Θυμίζοντας το αλήστου μνήμης «ευχαριστούμε τις ΗΠΑ» που αναφώνησε ο τότε πρωθυπουργός Σημίτης στη Βουλή, ορισμένοι ανακαλούν αυτές τις μέρες την «καθοριστική συμβολή» των ΗΠΑ στην «εκτόνωση» της κρίσης των Ιμίων, με αφορμή τη θλιβερή επέτειο.
Νομίζουν πως 27 χρόνια είναι αρκετά για να «θολώσουν» στη μνήμη του λαού ότι η αμερικανική παρέμβαση είχε στόχο τη διασφάλιση της ΝΑΤΟικής συνοχής και ότι αυτό καθόρισε τις κινήσεις τους εκείνο το μοιραίο βράδυ, σε συνεργασία με την ελληνική κυβέρνηση, που «μοιράζονταν» τον ίδιο σκοπό.
Τα Ιμια δεν έπεσαν από τον ουρανό. Εκεί οδήγησε η ΝΑΤΟική πολιτική των «διαφιλονικούμενων υδάτων», που δίνει αέρα στην τουρκική επιθετικότητα. Το «no ships, no troops, no flags» ήταν το προανάκρουσμα για νέες «γκρίζες ζώνες» στο Αιγαίο. Αυτές επισημοποίησε στη συνέχεια η Συμφωνία της Μαδρίτης, αναγνωρίζοντας «ζωτικά συμφέροντα» της Τουρκίας. Αλλά ακόμα κι έτσι, αποδείχτηκαν κάλπικες οι προσδοκίες για «ήρεμα νερά» που καλλιεργούσαν αστικά κόμματα και επιτελεία, προς υπεράσπιση της κατάπτυστης ευρωατλαντικής συμφωνίας.
Οι ανταγωνισμοί ανάμεσα στην αστική τάξη Ελλάδας και Τουρκίας όχι μόνο δεν κόπασαν αλλά κλιμακώνονται έκτοτε σταθερά. Διδακτική επομένως η επέτειος των Ιμίων, αλλά για τους αντίθετους λόγους απ’ αυτούς που παρουσιάζουν τα αστικά επιτελεία: Για να βγάζει ο λαός συμπεράσματα στο σήμερα, πού οδηγεί η βαθιά εμπλοκή της χώρας στον αμερικανοΝΑΤΟικό σχεδιασμό. Για το πώς αυτή δεν διασφαλίζει αλλά αντίθετα εκθέτει σε μεγαλύτερο κίνδυνο τα κυριαρχικά δικαιώματα. Αλλά και για τους επώδυνους συμβιβασμούς που φέρνει η πολιτική της ΝΑΤΟικής συνοχής, την οποία όλα τα κόμματα, πλην ΚΚΕ, υπηρετούν και υπερασπίζονται.
