65 π.Χ.
Γεννιέται ο κορυφαίος Ρωμαίος λυρικός ποιητής Κουίντος Οράτιος Φλάκκος (Quintus Horatius Flaccus), γνωστός ως Οράτιος. Για πολλούς είναι ένας από τους δύο μεγαλύτερους Λατίνους ποιητές όλων των εποχών μαζί με τον Βιργίλιο. Από τα γνωστότερα έργα του είναι οι «Ωδές».
1660
Για πρώτη φορά εμφανίζεται σε αγγλική θεατρική σκηνή γυναίκα ηθοποιός. Η ηθοποιός (η Μάργκαρετ Χιουζ ή η Αν Μάρσαλ) υποδύεται τη Δεισδαιμόνα στον Οθέλλο του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ.
1797
Συλλαμβάνεται στην Τεργέστη o Ρήγας Φεραίος, μαζί με τον συνεργάτη του Χριστόφορο Περραιβό.
1813
Πρεμιέρα της 7ης Συμφωνίας του Λούντβιχ βαν Μπετόβεν (Ludwig van Beethoven).
1859
Πεθαίνει ο Βρετανός συγγραφέας Τόμας ντε Κουίνσι (Thomas de Quincey). Εγκατέλειψε τις σπουδές του σε ηλικία 17 ετών, περιπλανήθηκε στην Ουαλία και έζησε στο Λονδίνο σε κατάσταση φτώχειας.
Μετά που επέστρεψε στη γενέτειρά του στο Μάντσεστερ και στις σπουδές του ήρθε σε επαφή με το όπιο στο οποίο και εθίστηκε. Το όπιο θα αποτελέσει το επίκεντρο του έργου του «Οι εξομολογήσεις ενός Άγγλου οπιομανούς». Άλλα έργα του είναι «Ο εκδικητής», «Οι τελευταίες ημέρες του Ίμμανουελ Καντ», «Η μάσκα» κ.ά. Η γραφή του άσκησε επιρροή σε μεγάλες μορφές της λογοτεχνίας όπως ο Έντγκαρ Άλαν Πόε και ο Μπωντλέρ.
1861
Γεννιέται ο Γάλλος γλύπτης και ζωγράφος Αριστίντ Μαγιόλ (Aristide Maillol), ένας από του σημαντικότερους καλλιτέχνες του 20ού αιώνα.
1864
Γεννιέται η Γαλλίδα γλύπτρια Καμίλ Κλοντέλ (Camille Claudel) με σημαντικό έργο.
Υπήρξε μαθήτρια του Ροντέν, μοντέλο και αργότερα συνεργάτιδα του. Ακολούθησε τη δική της πορεία μετά τον χωρισμό τους.
1886
Γεννιέται ο Μεξικανός ζωγράφος Ντιέγκο Ριβιέρα (Diego María de la Concepción Juan Nepomuceno Estanislao de la Rivera y Barrientos Acosta y Rodríguez).
Έγινε γνωστός κυρίως για τις μεγάλες τοιχογραφίες του, σε δημόσια κτίρια στο Μεξικό αλλά και σε κτίρια στις Η.Π.Α., στις οποίες απεικονίζονται τόσο η ιστορία και η κοινωνία του Μεξικού όσο και γενικότερα κοινωνικά θέματα.
Ήταν μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος Μεξικού.
Ο Ντιέγκο Ριβέρα είχε παντρευτεί τέσσερις φορές, δύο από τις οποίες τη ζωγράφο Φρίντα Κάλο.
1903
Πεθαίνει ο Βρετανός φιλόσοφος και κοινωνιολόγος Χέρμπερτ Σπένσερ (Herbert Spencer), συνιδρυτής του περιοδικού Economist.
1911
Γεννιέται στα Χάνια Φραγκόβρυσης (κάτω Ασέα) της Αρκαδίας ο ποιητής Νίκος Γκάτσος. Υπήρξε ένας αληθινός, λαϊκός (με την ουσιαστική έννοια του όρου) ποιητής – στιχουργός, του οποίου τα έργα σφράγισαν τον ελληνικό μουσικό – και όχι μόνο – πολιτισμό και κατέχουν εδώ και δεκαετίες μόνιμη θέση στην καρδιά του λαού μας.
