1621
Ο Γρηγόριος ΙΕ΄ γίνεται ο τελευταίος Πάπας που εκλέγεται δια βοής.
1788
Η Αυστρία εισέρχεται στον Ρωσοτουρκικό πόλεμο στο πλευρό της Ρωσίας.
1824
Υπογράφεται στο Λονδίνο συμφωνητικό ανάμεσα σε Άγγλους κεφαλαιούχους και τους εκπροσώπους της ελληνικής κυβέρνησης, Ιωάννη Ορλάνδο και Ανδρέα Λουριώτη, για τη σύναψη δανείου ύψους 800.000 λιρών.
1828
Ο Ιμπραήμ Πασάς φθάνει στην Τρίπολη επικεφαλής δύναμης 12.000 ανδρών, από τους οποίους οι 3.000 ιππείς. Διατάσσει την κατεδάφιση των τειχών και την ολοκληρωτική καταστροφή της πόλης.
1865
Πεθαίνει στην Κέρκυρα ο ποιητής Διονύσιος Σολωμός.
Διάλεξε με το έργο του να γίνει ο υμνητής του απλού λαού και, μάλιστα, του ελληνικού λαού, που αγωνιζόταν σκληρά για την ελευθερία του. Έχοντας κάνει ο ίδιος σπουδές στην Ιταλία και μιλώντας θαυμάσια τα ιταλικά, διάλεξε ωστόσο, μετά από προτροπή του φίλου του Σπυρίδωνος Τρικούπη, να γράψει στην ελληνική γλώσσα, σε μια λαγαρή, πεντακάθαρη και πλούσια δημοτική, που η μια της ρίζα βρισκόταν στη μεγάλη ποίηση του Κορνάρου και η άλλη στις λαϊκές ομιλίες της Ζακύνθου και στα νανουρίσματα και παραμύθια της παραμάνας του.
Καθιερώθηκε ως εθνικός μας ποιητής από το λαό όχι μόνο διότι έγραψε τον «Ύμνο εις την Ελευθερία», οι δύο πρώτες στροφές του οποίου είναι ο Εθνικός μας Ύμνος, αλλά διότι ήταν και ο πρώτος, που καλλιέργησε συστηματικά τη δημοτική γλώσσα, ανοίγοντας το δρόμο για τη χρήση της στη λογοτεχνία, ενώ παράλληλα αξιοποίησε την προγενέστερή του ποιητική παράδοση της Κρητικής Λογοτεχνίας και του Δημοτικού Τραγουδιού.
Ο «Ύμνος εις την Ελευθερία» κρίθηκε κατ’ αρχήν ως ακατάλληλος για εθνικός ύμνος της Ελλάδας, γιατί ήταν γραμμένος στη γλώσσα του χύδην όχλου και γιατί έθιγε τις μεγάλες προστάτιδές μας δυνάμεις. Αλλά αργότερα το αλάθητο λαϊκό αισθητήριο επέβαλε την καθιέρωσή του.
Τα αιτήματα που θέτει ο Διονύσιος Σολωμός με το σύνολο του έργου του αποτελούν θετικά αιτήματα του λαού μας. Η δημιουργική του ιστορία είναι από τις δραματικότερες στην Ιστορία της Τέχνης και η πνευματική και ηθική του δύναμη εκτιμάται περισσότερο, αν αναλογιστεί κανείς ότι δημιούργησε σε μια περίοδο, στη διάρκεια της οποίας πάλεψε σκληρά για να υποτάξει το γλωσσικό υλικό που του προσέφερε ο ελληνικός πολιτισμός, να το μεταμορφώσει σε ένα ανώτερο εκφραστικό όργανο και στη συνέχεια να εκφράσει με αυτό το ποιητικό όργανο μια νέα, υψηλότατη και πρωτόφαντη αίσθηση του κόσμου.
Τα οστά του μεταφέρθηκαν στη Ζάκυνθο το 1865.
