«Ποδαρικό» εμπλοκής, πολεμική οικονομία με το «καλημέρα».
Πρώτο «επεισόδιο» της χρονιάς, η διακοπή της ροής του ρωσικού αερίου προς την ΕΕ μέσω Ουκρανίας, άλλο ένα κομμάτι στον εν εξελίξει ενεργειακό πόλεμο. «Η κυβέρνηση δεν ανησυχεί», λένε από το πρωί μέχρι το βράδυ τα αστικά επιτελεία, και την ίδια ώρα μιλάνε για «πιθανή αύξηση των τιμών της Ενέργειας» και για «πλήγμα στην ανταγωνιστικότητα της ΕΕ».
Εννοούν ότι ο λαός θα πληρώσει ξανά, με ενεργειακή φτώχεια αλλά και με ακόμα ακριβότερα εμπορεύματα. «Πριν αλέκτορα φωνήσαι», άλλωστε, τα ραβασάκια με τους λογαριασμούς ρεύματος έρχονται αυξημένα για τον Γενάρη έως και 21% σε σχέση με τον προηγούμενο μήνα. «Θέλει θυσίες» η «σωστή πλευρά» της εμπλοκής στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και ο «εθνικός στόχος» της γεωστρατηγικής αναβάθμισης.
Γεννάει όμως και «ευκαιρίες» για εφοπλιστές και ενεργειακούς ομίλους, που σπάνε το ένα πίσω από το άλλο τα ρεκόρ κερδοφορίας, σύμφωνα και με τα αποτελέσματα που ανακοινώνονται τις μέρες αυτές.
Δεν έχει κανείς παρά να δει το «παζλ» που συμπληρώνει η κυβέρνηση με τη βοήθεια των ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ: Την ώρα που η κυβέρνηση του Κιέβου διέκοψε τη ροή ρωσικού καυσίμου προς τις ευρωενωσιακές αγορές, προμηθεύτηκε για πρώτη φορά υγροποιημένο φυσικό αέριο των ΗΠΑ, μέσω του τερματικού σταθμού της Ρεβυθούσας και του «Vertical Corridor» («Κάθετος Διάδρομος»). Αυτού του «Κάθετου Διαδρόμου» που συζητήθηκε και στις πρόσφατες επαφές της κυβέρνησης με τη Σερβία, στη Συνόδου της ΕΕ για τα Βαλκάνια. Αυτού του «Κάθετου Διαδρόμου» που βρέθηκε στο επίκεντρο της επίσκεψης στην Ελλάδα, στα τέλη Οκτώβρη, του υφυπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ αρμόδιου για θέματα Ενέργειας, Τζ. Πάιατ, ο οποίος μιλούσε για «όνειρο της κυβέρνησης των ΗΠΑ» με σκοπό «να διασφαλίσει ότι η Ρωσία και η “Gazprom” δεν θα είναι σε θέση να αποκτήσουν έσοδα από τις εξαγωγές Ενέργειας».
Την ίδια ώρα που τα σχέδια επαναχάραξης των δρόμων Ενέργειας σε Ανατολική Μεσόγειο και Μέση Ανατολή ξαναπέφτουν στο τραπέζι με φόντο το μακελειό σε Παλαιστίνη, Λίβανο και Συρία, η κυβέρνηση σπεύδει να πιάσει όλα τα «πόστα» για τα ευρωατλαντικά σχέδια: Από την προ εβδομάδας συμφωνία με το Ισραήλ για την «ενεργειακή ασφάλεια στην Ανατ. Μεσόγειο», μέχρι τις πρόσφατες πιέσεις στην Κύπρο ώστε να προχωρήσει το σχέδιο ενεργειακής διασύνδεσης Ισραήλ – Κύπρου – Ελλάδας («Great Sea Interconnector»), με τη χρηματοδότηση του ευρωενωσιακού ταμείου CEF και του κρατικού ταμείου των ΗΠΑ (DFC). Και από τα παζάρια ΝΑΤΟικής κοπής «διευθετήσεων» με την Τουρκία, που θεωρείται «απαραίτητη» σε όλες τις εκδοχές του ενεργειακού «παζλ», μέχρι τις επαφές και την επικείμενη νέα τριμερή με την Αίγυπτο για να «τρέξουν» ευρωατλαντικής κοπής ενεργειακά σχέδια όπως το «Gregy». Την ίδια ώρα ο πρωθυπουργός για λογαριασμό των εφοπλιστών σπεύδει να δηλώσει «παρών» για τη «δυνατότητα στη σχέση ΗΠΑ – Ευρώπης να συνεργαστούμε με τον Πρόεδρο Τραμπ για να βρούμε μια λύση επωφελή για όλους. Για παράδειγμα, η Ευρώπη θα επιδιώξει να εισάγει περισσότερο υγροποιημένο φυσικό αέριο από τις ΗΠΑ».
