Ένας στρατευμένος νέος κάπου κοντά στα σύνορα του Έβρου. Ανοίγει το κινητό του και προσπαθεί να βρει ένα παράθυρο επικοινωνίας με τον “έξω κόσμο”. Τι γίνεται, όμως, όταν από το παράθυρο αυτό αντί να μπει φως μπαίνει μόνο μαυρίλα;. Μαυρίλα από τη στάχτη που αφήνουν πίσω τους οι πυρκαγιές σε όλη τη χώρα μας. Μαυρίλα για το γιατί συμβαίνει πάλι αυτό – τα τελευταία χρόνια έχουμε βαρεθεί να μετράμε καμένα στρέμματα, σπίτια, ακόμα και ανθρώπους.
Για άλλη μια φορά βγαίνουν στο προσκήνιο οι τραγικές ελλείψεις που υπάρχουν στη πυροσβεστική, η οποία παλεύει με ότι έχει και δεν έχει για να τελειώσει αυτός ο εφιάλτης.
Για άλλη μια φορά η οργή του λαού, άρα και των στρατευμένων παιδιών του, ξεχειλίζει. Οργή για την ανικανότητα του κράτους να προστατεύσει τον λαό και τον φυσικό πλούτο από τις πυρκαγιές. Οργή για το αποτέλεσμα αυτών των πυρκαγιών, με την τεράστια καταστροφή φυσικού πλούτου, των λαϊκών νοικοκυριών, ακόμα και με το να χαθούν ανθρώπινες ζωές.
Ένα κράτος που έχει αφήσει την πυροσβεστική χωρίς τα απαραίτητα μέσα, με ελάχιστα οχήματα και πολλά από αυτά παμπάλαια, με κρουνούς που δεν λειτουργούν, με ελάχιστο προσωπικό. Τα δασαρχεία υποστελεχωμένα, χωρίς χρηματοδότηση, με ανύπαρκτες αντιπυρικές ζώνες και τα υπόλοιπα αντιπυρικά έργα που χρειάζονται. Είναι χαρακτηριστικό ότι στο υπέροχο δάσος της Δαδιάς, που αυτές τις μέρες φαίνεται να καταστρέφεται ακόμα και ότι είχε σωθεί από τις προηγούμενες πυρκαγιές, υπάρχει ελάχιστο προσωπικό στο δασαρχείο.
Ανικανότητα λοιπόν. Μια λέξη που ακούμε συνεχώς για το κράτος μας, ειδικά από τους νέους. Είναι όμως έτσι;
Γιατί την ίδια ώρα το ίδιο κράτος φαίνεται πανέτοιμο και πολύ ικανό:
- να αναβαθμίσει με κάθε κόστος – και με τα τεράστια κονδύλια της ΕΕ από το υστέρημα των λαών της Ευρώπης – την Ελλάδα στον ενεργειακό χάρτη. Όμως ο λαός μας παγώνει το χειμώνα και χρυσοπληρώνει το ρεύμα του.
- να χρηματοδοτήσει με πακτωλό χρημάτων τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, τις τράπεζες, τους Έλληνες βιομηχάνους και εφοπλιστές κτλ.
- να δίνει κάθε χρόνο δεκάδες δισ. ευρώ από όλες τις κυβερνήσεις για εξοπλισμούς και βάσεις στην υπηρεσία του ΝΑΤΟ, μετατρέποντας την περιοχή σε μια μπαρουταποθήκη, εμπλέκοντας τον λαό της περιοχής σε επικίνδυνα σχέδια.
Την ίδια ώρα βλέπουμε τα αποτελέσματα της υποχρηματοδότησης βασικών τομέων για την ικανοποίηση όλων των βασικών αναγκών μας. Όπως στην υγεία, την παιδεία, αντιπλημμυρική και αντιπυρική προστασία κ.α
Αυτό το κράτος, λοιπόν, προσπαθεί να κρύψει τις ευθύνες του. Άλλοτε μιλώντας για την “κλιματική κρίση”, άλλοτε για τον “στρατηγό άνεμο” που κάνει τις φλόγες να ξεφεύγουν. Και άλλοτε βρίσκοντας τον εύκολο στόχο, τον “εξωτερικό εχθρό”, είτε τον ονομάζει πράκτορες ξένων κρατών (βλ. Ηλεία 2007) και άλλοτε τον βρίσκει στο πρόσωπο των κατατρεγμένων όλης της γης, των προσφύγων και των μεταναστών. Με αυτόν τον τρόπο ρίχνει νερό στο μύλο του φασισμού και του κοινωνικού αυτοματισμού, με τα γνωστά σε όλους μας αποτελέσματα, ειδικά εδώ στη περιοχή του Έβρου τις τελευταίες ημέρες.
Θα ήθελα, λοιπόν, να εκφράσω και εγώ την αλληλεγγύη μου και πως σύνθημα «μόνο ο λαός θα σώσει το λαό» φαντάζει όλο και περισσότερο επίκαιρο.
Ρίμπας Γιώργος Στρ (ΠΖ)
