Βρεθήκαμε ένα μεσημέρι στο Κέντρο της Αθήνας και συνομιλήσαμε με την ηθοποιό Δώρα Χρυσικού. Η συνέντευξη μαζί της θα δημοσιευτεί την ερχόμενη Κυριακή 1η Μαρτίου. Ανάμεσα στα άλλα που τη ρωτήσαμε ήταν και για την αυριανή απεργία και τις μεγάλες συγκεντρώσεις που προγραμματίζονται σε όλη τη χώρα για τη συμπλήρωση δύο ετών ετών από το προδιαγεγραμμένο έγκλημα στα Τέμπη και μας είπε:
Είναι χρέος όλων μας να κατέβουμε στο δρόμο. Είναι χρέος των σωματείων και των εργαζομένων να συμμετάσχουν στη γενική απεργία. Αυτός είναι ο μοχλός πίεσης του λαού, ο δρόμος. Χωρίς αγώνα τίποτα δεν κερδίζεται. Η εξουσία μόνο τον ξεσηκωμό φοβάται. Μόνο την οργή του λαού. Δεν φημίζεται ο λαός μας για την σύμπνοια του ούτε την ομόνοια του, αλλά ειδικά το θέμα των Τεμπών φαίνεται να αφορά μεγάλο μέρος του κόσμου κι είναι απόλυτα κατανοητό γιατί με αυτούς τους 57 ανθρώπους που έχασαν τη ζωή τους μπορεί να ταυτιστεί ο καθένας μας.
Είναι χρέος μας να σταθούμε δίπλα στους συγγενείς των θυμάτων και στον αγώνα τους για διαλεύκανση και δικαιοσύνη. Πρέπει να μάθουμε τι συνέβη και να πληρώσουν οι υπαίτιοι. Είναι πάγιο αίτημα αυτό.
Σε αντίθετη περίπτωση νομίζω πως η ρωγμή και η δυσπιστία που θα δημιουργηθεί στους πολίτες απέναντι στους θεσμούς θα είναι απόλυτη και συντριπτική και αυτό είναι μια πολύ κακή εξέλιξη για τη δημοκρατία και για την αίσθηση ασφάλειας μέσα σε αυτή. Να διαρραγεί δηλαδή τόσο καθολικά η εμπιστοσύνη των πολιτών απέναντι στην πολιτική και πολιτειακή ηγεσία της χώρας.
Η αίσθηση ασφάλειας δεν εξασφαλίζεται με τα εξοπλιστικά και τη μόνιμη αστυνόμευση· είναι η αίσθηση ότι δεν κινδυνεύεις από ένα ξεχαρβαλωμένο κράτος, ασφάλεια είναι να νιώθεις το κράτος σύμμαχο σου και όχι εχθρός σου, ασφάλεια είναι να αισθάνεσαι ότι οι θεσμοί λειτουργούν και υπάρχει ισονομία, ασφάλεια είναι να σέβεσαι τους πολίτες της χώρας σου. Όταν σε μια σύγχρονη κοινωνία οι πολίτες θεωρούν πως ζουν από τύχη όπως εμείς στην Ελλάδα, το κράτος αυτό έχει αποτύχει κι οι πολιτευτές έχουν αποτύχει επίσης στην αποστολή τους.
Γιάννης Αγγέλου
