη των οδών Σταδίου και Πανεπιστημίου, καθώς και των γραφείων της ΚΕ του ΕΑΜ στην οδό Κοραή.
Στον Πειραιά, οι Βρετανοί σταθεροποίησαν τις θέσεις τους στην Πειραϊκή και κατέλαβαν ένα τμήμα της ακτής του Νέου Φαλήρου, εξασφαλίζοντας απαραίτητα προγεφυρώματα για αποβάσεις. Οι επιθετικές τους πρωτοβουλίες πάντως δεν κράτησαν πολύ. Η αποφασιστική αντίσταση του ΕΛΑΣ και των κατοίκων της Αθήνας και του Πειραιά τους ανάγκασαν να περάσουν σύντομα σε αμυντικές θέσεις, αναμένοντας ενισχύσεις.
Βασικός στόχος του ΕΛΑΣ εκείνη τη μέρα υπήρξε το Σύνταγμα Χωροφυλακής Μακρυγιάννη, ένα άριστα οχυρωμένο (και πρόσφατα ενισχυμένο) κτιριακό συγκρότημα στους πρόποδες της Ακρόπολης, δύναμης 1.100 ανδρών και επικεφαλής τον πρώην Διοικητή των Ταγμάτων Ασφαλείας Λακωνίας Κ. Κωστόπουλο. Η ορμητική επίθεση του ΕΛΑΣ έφερε γρήγορα το Σύνταγμα Μακρυγιάννη κοντά στην παράδοση, αν δεν ήταν για την καθοριστική επέμβαση των Βρετανών με άρματα μάχης.
Ταυτόχρονα, εκδηλώθηκε επίθεση της Ορεινής Ταξιαρχίας κατά της Καισαριανής, που παρά την τρομακτική υπεροπλία του αντιπάλου, έληξε μετά από 6 ώρες σφοδρών συγκρούσεων με νίκη του ΕΛΑΣ. Δίκαια ο Ριζοσπάστης χαρακτήριζε την επόμενη μέρα την Καισαριανή ως «το Στάλινγκραντ της Ελλάδας»! Έτσι δημιουργήθηκε το μέτωπο της Καισαριανής, που κράτησε 25 ολόκληρες μέρες.
Στα άλλα μέτωπα, ο ΕΛΑΣ κατέλαβε την Ειδική Ασφάλεια, την έδρα της Ανώτατης Διοίκησης Χωροφυλακής, την Υποδιοίκηση Χωροφυλακής και τη Διοίκηση Στερεάς.
1949
Πεθαίνει ο Αμερικανός φολκ και μπλουζ μουσικός Χάντυ Ουΐλιαμ Λεντμπέτερ (Hudy William Ledbetter).
Ήταν γνωστός για το καθαρό και δυνατό τραγούδι του, την επιδεξιότητά του στη δωδεκάχορδη κιθάρα και το πλούσιο ρεπερτόριο φολκ μουσικής που εισήγαγε. Είναι περισσότερο γνωστός ως Ληντμπέλυ (Leadbelly) ή Ληντ Μπέλλυ (Lead Βelly).
Αν και έπαιζε περισσότερο δωδεκάχορδη κιθάρα, ήταν ικανός πιανίστας και έπαιζε επίσης μαντολίνο, φυσαρμόνικα, βιολί και ακορντεόν. Σε ορισμένες, ωστόσο, από τις ηχογραφήσεις του, όπως η δική του εκδοχή για τη φολκ μπαλλάντα «Τζον Χάρντυ», χρησιμοποίησε ακορντεόν αντί για δωδεκάχορδη. Σε άλλες ηχογραφήσεις απλά τραγουδούσε παράγοντας ήχο με τα χέρια και με κτυπήματα στο πόδι.
Περιπλανήθηκε σε αρκετές πόλεις και για ένα διάστημα συνεργάστηκε με τον Μπλάιντ Λέμον Τζέφερσον. Φυλακίστηκε το 1918 και του δόθηκε χάρη έξι χρόνια αργότερα, από τον κυβερνήτη του Τέξας, όταν ο τελευταίος επισκέφτηκε τη φυλακή και τον άκουσε να τραγουδά.
Καταδικάστηκε για δεύτερη φορά το 1930 για απόπειρα ανθρωποκτονίας, εκτίοντας την ποινή του σε φυλακή της Λουιζιάνας, όπου «ανακαλύφθηκε» από τους Τζον και Άλαν Λόμαξ κατά τη διάρκεια της έρευνάς τους για μία συλλογή τραγουδιών για τη Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου. Χάρη στις προσπάθειές τους, ο Ληντ Μπέλλυ αφέθηκε ελεύθερος το 1934 και τα επόμενα χρόνια πραγματοποίησε πολυάριθμες ηχογραφήσεις.