Στην Τρίπολη όπου πήγε γυμνάσιο γνώρισε τα λογοτεχνικά βιβλία, αλλά και τις μεθόδους αυτοδιδασκαλίας ξένων γλωσσών. Στη συνέχεια, φοίτησε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ήδη, είχε μάθει καλά αγγλικά και γαλλικά και είχε μελετήσει τον Παλαμά, τον Σολωμό, το δημοτικό τραγούδι, όπως και τις νεωτεριστικές τάσεις στην ευρωπαϊκή ποίηση. Στην Αθήνα, άρχισε να έρχεται σε επαφή με τους λογοτεχνικούς κύκλους της εποχής, πρωτοδημοσίευσε ποιήματά του, μικρά σε έκταση και με κλασικό ύφος, στα περιοδικά «Νέα Εστία» (1931) και «Ρυθμός» (1933), αλλά και κριτικά του σημειώματα.
Το 1943 ο Ν. Γκάτσος εξέδωσε το βιβλίο του «Αμοργός» με το ομώνυμο ποίημα, που έμελλε να σημαδέψει τη σύγχρονη ελληνική ποίηση. Αυτό ήταν και το μοναδικό βιβλίο του. Το έργο, που αποτελείται από 20 μόνο σελίδες, εκφράζει τις διαθέσεις της νεότερης ποίησης και θεωρείται κορυφαίο ποιητικό έργο του ελληνικού υπερρεαλισμού. Από τότε ο ποιητής δημοσίευσε μόνον τρία ακόμη ποιήματα: το «Ελεγείο» (1946), «Ο Ιππότης και ο Θάνατος» (1947) και το «Τραγούδι του παλιού καιρού» (1963, αφιερωμένο στον Γ. Σεφέρη). Έγραψε επίσης πολλές μελέτες και σχόλια για την ποίηση.
Διαθέτοντας μεγάλη εκφραστική δεινότητα, ο Νίκος Γκάτσος ασχολήθηκε πολύ με τη μετάφραση έργων, κυρίως για λογαριασμό του Εθνικού Θεάτρου, του Θεάτρου Τέχνης και του Λαϊκού Θεάτρου. Πολλές μεταφράσεις του θα παραμείνουν έκτοτε κλασικές με πρώτη αυτή του «Ματωμένου Γάμου». Μετέφρασε πολλούς συγγραφείς και συγκεκριμένα, από τα ισπανικά τους Λόρκα, Λόπε ντε Βέγα, κ.ά., από τα γαλλικά τον Ζενέ, από τα αγγλικά τους Τ. Ουίλιαμς, Ο’ Νιλ, Στρίντμπεργκ κ.ά. Οχτώ χρόνια μετά τη δολοφονία του Φ. Γκ. Λόρκα από τους φασίστες το 1936, ο Νίκος Γκάτσος μεταφράζει το ποίημα «Νυχτερινό Τραγούδι» του μεγάλου Ισπανού ποιητή, κάνοντας το ελληνικό κοινό να δει την Ισπανία με τα μάτια του Λόρκα. Όπως και μέσα από άλλες μεταφράσεις έργων του: «Το σπίτι της Μπερνάντα Αλμπα» (1945), «Ματωμένος Γάμος» (1948) κ.ά.
