1456
Η Ιωάννα της Λωραίνης αθωώνεται από εκκλησιαστικό δικαστήριο στη Ρουέν, 25 χρόνια μετά το θάνατό της στην πυρά ως αιρετική.
1550
Οι Ισπανοί κονκισταδόρες φέρνουν τη σοκολάτα στην Ευρώπη, που σύντομα θα γίνει το αγαπημένο ρόφημα των ευγενών.
1770
Ο Οθωμανικός στόλος καταστρέφεται στη Σμύρνη από τον Ρωσικό (Ναυμαχία του Τσεσμέ). Ακολουθούν αντίποινα και σφαγές εναντίον του ελληνικού πληθυσμού της πόλης.
1822
Αρχίζει να εφαρμόζεται το σχέδιο του Κολοκοτρώνη, με στόχο να παρεμποδιστεί ο Δράμαλης να φτάσει στην Κόρινθο.
Ακολουθώντας την τακτική της «καμένης γης» του Ρώσου αρχιστράτηγου Κουτούζοφ, διατάζει να καούν όλη η σοδειά του αργολικού κάμπου και οι αποθήκες τροφίμων.
Ο εχθρός αντιμετώπιζε πλέον σοβαρό πρόβλημα επισιτισμού.
1828
Υπογράφεται Πρωτόκολλο για την αποστολή Γαλλικών στρατευμάτων στην Πελοπόννησο εναντίον του Ιμπραήμ. Τα οθωμανικά και αιγυπτιακά στρατεύματα αποχώρησαν τελικά από την Πελοπόννησο χωρίς ιδιαίτερες μάχες.
1833
Γεννιέται ο Φελισιέν Ροπς (Félicien Rops), Βέλγος ζωγράφος, χαράκτης και γελοιογράφος.
Ήταν πολυεπίπεδος καλλιτέχνης, που έδωσε νέα πνοή στην τεχνική της οξυγραφίας και έγινε κυρίως διάσημος για τις περίφημες χαλκογραφίες του.
1860
Γεννιέται ο Αυστριακός συνθέτης Γκούσταβ Μάλερ (Gustav Mahler).
Έχει αναγνωριστεί ως ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους ύστερο – ρομαντικούς συνθέτες, αν και η μουσική του δεν έγινε ποτέ πλήρως αποδεκτή από το μουσικό καθεστώς της Βιέννης κατά τη διάρκεια της ζωής του.
Τα έργα του χαρακτηρίστηκαν αρχικά ως «εκκεντρικά», ενώ κατά άλλους εξέφραζαν το γερμανικό μοντερνισμό, ωστόσο μόνο κατά την τελευταία δεκαετία της ζωής του γνώρισαν ευρύτερη απήχηση.
Ο Μάλερ συνέθεσε κατά κύριο λόγο συμφωνίες και λήντερ (Lieder=τραγούδια), ωστόσο η προσέγγισή του στο τελευταίο αυτό είδος κατέστησε συχνά δυσδιάκριτα τα όρια μεταξύ των ορχηστρικών ειδών του Ληντ, της συμφωνίας και του συμφωνικού ποιήματος.
1887
Γεννιέται ο Μαρκ Σαγκάλ, Γάλλος ζωγράφος, από τους πιο διακεκριμένους του σουρεαλιστικού ρεύματος.
Ο Σαγκάλ, εβραϊκής καταγωγής, γεννήθηκε στη Ρωσία και τα πρώτα έργα του αποτύπωναν τις μνήμες του από τα χωριά της ρωσικής υπαίθρου.
Το 1923 πήγε στη Γαλλία και το 1936, όταν ο ναζισμός προχωράει στις πρώτες εκκαθαρίσεις κατά των Εβραίων, πηγαίνει στις ΗΠΑ.
Μετά το τέλος του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου ξαναγύρισε στη Γαλλία. Αναγνωρίζεται ως ένας από τους σημαντικότερους ζωγράφους και σχεδιαστές του 20ού αιώνα. Η ζωγραφική του Σαγκάλ διακρίνεται από το χιούμορ και τη φαντασία του δημιουργού, αλλά και από μια έξοχη ποιητική έμπνευση.
1893
Γεννιέται ο Σοβιετικός ποιητής και καλλιτέχνης Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι, μέλος του Κόμματος των Μπολσεβίκων από το 1908.