1881
Πεθαίνει ο Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι, o μεγαλύτερος κατά πολλούς Ρώσος συγγραφέας, κορυφαίος στην παγκόσμια λογοτεχνία. Ο Ντοστογιέφσκι μέσα από την πολυτάραχη ζωή του γνώρισε αυθεντικά τη ζωή της Ρωσίας και τα βάσανα των πιο φτωχών στρωμάτων της. Στο ανεπανάληπτο έργο του δεν είναι μόνο που δίνει μια ρεαλιστική, όσο και πλήρη εικόνα της εποχής του. Πραγματοποιεί μια εξαιρετική ακτινογραφία του ανθρώπου. Ο άνθρωπος, ο γεμάτος αντιφάσεις, μεταπτώσεις, μεγαλείο και κατάπτωση, είναι ο μεγάλος πρωταγωνιστής των έργων του Ντοστογιέφσκι.
Τον Απρίλιο του 1849 ο Ντοστογιέφσκι συνελήφθη και πέρασε από έκτακτο στρατοδικείο. Η κατηγορία ήταν για συμμετοχή σε προδοτική συνωμοσία. Την άνοιξη του 1849 είχε προσχωρήσει σε μια πολιτικοφιλοσοφική λέσχη που έγινε γνωστή ως κίνηση Πετρασέφσκι ή οι Πετρασέφσκηδες. Η ποινή που επιβλήθηκε στον Ντοστογιέφσκι ήταν τέσσερα χρόνια καταναγκαστικά έργα και στρατιωτική υπηρεσία ως απλός στρατιώτης για απροσδιόριστο χρονικό διάστημα. Στο δικαστήριο δεν αρνήθηκε ούτε τις φιλελεύθερες πεποιθήσεις του ούτε το ενδιαφέρον του για τον ουτοπικό σοσιαλισμό, ιδιαίτερα για τις ιδέες του Σαρλ Φουριέ ή τη διαμαρτυρία του για πολλά φαινόμενα της ρωσικής πραγματικότητας. Παρουσίασε τον εαυτό του ως έναν «αφελή-έντιμο ανθρωπιστή και λόγιο ο οποίος απέβλεπε στο γενικό καλό της ανθρωπότητας», κυρίως όμως ήθελε μέσα από την πλούσια βιβλιοθήκη των Πετρασέφσκι «να γνωρίσει τα νεότατα λογοτεχνικά ρεύματα της Ευρώπης» Το δικαστήριο δεν δέχθηκε αυτή του την εξήγηση και «ίσως είχε τους λόγους του να είναι δύσπιστο». Έτσι από μεταγενέστερες μαρτυρίες είναι λ.χ. γνωστό ότι συμμετείχε ενεργά στην προσπάθεια λειτουργίας παράνομου τυπογραφείου, ενώ «ευκαιριακά είχε δηλώσει πως ήταν διατεθειμένος να πάρει μέρος εν ανάγκη και σε μια ένοπλη εξέγερση»[6] Στις 16 Νοεμβρίου 1849 ο Ντοστογιέφσκι και οι σύντροφοί του δικάστηκαν και καταδικάσθηκαν σε θάνατο. Ακολούθησε ένας πόλεμος νεύρων με εικονικές εκτελέσεις και ατέλειωτες ώρες παραμονής σε μια πλατεία της Πετρούπολης, στις 22 Δεκεμβρίου του 1849, σε αναμονή του εκτελεστικού αποσπάσματος. Η ποινή του μετατράπηκε τελικά σε τετραετή εξορία και καταναγκαστικά έργα στο Ομσκ της Σιβηρίας.