1957
Στη σκιά του σοβιετικού διαστημικού προγράμματος, δύο μήνες μετά την επιτυχή εκτόξευση του σοβιετικού δορυφόρου «Σπούτνικ», οι Αμερικανοί επιχειρούν να στείλουν και αυτοί τον πρώτο τους δορυφόρο στο διάστημα.
Η επιχείρηση υπήρξε μια παταγώδης αποτυχία, μιας και ο Αμερικανικός πύραυλος δεν κατάφερε παρά να πετάξει 1,2 μέτρα πάνω από το έδαφος προτού εκραγεί.
1972
Οι φοιτητές των ανώτερων σχολών Υπομηχανικών Αθήνας και Θεσσαλονίκης κηρύσσουν απεργία διαρκείας με αίτημα την κατάργηση διατάγματος της Χούντας που προέβλεπε τον επαγγελματικό τους υποβιβασμό. Γρήγορα το απεργιακό κίνημα εξαπλώθηκε σε όλες τις τεχνικές σχολές της χώρας. Οι σπουδαστές της ΣΕΛΕΤΕ, της Σιβιτανιδείου και των σχολών Ηλεκτρονικών κήρυξαν επίσης απεργία με τα ίδια αιτήματα. Οι κινητοποιήσεις διήρκεσαν έως τις 23 Δεκεμβρίου.
1990
Πεθαίνει ο μουσικός και συνθέτης Παύλος Σιδηρόπουλος. Γεννημένος στις 27 Ιουνίου 1948, σε αστική οικογένεια (ήταν απόγονος του Αλέξη Ζορμπά και ανιψιός της Έλλης Αλεξίου), κόλλησε το «μικρόβιο» του ροκ από τους «MGC» και τους «LUBOGG».
Άριστος μαθητής, αλλά ατίθασος χαρακτήρας, σπούδασε στο Μαθηματικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Στη Θεσσαλονίκη συγκατοικεί με τον Βαγγέλη Γερμανό και μαζί «τζαμάρουν», ακούγοντας κομμάτια των Ντίλαν, «Ρόλιγκ Στόουνς» και «Άνιμαλς», ενώ το 1969 σχηματίζει με τον Παντελή Δεληγιαννίδη το ντουέτο «Δάμων και Φιντίας», το 1972 προσχωρεί στα «Μπουρμπούλια», την περίοδο 1974-1978 συνεργάζεται με τον Γ. Μαρκόπουλο, ενώ στα τέλη της δεκαετίας του ’70 βρίσκεται με τους «Σπυριδούλα».
Το 1979 πρωταγωνιστεί στην ταινία του Ανδρέα Θωμόπουλου «Ο ασυμβίβαστος» (1979), όπου και τραγουδά τα υπέροχα «Να μ’ αγαπάς» και «Κάποτε θα ‘ρθουν».
Ακολούθησε η «Εταιρεία Καλλιτεχνών» και αργότερα οι «Απροσάρμοστοι».
1992
Ινδουιστές καταστρέφουν ένα ιστορικό τζαμί στην Αϊόντχια της Ινδίας, προκαλώντας βίαιες συγκρούσεις μεταξύ ινδουιστών και μουσουλμάνων. Πάνω από 2.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στη διάρκεια αυτών των συγκρούσεων.
1999
Επιχειρηματικός πόλεμος στις ΗΠΑ, καθώς δικαστική έκθεση χαρακτηρίζει «μονοπωλιακή» την εταιρεία «Microsoft» του Μπιλ Γκέιτς. Αγωγή 19 αμερικανικών Πολιτειών κατά της εταιρείας.
2006
Πεθαίνει η ηθοποιός Μπέτυ Μοσχονά. πρωτοεμφανίστηκε το 1952 με το θίασο του Μίμη Κοκκίνη στο έργο «Τρία μοντέρνα κορίτσια». Έπειτα ασχολήθηκε με την επιθεώρηση, παίζοντας πλήθος κωμικών ρόλων. Η τελευταία της εμφάνιση ήταν στην «Αποθήκη», στο «Αναμείνατε στο ακουστικό σας» (1997- 1998 – 1999). Επίσης, έπαιξε στον κινηματογράφο και σε σίριαλς («Μαντάμ Σουσού», «Ντόλτσε βίτα»).