Ο ενθουσιασμός του για την επανάσταση του 1917 θα εκφραστεί από την αρχή: «Αυτή είναι η δική μου επανάσταση. Πήγα στο Σμόλνι. Δούλεψα. Έκανα κάθε είδους δουλειά».
Το 1919 εργάζεται στα Παράθυρα του Τηλεγραφικού Πρακτορείου Ρωσίας (ΡΟΣΤΑ) εκλαϊκεύοντας με καλλιτεχνικό τρόπο τους σκοπούς της επανάστασης. Βρίσκεται στην ακμή της δημιουργίας του. Η ποίηση («150.000.000», «Βλαντίμιρ Ιλίτς Λένιν» κ.ά.), το θέατρο («Μυστήριο Μπουφ», «Ο κοριός» που ανέβηκε από τον Μέγερχολντ σε μουσική Σοστακόβιτς), η σάτιρά του, αγγίζουν τον επαναστατημένο λαό, που τοποθετεί τον Μαγιακόφσκι στο υψηλότερο βάθρο της συνείδησής του. Ανάμεσα στα ποιήματα αυτής της περιόδου είναι η «Ωδή στην Επανάσταση» και το «Αριστερό Εμβατήριο».
Ο Μαγιακόφσκι καταγράφεται στη συνείδηση των ανθρώπων ως ο ποιητής που οραματίστηκε και περιέγραψε όσο λίγοι το φωτεινό μέλλον της ανθρωπότητας. Σίγουρα, το αστραποβόλο έργο του Μαγιακόφσκι είναι μια από τις πρόνοιες που φροντίζει να κρατά η Ιστορία για τις μεγάλες στιγμές της. Με τα σπουδαία ανθρώπινα γνωρίσματα της ποίησής του διασφαλίζεται η διαχρονικότητά της, η αθανασία της.
1899
Γεννιέται ο Τζορτζ Κιούκορ (George Dewey Cukor), Αμερικανός σκηνοθέτης βραβευμένος με Όσκαρ Σκηνοθεσίας για την ταινία του 1964 “Ωραία μου Κυρία” (My Fair Lady)[4]. Ο Κιούκορ διέπρεψε στην κινηματογράφηση διάσημων λογοτεχνικών έργων καθώς και σοφιστικέ κωμωδιών.
1901
Γεννιέται ο Βιττόριο ντε Σίκα (Vittorio de Sica), Ιταλός κινηματογραφικός σκηνοθέτης και ηθοποιός. Υπήρξε ένας από τους κύριους εκπροσώπους του ιταλικού νεορεαλισμού.
Το 1926, παράλληλα με την ενασχόλησή του με το θέατρο, στράφηκε προς τον κινηματογράφο. Πρώτος του ρόλος στον κινηματογράφο, που τον καθιέρωσε και ως κινηματογραφικό αστέρι, ήταν στην ταινία «Οι άντρες, τι παλιάνθρωποι!» (1932) σε σκηνοθεσία του Μάριο Κομερίνι. Η δε πρώτη του ταινία ως σκηνοθέτης ήταν το «Δυο ντουζίνες κόκκινα τριαντάφυλλα» (1940).
Οι επόμενες ταινίες του, μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, όπως «Λούστρο Παπουτσιών» (Sciuscia, 1946), «Κλέφτης ποδηλάτων» (Ladri Di Biciclette, 1948), «Θαύμα στο Μιλάνο» (Miracolo A Milano, 1951), «Ό,τι μου αρνήθηκαν οι άνθρωποι» (Umberto D., 1952) θεωρούνται κορυφαία έργα του νεορεαλισμού, καθώς εκφράζουν με πόνο και ανθρωπιά τη δραματική κοινωνική κατάσταση της μεταπολεμικής Ιταλίας (εγκαταλειμμένα παιδιά, άνεργοι, άστεγοι).
