Αγωνιζόμαστε για να προφτάσουμε την αυγή και το αύριο, για να δημιουργήσουμε νέους χρόνους κι εποχές, στο μπόι των ονείρων μας, στο μπόι των ανθρώπων
Έτσι αγαπάμε εμείς την Ελλάδα, με την καρδιά μας και με το αίμα μας.
Νίκος Μπελογιάννης
Τον Νίκο Μπελογιάννη δεν μας τον δίδαξαν τα μαθήματα Ιστορίας στο σχολείο.
Η Ιστορία γράφεται ως γνωστόν από τους νικητές και αναφέρεται μόνο σε ό,τι δεν ακυρώνει τα συμφέροντά τους. Τον Νίκο Μπελογιάννη τον γνωρίσαμε από κείνους για τους οποίους αποτελούσε και αποτελεί έκφραση των ιδανικών τους.
Τον συναντήσαμε στην φλόγα των λόγων όσων μεταλαμπαδεύουν τις ιδέες που υπηρέτησε, στην ιστορία που αποσιωπούν. Στην αλήθεια που πάντα βρίσκει το δρόμο να αναδύεται.
Τον διαβάσαμε στα βιβλία του «Η Ιστορία της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας», και «Το ξένο κεφάλαιο στην Ελλάδα» που εκδόθηκε το 1998 από τις εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή» στην επέτειο των 80 χρόνων του ΚΚΕ.
Τον ζήσαμε κι εμείς οι μεταγενέστεροι και θ ακολουθήσουν κι άλλοι, στην απολογία του, όπου δεν αισθανόταν κατηγορούμενος αλλά κατήγορος.
Εάν έκανα δήλωση αποκήρυξης θα αθωωνόμουνα κατά πάσα πιθανότητα μετά μεγάλων τιμών…
Αλλά η ζωή μου συνδέεται με την ιστορία του ΚΚΕ και τη δράση του…
Δεκάδες φορές μπήκε μπροστά μου το δίλημμα: Να ζω προδίδοντας τις πεποιθήσεις μου, την ιδεολογία μου, είτε να πεθάνω, παραμένοντας πιστός σ’ αυτές.
Πάντοτε προτίμησα τον δεύτερο δρόμο και σήμερα τον ξαναδιαλέγω.
Νίκος Μπελογιάννης
Έχουμε την εικόνα του ζωντανή στα τελευταία του λόγια, στο κόκκινο γαρίφαλο δίπλα στο χαμόγελό του!
Το Κομμουνιστικό Κόμμα δεν χτυπιέται με τέτοια μέσα. Όπως απέδειξε η ιστορία του ως τα τώρα έχει βαθιές ρίζες ακατάλυτες, ποτισμένες με αίμα που έχυσε στους αγώνες για την Ελλάδα και τον ελληνικό λαό. Εμείς πιστεύουμε στην πιο σωστή θεωρία που διανοήθηκαν τα πιο προοδευτικά μυαλά της ανθρωπότητας. Και η προσπάθειά μας, ο αγώνας μας είναι να γίνει η θεωρία αυτή πραγματικότητα για την Ελλάδα και τον κόσμο ολόκληρο! Αγαπάμε την Ελλάδα και το λαό της περισσότερο από τους κατηγόρους μας. Το δείξαμε όταν εκινδύνευε η ελευθερία, η ανεξαρτησία και η ακεραιότητά της και ακριβώς αγωνιζόμαστε για να ξημερώσουν στη χώρα μας καλύτερες μέρες χωρίς πείνα και πόλεμο. Για τον σκοπό αυτό αγωνιζόμαστε και όταν χρειαστεί θυσιάζουμε και τη ζωή μας. Πιστεύω ότι δικάζοντάς μας σήμερα, δικάζετε τον αγώνα για την ειρήνη, δικάζετε την Ελλάδα.
Δεν έχω τίποτα άλλο να προσθέσω.
Νίκος Μπελογιάννης
Διδαχθήκαμε στις τελευταίες του στιγμές και μάθαμε πως την εκτέλεση αλλιώς, τη λένε «καθαρό αέρα.»
Ο δημοσιογράφος Γιώργος Κορωναίος, σε ένα συγκλονιστικό ρεπορτάζ που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Προοδευτική Αλλαγή» την επόμενη μέρα της εκτέλεσης του Νίκου Μπελογιάννη και των συντρόφων του, περιγράφει τις τελευταίες στιγμές:
Πλησιάζει τον Μπελογιάννη.
«Νίκο σήκω»
Ατάραχος ο Μπελογιάννης σηκώνεται και λέει:
«Πάμε για καθαρό αέρα;»
«Ναι, του απαντά, σας πάνε για εκτέλεση» (…)».
Οι εκτελέσεις δεν γίνονταν ποτέ Κυριακή όμως ο Νίκος Μπελογιάννης εκτελέστηκε ξημερώματα Κυριακής στο Γουδί, μαζί με τους Νίκο Καλούμενο, Δημήτρη Μπάτση και Ηλία Αργυριάδη δια τυφεκισμού.
Ήταν 30 Μαρτίου του 1952.
Η αντίδραση καλλιτεχνών στο άκουσμα της εκτέλεσής του
Μετά τη δολοφονία ο Πωλ Ελυάρ έγραψε:
Ο Μπελογιάννης είναι νεκρός. Δε θυσίασε τίποτα απ’ την τιμή και την ελπίδα μας για ένα αύριο φωτεινό. Χαμογελούσε…
Την επόμενη της εκτέλεσης, ο Πάμπλο Πικάσο δημοσιοποιεί το σκίτσο του «Ο άνθρωπος με το γαρύφαλο» στη μνήμη του Μπελογιάννη και δημιουργεί ένα παγκόσμιο κύμα διαμαρτυριών για την απόφαση του στρατοδικείου.
Ο Ναζίμ Χικμέτ έχει μια φωτογραφία του Νίκου Μπελογιάννη πάνω στο γραφείο του, την κοιτάζει και γράφει:
Στο δεξί του χέρι, κρατάει ένα γαρίφαλο, που είναι σα μια χούφτα φως, απ ΄την ελληνική θάλασσα. Τα μάτια του τα τολμηρά, τα παιδικά, κοιτάζουν, άδολα. Έτσι άδολα, όπως ανεβαίνει το τραγούδι σα δίνουν τον όρκο τους οι κομμουνιστές.
Ο Γ. Ρίτσος πληροφορείται την εκτέλεση όντας εξόριστος στον Αη Στράτη και τη ίδια μέρα γράφει :
Καλημέρα ήλιε
Καλημέρα Μπελογιάννη.
Τώρα, ας βροντήσουνε της λευτεριάς τα τύμπανα κι οι σάλπιγγες.
Καλημέρα Μπελογιάννη.
Ακόμη μια φορά. Ακόμη μια φορά
εσύ Νίκο πολέμησες για όλους μας
εσύ νίκησες για όλους μας
εσύ απόδειξες
πόσο μικρά είναι αυτή την ώρα τα μικρά όνειρα,
μπροστά στο μπόι της χαράς να πεθαίνεις
για τη χαρά του κόσμου.
Πόσο μικρή είναι τούτη η λευτεριά μπροστά στην άγρια λευτεριά
για να μοσκοβολάν τα σύμπαντα θυσία και ειρήνη.
Καλημέρα ανθρώποι μου
Καλημέρα ήλιε
Καλημέρα Μπελογιάννη
Αλήθεια, μπορεί κανείς ποτέ να σκοτώσει τον Ήλιο;
Της Εκπαιδευτικού Ρούλας Καραγιάννη