Το φθινόπωρο του 1855 έγινε υπαξιωματικός και τον επόμενο χρόνο προήχθη σε αξιωματικό. Τον Μάρτιο του 1859 του επιτράπηκε να επιστρέψει στην Ευρωπαϊκή Ρωσία, όχι όμως ακόμα στις μεγάλες πόλεις. Αυτό θα γίνει τον Δεκέμβριο του 1859. Την περίοδο της στρατιωτικής του θητείας θα κάνει τον πρώτο του γάμο: γνωρίζει και παντρεύεται τον Φεβρουάριο του 1857 την Μαρία Ισάγιεβα που λίγο πριν είχε χηρέψει. Ήταν «μία πραγματικά μορφωμένη και με τον τρόπο της γοητευτική γυναίκα, συνάμα όμως έπασχε από ανίατο πνευμονικό νόσημα, νευρική και ευερέθιστη, προφανώς υστερική, αν όχι ψυχοπαθής.»
Το 1859 επέστρεψε στην Πετρούπολη και εξέδωσε μαζί με τον αδελφό του δύο περιοδικά τα οποία, όμως, δεν σημείωσαν επιτυχία με αποτέλεσμα ο Ντοστογιέφσκι να βρεθεί καταχρεωμένος. Ο μόνος τρόπος για να συγκεντρώσει χρήματα και να ξεπληρώσει τα χρέη του ήταν η συγγραφή. Την ίδια περίοδο εκδηλώθηκε το σχεδόν νοσηρό του πάθος για τα τυχερά παιχνίδια-ακριβώς ως αποτέλεσμα αυτής της οικονομικής δυσχέρειας- που τον έφερε στο χείλος της υλικής και της σωματικής καταστροφής. Σε αυτό το διάστημα έγραψε τα καλύτερα του έργα: «Ο παίκτης», «Οι αδερφοί Καραμαζώφ», «Έγκλημα και Τιμωρία», «Ο Ηλίθιος», «Οι δαιμονισμένοι».
1885
Γεννιέται ο Αυστριακός συνθέτης Άλμπαν Μπεργκ (Alban Berg).
Η πρώτη μεγάλη επιτυχία για τον Άλμπαν Μπεργκ ήρθε με την εκτέλεση τριών αποσπασμάτων από τον «Βόιτσεκ» στα 1924.
Η όπερα αυτή, παρ’ ό,τι είχε ολοκληρωθεί από το 1922, παρουσιάστηκε πρώτη σε πλήρη μορφή στις 14 Δεκεμβρίου 1925, υπό τη διεύθυνση του Έριχ Κλάιμπερ στο Βερολίνο.
Σήμερα ο «Βόιτσεκ» θεωρείται ως μια από τις σημαντικότερες όπερες της Σύγχρονης Κλασικής Μουσικής, μαζί με την επίσης διάσημη όπερα του Μπεργκ, «Λούλου», η οποία γνώρισε την αποθέωση των κριτικών.
1895
Ο Γουίλιαμ Μόργκαν (William George Morgan) δημιουργεί ένα παιχνίδι ονόματι μιντονέτ, το οποίο σύντομα θα αναφέρεται ως βόλεϊ.
1908
Κυκλοφορεί το πρώτο φύλλο της εβδομαδιαίας εφημερίδας «Ριζοσπάστης», με διευθυντή τον Γεώργιο Φιλάρετο. Η νέα εφημερίδα, που είναι όργανο του Ριζοσπαστικού Συνδέσμου, προπαγανδίζει την ανάγκη για σοβαρή λαϊκή δράση κατά της μοναρχίας και την εξυγίανση του δημόσιου βίου της χώρας.
Η έκδοσή της σταματά το 1911 για να επανεκδοθεί το 1917 από τον Γιάννη Πετσόπουλο ως «εφημερίδα δημοκρατικών αρχών». Το Μάη του 1919 ο Πετσόπουλος γίνεται μέλος του ΣΕΚΕ και στις 15 Σεπτεμβρίου 1919 ο υπότιτλος της εφημερίδας αλλάζει σε «Εφημερίς σοσιαλιστική». Τον Απρίλη του 1920 το 2ο συνέδριο του ΣΕΚΕ αποφασίζει να θέσει τον Ριζοσπάστη υπό τον έλεγχο της Κεντρικής Επιτροπής, γεγονός που επισημοποιείται στις 2 Ιουνίου 1920 όταν στην προμετωπίδα της εφημερίδας προστίθεται η ένδειξη «Υπό τον πολιτικόν έλεγχον της Κεντρικής Επιτροπής του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος».