Με την ταινία «Η Ατιμασμένη» (La Ciociara, 1960), βασισμένη στο μυθιστόρημα του Αλμπέρτο Μοράβια και με πρωταγωνίστρια τη Σοφία Λόρεν, έκλεισε η νεορεαλιστική περίοδος. Έπειτα, ο Βιτόριο ντε Σίκα σκηνοθέτησε κυρίως εμπορικές ταινίες όπως «Φιλουμένα Μαρτουράνο – Γάμος Αλά Ιταλικά» (Matrimonio All’ Italiana, 1964) βασισμένη στο θεατρικό του Εντουάρντο ντι Φιλίππο Φιλουμένα Μαρτουράνο. Ακόμα δύο ταινίες του, πάντως, κέρδισαν το βραβείο Όσκαρ καλύτερης ξένης ταινίας: «Χθες, σήμερα, αύριο» (Ieri, Oggi E Domani, 1963) και «Ο κήπος των Φίντζι-Κοντίνι» (Il Giardino Dei Finzi Contini, 1970) που βασίζεται στο δημοφιλές μυθιστόρημα του Τζόρτζο Μπασάνι. Τελευταίες του ταινίες ήταν «Το ιντερμέντσο μιας παντρεμένης» (Una Breve Vacanza, 1974) και το «Τελευταίο ταξίδι» (Il Viaggio, 1974).
1908
Πεθαίνει ο λογοτέχνης Δημήτρης Βικέλας. Το 1894 ορίστηκε πρόεδρος της διεθνούς επιτροπής για την ανασύσταση των Ολυμπιακών Αγώνων.
1908
Γεννιέται στο Βατούμι της Γεωργίας ο Οδυσσέας Δημητριάδης (η οικογένειά του καταγόταν από τα Σούρμενα της Τουρκίας).
Από πολύ νωρίς έδειξε την κλίση του προς τη μουσική. Πρώτα άρχισε πιάνο, ύστερα βιολί, ενώ 14χρονος άρχισε να μελετά σύνθεση. Σπούδασε στο Ωδείο Τιφλίδας σύνθεση και ακολούθησε σπουδές αρχιμουσικού στο Ωδείο του Λένινγκραντ.
Μετά την αποφοίτησή του εργάστηκε επί 10 χρόνια στην Όπερα της Τιφλίδας και η φήμη του γρήγορα απλώθηκε σε όλη την ΕΣΣΔ.
Μετά από πρόσκληση του «Μπολσόι» παρουσιάζει σ’ αυτό τη «Μνηστή του τσάρου», με εξαιρετική επιτυχία, ενώ από το 1947 – 1952 βρίσκεται στο τιμόνι της Κρατικής Συμφωνικής Ορχήστρας της Γεωργίας.
Από το 1952 διορίζεται επικεφαλής της Ορχήστρας της Όπερας της Τιφλίδας, η οποία θριαμβεύει στο εσωτερικό (και στο «Μπολσόι»), αλλά και σε δίμηνη περιοδεία της σε Βραζιλία, Αργεντινή, Χιλή, Περού, Βενεζουέλα. Μεγάλη στιγμή της καριέρας του Οδ. Δημητριάδη ήταν η εμφάνισή του στο πόντιουμ της Ορχήστρας της Όπερας της Βιέννης.
Διατέλεσε αντιπρόεδρος του Συνδέσμου Φιλίας ΕΣΣΔ – Ελλάδας, από το 1958. Το 1959, με ειδική άδεια, έρχεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα, όπου μετά από 35 χρόνια χωρισμού συναντάται με τους συγγενείς του. Η πρώτη συνεργασία του με την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών έγινε το 1964, οπότε διηύθυνε συναυλία στο «Ρεξ», ενώ το 1965 διευθύνει την «Ντάμα Πίκα» στη Λυρική. Την ίδια χρονιά διορίστηκε αρχιμουσικός στο «Μπολσόι», όπου διηύθυνε πολλές όπερες, ενώ πάντοτε είχε στενή επαφή με το Ωδείο Τιφλίδας και τους μαθητές του (ανάμεσά τους και ο εξαίρετος Τζάνσουγκ Καχίτζε). Πολλές ήταν οι εμφανίσεις του στο εξωτερικό, με σημαντικότερη την περιοδεία της Κρατικής Ορχήστρας της ΕΣΣΔ, σε ΗΠΑ, Καναδά και Μεξικό (1969). Πολλές είναι οι όπερες που διηύθυνε από το 1974 και μετά στη Λυρική Σκηνή, ενώ ανεκτίμητος είναι ο ρόλος του στην παρουσίαση έργων Ελλήνων συνθετών.
