Στην λογική του «ανθρώπινου λάθους» επέμεινε ο Παναγιώτης Θεοχάρης, πρόεδρος της ΤΡΑΙΝΟΣΕ από το 2016 έως το 2018 και Διευθύνων Σύμβουλος του ΟΣΕ την περίοδο 2018 – 2019 κατά την κατάθεσή του στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής για το έγκλημα των Τεμπών, επιστρατεύοντας εν έτη 2024 την πείρα… από το 1940!!!
Όταν ο Γενικός Κανονισμός Κυκλοφορίας (ΓΓΚ) δεν εφαρμόζεται από τον άνθρωπο, «κανένα σύστημα δεν μπορεί να σε σώσει», ισχυρίστηκε προκλητικά, τη στιγμή που εάν είχαν τοποθετηθεί κατάλληλα συστήματα ασφαλείας θα μπορούσε να περιοριστούν οι συνέπειες από ένα λάθος. «Ό,τι συστήματα βάζουμε στο σιδηρόδρομο, [..] επιβάλλουν την αυστηρή εφαρμογή του Γενικού Κανονισμού Κυκλοφορίας», είπε, υποστηρίζοντας πως πρόκειται για έναν πολύ αυστηρό κανονισμό, ο οποίος προέρχεται από τους στρατιωτικούς κανονισμούς του 19ου αιώνα και η αυστηρή εφαρμογή του, ακόμα και με τρόπους στρατιωτικού τύπου, είναι βασικό προκειμένου να μην υπάρξει πρόβλημα στο, σιδηρόδρομο. Ως παράδειγμα ανέφερε ότι «στην επιστράτευση του 1940, χωρίς κανένα σύστημα, μόνο με τον τηλέγραφο, περάσανε 180 τρένα μέσα σε μια μέρα, χωρίς να συμβεί κανένας εκτροχιασμός. Αυτό δείχνει τις δυνατότητες που μπορεί να παράσχει η λειτουργία του κανονισμού».
Κληθείς να απαντήσει για τους λόγους που δεν ολοκληρώθηκε έως το 2019 η επίμαχη σύμβαση «717» είπε ότι διαπιστώθηκε η έλλειψη βασικών ανταλλακτικών, που δεν είχαν προβλεφθεί στη σύμβαση. Επίσης, υποστήριξε ότι η «717» είναι έργο της ΕΡΓΟΣΕ, η οποία έχει και την προϊσταμένη Αρχή και τη διευθύνουσα υπηρεσία και τον επιβλέποντα μηχανικό, και άρα τα πρακτικά ζητήματα η διοίκηση το ΟΣΕ δεν μπορεί να τα δει στη λεπτομέρεια που απαιτείται.
Απαντώντας δε στα συγκεκριμένα ερωτήματα που του έθεσε ο βουλευτής του ΚΚΕ Νίκος Καραθανασόπουλος, ισχυρίστηκε πως «στην ΤΡΑΙΝΟΣΕ τα πιστοποιητικά ασφαλείας υπήρχαν όλα», ενώ επιχείρησε να προσπεράσει άλλα ερωτήματα λέγοντας πως «δεν θυμάται»…
Ο ίδιος παραδέχθηκε πάντως πως η ιδιωτικοποίηση των σιδηροδρόμων έφερε μείωση προσωπικού, απαντώντας καταφατικά στο ερώτημα εάν η περίοδος 2009-11 «ήταν καθοριστικής σημασίας για την τύχη των σιδηροδρόμων». Ακόμη, παραδέχθηκε πως ο κατακερματισμός δημιούργησε σοβαρά προβλήματα, αφού δεν μπορούσε να υπάρχει στρατηγικής σχεδιασμός. Όπως είπε, «όλη η περίοδος που ξεκινά μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες, και συνεχίζει μέχρι και το 2014, είναι καθοριστική, και θα έλεγα μη αντιστρεπτή, σε μεγάλο βαθμό για τις εξελίξεις στον σιδηρόδρομο».