Τελικά, τον Ιούλη του 1921 ο Πετσόπουλος θα παραδώσει οριστικά την ιδιοκτησία της εφημερίδας στο Κόμμα, κι έτσι από την 1η Αυγούστου 1921 ο Ριζοσπάστης εκδίδεται ως «Επίσημον Όργανον του Σοσιαλιστικού Εργατικού (Κομμουνιστικού) Κόμματος και της Γενικής Συνομοσπονδίας των Εργατών της Ελλάδος».
1928
Γεννιέται ένας από τους μεγαλύτερους θεωρητικούς του παγκόσμιου ποδοσφαίρου ο Ρίνους Μίχελς (Rinus Michels).
Ο διάσημος Ολλανδός τεχνικός επινόησε και εφάρμοσε μέσα στο γήπεδο το «ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο». Είχε μεγάλες επιτυχίες στον Άγιαξ και στην Εθνική Ολλανδίας και ήταν γνωστός με το προσωνύμιο «στρατηγός», λόγω της εξαιρετικής του ικανότητας να παρατάσσει με την κατάλληλη τακτική την ομάδα του στο γήπεδο.
Με τους Οράνιε πανηγύρισε το 1988 την κατάκτηση του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος στη Γερμανία. Ύστερα από δημοψήφισμα της ΦΙΦΑ, ο Μίχελς έχει ανακηρυχτεί ως ο κορυφαίος κόουτς του αιώνα.
1932
Οι φυλακισμένοι πολιτικοί κρατούμενοι στις φυλακές του Ιτζεδίν κάνουν απεργία πείνας σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τα τρομοκρατικά μέτρα της κυβέρνησης.
1934
Υπογράφεται στην Αθήνα από τους υπουργούς Εξωτερικών της Ρουμανίας, της Γιουγκοσλαβίας, της Ελλάδας και της Τουρκίας το «Σύμφωνο Βαλκανικής Συνεργασίας».
1939
Το νησί (και η ναυτική βάση) της Μινόρκα παραδίνεται στις δυνάμεις του Φράνκο με τη «διαμεσολάβηση» των Βρετανών, οι οποίοι υποτίθεται πως κρατούσαν ουδέτερη στάση στον Ισπανικό Εμφύλιο Πόλεμο (η παράδοση του νησιού έγινε στο βρετανικό πλοίο HMS Devonshire).
1944
Χιτλερικοί και ταγματασφαλίτες εκτελούν στην Καλαμάτα 300 πατριώτες.
1950
Σε μια περίοδο όπου η σύγκρουση σοσιαλισμού – ιμπεριαλισμού οξύνεται ο γερουσιαστής Τζ. Μακ Κάρθι κατηγορεί 205 στελέχη του υπουργείου Εξωτερικών ότι είναι μέλη του Κομμουνιστικού Κόμματος των ΗΠΑ. Πρόκειται για την απαρχή του λεγόμενου «μακαρθισμού».
1971
Μεγάλος σεισμός, ισχύος 7 Ρίχτερ, πλήττει την περιοχή του Λος Άντζελες, προκαλώντας 65 θανάτους.
1975
Μεταγωγικό σκάφος της «Λουφτβάφε», που μεταφέρει άνδρες και υλικό στο Πεδίο Βολής Κρήτης, συντρίβεται στα Λευκά Όρη λίγο πριν από την προσγείωσή του στη Σούδα, με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους και οι 43 επιβαίνοντες σ’ αυτό.
