Τις χιλιάδες χαμένες διδακτικές ώρες που καταγράφονται στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση στη Δυτική Αθήνα εξαιτίας των τεράστιων ελλείψεων και συγκεκριμένα των 536 κενών σε εκπαιδευτικό και βοηθητικό προσωπικό, ανέδειξε η Βιβή Δάγκα, βουλευτής του ΚΚΕ, στα πλαίσια συζήτησης σχετικής Επίκαιρης Ερώτησης σήμερα στην Ολομέλεια της Βουλής.
Ειδικότερα, σημείωσε ότι εκπαιδευτικοί, γονείς και μαθητές στην περιοχή είναι αντιμέτωποι με τις συνέπειες της αντιδραστικής και αντιεκπαιδευτικής πολιτικής που λογαριάζει ως κόστος και τη μόρφωση των παιδιών και υλοποιεί και η σημερινή κυβέρνηση.
Η Β. Δάγκα στηλίτευσε, ακόμα, το θεσμικό πλαίσιο που επικαλείται το αρμόδιο υπουργείο, υπενθυμίζοντας ότι το έχουν διαμορφώσει διαχρονικά οι κυβερνήσεις και ότι είναι αυτό που ευθύνεται για τα μεγάλα κενά σε εκπαιδευτικό και βοηθητικό προσωπικό, τους κόφτες στην παράλληλη στήριξη, τις συγχωνεύσεις τμημάτων και το στοίβαγμα 25 και 27 μαθητών σε σχολικές τάξεις, αλλά και για την εξαφάνιση ειδικοτήτων και τμημάτων ένταξης.
Επισήμανε ότι αυτή η εκρηκτική κατάσταση στην Παιδεία έχει επιδεινωθεί και από τα σοβαρά προβλήματα που υπάρχουν και σε ό,τι αφορά τη σχολική στέγη, φέρνοντας παραδείγματα σεισμόπληκτων σχολείων στο Αιγάλεω και σχολικών μονάδων που στεγάζονται σε κοντέινερ το 2025!
Ανέδειξε και την αγανάκτηση των γονέων για το γεγονός ότι αποκλείονται μαθητές από Ολοήμερα Τμήματα, επειδή οι μαθητές με εργαζόμενους γονείς ξεπερνούν τις «δυνατότητες δημιουργίας» τέτοιων Τμημάτων, φτάνοντας στο σημείο διευθυντές να αποφασίζουν μέσω κλήρωσης (!) ποιοι μαθητές θα… κερδίσουν μια θέση στο Ολοήμερο…
Ως εκ τούτου, η Β. Δάγκα κάλεσε το αρμόδιο υπουργείο να απαντήσει τι μέτρα θα λάβει για να καλυφθούν τα κενά σε εκπαιδευτικούς και βοηθητικό προσωπικό, ώστε «να ικανοποιηθούν οι σύγχρονες μορφωτικές ανάγκες των παιδιών».
Ο υφυπουργός Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού Κωνσταντίνος Βλάσης, απαντώντας στην Επίκαιρη Ερώτηση του ΚΚΕ, αντί να παραθέσει συγκεκριμένα μέτρα στην κατεύθυνση της ουσιαστικής επίλυσης αυτών των σοβαρών ζητημάτων και με γνώμονα την ικανοποίηση της ανάγκης των παιδιών σε σύγχρονη, δημόσια και δωρεάν Παιδεία, έσπευσε με θράσος να πει ότι η αγωνία των γονέων, των μαθητών και των εκπαιδευτικών δεν «αποτυπώνει την πραγματική εικόνα των σχολικών μονάδων».
Με αντίστοιχο θράσος, μιλώντας για την έκταση των κενών στη δευτερολογία του, κατηγόρησε το ΚΚΕ ότι παρέθεσε πλασματικούς και αβάσιμους αριθμούς, ασχέτως, βέβαια, αν αυτοί προέρχονται από στοιχεία της ίδιας της Διεύθυνσης Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Γ΄ Αθήνας. Όπως ισχυρίστηκε, τα κενά είναι 400 και όχι 536, λες και κάτι τέτοιο περιορίζει το μέγεθος του προβλήματος… Κατά τ’ άλλα ο υφυπουργός ευλόγησε για ακόμα μια φορά τα γένια της κυβέρνησης ότι έχει κάνει τους περισσότερους διορισμούς εκπαιδευτικών που έχουν γίνει ποτέ, ενώ σχετικά με την κάλυψη των κενών περιορίστηκε σε γενικόλογες διαβεβαιώσεις ότι «όλα τα ολοήμερα θα καλυφθούν» και ότι θα «κλείσουν όλα τα κενά».
Από πλευράς της, η Β. Δάγκα στη δευτερολογία της υπογράμμισε ότι η ανεπαρκής λειτουργία των ολοήμερων αυτή τη στιγμή και τα χιλιάδες κενά σε εκπαιδευτικούς, αναγκαίες ειδικότητες και βοηθητικό προσωπικό δεν είναι εκτός πραγματικότητας, αλλά είναι η κατάσταση που βιώνουν αυτή τη στιγμή μαθητές, εκπαιδευτικοί και γονείς σε διάφορες περιοχές της Δυτικής Αθήνας. Συνέχισε, λέγοντας, πως όλα αυτά είναι οι συνέπειες ενός θεσμικού πλαισίου που λογαριάζει την εκπαίδευση με βάση τη λογική του «κόστους-οφέλους», των περιβόητων δημοσιονομικών αντοχών και του εξορθολογισμού των δαπανών, στις οποίες το αστικό κράτος εντάσσει και τις μορφωτικές ανάγκες των μαθητών.
Τόνισε πως αυτό που επιβεβαιώνεται είναι ότι πραγματικά σύγχρονο και ρεαλιστικό είναι να ικανοποιηθούν τα δίκαια αιτήματα για γενναία κρατική χρηματοδότηση, μόνιμους διορισμού όλου του αναγκαίου εκπαιδευτικού και λοιπού βοηθητικού προσωπικού, θέτοντας στο επίκεντρο τις σύγχρονες ανάγκες των μαθητών, σύμφωνα και με τις τεράστιες δυνατότητες της εποχής. Αιτήματα που αγκαλιάζουν και εκπαιδευτικοί, γονείς και μαθητές.
Τέλος, σημείωσε πως εκπαιδευτικοί, γονείς και μαθητές θα συνεχίσουν, μέσα από τους αγώνες τους, να αντιστέκονται σε αυτήν την αντιεκπαιδευτική πολιτική, να στριμώχνουν την κυβέρνηση, να αναδεικνύουν τα προβλήματα που τους ταλανίζουν και να παλεύουν για το σχολείο των σύγχρονων αναγκών και δυνατοτήτων.
