Η 4η Αναρριχητική Συνάντηση στο πλαίσιο του 12ου Αθλητικού Camp του 50ού Φεστιβάλ ΚΝΕ – «Οδηγητή» έγραψε την δική της ιστορία. Πραγματοποιήθηκε την Κυριακή το απόγευμα στη Πέτρα Λιάγκου στην περιοχή των Θρακομακεδόνων με την συμμετοχή παιδιών του Δημοτικού ως και ορειβατών που με την πείρα και τη γνώση τους μεταλαμπάδευσαν στις νεότερες γενιές την «τρέλα του βουνού». Ήταν εκεί οικογένειες ολόκληρες και όλοι σκαρφάλωσαν στα βράχια όσο μπορούσαν, έζησαν την ξεχωριστή εμπειρία, με πλήρη ασφάλεια και ευθύνη, που είχαν φροντίσει οι έμπειροι σύντροφοι αναρριχητές, μέλη Ορειβατικών και Αναρριχητικών Συλλόγων της Αττικής.
Ο σκοπός της συνάντησης ήταν η γνωριμία με το άθλημα της αναρρίχησης αλλά όπως πάντα είχε ένα συμβολισμό. Έγινε στη συγκεκριμένη περιοχή που έχει καεί πολλές φορές στο παρελθόν. Οι συμμετέχοντες άλλωστε είδαν στη διαδρομή προς τα βράχια το καμένο αποκρουστικό τοπίο, από την πυρκαγιά της Βαρυμπόμπης πριν τρία χρόνια και τη φύση που προσπαθεί να αναγεννηθεί.
Από αυτή τη δραστηριότητα η ΚΝΕ επιχειρεί να αναδείξει τόσο τα ζητήματα της προστασίας του φυσικού πλούτου και της ανάγκης ενίσχυσης της πρόληψης από πυρκαγιές, καταγγέλλοντας το επιλεκτικά ανίκανο αστικό κράτος που θεωρεί την πρόληψη κόστος, ενώ επίσης προβάλλει την αξία του αθλητισμού ιδιαίτερα σε αυτές τις δύσκολες μέρες που περνάει ο λαός μας ως δικαίωμα και ανάγκη που πρέπει να είναι προσβάσιμο σε όλους.
Ταυτόχρονα οι νέοι κομμουνιστές με τα παιδιά και τους φίλους που βρέθηκαν στο αναρριχητικό πεδίο της Βαρυμπόμπης εξέφρασαν στην αντίθεσή τους στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και τις επεμβάσεις, διατρανώνοντας την αμέριστη αλληλεγγύη τους στον αγωνιζόμενο Παλαιστινιακό λαό υψώνοντας τη σημαία του δίπλα σε αυτή του ΚΚΕ.
Στους νέους και τα παιδιά μίλησε ο Θανάσης Αβραμόπουλος, «παλιός» του ορειβατικού και αναρριχητικού αθλητισμού, πρόεδρος του Συνδέσμου Ελλήνων Ορειβατών Αθήνας (ΣΕΟ) (με χρόνο ίδρυσης το 1956). Αναφερόμενος στην ιστορία του συγκεκριμένου αναρριχητικού πεδίου σημείωσε ότι οι διαδρομές ανοίχτηκαν από τον Δημήτρη Λιάγκο, από τους πρωτεργάτες της αναρρίχησης στην Ελλάδα, εκπαιδευτής που τη διέδωσε σε όλη τη χώρα, μαζί με τους Τσαμακίδη, Μιχαηλίδη και Σεμιτάκη, στελέχη του Συνδέσμου. Ο ΣΕΟ βοήθησε η ορειβασία να ξεφύγει από ενασχόληση μιας ελίτ, όπως ξεκίνησε στις αρχές του αιώνα ως …χομπί βασιλιάδων και αξιωματικών (όπως βλέπουμε σε διάφορα καταφύγια) και να διαδοθεί. Οι Λιάγκος και Τσαμακίδης αν και πρωτοπόροι, όπως ανέφερε ο Θ. Αβραμόπουλος, λόγω των πολιτικών τους φρονημάτων, κοντά στο ΚΚΕ, δεν τιμήθηκαν ποτέ επίσημα από τους συλλόγους. Επίσης εξήγησε ότι ο ΣΕΟ έφερε και εκπαιδευτές από το εξωτερικό, κυρίως τη Γαλλία (Πλοτί, Ζερφ κ.ά.) που συνέβαλαν στην εξέλιξη της αναρρίχησης. Ανέφερε ακόμα ότι ως τη δεκαετία του ΄80 η ορειβασία ήταν εκδρομική και τότε μπήκαν κανόνες και ξεχώρισε η αναρρίχηση.
Για τα τεχνικά χαρακτηριστικά του βράχου της Βαρυμπόμπης είπε ότι είναι ασβεστόλιθος, πολύ καλός για την αξιοποίησή του και για την εκπαίδευση που αποτέλεσε «σχολείο» για πολλές γενιές αν και τα τελευταία χρόνια έχει παραμεληθεί και τέλος κάλεσε τους νέους να ασχοληθούν με αυτό το ξεχωριστό άθλημα, την επαφή με τη φύση και τις ομορφιές της και να διεκδικήσουν τον αθλητισμό σε όλα τα αθλήματα ως κοινωνικό δικαίωμα.
