Επίσκεψη Μητσοτάκη στον Λίβανο: Με προσδοκίες για μερίδιο από την λεία της «ανοικοδόμησης» για λογαριασμό του ελληνικού κεφαλαίου

Τη δέσμευση του στη βοήθεια της διατήρησης της εκεχειρίας «με το πιστόλι στον κρόταφο» του λαού του Λιβάνου και της «ανοικοδόμησης» της χώρας, όπως ονόμασε το «φαγοπότι» των ομίλων, επανέλαβε ο πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, στην επίσκεψη του στο Λίβανο.

Εκτελώντας άλλη μια ευρωατλαντική αποστολή, και προσδοκώντας μερίδιο από την λεία για λογαριασμό των ελληνικών κατασκευαστικών ομίλων και άλλων τμημάτων του ελληνικού κεφαλαίου, υπενθύμισε κατά την συνάντηση με τον πρωθυπουργό του Λιβάνου Νατζίμπ Μικάτι ότι είναι ο πρώτος ξένος ηγέτης που επισκέπτεται τον Λίβανο μετά την επίτευξη της εκεχειρίας και τις εξελίξεις στη Συρία. 

Κατά την άφιξη του στην πολύπαθη χώρα, υπογράμμισε ότι η Ελλάδα θέλει να είναι τάχα «μια δύναμη ειρήνης και σταθερότητας» όπως την εννοούν οι ευρωατλαντικοί που έχουν σπείρει τον όλεθρο στην περιοχή, προσθέτοντας πως «είμαστε σε θέση να μπορούμε να συνομιλούμε με όλους», για λογαριασμό του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. 

Ο Κυρ. Μητσοτάκης χαιρέτισε την απόφαση της εκεχειρίας, αλλά και τη συμβολή των δυνάμεων των ΗΠΑ-Γαλλίας σε αυτή, παραλείποντας βέβαια το γεγονός ότι οι ισραηλινές επιθέσεις συνεχίζονται κατά το δοκούν, με βάση το «δικαίωμα» που τους δίνει η ίδια η συμφωνία. «Η διεθνής κοινότητα και προφανώς και η Ελλάδα πρέπει να κάνει ότι μπορεί για να υλοποιηθεί η απόφαση», είπε, προσθέτοντας με νόημα πως «είμαστε εδώ για να στηρίξουμε την ανθεκτικότητα του Λιβάνου», καθώς «η Ελλάδα είναι φίλος και εταίρος στην ανοικοδόμηση του Λιβάνου». 

Οι δύο πρωθυπουργοί συζήτησαν επίσης για τη βοήθεια της Ελλάδας προς τις ένοπλες δυνάμεις του Λιβάνου, χωρίς να δίνονται περισσότερες λεπτομέρειες για τα χαρακτηριστικά της «βοήθειας», δηλαδή την στρατιωτική εμπλοκή της Ελλάδας στο πλευρό των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ σε μια άλλη χώρα. 

Ο Έλληνας πρωθυπουργός αναφερόμενος στις εξελίξεις στη Συρία, εμφανίστηκε πλήρως ευθυγραμμισμένος με την ευρωατλαντική γραμμή υποστηρίζοντας πως αποτελεί ένα «ενθαρρυντικό νέο η πτώση του Άσαντ». Έθεσε, δε, ως «καθήκον» μετά από αυτή την εξέλιξη, την «διασφάλιση της εδαφικής ακεραιότητας», την «προστασία των δικαιωμάτων και των θρησκευτικών μειονοτήτων», από τους τζιχανιστές που στήριξαν αυτός και οι ευρωατλαντικοί «σύμμαχοι» του…

Δείτε ακόμα...