Επαιξε στο «Ακροπόλ» και στο «Μπουρνέλη» σε έργα των Σακελλάριου – Γιαννακόπουλου, Γιαλαμά – Θίσβιου – Πρετεντέρη, Ασημακόπουλου – Σπυρόπουλου – Παπαδούκα. Στην οπερέτα του Β. Σκότο «Αυτοκρατορικές βιολέτες», στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιώς (1962 – 1963) κράτησε το ρόλο της Σεραφίνας. Υπήρξε συνθιασάρχης με τις αδελφές Καλουτά, τον Ορέστη Μακρή και την Ρένα Ντορ, στο έργο «Ντόλτσε βίτα στην Αθήνα», συνθιασάρχης με τους Σοφία Βέμπο, Ρένα Ντορ, Αλέκο Λειβαδίτη, Κούλη Στολίγκα και τον σύζυγό της Τάκη Μηλιάδη, και συνθιασάρχης με τους Ρένα Βλαχοπούλου και Βασίλη Αυλωνίτη.
2008
Ο 15χρονος μαθητής Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος δολοφονείται από ειδικό φρουρό της Ελληνικής Αστυνομίας στη συμβολή των οδών Τζαβέλλα και Μεσολογγίου στα Εξάρχεια, ξεσηκώνοντας μαζικές εκδηλώσεις διαμαρτυρίας σε όλη την Ελλάδα.
2024
“Φεύγει” από τη ζωή σε ηλικία 87 ετών ο κριτικός θεάτρου, μεταφραστής και συγγραφέας Κώστας Γεωργουσόπουλος, γνωστός και με το ψευδώνυμο Κ.Χ. Μύρης.
Ο Κώστας Γεωργουσόπουλος γεννήθηκε στη Λαμία το 1937. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, στο Τμήμα Ιστορίας – Αρχαιολογίας, και θέατρο στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών με δασκάλους του τους Δημήτρη Ροντήρη και Γιάννη Σιδέρη.
Εργάστηκε στην ιδιωτική και δημόσια εκπαίδευση ενώ το 1978 ανέλαβε, κατόπιν ανάθεσης του υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων, την επιμέλεια του βιβλίου Δραματική ποίηση, που αποτέλεσε επί 25 χρόνια διδακτέα ύλη στα ελληνικά Γυμνάσια.
Το 1986, για το έργο του «Τα μετά το θέατρο», απέσπασε το 1ο Κρατικό Βραβείο δοκιμίου, ενώ για το έργο «Από τον Στρίντμπεργκ και τον Τσέχωφ στον Πιραντέλλο και τον Μπέρτολτ Μπρεχτ» το 1999 βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών. Για το σύνολο του έργου του έχει τιμηθεί, μεταξύ άλλων, με το Χρυσό Μετάλλιο της Πόλεως των Αθηνών το 2000.
Το 2008 τού απενεμήθη το Μεγάλο Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας για το σύνολο του έργου του και το 2006 το Πανεπιστήμιο Αθηνών, με πρωτοβουλία του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών, τον αναγόρευσε επίτιμο διδάκτορά του.
Στο στίβο της θεατρικής κριτικής μπήκε το 1971 από τις στήλες της εφημερίδας «Το Βήμα», ενώ στη συνέχεια ανέλαβε την κριτική θεάτρου στα «ΝΕΑ».
Με το ψευδώνυμο Κ. Χ. Μύρης έχει εκδώσει την ποιητική συλλογή «Αμήχανον Τέχνημα», 1971, 1980 (μαζί με την «Παράβαση»), τα διηγήματα «Η Καμπάνα – Οδάξ», 1985, και τη συλλογή τραγουδιών τα οποία έχουν μελοποιήσει γνωστοί συνθέτες (Χρονικό, Η μεγάλη αγρυπνία, Ιθαγένεια, Ανεξάρτητα τραγούδια, 1980).
Από το 1990 δίδασκε ως επιστημονικός συνεργάτης στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Είχε διατελέσει πρόεδρος του Δ.Σ. στο Εθνικό Θέατρο και επί μία εικοσαετία πρόεδρος Πρόεδρος της Επιτροπής Επιχορηγήσεων Θεάτρου του Υπουργείου Πολιτισμού. Από το 2003 ήταν πρόεδρος του Κέντρου Μελέτης και Έρευνας του Ελληνικού Θεάτρου – Θεατρικού Μουσείου.