Ανεκτίμητη υπήρξε η προσφορά του Νίκου Γκάτσου στο ελληνικό τραγούδι, στο οποίο αφιερώθηκε σαν στιχουργός σε μεγάλο βαθμό μετά την «Αμοργό». Οι στίχοι του – ζώσα ποίηση γραμμένη για τη ζωή με τους αγώνες και τις προσδοκίες της, για τον άνθρωπο και τα όνειρά του, για την ομορφιά και για τον έρωτα, ενέπνευσαν τους σημαντικότερους συνθέτες μας, όπως οι Μ. Χατζιδάκις, Μ. Θεοδωράκης, Στ. Ξαρχάκος, Δ. Μούτσης, Λ. Κηλαηδόνης, Χ. Χάλαρης κ.ά., δημιουργώντας κορυφαία έργα («Αθανασία», «Της γης το χρυσάφι», «Ρεμπέτικο», «Αρχιπέλαγος», «Πήρες το μεγάλο δρόμο», «Πορνογραφία», «Λαϊκή Αγορά», «Στο Σείριο υπάρχουνε παιδιά», «Η μικρή Ραλλού», «Μια γλώσσα μια πατρίδα», «Αν θυμηθείς τ’ όνειρό μου», «Η νύχτα», «Αντικατοπτρισμοί» κ.ά.). Στους 350 υπολογίζονται οι στίχοι του Ν. Γκάτσου που γράφτηκαν ή βρήκαν το δρόμο για τη δισκογραφία – αφετηρία το «Χάρτινο το φεγγαράκι», που πρωτοδισκογραφήθηκε το 1958 με την Νάνα Μούσχουρη – όπως «Στο Λαύριο γίνεται χορός», «Ασπρο περιστέρι», «Μίλησέ μου», «Ο Γιάννης ο φονιάς», «Σε πότισα ροδόσταμο», «Σπίτι μου», «Θα ‘ρθει άσπρη μέρα και για μας», «Με τι καρδιά», «Ο Μαύρος ήλιος», «Το δίχτυ», «Μάνα μου η Ελλάς» κ.λπ.
Ιδιαίτερη σχέση και συνεργασία ανέπτυξε ο ποιητής με τον Μάνο Χατζιδάκι, ο οποίος υπήρξε ο στενότερος φίλος, μαθητής και «συνομιλητής» του για πενήντα σχεδόν χρόνια. Οι δυο τους δούλεψαν μαζί πάρα πολλές φορές, ολοκληρώνοντας από κοινού κύκλους τραγουδιών μοναδικής αξίας και αισθητικής. Με πρώτο το «Ματωμένο Γάμο» (1948), από το ομώνυμο θεατρικό του Λόρκα που ο Γκάτσος μετέφρασε, όπου περιλαμβάνεται και το εμβληματικό «Χάρτινο το φεγγαράκι» που τραγούδησε η Μελίνα Μερκούρη στο «Λεωφορείον ο πόθος» στην ομώνυμη παράσταση του Θεάτρου Τέχνης το ’49.
Καρποί της συνεργασίας των δύο δημιουργών, μεταξύ άλλων, είναι οι κύκλοι τραγουδιών «Ελλάς η χώρα των ονείρων» (1960), «Αμέρικα – Αμέρικα» (1963) από την ομώνυμη ταινία του Ελία Καζάν, «Μυθολογία» (1965), η περίφημη «Αθανασία» (1976), «Τα Παράλογα» (1976), έργο στο οποίο το δίδυμο συνεργάστηκε με τους Μίκη Θεοδωράκη, Μελίνα Μερκούρη, Μαρία Φαραντούρη και Διονύση Σαββόπουλο, «Σκοτεινή Μητέρα» (1986) που ο συνθέτης έγραψε ειδικά για τη φωνή της Μαρίας Φαραντούρη, «Αντικατοπτρισμοί» (1993), τα γνωστά «Reflections» του 1970 που οι ελληνικοί τους στίχοι γράφτηκαν το διάστημα 1989-1990 κ.ά. Αξίζει να σημειωθεί ότι η μελοποίηση της «Αμοργού», που ο Χατζιδάκις ξεκίνησε να δουλεύει μόλις το 1972 ενόσω βρισκόταν στη Ν. Υόρκη, έμεινε ανολοκλήρωτη.
