Στην εκδήλωση της Βουλής για την επέτειο από τον ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου μίλησε η Αφροδίτη Κτενά εκ μέρους του ΚΚΕ, η οποία επισήμανε:
«52 χρόνια μετά από εκείνο τον ζεστό Νοέμβρη του 1973, τιμάμε και εμπνεόμαστε από τον ηρωικό, φοιτητικό και εργατικό λαϊκό ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου. Τα συνθήματά του συντονίζουν τις καρδιές μας, τις ελπίδες μας, τα βήματά μας κάθε χρόνο στην πορεία προς την αμερικάνικη πρεσβεία.
Ο ξεσηκωμός του Πολυτεχνείου και η καταστολή του με δεκάδες νεκρούς ήταν η αποκορύφωση της πάλης ενάντια στη στρατιωτική δικτατορία της 21ης Απριλίου του 1967. Τα γεγονότα εκείνων των ημερών ενταφίασαν τα σχέδια της λεγόμενης φιλελευθεροποίησης της δικτατορίας.
Έδειξαν ότι η χούντα δεν ήταν άτρωτη, όπως ισχυρίζονταν όσοι καλούσαν τον λαό να σκύψει το κεφάλι και να συμβιβαστεί με αλλαγές σε επίπεδο κορυφών στο όνομα του πολιτικού ρεαλισμού. Απέδειξαν κάτι πολύ σημαντικό, ότι ο αρνητικός συσχετισμός δύναμης αλλάζει μόνο μέσα από την οργανωμένη δράση του εργατικού – λαϊκού παράγοντα.
Η δικτατορία δεν ήταν έργο κάποιων αφρόνων αξιωματικών, ούτε εκτροπή από την καπιταλιστική νομιμότητα. Επιβλήθηκε στο όνομα του κομμουνιστικού κινδύνου, με επίσημη ιδεολογία της τον αντικομμουνισμό. Οι πραξικοπηματίες ήταν γέννημα – θρέμμα των μηχανισμών του μεταπολεμικού κράτους, του αστικού στρατού, του ΝΑΤΟ.
Η χούντα λειτούργησε ως εναλλακτική μορφή της καπιταλιστικής εξουσίας, μαστιγίου αντί καρότου. Εξαπέλυσε λυσσαλέα επίθεση ενάντια στους κομμουνιστές και στο εργατικό – λαϊκό κίνημα για να επιβάλει σιγή νεκροταφείου απέναντι στην ένταση της εκμετάλλευσης στους χώρους δουλειάς και στη θωράκιση της κερδοφορίας ντόπιων και ξένων μονοπωλίων φορτώνοντας και τα σπασμένα της κρίσης, της καπιταλιστικής κρίσης του 1973 στον λαό. Η δικτατορία υπηρέτησε πιστά τις επιδιώξεις και τους σχεδιασμούς των ΗΠΑ και ΝΑΤΟ στην περιοχή, όπως μαρτυρά μέχρι σήμερα το έγκλημα σε βάρος της Κύπρου.
Εμπνεόμαστε λοιπόν σήμερα και αντλούμε δύναμη από τον αγώνα και τις θυσίες όλων των αγωνιστών που προσέφεραν ακόμα και τη ζωή τους.
Το Κόμμα μας είναι περήφανο για την πρωτοπόρα δράση των μελών και στελεχών του και των μελών της ΚΝΕ που ιδρύθηκε μέσα σε εκείνη την παρανομία. Με πρωτοβουλία της ΚΝΕ ιδρύθηκε η μεγαλύτερη αντιδικτατορική φοιτητική οργάνωση, η θηλυκή Αντι-ΕΦΕΕ. Η αλύγιστη στάση των κομμουνιστών στα κρατητήρια και στα βασανιστήρια, στις φυλακές και στις εξορίες, στην καθημερινή οργάνωση του αντιδικτατορικού αγώνα στους χώρους δουλειάς, σε εργατογειτονιές, σε σχολεία και αμφιθέατρα, κράτησε ζωντανή τη φλόγα της αντιστασιακής πάλης καθ’ όλη τη διάρκεια της επταετίας.
Τα εμβληματικά αντιιμπεριαλιστικά συνθήματα ”Έξω ΗΠΑ, έξω το ΝΑΤΟ” που ήταν γραμμένα στην πλημμυρισμένη από φοιτητές πύλη του Πολυτεχνείου, είναι ανεξίτηλα χαραγμένα στην καρδιά όλων μας, όσα ρετούς και φότοσοπ κι αν κάνουν για να τα σβήσουν οι σημερινοί θιασώτες του πολιτικού ρεαλισμού.
Γιατί τα συνθήματα αυτά, μαζί με το Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία παραμένουν σήμερα πιο επίκαιρα από ποτέ.
Σήμερα που ο πλανήτης φλέγεται από άκρη σ’ άκρη και η καπιταλιστική βαρβαρότητα έχει περάσει ανοιχτά στο στάδιο της πολεμικής προετοιμασίας.
Σήμερα που η χώρα μας έχει μετατραπεί σε προκεχωρημένο φυλάκιο με αμερικανοΝΑΤΟικές βάσεις, απ’ άκρη σ’ άκρη, βάσεις που συμμετέχουν ανοιχτά στο ματοκύλισμα λαών σε Ουκρανία και Μέση Ανατολή και μετατρέπουν τη χώρα σε θύτη άλλων λαών, καθιστώντας τον λαό μας στόχο αντιποίνων. Ενδεχόμενο πιθανό, σύμφωνα με τον υπουργό Άμυνας που δήλωσε πρόσφατα κυνικά ότι πρέπει να μάθουμε να αντέχουμε να βλέπουμε φέρετρα με σημαία πάνω, όπως στις ΗΠΑ.
Τα συνθήματα του Νοέμβρη, “Έξω οι ΗΠΑ, έξω το ΝΑΤΟ”, προειδοποιούν και σήμερα ότι η μετατροπή της χώρας σε ενεργειακό, μεταφορικό και στρατιωτικό κόμβο, όπως πανηγυρίζει η κυβέρνηση αγκαζέ με τη νέα πρέσβη των ΗΠΑ, κρύβει τεράστια κέρδη για τα μονοπώλια μεταφορών και Ενέργειας και τεράστιους κινδύνους για τα κυριαρχικά μας δικαιώματα, τον φυσικό πλούτο της χώρας και των λαών μας. Κόμβος ενεργειακός ήταν και η Ουκρανία, κόμβος και η Συρία. Όπως και τότε, έτσι και σήμερα, οι όποιες συμφωνίες στα πλαίσια ευρύτερων ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών όχι μόνο δεν προστατεύουν τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας και της Κύπρου, αλλά αποτελούν παράγοντα υπονόμευσής τους.
52 χρόνια μετά…
Ο Νοέμβρης δείχνει πεισματικά τον δρόμο της σύγκρουσης με τον πραγματικό αντίπαλο, το ίδιο το σύστημα της εκμετάλλευσης. Δεν συμβιβαζόμαστε με τίποτα λιγότερο από το να γίνει ο λαός μας πραγματικά κυρίαρχος και νοικοκύρης στον τόπο του.
52 χρόνια μετά…
Σε λίγες ώρες θα συντονίσουμε πάλι όλες οι γενιές τα βήματα και τις καρδιές μας στη μεγάλη αντιιμπεριαλιστική διαδήλωση και πορεία προς την αμερικάνικη πρεσβεία, διατρανώνοντας πως σε τούτα εδώ τα μάρμαρα κακιά σκουριά δεν πιάνει».