Ούτε «στρεβλώσεις στην ευρωπαϊκή αγορά ηλεκτρισμού», λοιπόν, ούτε «φυσικό φαινόμενο»: Η στρατηγική του κεφαλαίου, που προσυπογράφουν όλα τα αστικά κόμματα, είναι ο ένοχος για το πανάκριβο ρεύμα αλλά και για τους τεράστιους κινδύνους που κουβαλάνε μαζί τους τα σχέδια «αναβάθμισης» στον ιμπεριαλιστικό χάρτη.
Από την Ουκρανία μέχρι τη «νέα Γάζα», παντού «παρών» στα ευρωατλαντικά σχέδια
Πολεμική εμπλοκή και μπίζνες «εις σάρκα μίαν».
Στην αυγή του νέου χρόνου η κυβέρνηση στέλνει ξανά όπλα στο καθεστώς του Ζελένσκι. Μετά τα εκατοντάδες χιλιάδες βλήματα πυροβολικού, πυροβόλα, τεθωρακισμένα οχήματα και εκατομμύρια σφαίρες, αυτήν τη φορά στέλνονται και 24 αντιαεροπορικοί πύραυλοι τύπου «Sea Sparrow», αμερικανικής κατασκευής, που φέρονται από φρεγάτες, με τη γνωστή επωδό ότι «έχουν κριθεί επιχειρησιακά μη αναγκαίοι και δεν επηρεάζουν τις αποτρεπτικές δυνατότητες των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων».
Την ίδια ώρα είναι πάντα στο τραπέζι το «αίτημα» ΗΠΑ και Ζελένσκι να σταλούν στην Ουκρανία και τα σοβιετικού – ρωσικού σχεδιασμού συστήματα αεράμυνας S-300PMU-1, Tor-M1 και Osa-AK που έχουν στη φαρέτρα τους οι ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις. Διόλου τυχαία, σε σειρά συνεντεύξεων που έδωσε τις τελευταίες μέρες ο Ρώσος πρέσβης στην Αθήνα, Α. Μασλόφ, φρόντισε να στείλει μήνυμα ότι τα εν λόγω συστήματα δεν μπορούν να παραδοθούν χωρίς την επίσημη συγκατάθεση της Μόσχας.
Από την Ουκρανία μέχρι τη Μ. Ανατολή, η εμπλοκή στα ευρωατλαντικά σχέδια βάζει τον λαό σταθερά στο στόχαστρο των αντίπαλων ιμπεριαλιστικών κέντρων: Μαγνήτης κινδύνων τα ΝΑΤΟικά ορμητήρια που φυτρώνουν σαν τα μανιτάρια σε όλη τη χώρα, με τα συμβόλαια που αποκαλύπτει ο «Ριζοσπάστης» να δείχνουν τη συνεχή αναβάθμισή τους με υπογραφή ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – ΣΥΡΙΖΑ.
Στόχος και το προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων που η κυβέρνηση στέλνει χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από τα σύνορα: Σχεδόν έναν χρόνο μετά την πρώτη της αποστολή στην Ερυθρά Θάλασσα και στον Κόλπο του Αντεν, η φρεγάτα «Υδρα» αποπλέει τα επόμενα 24ωρα προκειμένου να συμμετάσχει για δεύτερη φορά στην ευρωενωσιακή επιχείρηση «Aspides», ενάντια στη δράση των Χούθι, για τις ανάγκες των εφοπλιστών και των ομίλων της διαμετακόμισης, όπως αποκαλύπτουν και τα πλάνα με τις φρεγάτες σε ρόλο …συνοδείας των πλοίων των εφοπλιστών. Στο ενδιάμεσο η κυβέρνηση – που είχε αναλάβει εξαρχής την εν όρμω διοίκηση της επιχείρησης, από το Ελληνικό Στρατηγείο Επιχειρήσεων της ΕΕ (ΕΣΕΕΕ) στη Λάρισα – έχει κάνει και το επόμενο βήμα, ζητώντας να αναλάβουν οι ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις και την εν πλω διοίκηση. Ολα αυτά κάνοντας πλάτες στις ΗΠΑ, στην ΕΕ και στο κράτος – δολοφόνο Ισραήλ, που βομβαρδίζει την Υεμένη και προειδοποιεί ξετσίπωτα για «νέα Γάζα».