Από τη συνεργασία του Ν. Γκάτσου με τον Μίκη Θεοδωράκη γεννήθηκαν κύκλοι τραγουδιών, όπως τα «Έξι φεγγάρια της θάλασσας» (1965) που ο συνθέτης έκανε δώρο στην «ιέρειά» του, Μαρία Φαραντούρη, και «Αρχιπέλαγος» (1962), «Πολιτεία Β’» (1964) κ.ά. και τραγούδια όπως «Αν θυμηθείς τ’ όνειρό μου», «Μυρτιά», «Σε πότισα ροδόσταμο», «Είχα φυτέψει μια καρδιά», «Στράτα τη στράτα», «Κοιμήσου παλικάρι», «Φέρτε μου τη θάλασσα», «Στης νύχτας το μπαλκόνι», «Φεγγάρι μου θαλασσινό» κ.ά. Άλλες σημαντικές συνεργασίες ήταν με τον Σταύρο Ξαρχάκο («Ένα μεσημέρι», 1966), με τον Νίκο Ξυλούρη ( «Παλικάρι στα Σφακιά», «Η κόρη του πασά», «Γεια και χαρά σου Βενετιά»), με τον Χριστόδουλο Χάλαρη («Δροσουλίτες», 1975), με τον Δήμο Μούτση («Βρέχει ο Θεός», «Πού να βρω ταχυδρόμο», «Άπονη καρδιά», «Αύριο πάλι» κ.ά).
1940
Στο πλαίσιο της αντεπίθεσης στο αλβανικό μέτωπο, ο ελληνικός στρατός μπαίνει στο Αργυρόκαστρο.
1940
Γεννιέται ο ηθοποιός και σκηνοθέτης του θεάτρου, που διακρίθηκε κυρίως σε αριστοφανικούς ρόλους, Θύμιος Καρακατσάνης.
Μοναχοπαίδι κομμουνιστή αγωνιστή της ΕΑΜικής Αντίστασης, στερημένος κάμποσα χρόνια τον εξόριστο πατέρα του, μετά το γυμνάσιο, ο Θύμιος Καρακατσάνης σπούδασε στη σχολή του «Θεάτρου Τέχνης». Δάσκαλός του, αλλά και εκτιμητής του πηγαίου κωμικού ταλέντου του, ο Κάρολος Κουν. Μετά τη θρυλική και «σκανδαλώδη» παράσταση των «Ορνίθων», το 1959, που απαγόρευσε η τότε κυβέρνηση, το 1960 ο Κουν τολμά να την επαναλάβει με νέα διανομή, δίνοντας το ρόλο του «Εποπα» στον σπουδαστή ακόμα Θ. Καρακατσάνη.
Από την πρώτη στιγμή, εντυπωσιάζει η κωμικότητα του Καρακατσάνη. Έτσι ο Κουν, στο νέο ανέβασμα των «Ορνίθων» (1964 – 1965), του αναθέτει το ρόλο του «Ποιητή». Σπαρταριστή αυτή η ερμηνεία του τον καθιέρωσε σαν πρωταγωνιστή κωμικών ρόλων. Μέχρι το 1972 που παρέμεινε στο «Θέατρο Τέχνης», με το πηγαίο ταλέντο, την αυτοσχεδιαστική του δεινότητα, το ευφυές λαϊκό του ένστικτο και χιούμορ, «κόσμησε» μοναδικά πολλούς ρόλους. Τους μικρούς του καθιστούσε μεγάλους και τους μεγάλους γιγάντιους. Μεταξύ άλλων, αλησμόνητες θα μείνουν οι ερμηνείες του στα έργα «Ο Μπίτερμαν και οι εμπρηστές», «Ο επιστάτης», «Οι νταντάδες» και σε αριστοφανικές κωμωδίες.
Το 1973 άρχισε η συνεργασία του με το Εθνικό Θέατρο, όπου πρωταγωνίστησε στο «Φάντασμα του κυρίου Ραμόν Νοβάρο» του Παύλου Μάτεσι. Το 1974 έπαιξε στον «Κύκλωπα» και στην «Αλκηστη» του Ευριπίδη, που παρουσίασε στην Επίδαυρο το Εθνικό Θέατρο, σε σκηνοθεσία Σπύρου Ευαγγελάτου, με του οποίου το «Αμφι-Θέατρο» έκανε μεγάλες ερμηνευτικές επιτυχίες σε αριστοφανικές κωμωδίες.