Να σημειωθεί ότι έκανε την «αναστήλωση» της όπερας του Σαμάρα «Φλόρα Μιράμπιλις», αντικαθιστώντας την παλιά καμένη παρτιτούρα με νέα (βασίστηκε σε διασκευή). Το εγχείρημα χαρακτηρίστηκε ως θαύμα ενορχήστρωσης. Το 1980 ήταν μουσικός υπεύθυνος για την Ολυμπιάδα της Μόσχας, ενορχήστρωσε τον Ολυμπιακό Υμνο, και τον διηύθυνε στην έναρξη και λήξη των Αγώνων.
Για τη μεγάλη προσφορά του ο Οδ. Δημητριάδης τιμήθηκε με πολλά βραβεία της ΕΣΣΔ: Το «Παράσημο Τιμής» (1946), της «Εργατικής Κόκκινης Σημαίας» (1951), με τα μετάλλια «Για την άμυνα του Καυκάσου», «Για την ηρωική δουλιά στο Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο» (1946), «Για την ηρωική δουλιά» (1980). Του απονεμήθηκαν επίσης οι τιμητικοί τίτλοι του «Λαϊκού καλλιτέχνη» της ΕΣΣΔ, της Γεωργίας, της Αμπχαζίας κ.ά.
1913
Κατά τον Β΄ Βαλκανικό Πόλεμο, ο Ελληνικός Στρατός καταλαμβάνει το Πέτσοβο.
1929
Εκατό χωροφύλακες κάνουν επιδρομή στο χωριό Μακρυνίτσα για να ξαναδώσουν πίσω το κοινοτικό δάσος σε ιδιώτη επιχειρηματία.
Οι χωροφύλακες πυροβολούν εναντίον των αγροτών και σκοτώνουν έναν.
Η κηδεία του θύματος μετατρέπεται σε διαμαρτυρία σύσσωμου του χωριού, ενώ στο πλευρό των αγροτών σπεύδουν και πολλές αντιπροσωπείες εργατών από τον Βόλο.
1930
Πεθαίνει ο Άρθουρ Κόναν Ντόιλ (Arthur Conan Doyle), Βρετανός συγγραφέας μυθιστορημάτων μυστηρίου, με ήρωα τον ντετέκτιβ Σέρλοκ Χολμς, τον οποίο εφοδίασε με επιστημονικές γνώσεις και ικανότητα εγκληματολογικών εργαστηριακών αναλύσεων, για τη διαλεύκανση των πολυάριθμων υποθέσεών του. Ασχολήθηκε ακόμη με τα ψυχικά (πνευματιστικά) φαινόμενα.
1936
Γεννιέται ο Νίκος Ξυλούρης, ο Κρητικός λυράρης και τραγουδιστής, ο καλλιτέχνης και αγωνιστής, σφράγισε με τη φωνή του κάποιες από τις πιο δυνατές στιγμές του ελληνικού τραγουδιού.
Με τα τραγούδια του, συντρόφεψε το λαό μας στις αναζητήσεις και τους αγώνες του. Γεννήθηκε στα Ανώγεια του Ρεθύμνου σε οικογένεια με μουσική παράδοση και πολλούς λυράρηδες και κατέκτησε όλη την Ελλάδα, υπήρξε ξεχωριστή και ασυμβίβαστη. Σε νεαρή ακόμα ηλικία, με τη βοήθεια του δασκάλου του, πείθει τον πατέρα του να του αγοράσει την πρώτη του λύρα και πολύ γρήγορα αρχίζει να παίζει σε γάμους και πανηγύρια. Στα 17 του, μετακομίζει στο Ηράκλειο και δουλεύει στο νυχτερινό κέντρο «Κάστρο», όμως τα πράγματα δεν ήταν όπως τα περίμενε, καθώς βρέθηκε αντιμέτωπος με τη μόδα της ευρωπαϊκής μουσικής, κάτι τελείως ξένο γι’ αυτόν. Τα έσοδά του μόλις και μετά βίας φτάνουν να τον συντηρήσουν και περνά δύσκολες εποχές.