1978
Ο Τζίμι Κάρτερ παρεμβαίνει προσωπικά, καθώς η, για 72η μέρα, συνεχιζόμενη απεργία των ανθρακωρύχων τείνει να παραλύσει τη χώρα.
Στις 25 του Μάρτη 1978 οι ανθρακωρύχοι πετυχαίνουν μεγάλη νίκη. Τερματίζουν την απεργία τους, που διήρκεσε 110 μέρες, και επιστρέφουν στην εργασία τους έχοντας πετύχει την υπογραφή τριετών συμβάσεων εργασίας, οι οποίες προβλέπουν αύξηση στο μέσο ωρομίσθιό τους κατά 30%.
1981
Πεθαίνει ο Αμερικανός τραγουδιστής και τραγουδοποιός Μπιλ Χάλεϊ (William John Clifton Haley).
Ήταν επικεφαλής του μουσικού συγκροτήματος «Bill Haley & His Comets» και πρώτος ερμηνευτής του «Rock Around the Clock», ενός από τα δημοφιλέστερα και γνωστότερα ροκ εν ρολ κομμάτια στην ιστορία της μουσικής.
Το τελευταίο έγινε γνωστό όταν συμπεριλήφθηκε το 1955 στο σάουντρακ της ταινίας «Η Ζούγκλα του Μαυροπίνακα» (Blackboard Jungle). Ο Χάλεϊ αποτέλεσε τον πρώτο «θεό» του ροκ εν ρολ, είδος που ακολούθως απογείωσε ο Έλβις Πρίσλεϋ.
1984
Πεθαίνει ο σοβιετικός ηγέτης Γιούρι Αντρόποφ.
Μέλος της Κομσομόλ από το 1930 και του Κόμματος των Μπολσεβίκων από το 1939, διετέλεσε μεταξύ άλλων μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΣΕ (27/4/1973-9/2/1984) και ΓΓ του Κόμματος (12/11/1982-9/2/1984) μετά τον Λ. Μπρέζνιεφ. Στη θέση του ΓΓ τον διαδέχτηκε ο Κ. Τσερνιένκο.
Πριν εκλεγεί στη θέση του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΣΕ, είχε διατελέσει επί δεκαπέντε χρόνια Πρόεδρος της Κα-Γκε-Μπε. Έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στην απόκρουση των αντεπαναστατικών σχεδίων στην Τσεχοσλοβακία το 1968.
Σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Κομσομόλσκαγια Πράβντα» ο γιος του, Ιγκορ Αντρόποφ, πρώην διπλωμάτης, σημειώνει μεταξύ των άλλων πως ο πατέρας του σε καμία περίπτωση δεν επιδίωκε να έρθει στο πόστο του ΓΓ του ΚΚΣΕ ο Μ. Γκορμπατσόφ.
Η προτομή του Γ. Αντρόποφ βρίσκεται στην Κόκκινη Πλατεία, πίσω από το Μαυσωλείο του Λένιν, όπως και των άλλων πρώην ηγετών της ΕΣΣΔ.