Ο Καρακατσάνης είχε στο ενεργητικό του όλους σχεδόν τους πρωταγωνιστικούς ρόλους των αριστοφανικών κωμωδιών, ενώ σκηνοθέτησε και ο ίδιος αρκετά αριστοφανικά έργα, με δικούς του θιάσους.
Το 1978 δημιούργησε τη «Νέα Ελληνική Σκηνή», που ανέβασε με τεράστια επιτυχία ελληνικά έργα: «Φον Δημητράκης», «Ο χαρτοπαίκτης», «Ένας ήρωας με παντούφλες», «Η βίδα», «Ο Στέλιος», «Ούρσουλα» κ.ά., αλλά και τον «Καλό στρατιώτη Σβέικ» του Χάσεκ, «Επιστάτη» του Πίντερ, το «Θάνατο του εμποράκου» του Μίλερ (τιμήθηκε με βραβείο γι’ αυτήν την ερμηνεία του), τον «Ταρτούφο» του Μολιέρου, κ.ά. Τελευταίες μεγάλες επιτυχίες του ήταν η επανάληψη του «Εμποράκου» και «Οι νταντάδες» του Γ. Σκούρτη.
Έπαιξε στις ταινίες «Το πιο λαμπρό αστέρι», «Η χαρτορίχτρα», «Μπουμ ταρατατζούμ», «Η γυναικοκρατία», «La faille», «Ιδού η Μήλος ιδού και το πήδημα». Σπουδαία ήταν η ερμηνεία του στην ταινία του Τάσου Ψαρρά «Καραβάν σεράι». Στο ενεργητικό του είχε σίριαλ και ψυχαγωγικές τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές – μεταξύ άλλων και στο ραδιοφωνικό «902».
1943
Γεννιέται ο Τζιμ Μόρισον (James «Jim» Douglas Morrison), τραγουδιστής του θρυλικού συγκροτήματος «The Doors», στιχουργός και ποιητής. Όταν οι συνομήλικοί του μιλούσαν ακόμα για «αγάπες και λουλούδια» στα μέσα της δεκαετίας του ’60 και μετά, ο Τζιμ Μόρισον διάβαζε Αρθούρο Ρεμπό, Ουίλιαμ Μπλέικ και Κάρολο Μποντλέρ. Βαθιά επηρεασμένος από τους «καταραμένους ποιητές», τους προσωπικούς του «δαίμονες» και τη σκοτεινή ρίζα της κραυγής μας, έτσι όπως ακουγόταν στις στροφές των μπλουζ, επιχείρησε να «ενώσει» την ποίηση με το ροκ.
Οι «Doors» φόρτωσαν το «κρυστάλλινο καράβι» της ύπαρξής τους και της μουσικής τους με σπαρακτικά ερωτήματα, καταφέρνοντας να δημιουργήσουν ένα μύθο που όμως τους ξεπέρασε.
Το «κρυστάλλινο καράβι» τους τσακίστηκε πάνω στα βράχια του αδηφάγου καπιταλιστικού συστήματος, που εν προκειμένω, μέσω της βιομηχανίας του θεάματος, κατάφερε να ενσωματώσει και τελικά να καταστρέψει όλα εκείνα τα λαμπρά μυαλά και τις πραγματικά ευαίσθητες φωνές που «τόλμησαν» να υψώσουν τη φωνή τους.
Τα θραύσματα από το καράβι των «Doors» όμως «διακτινίστηκαν» μέσα στα επόμενα χρόνια, θέτοντας ξανά και ξανά μέσα από τα τραγούδια τους, που κι αυτά ζουν, τα ίδια τραγικά για την βαθιά φύση του ανθρώπου ερωτήματα και φέρνοντας πάντα μπροστά μας την αγγελική φυσιογνωμία του «δαίμονα» Τζιμ Μόρισον που «έφυγε» στα 27 του στο Παρίσι στις 3 Ιουλίου 1971, αφού όμως πρόλαβε να μας δείξει τη σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού.
