Να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα για τη Συρία προσπαθεί το ΠΡΙΝ, με αφορμή σχολιασμούς του «Ριζοσπάστη» για την ανακοίνωση και το πρωτοσέλιδο του ΣΕΚ (συνιστώσα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ), που πανηγυρίζει, μαζί με την κυβέρνηση, το ΠΑΣΟΚ, τον ΣΥΡΙΖΑ και τους ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ, για την «πτώση του καθεστώτος Ασαντ».
Το ΠΡΙΝ αποθεώνει την «αραβική άνοιξη» και κατηγορεί το ΚΚΕ ότι δεν τη στήριξε.
Δεκαπέντε χρόνια μετά, συνεχίζουν να «ξεπλένουν» την ωμή επέμβαση των Ευρωατλαντικών στις χώρες της Β. Αφρικής και της Μέσης Ανατολής, με στόχο την αναμόρφωση του χάρτη για τα συμφέροντά τους. Αποσιωπούν ότι η «αραβική άνοιξη» στήθηκε με τη συμβολή «δυτικών» πρεσβειών και των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης, αξιοποιώντας τη λαϊκή δυσαρέσκεια σ’ αυτές τις χώρες. Είναι αποκαλυπτικά όσα έλεγαν οι πρωταγωνιστές του παρασκηνίου όταν εξελισσόταν το πρώτο κύμα της «αραβικής άνοιξης».
Οπως το κοινό ανακοινωθέν του G8 τον Μάη του 2011, όπου σημειωνόταν ότι «οι αλλαγές που συντελούνται είναι ιστορικές και προσφέρουν τη δυνατότητα της διάνοιξης ενός διαύλου για ένα μετασχηματισμό της περιοχής, ανάλογο με αυτόν που ξεκίνησε 20 χρόνια πριν στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη», όταν ανατράπηκε ο σοσιαλισμός.
Συγκρότησαν μάλιστα και τον «Συνεταιρισμό του Ντοβίλ», με στόχο τη στήριξη της «δημοκρατικής μετάβασης», την προώθηση των μεταρρυθμίσεων και τη «βιώσιμη και χωρίς αποκλεισμούς ανάπτυξη». Τα αποτελέσματα τα βλέπουμε σήμερα στη Λιβύη, στη Συρία, στην Αίγυπτο και αλλού. Τόσο φιλολαϊκά, τόσο «προοδευτικά», τόσο «ανοιξιάτικα»…