1996
«Φεύγει» από τη ζωή η Καίτη Οικονόμου, η «θρυλική» στον κόσμο του θεάτρου, των θεατρόφιλων και της Εθνικής Αντίστασης Ντιριντάουα. Γεννήθηκε από φτωχή οικογένεια στη Θεσσαλονίκη και Βγήκε στη σκηνή 6 – 7 χρονών παιδί. Μετά το θάνατο του πατέρα της κατέβηκε στην Αθήνα για να βιοποριστεί. Ξεκίνησε στο «Μικρό Ζάππειο», χωρίς μεροκάματο. Αργότερα δούλεψε σε βαριετέ και σε «μπουλούκια», μέχρι που ο Αττίκ την προσέλαβε στην περίφημη «Μάντρα» του. Ήταν το 1937. Ο Λάσκος και ο Αττίκ της έδωσαν το καλλιτεχνικό όνομα «Ντιριντάουα» μετά από παράσταση στην ομώνυμη πόλη της Αιγύπτου. Μετά τον Αττίκ ξεκίνησε η πρωταγωνιστική της καριέρα, στο θίασο του Μακέδου, στον οποίο δούλεψε μέχρι το 1942. Στο μεταξύ, φυλακίστηκε για έξι μήνες. Μετά την κατάρρευση των Ιταλών, η Ντιριντάουα ξανάρχισε να παίζει, αλλά και να αγωνίζεται μέσα από το ΚΚΕ και το ΕΑΜ Θεάτρου. Μετά τα Δεκεμβριανά βρέθηκε σ’ έναν ΕΑΜίτικο θίασο με τους: Γιαννίδη, Βεάκη, Παπαθανασίου, Παϊζη, Μανέλη, Ζέη, Οικονομίδη,που γύριζε την Ελλάδα. Με τη συμφωνία της Βάρκιζας γύρισαν στην Αθήνα και κρύφτηκαν.
Κρυβόταν επτά μήνες, μέχρι που ο επιχειρηματίας του θεάτρου «Ερμής» -το σημερινό «Βέμπο»- της πρότεινε να δουλέψει. Από εκείνη την περίοδο η ηθοποιός, πάντα συγκινημένη, θυμόταν την επίθεση των χιτών μέρα πρεμιέρας. «Μπαίνοντας στο θέατρο, αντί για καλή επιτυχία, άκουγα να μου λένε «καλή ψυχή»«. Η Καίτη Ντιριντάουα εκείνο το βράδυ, από σκηνής, για δεύτερη φορά μετά την Κατοχή -οπότε και συνελήφθη από τους κατακτητές- είπε το μεγάλο «Όχι». Στη στημένη από την Ασφάλεια προβοκάτσια να τη φωνάζουν «θεατές», «Βουλγάρα, Βουλγάρα», απάντησε «Είμαι Ελληνίδα πολύ περισσότερο από σας». Από εκείνη τη στιγμή, αν και κατάφερε να διαφύγει, άρχισε η δίωξη και παρανομία της. Το 1947, Μεγάλη Εβδομάδα, βρέθηκε στο Μεταγωγών. Κι άρχισε η εξορία, πρώτα στο Μακρονήσι, μετά στη Χίο και στο Τρίκερι. Τα πόδια της σακατεύτηκαν. Έπαθε οξεία ρευματική αρθρίτιδα. Για αρκετά χρόνια πάλευε να ξαναπαίξει.
Στο μεταξύ, παντρεύτηκε τον Κώστα Χατζηχρήστο,με τον οποίο απέκτησε μία κόρη. Η Ντιριντάουα, όμως, δεν άντεχε πια κι άλλες ταλαιπωρίες και βγήκε στη σύνταξη.
Κι όπως έλεγε σε συνέντευξή της στον «Ριζοσπάστη» τον Απρίλη του 1988, «Είμαι ευχαριστημένη που μπόρεσα να βάλω ένα μικρό λιθαράκι στον αγώνα του λαού μας για τη δημοκρατία. Τη δημοκρατία που πιστεύουμε εμείς, την πραγματική. Είμαι περήφανη που κάτι πρόσφερα σ’ αυτό τον αγώνα»
2005
Αρχίζει τις εργασίες του το 17ο Συνέδριο του ΚΚΕ. Κεντρικό ζήτημα του Συνεδρίου ήταν η εξέταση της πορείας του από την ανασυγκρότηση στην ιδεολογική, πολιτική και οργανωτική ισχυροποίησή του.
Το συνέδριο πήρε δύο αποφάσεις, η πρώτη «Πολιτική απόφαση για τα καθήκοντα του ΚΚΕ μέχρι το 18ο Συνέδριο» και η απόφαση «Για την κατάσταση στο Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα».
