«Μη χάνεις την ευκαιρία να μένεις σιωπηλός»
Μέσα στις τόσες θύμησες και μία ανεξίτηλη… ένα συμβάν πολλών ετών πριν.
Έχουμε αρχίσει να δουλεύουμε πάνω σε ένα project…,ο φίλος μου ο Livio είχε ολοκληρώσει τις κατασκευές του – επαγγελματική ενασχόληση φωτεινές επιγραφές – και όπως κάθε μέρα αφιέρωνε τα απογεύματα του για να με βοηθήσει σε αυτό που έλεγε: «έλα τώρα, να κάνουμε τα σημαντικά – Τέχνη».
Κάθε φορά που ολοκληρώναμε ένα έργο, με πίεζε πεισματικά να ξεκινήσω το σχεδιασμό μιας νέας κατασκευής… τον ενθουσιάζει το γεγονός που συμμετείχε στη «δημιουργία».
Γύρω στις 6:30 το απόγευμα μου λέει: «πρέπει να περάσω από ένα καφέ για να εισπράξω ένα τιμολόγιο, καλά του λέω, πάμε παρέα»
Φτάνουμε στο καφέ και μπαίνουμε, γνωστό μαγαζί για τον ωραίο καφέ espresso. Όταν ένα καφενείο έχει πολλούς θαμώνες Nαπολιτάνους, αυτό σημαίνει ότι ο καφές του είναι “χυμός από καφέ” – άριστος, (ο καφές για τους Ναπολιτάνους είναι η ιεροτελεστία).
Παρακολουθώ τον διάλογο… Livio: γεια σου, πέρασα για εκείνο το τιμολόγιο της φωτεινής επιγραφής…
Ο τύπος: «ποιο τιμολόγιο? ποια επιγραφή?…»
Livio: «Αυτή την επιγραφή που τοποθετήσαμε πριν μερικούς μήνες…»
Ο τύπος: «Με ποιον μίλησες? όχι με μένα γιατί εγώ δεν θυμάμαι τίποτα…ίσως ήταν ο αδερφός σου… μα εγώ δεν έχω αδερφό…»
Ο Livio μένει για δευτερόλεπτα σιωπηλός « …μάλλον έκανα λάθος λέει,…»
«Α γεια σου» του απαντά ο Ναπολιτάνος.
Πάμε, μου λέει ο Livio… χαιρετά και φεύγουμε από το μαγαζί.
Στο αυτοκίνητο ρωτώ τον Livio γιατί δεν διεκδίκησε τα οφειλόμενα χρήματα… απάντηση: «μη χάνεις την ευκαιρία να μένεις σιωπηλός = nonperderel’ occasionedistarezitto», ξέχνα τα υπόλοιπα.
Πέρασε καιρός και μία μέρα διαβάζω σε τοπική εφημερίδα, ότι η Αστυνομική Διεύθυνση Άμεσης Επέμβασης, σε μία επιχείρηση μεγάλων διαστάσεων, προέβη σε συλλήψεις μελών της Καμόρας (η ναπολιτάνικη μαφία) στην πόλη της Πάδοβας.
Στις δημοσιευμένες φωτογραφίες αναγνωρίζω τον ιδιοκτήτη του καφενείου… μελαχρινός, με σγουρά μαλλιά κομμωτηρίου, με μασίφ χρυσό σταυρό και καδένα στο λαιμό και χοντρή χρυσή ταυτότητα στον καρπό… αυτό που λέμε: «μπουμπούκι παιδί για φίλημα»…
Livio καλέ μου φίλε … δεν σε ξεχνώ…
Πάδοβα 1982
Χρήστος Σκαλκώτος
Γλύπτης
Livio Pasqualetti. Ένας ωραίος Άνθρωπος, ένας Μάστορας της τέχνης του γυαλιού (Νέον), συνεργάτης στη 10ετία του ΄80 που μου δίδαξε πολλά! το σπουδαιότερο…”δεν πρέπει να χάνουμε την ευκαιρία να μένουμε σιωπηλοί” !!! – Μνημοσύνη — στην τοποθεσία Padova.
Un omaggio all’amico e compagno di progetti, Livio Pasqualetti