Η κατρακύλα της εμπλοκής δεν έχει πάτο…
Γδάρσιμο ολοταχώς για την πολεμική οικονομία…
Στην άλλη όψη του ίδιου νομίσματος, η στροφή στην πολεμική οικονομία δείχνει τα δόντια της με το «καλημέρα»: 7 δισ. «υπεραπόδοση» τα ματωμένα πλεονάσματα το 2024, όσο και οι ΝΑΤΟικοί εξοπλισμοί που ψήφισαν προ ημερών ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – ΣΥΡΙΖΑ – Ελληνική Λύση. Ηδη η κυβέρνηση βάζει πλώρη για «ψηλότερα», με μπούσουλα τον στόχο για 70 δισ. φόρους.
Το «ποδαρικό» δεν έχει τέλος: Αυξήσεις στα διόδια, αυξήσεις στο νερό για την «απελευθέρωση», αυξήσεις στα «τέλη ταφής» (άλλο ένα χαράτσι για να τρέξει η «πράσινη μετάβαση»), αυξήσεις στα ακτοπλοϊκά για το «πρασίνισμα» του στόλου των εφοπλιστών. Οποια πέτρα κι αν σηκώσει κανείς, βρίσκει από κάτω κι έναν στόχο του κεφαλαίου που τσακίζει τις λαϊκές ανάγκες.
Η ατζέντα του ’25 άλλωστε και στην οικονομία «ζαλίζει»: Από τα νέα φορολογικά «εργαλεία» που θα γονατίσουν περισσότερο τους μικρούς επαγγελματίες μέχρι τις αλλαγές στο θέμα της διαχείρισης των «κόκκινων» δανείων, με ρυθμίσεις που θα σφίξουν ακόμα περισσότερο τη θηλιά για τα χρεωμένα νοικοκυριά με στόχο την «περαιτέρω εξυγίανση του τραπεζικού τομέα», και από τα νέα «προαιρετικά» – υποχρεωτικά χαράτσια της ιδιωτικής ασφάλισης για τα σπίτια μέχρι τις «οροφές δαπανών» για τις λαϊκές ανάγκες, η κυβέρνηση έχει ήδη μεθοδεύσει με σειρά νομοθετικών ρυθμίσεων τον τρόπο με τον οποίο θα ξεζουμίσει τον λαό για να ενισχύσει τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους.
Ολα αυτά άλλωστε αποτελούν «διαβατήριο» και για τις θετικές «αξιολογήσεις» των αγορών την άνοιξη, για τον φτηνό δανεισμό προς τους επιχειρηματικούς ομίλους, για τα κονδύλια του Ταμείου Ανάκαμψης, για την «πίτα» των 300 δισ. για την πολεμική οικονομία που δίνει η ΕΕ, «κόβοντας από μισθούς και συντάξεις», όπως λέει και ο Ρούτε.
Αποτελούν επίσης τους «εθνικούς στόχους» της κυβέρνησης και των υπόλοιπων αστικών κομμάτων, πρώτα πρώτα της σάπιας σοσιαλδημοκρατίας, των ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ και λοιπών, που στο «έμπα» του νέου χρόνου «σταυροκοπιούνται» για τις «αβεβαιότητες» και τους κινδύνους ενάντια στη «σταθερότητα» που τσακίζει τον λαό.
Παίρνουν τα μέτρα τους: Με τα νέα μέτρα καταστολής και με τα νέα παραμύθια υποταγής, ξανασερβίροντας κάλπικα δίπολα «προοδευτικών» και «συντηρητικών» υπερασπιστών του καπιταλιστικού συστήματος, σπεύδοντας να στήσουν σχήματα υποδοχής της λαϊκής δυσαρέσκειας που μεγαλώνει, σηκώνοντας αποπροσανατολιστικό κουρνιαχτό προεδρολογίας και σπεύδοντας πίσω του να «στοκάρουν» τις ρωγμές στο αστικό πολιτικό σύστημα και κράτος.
Ο λαός, πάλι, τη νέα χρονιά έχει κάθε λόγο να κάνει αυτές τις ρωγμές ακόμα μεγαλύτερες, με την οργανωμένη πάλη και τον αγώνα του να γίνει εκείνος πρωταγωνιστής των εξελίξεων. Σ’ αυτόν τον «κόσμο που φλέγεται» από τις καπιταλιστικές κρίσεις, τους πολέμους, τους ανταγωνισμούς, μπορεί να βγει νικητής μόνο στον δρόμο της σύγκρουσης και της ανατροπής του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος. Και το «πότε γίνεται;», «σήμερα κιόλας»: Πολλαπλασιάζοντας παντού, σε χώρους δουλειάς, γειτονιές, στο χωράφι, τις εστίες αντίστασης, δυναμώνοντας παντού τον αγώνα για τις δικές του ανάγκες, για να μη βρίσκουν τόπο να σταθούν οι ΑμερικανοΝΑΤΟικοί φονιάδες, για να συναντά παντού εμπόδια η στρατηγική του κεφαλαίου.