Μεταξύ άλλων, διασκεύασε του Alabama Song τους στίχους του οποίου είχε γράψει ο Μπρεχτ και τη μουσική ο Κουρτ Βάιλ.
1941
Ο Αμερικανός πρόεδρος Φραγκλίνος Ρούζβελτ κηρύσσει τον πόλεμο στην Ιαπωνία.
1941
Ιαπωνικές δυνάμεις εισβάλλουν ταυτόχρονα στη Μαλαισία, την Ταϊλάνδη, το Χονγκ Κονγκ, τις Φιλιππίνες και τις Ολλανδικές Ανατολικές Ινδίες.
1944
Η γενική απεργία συνεχίστηκε στην Αθήνα και τον Πειραιά με απόλυτη επιτυχία, ενώ εκδηλώσεις και απεργίες αλληλεγγύης πραγματοποιήθηκαν σε όλη τη χώρα.
Το βράδυ της 7ης προς 8ης Δεκέμβρη ο ΕΛΑΣ κατέλαβε τις φυλακές των παραπηγμάτων στην οδό Βουλιαγμένης. Η Καισαριανή δέχτηκε και πάλι γενικευμένη επίθεση με αεροπλάνα, όλμους, πυροβολικό και άρματα μάχης, ωστόσο αποκρούστηκε με επιτυχία από τον ΕΛΑΣ. Εκδικούμενη, η Ορεινή Ταξιαρχία, που υπέστη σοβαρές απώλειες, έβαλε φωτιά στις παράγκες του συνοικισμού. Στου Μακρυγιάννη, δυνάμεις των Βρετανών και της Χωροφυλακής, με τη συνδρομή αρμάτων μάχης, αύξησαν τις πιέσεις προκειμένου να σπάσει ο κλοιός του ΕΛΑΣ.
Στον Πειραιά σημειώθηκε ο πρώτος μαζικός κανονιοβολισμός των συνοικιών από τον βρετανικό στόλο.
1949
Οι Κινέζοι αστοί εθνικιστές εγκαταλείπουν την κυρίως χώρα, μεταφέροντας την έδρα τους στη Φορμόζα (Ταϊβάν).
1962
Συνέρχεται στην Αθήνα το Β’ Πανελλαδικό Συνέδριο της ΕΔΑ (8-15/12/1962).
1962
Εργαζόμενοι σε τέσσερις εφημερίδες της Νέας Υόρκης (που αργότερα θα αυξηθούν σε εννέα) κατεβαίνουν σε απεργία, η οποία θα διαρκέσει 114 ημέρες.
1966
Στη διάρκεια καταιγίδας βυθίζεται στα νερά της Φαλκονέρας το πλοίο «Ηράκλειο», με αποτέλεσμα το θάνατο 273 ανθρώπων, πληρώματος και επιβατών.
Το πλοίο «Ηράκλειο» 
Το μνημείο στα Χανιά για την μνήμη των θυμάτων του ναυαγίου
1969
Αεροσκάφος της «Ολυμπιακής» τύπου «DC-6», εκτελώντας την πτήση Χανιά – Αθήνα, προσκρούει λόγω σφοδρής κακοκαιρίας σε λόφο κοντά στην Κερατέα. Από τους 86 επιβάτες και το πενταμελές πλήρωμα δε σώθηκε κανείς.
1972
Boeing 737 της United Airlines συντρίβεται μετά τη διακοπή απόπειρας προσγείωσης στο Σικάγο, σκοτώνοντας 45 άτομα. Αυτή είναι η πρώτη απώλεια ενός Boeing 737.
1974
Πραγματοποιείται στην Ελλάδα δημοψήφισμα για το πολιτειακό, με το 69,2% να ψηφίζει υπέρ της αβασίλευτης δημοκρατίας.
1980
Ο Τζον Λένον (John Winston Ono Lennon) δολοφονείται στη Νέα Υόρκη από τον Μαρκ Ντέιβιντ Τσάπμαν.
