Επιτάχυνση του παζαριού στα Ελληνοτουρκικά αναμένεται από τον νέο χρόνο, πάνω στον «Οδικό Χάρτη» διευθέτησης των «διαφορών» ο οποίος χαράχτηκε από μια σειρά ΝΑΤΟικές αποφάσεις και παρεμβάσεις για τη θωράκιση της ευρωατλαντικής συνοχής στην Ανατολική Μεσόγειο και με τα σχέδια συνεκμετάλλευσης «ανά χείρας», σε βάρος της κυριαρχίας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μας.
Μετά το πρόσφατο Ανώτατο Συμβούλιο στην Αθήνα, τη σκυτάλη παίρνουν οι επόμενες συναντήσεις στο πλαίσιο του λεγόμενου Πολιτικού Διαλόγου, της «Θετικής Ατζέντας» και των Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης. Ολα «τρέχουν» υπό την επίβλεψη των υπουργών Εξωτερικών των δύο χωρών, ενώ ό,τι αποφασιστεί στο πρώτο εξάμηνο του 2024 θα επικυρωθεί από τους Μητσοτάκη – Ερντογάν σε δύο φάσεις: Την προσεχή άνοιξη στη συνάντησή τους στην Αγκυρα και λίγο αργότερα, το καλοκαίρι, στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στην Ουάσιγκτον.
Η πρεμούρα να «τρέξουν» επαναβεβαιώνεται με κάθε αφορμή. Χαρακτηριστικά, μιλώντας προ ημερών στη συζήτηση για τον προϋπολογισμό ο υπουργός Εξωτερικών, Γ. Γεραπετρίτης, εστίασε στις 15 συμφωνίες, μνημόνια και κοινές δηλώσεις που υπογράφτηκαν πρόσφατα στο Ανώτατο Συμβούλιο Συνεργασίας (ΑΣΣ) των δύο μερών στην Αθήνα: «Όταν θα έχουν εφαρμοστεί οι 15 συμφωνίες (…) τότε εγώ θα ήθελα να προχωρήσουμε. Και θέλω να σας πω ότι θα ήθελα να προχωρήσουμε κατά τη διάρκεια της παρούσας βουλευτικής περιόδου», τόνισε, παραπέμποντας εμμέσως πλην σαφώς στο Συνυποσχετικό προς τη Χάγη.
Έβαλε άλλωστε ανοιχτά ζήτημα ότι «έχει έρθει ο χρόνος να συζητήσουμε και τα μείζονα, τα μεγάλα, εκείνα τα οποία αποτελούν τις ουσιώδεις διαφορές μας. Και η υποκείμενη διαφορά μας είναι ο καθορισμός της ΑΟΖ και της υφαλοκρηπίδας». Επεσήμανε δε ότι «αυτό και μόνο μπορεί να αχθεί σε διεθνή δικαιοδοσία», αφήνοντας ορθάνοιχτο το ποια άλλα και ουσιαστικά ζητήματα από αυτά που βάζει η τουρκική αστική τάξη μπορούν να παζαρευτούν και να διευθετηθούν διμερώς.
Εξάλλου και τα όσα είπε για «οποιοδήποτε άλλο θέμα τίθεται, π.χ. οι συνέργειες για την πολιτική προστασία και την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης ή η διαχείριση των μεταναστευτικών ροών εντάσσονται στο πλαίσιο του Πολιτικού Διαλόγου» επιβεβαιώνουν ότι στο ιμπεριαλιστικό παζάρι βρίσκονται θέματα που ακουμπούν τα κυριαρχικά δικαιώματα.
Την ίδια ώρα παρέκαμψε το ζήτημα της επέκτασης των χωρικών υδάτων, λέγοντας πως «στον χρόνο κατά τον οποίο θα κρίνει η ελληνική πολιτεία ότι είναι σκόπιμο να επεκτείνει τα χωρικά ύδατα, θα το πράξει». Ταυτόχρονα, επέμεινε ότι «όπως και εμείς, έτσι και η κυπριακή κυβέρνηση θεωρεί ότι η βελτίωση των ελληνοτουρκικών σχέσεων συμβάλλει παραγωγικά και στην πρόοδο του Κυπριακού».
Στο μεταξύ ο υπουργός Άμυνας Ν. Δένδιας, επισκεπτόμενος την Τρίτη την Αίγυπτο για την ενίσχυση άλλης μιας ΝΑΤΟικής κοπής λυκοφιλίας, στις δηλώσεις του έδειξε ως «παράδειγμα» την υπογραφή της Συμφωνίας για την οριοθέτηση ΑΟΖ Αιγύπτου – Ελλάδας το 2020. Θυμίζουμε ότι η Συμφωνία είναι μερικής διευθέτησης και δεν καλύπτει τον χώρο ανατολικά της Ρόδου μέχρι το Καστελόριζο, αφήνοντάς τον για παζάρεμα με την τουρκική αστική τάξη, ενώ παράλληλα αναγνωρίζει μειωμένη επήρεια ακόμα και στο μεγαλύτερο ελληνικό νησί, την Κρήτη, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το μέλλον.