Σιγά σιγά, κι ενώ ήδη έχει παντρευτεί, την εκλεκτή της καρδιάς του την Ουρανία, οι Κρητικοί αρχίζουν να οργανώνουν γλέντια για να τον ακούν να παίζει. Το 1958 ηχογραφεί τον πρώτο του δίσκο «Μια μαυροφόρα που περνά» και στη συνέχεια άλλα τραγούδια σε δίσκους 45 στροφών. Το 1966 κερδίζει το πρώτο βραβείο σε φεστιβάλ φολκλορικής μουσικής στο Σαν Ρέμο παίζοντας με τη λύρα του ένα συρτάκι και την επόμενη χρονιά ανοίγει στο Ηράκλειο το μουσικό κέντρο «Ερωτόκριτος».
Το 1969 τραγουδά την περίφημη «Ανυφαντού», που η απήχησή της σπάει τα στενά όρια της παραδοσιακής δισκογραφίας. Τον Απρίλη της ίδιας χρονιάς εμφανίζεται για πρώτη φορά στην Αθήνα, στο «Κονάκι», και το Σεπτέμβρη εγκαθίσταται μόνιμα στην πρωτεύουσα.
Το καλοκαίρι του 1970, η γνωριμία του με τον Τάκη B. Λαμπρόπουλο θα αποφέρει συμβόλαιο συνεργασίας με την «Columbia». Θέλει να τραγουδήσει τα τραγούδια της πατρίδας του, τα Ριζίτικα, τον «Ερωτόκριτο». O πρώτος μεγάλος του δίσκος έχει τίτλο: «Ψαρρονίκος – Κρητικά Τραγούδια» και περιλαμβάνει προσωπικές του επιτυχίες από 45άρια και ηχογραφήσεις του σε παραδοσιακά κομμάτια της Κρήτης.
Στη συνέχεια, έρχεται σε επαφή με τον Γιάννη Μαρκόπουλο και τραγουδά – μαζί με την Μαρία Δημητριάδη – στο μεγάλο του δίσκο «Χρονικό». H εκπληκτική άρθρωσή του και το ιδιαίτερο χάρισμα που διαθέτει στην εκφορά του λόγου περνούν στις ψυχές και στα χείλη του κόσμου την ελλειπτική και σουρεαλιστική γραφή του K. X. Μύρη, που υπογράφει τους στίχους. Ενδεικτικά, αναφέρουμε ορισμένα από τα τραγούδια που ξεχώρισαν: «Καφενείον η Ελλάς», «1944», «O γερο – δάσκαλος» κ.ά.
Την επόμενη χρονιά, εκδίδονται τα «Ριζίτικα», σε ενορχήστρωση Μαρκόπουλου, με την εκφραστική και βροντερή φωνή του Ξυλούρη να δεσπόζει: «Αγρίμια κι αγριμάκια μου», «Μάνα κι αν έρθουν οι φίλοι μου», «Κόσμε χρυσέ» κ.ά. Το «Πότε θα κάνει ξαστεριά» γίνεται αντιδικτατορικό σύνθημα. O δίσκος θα βραβευτεί από τη Γαλλική Ακαδημία του Σαρλ Κρος.
H φωνή του Ξυλούρη στην καρδιά της δικτατορίας γίνεται σημαία αντίστασης. Το 1972 κυκλοφορεί η «Ιθαγένεια» σε στίχους K. X. Μύρη («Γεννήθηκα», «Χίλια μύρια κύματα μακριά απ’ τ’ Αϊβαλί»), στο ίδιο πνεύμα με το «Χρονικό». Παράλληλα, συμμετέχει στο «Διάλειμμα», πάντα σε μουσική του Μαρκόπουλου και στίχους των K. X. Μύρη, Μάνου Ελευθερίου, Γιώργου Σκούρτη, Ερρίκου Θαλασσινού και του ίδιου του συνθέτη. Την ίδια χρονιά, συνεργάζεται με τον Ξαρχάκο στο άλμπουμ «Διόνυσε Καλοκαίρι Μας». Θα συνεχίσουν μαζί στο θέατρο «Αθήναιον», όπου η Τζένη Καρέζη με τον Κώστα Καζάκο παρουσιάζουν το έργο του Ιάκωβου Καμπανέλλη «Το μεγάλο μας τσίρκο», με θέμα την ιστορική διαδρομή της Ελλάδας τα νεότερα χρόνια. Μέσα από τις ιστορικές αναφορές και τα τραγούδια, εκφράζεται το τεταμένο αντιδικτατορικό κλίμα, το οποίο θα οδηγήσει στην εξέγερση του Πολυτεχνείου. Και εκεί ο Ξυλούρης είναι μπροστάρης. Τραγουδά κι εμψυχώνει τους φοιτητές, μένει μαζί τους, μοιράζεται το πρόχειρο φαγητό τους. Οι συναυλίες, οι δίσκοι του, οι ραδιοφωνικές και οι τηλεοπτικές εκπομπές του απαγορεύονται.
