«Υποστηρίζουμε την κοινή άσκηση της γονικής μέριμνας που πρέπει να έχει στόχο το συμφέρον του παιδιού», επισήμανε ο Θανάσης Παφίλης, μέλος της ΚΕ και κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ, προσθέτοντας πως «η κοινή ευθύνη προϋποθέτει πως οι γονείς είναι διατεθειμένοι να παρακάμψουν τις διαφορές τους και να συνεργαστούν αρμονικά». Τα σύνθετα και ευαίσθητα ζητήματα, όπως το ζήτημα της γονικής μέριμνας, υπογράμμισε, δεν μπορεί να αποκόβονται από το σύνολο των σχέσεων της καπιταλιστικής κοινωνίας, το επίπεδο ανάπτυξης της κοινωνικής συνείδησης, τον ατομισμό, τον εγωκεντρισμό, τον ανταγωνισμό που επιδρά και στην ίδια τη ζωή των ζευγαριών.
Ο Θ. Παφίλης στηλίτευσε τη λογική της κυβέρνησης, αλλά και των υπόλοιπων κομμάτων, που μεταφέρουν όλες τις ευθύνες στις πλάτες της οικογένειας και ξεκαθάρισε πως δεν είναι ίδια η οικογένεια των πλουτοκρατών και η οικογένεια των λαϊκών στρωμάτων, καθώς οι τελευταίες αντιμετωπίζουν την ανεργία, τις εργασιακές σχέσεις-λάστιχο, τους μισθούς πείνας, που επηρεάζουν τη ζωή και όταν οι γονείς ζουν μαζί και ακόμα περισσότερο όταν χωρίζουν. Ανέδειξε την υποκρισία όλων των αστικών κυβερνητικών κομμάτων που κόπτονται για τις σχέσεις γονιών – παιδιών μετά από ένα διαζύγιο, τη στιγμή που με τη βαθιά ταξική πολιτική τους γενικεύουν τη ζωή-λάστιχο.
«Δεν αρκεί η νομοθετική παρέμβαση», τόνισε ο Θ. Παφίλης και ξεκαθάρισε πως είναι «υποχρέωση του κράτους να συμβάλλει στη στήριξη της εργατικής – λαϊκής οικογένειας», παρουσιάζοντας αναλυτικά τα αιτήματα και τις διεκδικήσεις του ΚΚΕ για μέτρα, υποδομές και υπηρεσίες στην κατεύθυνση αυτή.
Την ίδια στιγμή αποκάλυψε την «ευαισθησία» των αστικών κομμάτων για τις διεθνείς συμβάσεις, όπως για τα δικαιώματα του παιδιού, για να κρύψουν ότι σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο τα δικαιώματα του παιδιού τσακίζονται, φέρνοντας ως χαρακτηριστικό παράδειγμα τα πάνω από 100 παιδιά της Παλαιστίνης που έχουν χάσει τη ζωή τους, τα παιδιά που καταδικάζονται στην ανήλικη εργασία.
Τόνισε ότι το ΚΚΕ παλεύει για τη σοσιαλιστική – κομμουνιστική κοινωνία που στο επίκεντρο είναι ο άνθρωπος και οι ανάγκες του, με βάση τις δυνατότητες του 21ου αιώνα, και από αυτή τη σκοπιά αντιμετωπίζεται και η ολόπλευρη στήριξη της οικογένειας, των παιδιών, της γονικής σχέσης μετά από ένα διαζύγιο. Για αυτό, άλλωστε, αξιοποιεί τα συμπεράσματα από τη θετική και αρνητική πείρα της ΕΣΣΔ και για τα ζητήματα της σχέσεις γονιών – παιδιών μετά από ένα διαζύγιο.
