«Τα θεμέλια πάνω στα οποία χτίσαμε κλονίζονται. Το προηγούμενο παγκόσμιο παράδειγμα ξεθωριάζει. Η εποχή της ταχείας ανάπτυξης του παγκόσμιου εμπορίου φαίνεται να έχει παρέλθει, με τις εταιρείες της ΕΕ να αντιμετωπίζουν μεγαλύτερο ανταγωνισμό από το εξωτερικό αλλά και χαμηλότερη πρόσβαση στις υπερπόντιες αγορές. Η Ευρώπη έχασε απότομα τον σημαντικότερο προμηθευτή Ενέργειας, τη Ρωσία. Παράλληλα, η γεωπολιτική σταθερότητα φθίνει και οι εξαρτήσεις μας έχουν αποδειχθεί τρωτά σημεία. (…) Πρόκειται για μια υπαρξιακή πρόκληση».
Με αυτούς τους δραματικούς τόνους η πρόσφατη έκθεση Ντράγκι «συμπύκνωνε» τα «υπαρξιακά» προβλήματα της ιμπεριαλιστικής ένωσης και έδινε σήμα για την ολομέτωπη επίθεση στους λαούς της ΕΕ και την αποφασιστική στροφή στην πολεμική οικονομία, ως προσωρινή – διέξοδο – για το κεφάλαιο από την καπιταλιστική κρίση και ενόψει της παραπέρα όξυνσης των ανταγωνισμών.
Αυτή την έκθεση, όπως και τις υποδείξεις της αντίστοιχης έκθεσης Λέττα, δηλώνουν αποφασισμένοι να «βάλουν στη ζωή» οι ηγέτες της ΕΕ, όπως στη Σύνοδο Κορυφής της περασμένης βδομάδας στη σκιά της εκλογής Τραμπ, με την κυβέρνηση της ΝΔ να σπεύδει ως «πρωτεργάτης» και στα νέα αυτά σχέδια με τη συναίνεση και όλων των υπόλοιπων αστικών κομμάτων. Σχέδια που παρουσιάζονται και ως μονόδρομος, αλλά και ως ικανά περίπου να εξασφαλίσουν τις «ισορροπίες» και ακόμη περισσότερο την ευημερία των λαών.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στον Ριζοσπάστη του Σαββατοκύριακου.