Το 1974 κυκλοφορεί η «Συλλογή», με παλαιότερα και καινούρια τραγούδια του Ξαρχάκου. Εδώ περιλαμβάνονται τα υπέροχα: «Πώς να σωπάσω» (στίχοι K. Κινδύνη), «Αυτόν τον κόσμο τον καλό» (στίχοι B. Ανδρεόπουλου), «Γεια σου χαρά σου Βενετιά», «Παλικάρι στα Σφακιά» (στίχοι N. Γκάτσου) και «Ήτανε μια φορά» (στίχοι K. Φέρρη).
Και στη μεταπολιτευτική περίοδο, ο Ξυλούρης θα εκδηλώσει έντονη καλλιτεχνική και πολιτικοκοινωνική δραστηριότητα. Στο «Καπνισμένο Τσουκάλι» του Χρήστου Λεοντή, σε ποίηση Γιάννη Ρίτσου, είναι συγκλονιστικός όταν τραγουδά: «Αυτά τα κόκκινα σημάδια στους τοίχους, μπορεί να ‘ναι κι από αίμα. Όλο το κόκκινο στις μέρες μας είναι αίμα».
Το 1975, μετά το έντονο πέρασμά του στη λόγια δισκογραφία, επιστρέφει και πάλι στις ρίζες, παρουσιάζοντας ένα μεγάλο προσωπικό δίσκο με παραδοσιακά κομμάτια της Κρήτης, με τίτλο «Τα Που Θυμάμαι Τραγουδώ». Το 1976, σε συνεργασία με τον Χριστόδουλο Χάλαρη, με τον οποίο έχουν ήδη συνυπάρξει στα χαρακτηριστικά lp «Τροπικός Της Παρθένου» και «Ακολουθία», κυκλοφορεί σε πολυτελή έκδοση – με καλαίσθητο πολυσέλιδο ένθετο και εικαστική εικονογράφηση – ο «Ερωτόκριτος», μια περιήγηση σε όλες τις μελωδικές καταγραφές του έργου του Βιτσέντζου Κορνάρου. Στο δίσκο συμμετέχει η Τάνια Τσανακλίδου. Παράλληλα, τραγουδά στον «Κύκλο Σεφέρη», σε μουσική Ηλία Ανδριόπουλου.
Την επόμενη χρονιά, εκδίδει τα «Ερωτικά», ερμηνεύοντας τραγούδια της ζωής, της χαράς, του κεφιού, του έρωτα, με σύγχρονο ήχο, μαζί με παραδοσιακά κρητικά τραγουδά και λαϊκές στιγμές του Στέλιου Βαμβακάρη. Τον Οκτώβρη του 1977, συμμετέχει στους «Ελεύθερους Πολιορκημένους» του Μαρκόπουλου. To 1978 τραγουδά τα «Αντιπολεμικά», σε μουσική Λίνου Κόκοτου και στίχους του ποιητή Δημήτρη Χριστοδούλου. Το 1979 κυκλοφορούν τα «Ξυλουρέικα», ένα καθαρά προσωπικό έργο, με δικούς του στίχους, μουσική – διασκευές του σε παραδοσιακά πρότυπα. Μετά το θάνατό του κυκλοφόρησε, ύστερα από τετράχρονη καθυστέρηση, το «Σάλπισμα» σε μουσική Λουκά Θάνου, όπου ο Ξυλούρης ερμηνεύει Βάρναλη, Καρυωτάκη, κ.ά. H «Μπαλάντα του κυρ Μέντιου» θα ξεχωρίσει με το δυνατό και προφητικό της μήνυμα.
1937
Ξεκινά ο Β’ Ιαπωνοκινεζικός πόλεμος. Τα ιαπωνικά στρατεύματα, αφού χτύπησαν κινεζικά τμήματα στη γέφυρα Λιουνγκουτσάο, έξω από το Πεκίνο, άρχισαν να εισβάλλουν στη Βόρεια Κίνα και γρήγορα άπλωσαν τις πολεμικές επιχειρήσεις τους και στις άλλες κινεζικές επαρχίες.