Ο Τζον Λένον, μοναδικό παιδί εργατικής οικογένειας, γεννήθηκε στις 9 Οκτώβρη 1940 στο Λίβερπουλ. Μεγάλωσε κοντά σε μια θεία του, σε ένα προάστιο και το 1957 δημιούργησε μια «μπάντα», ενώ τη χρονιά εκείνη γνώρισε τον Πολ Μακ Κάρντνεϊ για να ακολουθήσει, το 1958, η γνωριμία του με τον Τζορτζ Χάρισον.
Λίγο αργότερα, στην παρέα προστέθηκε και το Ρίτσαρντ Στάρκι (Ρίνγκο Σταρ). Οι Μπιτλς είχαν γεννηθεί. Μέχρι τη διάλυσή τους, το 1970, οι Μπιτλς επηρέασαν όσο λίγοι τη μουσική δημιουργία, με τον Τζον Λένον να πειραματίζεται συνεχώς σε πρωτοποριακές μουσικές και στιχουργικές φόρμες. Μέχρι το 1980, ο Λένον συνέχισε να γράφει μουσική και στίχους, χαρίζοντάς μας τραγούδια που έγιναν παγκόσμιοι ύμνοι, όπως το θρυλικό «Ιμάτζιν». Η τελευταία συναυλία, που έδωσε ο Λένον, ήταν το 1974, στο Μάντισον Σκουέαρ Γκάρντεν, στη Νέα Υόρκη, ενώ ο τελευταίος του δίσκος ήταν το «Νταμπλ Φάνταζι», που κυκλοφόρησε το Νοέμβρη του 1980. Το νήμα της ζωής του το έκοψαν οι σφαίρες του Μαρκ Ντέιβιντ Τσάπμαν, στις 8 Δεκέμβρη 1980. Ήταν μοναδικό παιδί εργατικής οικογένειας στο Λίβερπουλ.
Μεγάλωσε κοντά σε μια θεία του, σε ένα προάστιο και το 1957 δημιούργησε μια «μπάντα», ενώ τη χρονιά εκείνη γνώρισε τον Πολ Μακ Κάρντνεϊ για να ακολουθήσει, το 1958, η γνωριμία του με τον Τζορτζ Χάρισον. Λίγο αργότερα, στην παρέα προστέθηκε και ο Ρίτσαρντ Στάρκι (Ρίνγκο Σταρ). Οι Μπιτλς είχαν γεννηθεί. Θεωρείται από τους σημαντικότερους σύγχρονους μουσικούς. Ιδιαίτερα ταλαντούχος, ήταν ο ιθύνων νους στο συγκρότημα των «Μπιτλς», ένα συγκρότημα που άνοιξε νέους δρόμους στη σύγχρονη μουσική έκφραση.
Ο Λένον ήταν ο βασικός συνθέτης των τραγουδιών τους. Μετά τη διάλυση των «Μπιτλς», ο Λένον ακολούθησε τη δική του, ξεχωριστή, προσωπική διαδρομή. Στη διαδρομή αυτή έγραψε τραγούδια εξαιρετικής ποιότητας, τα οποία χαρακτηρίζονται από στίχο «στρατευμένο» στα ιδανικά της ειρήνης, της αλληλεγγύης των λαών και του δίκαιου της εργατικής τάξης.
Πολλά από τα τραγούδια του Λένον αποτέλεσαν και αποτελούν ακόμη σύμβολα αγώνων, όπως το «Δώστε μια ευκαιρία στην ειρήνη», «Ιμάτζιν», «Ο ήρωας της εργατικής τάξης». Ο ίδιος πήρε μέρος στο κίνημα κατά του πολέμου στο Βιετνάμ.
Επέστρεψε μάλιστα το βραβείο που είχε πάρει με τα άλλα μέλη των «Μπιτλς» στη βασίλισσα της Βρετανίας.