Ο πόλεμος έληξε ουσιαστικά με την ήττα της Ιαπωνίας στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, 8 χρόνια αργότερα.
1940
Γεννιέται ο Ρίτσαρντ Στάρκεϋ (Richard Starkey), γνωστός ως Ρίνγκο Σταρ (Ringo Starr), Άγγλος μουσικός, τραγουδιστής και ηθοποιός, περισσότερο γνωστός ως ντράμερ του μουσικού συγκροτήματος The Beatles.
1941
Αρχίζει το ένοπλο αντάρτικο στη Σερβία κατά των φασιστικών δυνάμεων κατοχής.
1941
Οι – ουδέτερες ακόμη – ΗΠΑ αποβιβάζουν στρατιωτικές δυνάμεις στην Ισλανδία, για την αποτροπή κατάληψής της από τις δυνάμεις του Άξονα και την απόκτηση στρατηγικού πλεονεκτήματος στον Ατλαντικό.
1943
Συνέρχεται η Πανθεσσαλική Συνδιάσκεψη ανταρτών, στην οποία πήραν μέρος αντιπρόσωποι του Γενικού Στρατηγείου του ΕΛΑΣ με επικεφαλής τον Άρη Βελουχιώτη, καθώς και αντιπρόσωποι των αντάρτικων κινημάτων της Γιουγκοσλαβίας και της Αλβανίας.
1944
Το 30ο Σύνταγμα του ΕΛΑΣ χτυπά τους Γερμανούς και ταγματασφαλίτες στην πόλη των Γιαννιτσών.
1946
Φουντώνει το τρομοκρατικό όργιο της αστικής τάξης στην Αθήνα.
Παρακρατικοί κτυπούν τη συγκέντρωση που πραγματοποιείται στο Παναθηναϊκό Στάδιο για την ένωση των Δωδεκανήσων με την Ελλάδα.
Ταυτόχρονα, επίθεση δέχονται το θέατρο των «Ενωμένων Καλλιτεχνών», τα γραφεία του ΕΑΜ και του Ριζοσπάστη.
1951
Ξεσπά απεργία 120.000 δημοσίων υπαλλήλων που θα λήξει στις 22/7, λόγω της προδοσίας του αγώνα από την ΑΔΕΔΥ.
1974
H Δυτική Γερμανία κερδίζει το Παγκόσμιο Κύπελλο της FIFA.
1981
Την εγκατάσταση πυραύλων Κρουζ στη Σικελία αποφασίζει η ιταλική κυβέρνηση, διευκρινίζοντας ωστόσο, ότι θα εμμείνει στο διάλογο για τη μείωση των πυρηνικών όπλων.
1995
Καταδικάζεται σε φυλάκιση τεσσάρων χρόνων για διαφθορά ο πρώην υπουργός Εξωτερικών της Ιταλίας Τζιάνι ντε Μικέλις.
2005
Βομβιστική επίθεση με 52 νεκρούς και πάνω από 700 τραυματίες συγκλονίζει το Λονδίνο και αποτελεί την αφορμή για περαιτέρω ένταση της «αντιτρομοκρατικής» καταστολής.
Από τις επιθέσεις στο Λονδίνο 
Θύματα από τις επιθέσεις στο Λονδίνο
2006
Πεθαίνει ο Ρότζερ Κηθ Μπάρετ (Roger Keith «Syd» Barrett), γνωστός περισσότερο ως Σιντ Μπάρετ (Syd Barrett).
Ήταν Βρετανός τραγουδιστής, κιθαρίστας και συνθέτης.
Υπήρξε ένα από τα ιδρυτικά μέλη των Pink Floyd και μέλος του συγκροτήματος την τριετία 1965-1968.
Το 1969 εγκατέλειψε τους Pink Floyd λόγω της εξάρτησής του στα ψυχεδελικά ναρκωτικά (με τους οποίους μάλιστα συνεργάστηκε ξανά το 1975 για το αφιερωμένο σε αυτόν τραγούδι «Shine On You Crazy Diamond») και έκανε μια σύντομη σόλο καριέρα έως το 1975 οπότε και σταμάτησε τελείως την ενασχόλησή του με τη μουσική.