2024
Μετά από ταχύτατη επέλαση, η Συρία καταλαμβάνεται από τους τζιχαντιστές, με τη στήριξη των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ – Τουρκίας – Ισραήλ. Οι εξελίξεις στην περιοχή τρέχουν με καταιγιστικούς ρυθμούς, ρίχνοντας σαν ντόμινο το ένα κομμάτι μετά το άλλο.
Οι τζιχαντιστές, που στην προηγούμενη φάση του πολέμου αντιμετωπίζονταν ως «τρομοκράτες» από τους Ευρωατλαντικούς, κατάφεραν τώρα με την εκπαίδευση, τη χρηματοδότηση και τη στήριξή τους να αναδειχτούν σε νέα συριακή κυβέρνηση. Το καθεστώς Ασαντ και ο στρατός του κατέρρευσαν.
Η Τουρκία διεκδικεί κυνικά τη μερίδα του λέοντος στην εκπαίδευση και τον εξοπλισμό αυτών των ομάδων, γεγονός που αναγνωρίζεται από τις ίδιες και από τους Ευρωατλαντικούς συμμάχους της.
Ενώ στη Συρία συνεχίζονται οι δολοφονίες κατοίκων και στρατιωτικών από τους τζιχαντιστές, παρά την προσπάθεια των «Δυτικών» να τους παρουσιάσουν ως …εξημερωμένους, η Τουρκία στον Βορρά και το Ισραήλ στον Νότο διεξάγουν πολεμικές επιχειρήσεις για την κατάληψη νέων εδαφών της Συρίας.
Σύντομα, ένα γερό χαστούκι ήρθε για την η κυβέρνηση και όλα τα αστικά κόμματα, υποστηρικτές της ευρωατλαντικής πολιτικής της βαθιάς εμπλοκής της Ελλάδας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο.
Η διαφαινόμενη ανακήρυξη ΑΟΖ ανάμεσα στην Τουρκία και στην κυβέρνηση των τζιχαντιστών στη Συρία, που έχει τη στήριξη των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ, δημιουργεί νέα τετελεσμένα πρώτα απ’ όλα σε βάρος της Κύπρου, την οποία «εξαφανίζει» από την Ανατ. Μεσόγειο!
Η κατάρρευση της κυβέρνησης του Σύρου Προέδρου Μπασάρ Αλ Ασαντ ήρθε σαν «κορωνίδα» στο φόντο ενός ιδιαίτερα καταστροφικού πολέμου που ξεκίνησε το 2011, στο πλαίσιο αναδιατάξεων και ενδοαστικών συγκρούσεων στη Συρία και άλλες αραβικές χώρες που έγιναν γνωστές σαν «αραβική άνοιξη» και την εξωτερική επέμβαση των ΗΠΑ και συμμάχων τους.
Πίσω από τον πολυετή πόλεμο κρύβονται ισχυρά συμφέροντα ενεργειακών ομίλων που παλεύουν για ξαναμοίρασμα της «πίτας», σε πηγές και οδούς μεταφοράς Ενέργειας και εμπορίου και γεωπολιτικής επιρροής.
2024
Πεθαίνει ο τερματοφύλακας Νίκος Σαργκάνης.
Γεννήθηκε στις 13 Γενάρη 1954 και ξεκίνησε την πορεία του στο ελληνικό ποδόσφαιρο από ομάδες, όπως ο Ηλυσιακός και η Καστοριά, με την οποία κατέκτησε και το Κύπελλο του 1980.
Στη συνέχεια βρέθηκε στον Ολυμπιακό την περίοδο 1980-1985, με τον οποίο κέρδισε τρία πρωταθλήματα και ένα Κύπελλο και τα επόμενα πέντε χρόνια, από το 1985, στον Παναθηναϊκό, όπου κατέκτησε ακόμα δύο πρωταθλήματα και άλλα τρία Κύπελλα. Το 1990 έφυγε για τον Αθηναϊκό.
Από το 1980 ήταν μέλος της Εθνικής ομάδας, με την οποία μέτρησε 58 εμφανίσεις, ενώ ασχολήθηκε και με την προπονητική.
